Daily Archives: June 10, 2014

Αυστραλιανή συμμετοχή σε συνέδριο για την ‘Επανεκκίνηση και Ενίσχυση των Νέων’

Αναλαμβάνοντας μια νέα πρωτοβουλία για την καταπολέμηση της νεανικής ανεργίας, το ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» θα φιλοξενήσει διεθνές διήμερο συνέδριο που θα διεξαχθεί στην Αθήνα στις 26-27 Ιουνίου.

Με το ποσοστό ανεργίας των νέων στην Ελλάδα να υπερβαίνει το 60%, το ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» ανακοίνωσε τον περασμένο Οκτώβριο την έναρξη της δράσης ‘Επανεκκίνηση και Ενίσχυση των Νέων’. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα στήριξης της νέας γενιάς, για το οποίο μάλιστα το ίδρυμα δεσμεύθηκε να διαθέσει μακροπρόθεσμα €100 εκατ.

Λίγους μήνες μετά την ανακοίνωση της πρωτοβουλίας, το ίδρυμα διοργάνωσε στη Νέα Υόρκη διεθνές συνέδριο, από κοινού με το ινστιτούτο Peterson για τη διεθνή οικονομία. Το συνέδριο για την ‘Επανεκκίνηση και Ενίσχυση των Νέων’ στην Αθήνα έρχεται ως συνέχεια του φόρουμ που εγκαινιάστηκε στη Νέα Υόρκη, εστιάζοντας στο πρόβλημα της ανεργίας και την ανάγκη για συλλογική δράση. Μέλη της διεθνούς ακαδημαϊκής κοινότητας, εκπρόσωποι ερευνητικών ιδρυμάτων, κυβερνητικά στελέχη και επιχειρηματίες θα συμμετάσχουν σε έναν παραγωγικό διάλογο που στόχο έχει να προτείνει πρακτικές λύσεις και ευκαιρίες για εργασία.

Μεταξύ των ομιλητών που προσκλήθηκαν βρίσκεται και ο γενικός διευθυντής του ιδρύματος Skilling Australia, Nicholas Wyman. Έχοντας ήδη παρευρεθεί στο προηγούμενο συνέδριο της πρωτοβουλίας στη Νέα Υόρκη και διαθέτοντας μακροχρόνια εμπειρία στο χώρο της τεχνικής εκπαίδευσης και επαγγελμάτων, αναμένεται να παρουσιάσει ιδέες που ανταποκρίνονται στα δεδομένα της σύγχρονης αγοράς εργασίας.

Σύμφωνα με τον κ. Wyman, σε πολλές χώρες ανά τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας και της Αυστραλίας, επικρατεί η πεποίθηση ότι οι σπουδές στο πανεπιστήμιο είναι μονόδρομος. Κάνει λόγο για τη διαστρεβλωμένη αντίληψη που έχει η πλειοψηφία σχετικά με τα τεχνικά επαγγέλματα και τις χειρωνακτικές δεξιότητες.
«Πολλοί νέοι νιώθουν ένα είδος πίεσης από την οικογένειά τους και την κοινωνία, ότι πρέπει να ακολουθήσουν πανεπιστημιακές σπουδές. Αυτό που θέλουν οι περισσότεροι άνθρωποι είναι ένα καλό σταθερό εισόδημα, όμως, πέρα από αυτό θέλουν η δουλειά τους να τους ανταμείβει, να είναι ικανοποιημένοι και ευχαριστημένοι με την εργασία τους» εξηγεί στο «Νέο Κόσμο» ο κ. Wyman.

Αναφέρει χαρακτηριστικά πως όταν προτείνει σε νέους το επάγγελμα του αγρότη, θεωρούν πως είναι εργασία για άτομα χωρίς προσόντα. Όμως οι πρακτικές που εφαρμόζονται στην αγροτική καλλιέργεια έχουν αλλάξει και η εξέλιξη της τεχνολογίας προσφέρει μεγάλο περιθώριο ανάπτυξης στον τομέα της γεωργίας.
Οι αναπτυξιακές δυνατότητες που διαθέτει η Ελλάδα στον τομέα της τεχνολογίας, του τουρισμού και της γεωργίας, μεταξύ άλλων, μπορούν να αναδειχθούν με τη βοήθεια κατάλληλων προγραμμάτων.

«Ο τομέας που με ενδιαφέρει περισσότερο είναι η νεανική επιχειρηματικότητα και το πώς να δώσουμε στους νέους ανθρώπους κίνητρα, να τους ενθαρρύνουμε παρέχοντας στήριξη με συμβουλές από ειδικούς, εκπαίδευση και βοηθώντας τους να αναπτύξουν τις καινοτόμες ιδέες τους
«Στοχεύουμε στην ιδέα της καινοτομίας» επισήμανε ο κ. Wyman.

Στην ομιλία του στο συνέδριο της Νέας Υόρκης επεχείρησε μια τολμηρή προσέγγιση ως προς τις επαγγελματικές προοπτικές για τους νέους, με έμφαση στην τεχνολογία και στην εκμάθηση πρακτικών δεξιοτήτων που ανταποκρίνονται στις θέσεις εργασίας που προσφέρουν οι υπάρχουσες επιχειρήσεις. Πρότεινε ακόμη την προώθηση προγραμμάτων που σχετίζονται με την εποχιακή εργασία και θα επέτρεπαν την κινητικότητα των εργαζομένων από μία επιχείρηση σε άλλη, ανάλογα με τη ζήτηση.
Θετική περιμένει να είναι μάλιστα η ανταπόκριση του ελληνικού κοινού στις προτάσεις του.

«Στη Νέα Υόρκη γνώρισα ορισμένους νέους Έλληνες με υπέροχες επιχειρηματικές ιδέες που χρειάζονται την υποστήριξή μας.
«Στο συνέδριο παρευρέθηκαν πολλά επιχειρηματικά στελέχη από την Ελλάδα, κυβερνητικοί εκπρόσωποι, ακαδημαϊκοί, πολλοί διαφορετικοί άνθρωποι. Μιλώντας σε κάποιους από αυτούς μου είπαν πως ‘ο κόσμος (στην Ελλάδα) είναι έτοιμος για νέες ιδέες’» είπε ο κ. Wyman.

Στο ερώτημα τι θα συμβούλευε τους νέους που ψάχνουν δουλειά στην Ελλάδα, ο κ. Wyman απαντά: «Πρέπει να διατηρούν ανοιχτό μυαλό σε ό,τι σχετίζεται με την έννοια της επιτυχημένης επαγγελματικής σταδιοδρομίας και να μη μένουν εγκλωβισμένοι σε συγκεκριμένα μονοπάτια.

«Ο στόχος δεν είναι πάντοτε να βρίσκουμε νέες ιδέες, αλλά και να επικεντρωνόμαστε στην καλύτερη αξιοποίηση των ‘εργαλείων’ που ήδη διαθέτουμε».
Δεν παρέλειψε να αναφέρει ότι θεωρεί την πρόσκληση από το ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος» ιδιαίτερη τιμή και ανυπομονεί να παρευρεθεί στο συνέδριο της Αθήνας. Πρόκειται, όπως εξηγεί, για μια μοναδική ευκαιρία για οργανισμούς, φορείς και ειδικούς από όλο τον κόσμο να μοιραστούν χρήσιμες πληροφορίες και να ξεκινήσουν εποικοδομητικές συνεργασίες. Μάλιστα πιστεύει ότι υπάρχουν προοπτικές συνεργασίας επιχειρήσεων ακόμη και μεταξύ Ελλάδας και Αυστραλίας, ιδιαίτερα στη Μελβούρνη.
Φυσικά τόνισε πως όλο αυτό το εγχείρημα δεν θα ήταν εφικτό, χωρίς την υποστήριξη του ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος». Αυτό που κατόρθωσε το ίδρυμα, σύμφωνα με τον κ. Wyman, είναι να φέρει σε επαφή ανθρώπους του επιχειρηματικού κόσμου, ειδικούς από την ακαδημαϊκή κοινότητα, φορείς του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και αυτή η διαφορετικότητα κάνει τη διαφορά και μπορεί να γεννήσει πρακτικά αποτελέσματα.

Πηγή: Νέος Κόσμος

Βυζαντινισμοί, πισώπλατα «μαχαιρώματα» και υπόγεια παιχνίδια εξουσίας φαίνεται να εξελίσσονται στο εσωτερικό της Χρυσής Αυγής, παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες των στελεχών της να εμφανιστούν ενωμένοι.

Σύμφωνα με πληροφορίες, παράλληλα με τη γραμμή που επιχειρεί να δώσει ο αρχηγός του ακροδεξιού μορφώματος από το κελί του Κορυδαλλού, λειτουργούν «παράκεντρα», που έχουν στήσει επίδοξοι διεκδικητές του «δαχτυλιδιού» και οι οποίοι προσπαθούν να επιβάλουν τη δική τους στρατηγική.
Το γεγονός αυτό έχει διαταράξει τις σχέσεις των μελών του ηγετικού πυρήνα, κάτι που φάνηκε ξεκάθαρα και από τη συμπεριφορά που είχαν κατά την «επανένωσή» τους στη Βουλή για τη συζήτηση των αιτήσεων άρσης ασυλίας.

Είναι ενδεικτικό ότι, όταν ο κ. Ηλίας Κασιδιάρης αντίκρισε τον αρχηγό του, έσπευσε να τον αγκαλιάσει, αλλά ο δεύτερος, χωρίς διακριτικότητα, τραβήχτηκε. Με επιμονή, όμως, ο φερόμενος ως «υπαρχηγός» -γνωρίζοντας, άλλωστε, ότι παραμονεύει ο φωτογραφικός φακός- κατάφερε να τον ασπαστεί. Κίνηση που παρατηρητές χαρακτήρισαν ως «φιλί του Ιούδα».

Υπό κανονικές συνθήκες το παραπάνω στιγμιότυπο δεν θα αποτελούσε είδηση. Γίνεται όμως ενδεικτικό, καθώς επιβεβαιώνει τις ελάχιστες ακριτομυθίες που προέρχονται από τα γραφεία του κόμματος στον πρώτο όροφο της Βουλής. Ψιθυριστές πληροφορίες που διακινούνται με φειδώ και προσεκτικά υπό το φόβο των συνεπειών.
Πληροφορίες, που θέλουν τον κ. Κασιδιάρη να λέει πίσω από τις κλειστές πόρτες πως «εγώ είμαι το κόμμα», την ώρα που ο αρχηγός του βρίσκεται έγκλειστος στον Κορυδαλλό. Οι ίδιες πηγές σημειώνουν ότι το ρήγμα μεταξύ Μιχαλολιάκου και Κασιδιάρη «βαθαίνει» συνεχώς, καθώς ο δεύτερος επιδιώκει την πλήρη αυτονόμησή του.
Επικαλούνται το ψηφοδέλτιο για τη διεκδίκηση του Δήμου Αθηναίων, λέγοντας ότι οι όλοι οι υποψήφιοι ήταν δικές του επιλογές και «κατώτερης στάθμης στελέχη, ώστε να μπορεί να τους χειραγωγεί».

Είναι, δε, χαρακτηριστικό πως η κυρία Ουρανία Μιχαλολιάκου, περιμένοντας τον πατέρα της στους διαδρόμους του Κοινοβουλίου, ακούστηκε να λέει, «να και η μουσίτσα», όταν εμφανίστηκε ο κ. Κασιδιάρης.

Αξιοπρόσεκτη ήταν και η «υποτονική» παρουσία των Κασιδιάρη-Παναγιώταρου στην επεισοδιακή συνεδρίαση της Βουλής. Αντί να πρωταγωνιστούν, ως συνήθως, στις χυδαίες επιθέσεις, άφησαν το οργανωτικό κομμάτι σε άλλους και οι ίδιοι περιορίστηκαν σε ρόλο παρατηρητή.
Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί το απόσπασμα άρθρου του κ. Μιχαλολιάκου που δημοσιεύτηκε μια ημέρα μετά τις ευρωεκλογές, με τίτλο «μια άλλη άποψη για τις εκλογές».

Το επίμαχο σημείο αναφέρει: «Επανέρχομαι εις τα της Χρυσής Αυγής. Συναγωνιστές και Συναγωνίστριες, Σίγουρα επιτύχαμε μία Νίκη, αλλά ΔΥΣΤΥΧΩΣ δεν έλειψαν τα φαινόμενα παλαιοκομματισμού, πολιτικαντισμού, φαινόμενα, τα οποία χαρακτηρίζουν ένα αστικό και όχι επαναστατικό κόμμα. Αυτό θέλετε για την Χρυσή Αυγή; Εγώ ΟΧΙ! Και να ξέρετε πως ο μεγαλύτερος εχθρός του Κινήματός μας είναι όλοι αυτοί που λένε «ν’ αλλάξουμε»…».
Ποιος όμως είναι ο πραγματικός αποδέκτης του μηνύματος που επιθυμεί να μετατρέψει τη Χρυσή Αυγή από «Χαμάς» -όπως την οραματίζεται ο κ. Μιχαλολιάκος- σε αστικό κόμμα; Οι περισσότεροι εκτιμούν ότι το μήνυμα αφορά τον κ. Κασιδιάρη. Ο ισχυρισμός τους βασίζεται στην αλλαγή συμπεριφοράς του από την ημέρα που προφυλακίστηκε η ηγεσία του κόμματος.

Εκτιμούν ότι «το άλλοτε πνευματικό παιδί του κ. Μιχαλολιάκου» επιχειρεί να υλοποιήσει τις δικές του φιλοδοξίες, πολλές από τις οποίες έρχονται σε σύγκρουση με τα συμφέροντα του αρχηγού.

Οι ίδιοι ισχυρισμοί αναφέρουν μάλιστα ότι ο κ. Κασιδιάρης στοχεύει σε «μυστικές συμφωνίες», προκειμένου να διασωθούν όσοι βρίσκονται εκτός φυλακής και να «θυσιαστούν» όσοι ήδη είναι έγκλειστοι.

Άλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι οι σχέσεις εμπιστοσύνης των δύο ανδρών δεν έχουν διαρραγεί και πως το μήνυμα απευθύνεται σε κατώτερα στελέχη που εντάχθηκαν στους κόλπους του ακροδεξιού μορφώματος τα τελευταία χρόνια.

Στηρίζουν, δε, τη συγκεκριμένη άποψη λέγοντας ότι «η ΧΑ ήταν «κλειστό κλαμπ» που δεν δεχόταν νέα μέλη, προκειμένου να ελέγχει απόλυτα τους ανθρώπους της και ξαφνικά μετατράπηκε σε «ελεύθερο κάμπινγκ», μαζεύοντας ετερόκλητους οπαδούς».

Ο ΜΟΝΑΧΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΤΟΥ ΠΑΠΠΑ

Πέραν των παραπάνω, ευδιάκριτη ήταν επίσης και η στάση του κ. Χρήστου Παππά, όταν γύρω του οι «συναγωνιστές» του είχαν ανέβει στα έδρανα και ούρλιαζαν, βρίζοντας τους πάντες και ο ίδιος καθόταν συνοφρυωμένος στη θέση του.

Λίγο μετά ανέβηκε στο βήμα της Ολομέλειας και εκτός των επιπόλαιων καταγγελιών κατέθεσε παλαιότερη αρθρογραφία, στην οποία δήλωνε ότι είναι κατά της βίας! Ίσως απλά να επιχειρούσε να διαχωρίσει τη θέση του από εγκληματικές ενέργειες. Ενδεχομένως, όμως, να σημείωνε και τις διαφορετικές τάσεις που επικρατούν στο κόμμα.

Πηγή: Νέος Κόσμος

“Δυστυχώς, δεν έχουμε καλλιεργήσει μια άμεση σχέση με τον Ελληνισμό της μακρινής Αυστραλίας και έχω την αίσθηση ότι η Ελλάδα τους έχει εγκαταλείψει κατά κάποιο τρόπο τους Έλληνες της Αυστραλίας. Η επαφή τους με τη σύγχρονη Ελλάδα και το σύγχρονο πολιτισμό της πρέπει να είναι μεγαλύτερη. Πιστεύω, ότι η σύγχρονη Ελλάδα έχει μεγάλη εξέλιξη και πρέπει αυτό να γίνει γνωστό στους Έλληνες της Αυστραλίας, της Νέας Ζηλανδίας και όλων των απομακρυσμένων περιοχών του κόσμου” λέει στο «Νέο Κόσμο» ο διεθνής Έλληνας δημιουργός Κώστας Βαρώτσος.

Πάμε από την αρχή…

Σε ένα από τα πανέμορφα νησιά του Αργοσαρωνικού, στον Πόρο δημιουργήθηκε πριν από 9 χρόνια ένας πολυχώρος τέχνης, η πασίγνωστη πια γκαλερί Citronne από την ομογενή Δρ. Τατιάνα Σπινάρη-Πολλάλη, καθηγήτρια της Ιστορίας Τέχνης στο Boston College της Βοστώνης και με την ηθική συμπαράσταση του συζύγου της, καθηγητή Αρχιτεκτονικής του Harvard Σπύρο Πολλάλη, οι οποίοι μετά από μια πετυχημένη μακρόχρονη επιστημονική σταδιοδρομία στα καλύτερα Πανεπιστήμια της Αμερικής, αποφάσισαν να επιστρέψουν στα πάτρια εδάφη και στον τόπο καταγωγής του τελευταίου, το νησί του Πόρου με το υπέροχο Λεμονοδάσος. Εκεί δημιούργησαν μια όαση πολιτισμού, στο πλαίσιο της αποκέντρωσης, επειδή η τέχνη δεν παράγεται μόνο στην Αθήνα και τα μεγάλα αστικά κέντρα, αλλά και στην περιφέρεια, όπου φιλοξενούνται κάθε καλοκαίρι περιοδικές εκθέσεις σημαντικών Ελλήνων καλλιτεχνών. Η φετινή εικαστική δράση ξεκίνησε με δυο παράλληλες εκθέσεις του διεθνή Έλληνα δημιουργού Κώστα Βαρώτσου στο Αρχαιολογικό μουσείο Πόρου και τη γκαλερί Citronne, υπό την αιγίδα του υπουργείου Πολιτισμού και της Εφορείας Προιστορικών Αρχαιοτήτων της περιοχής υπό τον γενικό τίτλο “Διάλογοι με το Χρόνο”.

Η ΤΑΤΙΑΝΑ ΣΠΙΝΑΡΗ – ΠΟΛΛΑΛΗ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟ “ΝΕΟ ΚΟΣΜΟ”

«Ο Πολυχώρος τέχνης Citronne ιδρύθηκε το 2006 σε ένα παραδοσιακό αρχοντικό στην παραλία του Πόρου, γενέτειρα του συζύγου μου. Μέχρι τώρα έχει διοργανώσει στο χώρο αυτό 30 εκθέσεις και έχει συνεργαστεί με άλλους πολιτιστικούς φορείς, όπως το Αρχαιολογικό μουσείο Πόρου, όπου πέρυσι παρουσιάστηκε η αναδρομική έκθεση του διάσημου Έλληνα εικαστικού της Διασποράς Κρις Γιαννάκου, ο οποίος ζει και δημιουργεί στη Νέα Υόρκη. Για μένα ήταν πολύ σημαντικό να δούμε τον τρόπο που προσεγγίζει το θέμα της ιστορικής συνέχειας ένας Έλληνας, ο οποίος έχει γεννηθεί και μεγαλώσει στη Νέα Υόρκη. Βεβαίως, οι δεσμοί του με την Ελλάδα -συναισθηματικά κυρίως- είναι εντονότεροι. Πρόκειται για την πρώτη συνέργεια που έκανε η γκαλερί με το τοπικό Αρχαιολογικό Μουσείο και την Εφορεία Κλασικών Αρχαιοτήτων του υπουργείου Πολιτισμού. Στο Αρχαιολογικό μουσείο βλέπουμε την ιστορία της περιοχής από τους αρχαίους έως τους ρωμαϊκούς χρόνους, οπότε ουσιαστικά είναι ένα μουσείο μνήμης της περιοχής που αυτό από μόνο του ενδιαφέρει πολύ τους καλλιτέχνες που ασχολούνται με το χωροχρόνο και την ιστορική συνέχεια στο έργο τους. Για αυτό επέλεξα πέρυσι τον Κρις Γιαννάκου από τη Νέα Υόρκη και φέτος τον διάσημο Έλληνα διεθνή γλύπτη Κώστα Βαρώτσο. Έκανα την επιλογή αυτή με το σκεπτικό ότι ένας Έλληνας της Διασποράς, ο οποίος παρουσιάζει τα έργα του ταυτόχρονα στην γκαλερί και στο Αρχαιολογικό μουσείο με έναν κύριο άξονα την προσέγγιση της ιστορικής συνέχειας, αλλά και ένας διάσημος Έλληνας εικαστικός, όπως ο Κώστας Βαρώτσος, ο οποίος κάνει διάλογο με το παρελθόν μέσα από τα έργα του, έχει ως έδρα του την Ελλάδα, αλλά δραστηριοποιείται στο εξωτερικό» μας λέει η Τατιάνα Σπινάρη – Πολλάλη και συνεχίζει:

«Ο Κώστας Βαρώτσος έχει κάνει πολλές παρεμβάσεις σε άλλους αρχαιολογικούς χώρους του εξωτερικού και στις δυο εκθέσεις του στο νησί του Πόρου κάνει σχόλια και διάλογο με τα αρχαιολογικά ευρήματα. Στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Πόρου η έκθεση, η οποία θα διαρκέσει έως τέλος Αυγούστου, έχει τον τίτλο “Διάλογοι με τον Χρόνο”. Το Αρχαιολογικό Μουσείο του Πόρου είναι τοπικό, χώρος μνήμης της περιοχής, όπου φιλοξενούνται εκθέματα από όλη την περιοχή της Τροιζηνίας (Πόρο, Γαλατά, Τροιζήνα, Μέθανα), καθώς και ορισμένα ευρήματα από παλαιότερες ανασκαφές στην Ερμιόνη. Τα εκθέματα από την Αρχαία Τροιζήνα, την Καλαύρεια και τα Μέθανα «απεικονίζουν» τον τόπο σε άλλους, προγενέστερους καιρούς.

Οι 18 σύγχρονες δημιουργίες του Κώστα Βαρώτσου συμπαρατίθενται με τα αρχαιολογικά ευρήματα, παρεμβάσεις του νέου στο παλαιό. Περιστρέφονται γύρω από τον άξονα «Διάλογος/Συνέχεια/Σχόλιο». Τα υλικά τα οποία χρησιμοποιεί ο καλλιτέχνης είναι κυρίως γυαλί και πολυεστέρας. Οι επιτύμβιες στήλες, τα γλυπτά τα αρχιτεκτονικά μέλη από τη Στοά και από το Ναό του Ποσειδώνα στην Καλαύρεια είναι η αφετηρία. Ο Βαρώτσος αναπαριστά την ακμή και την καταστροφή του Ποσειδωνίου Ναού και επανασυγκροτεί την περιοχή ως σημαντικό θαλάσσιο εμπορικό δρόμο συμπληρώνει τις επιτύμβιες στήλες: σχεδιάζει/προσθέτει πάνω σε γυάλινες επιφάνειες τα υποθετικά χαμένα στοιχεία της ταυτότητας των νεκρών.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ

Στην Αμερική έζησα 25 χρόνια, όπου πήγα ως μεταπτυχιακή φοιτήτρια, όπου γνώρισα τον σύζυγό μου Σπύρο Πολλάλη, ήδη καθηγητή αρχιτεκτονικής του Harvard και αργότερα εντάχτηκα στο επιστημονικό διδακτικό προσωπικό του Boston College ως καθηγήτρια Ιστορίας της Τέχνης. Τα τελευταία χρόνια αποφασίσαμε οικογενειακώς να γυρίσουμε στην Ελλάδα μαζί με τα παιδιά μας, αλλά θεωρώ ότι και εκεί είναι το σπίτι μου και ένα μέρος της ψυχής μου. Νομίζω ότι εμείς οι Έλληνες που έχουμε ζήσει αρκετά χρόνια στο εξωτερικό ανήκουμε σε δυο χώρες, σε δυο Ηπείρους, σε δυο Πολιτισμούς. Αυτό που μας τραβάει στην Ελλάδα είναι η νοσταλγία, είναι η αίσθηση ότι εδώ είναι ο τόπος μας, ο χώρος μας, είναι συναισθηματική απόφαση μετά από μια καριέρα στο εξωτερικό, να γυρίσεις πίσω.

Ο Νόστος είναι μεγάλος και καθοριστικής σημασίας για την επιστροφή στον τόπο όπου γεννήθηκες από μια άλλη χώρα όπου έχεις κάνει σημαντικά επαγγελματικά βήματα. Από την άλλη πλευρά, αν δεν είχα ζήσει τόσα χρόνια στο εξωτερικό δεν θα μπορούσα να κάνω εδώ στον Πόρο τα εικαστικά γεγονότα με τους διακεκριμένους Έλληνες της Διασποράς. Νομίζω ότι αλλάζει ο τρόπος που προσεγγίζεις τα πράγματα και καταστάσεις όταν έχεις την εμπειρία της ζωής στο εξωτερικό. Η ακαδημαϊκή μου εμπειρία στο Boston College, διοργανώνοντας εκεί πολλές και σημαντικές εκθέσεις, με οδήγησε στο συμπέρασμα, όταν επιστρέψαμε στον Πόρο, να δημιουργήσω έναν πολυχώρο τέχνης ο οποίος να λειτουργεί ως πολιτισμικός καταλύτης, σε συνεργασία και με άλλους πολιτιστικούς φορείς.

Στο πλαίσιο αυτό, φέτος την άνοιξη, η Citronne διοργάνωσε μια άλλη σημαντική έκθεση στο Παρίσι στην ελληνική αντιπροσωπεία του ΟΟΣΑ, με έργα του Κωνσταντίνου Ξενάκη, από τους σημαντικότερους Έλληνες καλλιτέχνες της Διασποράς, γεννημένος στην Αίγυπτο με σημαντική σταδιοδρομία στο Παρίσι. Είναι ένας Πολίτης του κόσμου, όπως είμαστε όλοι εμείς οι Έλληνες του εξωτερικού. Ο ρόλος της έκθεσης ήταν να δώσει φωνή και να ακουστεί ο εικαστικός λόγος ενός καλλιτέχνη απέναντι στην κρίση που μαστίζει την Ελλάδα και την Ευρώπη. Τα έργα του Κ. Ξενάκη θα παρουσιαστούν από τις 2 Αυγούστου και στη γκαλερί Citronne του Πόρου υπό τον τίτλο “No way out”, ενώ θα προηγηθεί τον Ιούλιο μια άλλη αναδρομική έκθεση του Σωτήρη Σόρογκα. Με ενδιαφέρει πολύ η προβολή του έργου των Ελλήνων καλλιτεχνών της Διασποράς, όπως μέχρι τώρα έχω κάνει με τους Έλληνες της Αμερικής και της Ευρώπης, και ιδιαίτερα της Αυστραλίας. Είμαι πρόθυμη να συνεργαστώ και να φιλοξενήσω το καλοκαίρι έργα Ελλήνων δημιουργών από την μακρινή Αυστραλία, οι οποίοι παρουσιάζουν μεγάλο εικαστικό ενδιαφέρον με τις εμπειρίες τους σε μια άλλη και διαφορετική Ήπειρο. Ο Ελληνισμός είναι μεγάλη δύναμη και πρέπει να είναι ενωμένος, να κρατάει την πολιτισμική του ταυτότητα, να δημιουργεί και να μην ξεχνά τον τόπο καταγωγής του.

Ο ΔΙΕΘΝΗΣ ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΩΤΣΟΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟ “ΝΕΟ ΚΟΣΜΟ”

«Για τις δυο παράλληλες εκθέσεις μου στον Πόρο μίλησε αναλυτικά η Δρ. Ιστορίας της Τέχνης Τατιάνα Σπινάρη – Πολλάλη, την οποία εκτιμώ βαθύτατα για το ζήλο, το πάθος και το μεράκι της για τη δουλειά της, η οποία πάντα αγκαλιάζει στοργικά τον καλλιτέχνη και τα έργα του. Εγώ θα αναφερθώ στην Ελλάδα και τον Ελληνισμό, που είναι μια οικουμενική υπόθεση και αφορά όλον τον Πλανήτη. Αυτή είναι η αφετηρία μου στο έργο μου, το οποίο έχει βαθύτατα ελληνικά στοιχεία, αλλά και παγκόσμια. Έχω ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο και βλέπω την Ελλάδα παντού. Την συναντάς όχι μόνο στους Έλληνες που μένουν στο εξωτερικό, αλλά και στους ξένους.

Η Ελλάδα είναι σπαρμένη παντού για αυτό και οι Έλληνες που επιλέγουν να μεταναστεύσουν σε μια άλλη χώρα, σε μια άλλη Ήπειρο, δεν δυσκολεύονται να προσαρμοστούν στις τοπικές κοινωνίες, δεν δυσκολεύονται να μεγαλουργήσουν, διότι υπάρχει ένας αυθόρμητος σεβασμός για τον Ελληνισμό από όλη την παγκόσμια κοινότητα. Και αυτό συμβαίνει, επειδή εμείς αντιπροσωπεύουμε τα όνειρά τους και τα σημεία αναφοράς τους. Ξέρετε, όλος ο παγκόσμιος πολιτισμός έχει ορισμένα σημεία αναφοράς, εμείς είμαστε ένα από αυτά και έχουμε μια ευκολία να ενταχθούμε και να μας δεχθούν στο εξωτερικό. Ειδικά με την Αυστραλία με συνδέει η αγαπημένη μου θεία Νίνα, η οποία πήρε ένα βαλιτσάκι με όνειρα και μετανάστευσε πριν από μισό αιώνα στη μακρινή αυτή Ήπειρο, όπου βρήκε μια δεύτερη πατρίδα στη Μελβούρνη. Με την ευκαιρία που μου δώσατε να μιλήσω στο “Νέο Κόσμο”, θέλω να στείλω την αγάπη μου και το σεβασμό μου στη θεία Νίνα.

Δυστυχώς, δεν έχουμε καλλιεργήσει μια άμεση σχέση με τον Ελληνισμό της μακρινής Αυστραλίας και έχω την αίσθηση ότι η Ελλάδα τους έχει εγκαταλείψει κατά κάποιο τρόπο τους Έλληνες της Αυστραλίας. Η επαφή τους με τη σύγχρονη Ελλάδα και το σύγχρονο πολιτισμό της πρέπει να είναι μεγαλύτερη. Πιστεύω, ότι η σύγχρονη Ελλάδα έχει μεγάλη εξέλιξη και πρέπει αυτό να γίνει γνωστό στους Έλληνες της Αυστραλίας, της Νέας Ζηλανδίας και όλων των απομακρυσμένων περιοχών του κόσμου. Ο Ελληνισμός αυτός έχει προσφέρει πολλά στον τόπο μας, κυρίως έχει προστατέψει και παγιώσει τις ηθικές αξίες της Ελλάδας, που εμείς εδώ τις έχουμε χάσει. Ίσως, οι Έλληνες της Διασποράς, που έχουν κρατήσει ψηλά τα ιδανικά και τις αξίες μας, να μας βοηθήσουν να προσδιορίσουμε τις χαμένες μας αξίες. Όσον αφορά το έργο μου, δίνω ζωή και ψυχή στο γυαλί και στο μέταλλο, που εκπέμπουν μια αγνότητα και καθαρότητα, δίνοντας πολυεπίπεδη ανάγνωση με πολιτικά και κοινωνικά μηνύματα, όπως είναι ο Δρομέας της Αθήνας, ο Ποιητής της Αμμοχώστου και πολλά άλλα γλυπτά μεγάλων διαστάσεων που κοσμούν πλατείες και ανοιχτούς χώρους στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο».

ΣΥΝΤΟΜΟ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΦΗΜΗΣ ΚΩΣΤΑ ΒΑΡΩΤΣΟΥ

Γεννημένος του 1955 στην Αθήνα, ο Κώστας Βαρώτσος σπούδασε Ζωγραφική στην Ακαδημία Τεχνών της Ρώμης και αρχιτεκτονική στην Arte Scuola di Architettura του Πανεπιστημίoυ Πεσκάρα, όπου ξεκίνησε την καριέρα του με εκθέσεις και περφόρμανς. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα το 1982 κι ενώ ένιωθε μοιρασμένος ανάμεσα στη ζωγραφική και της γλυπτικής, άρχισε να γοητεύεται από τα διαφανή υλικά και από τη σχέση ενός έργου τέχνης με τον χώρο. Ένα χρόνο μετά, το 1983 στη Λευκωσία, κατασκευάζει ένα μεγάλο γλυπτό από γυάλινες πλάκες, με τίτλο «Ποιητής», το οποίο τοποθετήθηκε στην Πύλη της Αμμοχώστου. Από αυτή την εμπειρία θα προέλθει και ο «Δρομέας» της Αθήνας, ένα γλυπτό ύψους 8 μέτρων από γυαλί και μέταλλο, που τοποθετήθηκε αρχικά στην Πλατεία Ομονοίας (1988) και αργότερα το μετέφεραν στην πλατεία της Μεγάλης του Γένους Σχολής (1994) όπου και παραμένει -απέναντι από το ξενοδοχείο Hilton. Έκτοτε, ο Βαρώτσος, με την τέχνη και την τεχνική του άρχισε να επιδιώκει την αλληλεπίδραση του έργου με τον περιβάλλοντα χώρο, γι’ αυτό συχνά δημιουργεί έργα in situ, ως εικαστικές παρεμβάσεις στον αστικό χώρο ή στο φυσικό τοπίο, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και κυρίως στην Ιταλία.

Πηγή: Νέος Κόσμος

Η κυβέρνηση Abbott θα καταδικάσει μισό εκατομμύριο άνεργους νέους στη φτώχεια και τη μιζέρια, με τη διακοπή του επιδόματος ανεργίας που προβλέπει ο προϋπολογισμός της για το νέο οικονομικό έτος.

Ο θησαυροφύλακας, Joe Hockey, ανακοίνωσε τον παρελθόντα μήνα, ότι οι άνεργοι ηλικίας κάτω των τριάντα ετών δεν θα λαμβάνουν το επίδομα ανεργίας κατά τους πρώτους έξι μήνες ανεργίας τους.

Οργανισμοί παροχής κοινωνικών υπηρεσιών χαρακτηρίζουν «καταστροφικό» το μέτρο αυτό και προειδοποιούν για εξάρτηση εκατοντάδων χιλιάδων πεινασμένων και άστεγων νέων από τη φιλανθρωπία των συμπολιτών τους και βοηθήματα σε είδος από φιλανθρωπικούς οργανισμούς.
Στελέχη του υπουργείου Κοινωνικών Υπηρεσιών αποκάλυψαν, προχθές, στην Επιτροπή Οικονομικού Ελέγχου της κοινοπολιτειακής Γερουσίας, ότι η κυβέρνηση έχει συμπεριλάβει στον προϋπολογισμό ειδικό κονδύλι 230 το οποίον θα διατεθεί την προσεχή τετραετία σε πολίτες, που θα αντιμετωπίσουν προβλήματα εξ αιτίας της εφαρμογής του επίμαχου μέτρου.

Οι αρμόδιες κυβερνητικές υπηρεσίες υπολογίζουν, ότι 550 χιλιάδες πολίτες θα υποβάλουν αιτήσεις για παροχή βοήθειας από το κράτος. Οι ανάγκες των πολιτών αυτών θα καλυφθούν από φιλανθρωπικούς οργανισμούς με δελτία τροφίμων, αγορά φαρμάκων, δωρεάν μεταφορά, παροχή οικιακών ειδών, πληρωμή ενοικίου και λογαριασμών νερού, ρεύματος και φωταερίου.

Η αναπληρωτής γραμματέας του υπουργείου Κοινωνικών Υπηρεσιών, Serena Wilson, παραδέχτηκε κατά την «ανάκριση» της από την Επιτροπή Οικονομικού Ελέγχου, ότι υπάρχει κίνδυνος η διακοπή του επιδόματος ανεργίας να καταστήσει κάποιους άνεργους, άστεγους.
Εκπρόσωποι κορυφαίων φιλανθρωπικών οργανισμών της Αυστραλία χαρακτηρίζουν «Δρακόντειο» το μέτρο και προβλέπουν, ότι η εφαρμογή του θα έχει καταστροφικές συνέπειες για τους νέους και τους οργανισμούς που θα κληθούν να παράσχουν βοήθεια.

Η διευθύντρια του Συμβουλίου Κοινωνικών Υπηρεσιών Βικτωρίας (Victorian Council of Social Service), κ. Emma Sing, δηλώνει, ότι «στις αναπτυσσόμενες περιοχές της Μελβούρνης πολλοί νέοι κατασκηνώνουν, ήδη, κοντά σε υπηρεσίες παροχής βοήθειας για να εξασφαλίζουν βασική βοήθεια, όμως φαγητό και είδη ρουχισμού». Η κ. Sing σχολιάζει, ότι «η διακοπή του εισοδήματος πολιτών για περίοδο έξι μηνών είναι αντίθετη προς την ιδέα του διχτυού ασφαλείας των πολιτών και οδηγεί τους θιγόμενους πολίτες στην φτώχεια».

Επικριτικός και ο διευθυντής του Φιλανθρωπικού Οργανισμού Anglicare Victoria, Paul McDonald, εκτιμά, ότι «η φιλανθρωπία δεν πρόκειται να απαγκιστρώσει τους θιγομένους πολίτες από τη φτώχεια».

Πηγή:  Νέος Κόσμος

Δεν θα χρειάζονται χορηγούς για να μεταναστεύσουν στην Αυστραλία.

Χιλιάδες μάγειροι, κτίστες και άτομα που τοποθετούν πλακάκια, θα μπορούν να μεταναστεύουν στην Αυστραλία στο πλαίσιο του προγράμματος που αφορά τους ειδικευμένους τεχνίτες, χωρίς να χρειάζεται να βρίσκουν εκ των προτέρων εργοδότες που θα τους προσλάβουν.
Η άρση των περιορισμών για τη χορήγηση άδειας παραμονής σε άτομα με τα πιο πάνω επαγγέλματα, κρίθηκε απαραίτητη από την κυβέρνηση λόγω της έλλειψης που παρατηρείται στα τρία αυτά επαγγέλματα, και θα τεθεί σε ισχύ από την 1η Ιουλίου.

Αυτό σημαίνει ότι οι κτίστες, οι μάγειροι και οι πλακάδες θα μπορούν να παίρνουν άδεια παραμονής για να εγκατασταθούν στην Αυστραλία χωρίς να χρειάζεται να έχουν οι ίδιοι έναν εργοδότη που θα τους προσλάβει, όπως γίνεται με τους υπόλοιπους ξένους ειδικευμένους εργάτες, στους οποίους και χορηγείται παραμονή αφού εξασφαλίσουν χορηγό.

Κατά του μέτρου τάχθηκαν τα συνδικάτα, τα οποία και θεωρούν ότι οι αλλαγές που γίνονται δεν ανταποκρίνονται στην πραγματική κατάσταση που επικρατεί στον οικοδομικό κλάδο, παρά το γεγονός ότι οι εργοδότες ισχυρίζονται ότι «αντιμετωπίζουν μικροπροβλήματα» να βρουν ειδικευμένους εργάτες για τις πιο πάνω εργασίες.
Αναφερόμενος στο θέμα ο υπουργός Εμπορίου και Επενδύσεων, Andrew Robb, είπε ότι ο τουριστικός κλάδος θα αντιμετωπίσει προβλήματα τον επόμενο χρόνο γιατί θα χρειαστεί 56.000 επιπλέον εργαζόμενους, εκ των οποίων οι 26.000 θα πρέπει να είναι ειδικευμένοι.

Για το ίδιο θέμα, η υφυπουργός Μετανάστευσης, Michealia Cash, δήλωσε ότι το πιο πάνω μέτρο θα ανακουφίσει τις επιχειρήσεις της υπαίθρου που δεν μπορούν να βρουν ειδικευμένους εργάτες για τα πιο πάνω επαγγέλματα.

Με την ευκαιρία, να αναφέρουμε εδώ ότι το ερχόμενο οικονομικό έτος η Αυστραλία θα δεχθεί 43.990 ειδικευμένους εργάτες.

Πηγή: Νέος Κόσμος

The Sydney Jewish Museum and AHEPA NSW and NZ commemorated the rescue of members of the Jewish community of the island from the hands of the Nazis.

The Jewish Museum of Sydney co-hosted for the first time in its history an event with the Greek community of New South Wales (NSW) last Sunday.
Honouring the memory of the victims of the Jewish community in Greece, at the hands of the Nazis in 1943, as well as the 80th anniversary of the NSW chapter of AHEPA, a special function was held on June 1, where the story of the rescue of hundreds of members of the Jewish community of Zakynthos was told in public.

The main speaker was Macquarie University academic Dr Elizabeth Kefallinos, who was born on the island of Zakynthos.

During the Nazi occupation of Greece, Mayor of Zakynthos Loukas Karrer and Bishop Chrysostomos refused Nazi orders to turn in a list of the members of the town’s Jewish community for deportation to the death camps. Instead, they offered themselves to the Nazi authorities as candidates for deportation and they hid the town’s 275 Jews in rural villages. Subsequently, the order to deport the Ionian islands members of the Jewish community was retracted by the Nazis. Every member of the Jewish community of Zakynthos survived the war.

In 1978, Yad Vashem, the Holocaust Martyrs’ and Heroes’ Remembrance Authority in Israel, honored Bishop Chrysostomos and Mayor Loukas Karrer with the title of ‘Righteous Among the Nations’, an honour given to non-Jews who, at personal risk, saved Jews during the Holocaust.
After the war, all of the Jews of Zakynthos moved either to Israel or to Athens.

Dr Kefallinos was introduced in last week’s event by the Sydney Jewish Museum CEO Norman Seligman. The Consul General of Greece in Sydney was represented by Mrs Elizabeth Kyrimis. Amongst others, Ms Kyrimis reminded the audience that both the Greeks and the Jews were familiar with the phenomenon of genocide. It is our responsibility to remember, to educate others and make the words ‘Never Again’ a reality, she said.
On behalf of AHEPA NSW John Kallimanis, state president, introduced the founding principles of his organisation, especially those relating to combatting discrimination.

source: Neos Kosmos

Distomo orphans mourning the loss of their parents. Photo: Benaki Museum Αrchives.

Today marks the seventieth anniversary of the Distomo massacre, a Nazi war crime perpetrated by members of the Waffen-SS in the village of Distomo, in Voiotia Central Greece, during the Axis occupation of the country in World War II.

On June 10, 1944, for over two hours, Waffen-SS troops of the 4th SS Polizei Panzergrenadier Division under the command of SS-Hauptsturmführer Fritz Lautenbach went door to door and massacred Greek civilians as part of a ‘retaliation measure’ for a partisan attack upon the unit. A total of 218 men, women, children and babies were killed in Distomo, a small village near Delphi.

The massacre became known to the international community through a BBC broadcast, while a representative of the International Red Cross, George Wehrly, who visited to Distomo a few days after the massacre mentioned that in the wider area the occupying forces massacred as many as 600 people in total.

Following the massacre, a Secret Field Police agent accompanying the German forces informed the authorities that, contrary to Lautenbach’s official report, the German troops had come under attack several miles from Distomo and had not been fired upon “with mortars, machine-guns and rifles from the direction of Distomo”. An inquiry was convened. Lautenbach admitted that he had gone beyond standing orders, but the tribunal found in his favour, holding that he had been motivated, not by negligence or ignorance, but by a sense of responsibility towards his men.

Decades after the massacre four relatives of victims brought legal proceedings against the German government to court in Livadeia, Greece, demanding reparations. On October 30, 1997, the court ruled in favour of the plaintiffs and awarded damages of 28 million euros. Eventually in May 2000, Areos Pagos, the Greek High court, confirmed this ruling. The judgment, however could not be enforced in Greece, because under Greek law, the execution of a judgment against a sovereign State is subject to the prior consent of the Minister of Justice, and this consent was not given.

The plaintiffs brought the case to court in Germany, demanding the aforementioned damages be paid to them. The claim was rejected at all levels of German court, citing a 1961 bilateral agreement concerning enforcement and recognition of judgments between Germany and Greece, and Section 328 of the German Code of Civil Procedure. Both required that Greece have jurisdiction, which it does not, as the actions in question were sovereign acts by a state. According to the fundamental principles of international law, each country is immune from another state’s jurisdiction.

In November 2008, an Italian court ruled that the plaintiffs could take German property in Italy as compensation that was awarded by the Greek courts. The plaintiffs were awarded a villa in Menaggio, near Lake Como, which is owned by a German state non-profit organization, as part of the restitution.

In December 2008, the German government filed a claim at the International Court of Justice in Hague . The aim was to establish that this kind of lawsuit does not fall under the competence of the Italian courts, that their rulings constitute an infringement of international law and that they constitute an infringement of Germany’ sovereignty rights.

In its 2012 final judgment, the court ruled that Italy had violated Germany’s state immunity, and directed that the judgment by the Italian courts be retracted.

source: Neos Kosmos

Investigators are again shifting the search areas for Malaysia Airlines Flight 370, which veered off its flight plan on March 8. Above, an official from the Malaysian Department of Civil Aviation shown in March in Kuala Lumpur, Malaysia. Getty Images

For the third time in less than three months, investigators looking for Malaysia Airlines Flight 370 are poised for a shift in search areas after revising some of their basic assumptions, according to people familiar with the process.

Malaysian officials said Monday they will go to Australia to map out the next phase of the search as costs for the missing jet mount. Azharuddin Abdul Rahman, chief of the Department of Civil Aviation, told reporters the discussions will focus on analysis supporting a new search area.

Without providing any details, he said “it would not be very far away from where the search is going on now.”

Australian authorities previously have said a maximum of 60 million Australian dollars (US$55.5 million) will be set aside for the search. Malaysia has spent 27.6 million ringgit ($8.64 million) on fuel, food and other search-related items.

“That’s not final,” Defense Minister Hishammuddin Hussein said earlier Monday, cautioning that the cost may continue to rise until the plane is found.

Malaysia Deputy Defense Minister Abdul Rahim Bakri said the cost will be equally split between the governments of Australia and Malaysia. China hasn’t announced whether it will contribute, Mr. Rahim said. Two-thirds of the 239 people aboard Flight 370 were from China.

The latest rethinking on the search area, people familiar with the matter said, reflects inescapable uncertainties about the speed, flight path and altitude of the Boeing 777, which mysteriously veered off its flight plan on March 8, flew on for hours and is believed to have run out of fuel before going down in the remote southern Indian Ocean carrying 239 people.

But until the aircraft is found, such assumptions are still educated guesses. Changing the assumed speed, trajectory and altitude, though, can result in sharply divergent underwater search areas, possibly taking teams significantly south or southwest from where they focused their efforts in May.

Another major shift in the search risks stoking public frustration and skepticism about the endeavor, which has been criticized as slow and ineffective.

Some experts who aren’t directly involved in the search said the shift would likely amount to hundreds of miles and create substantial logistics headaches, especially if searchers move farther away from the Australian coast.

No final decisions have been made about where the retooled search will focus and the effort remains “a work in progress,” according to one person familiar with the details. Public disclosure of the new area could come as early as mid-June, this person said, though underwater scanning equipment isn’t slated to begin operating until August.

But last-minute changes in calculations, as well as disagreements among investigators from several countries, still could delay a decision or prompt participants to forgo making immediate changes.

Yet unlike the numerous earlier reassessments in April and May that ended up basically reaffirming search areas, according to people familiar with the process, this time many more options are on the table, including some that would drastically alter certain search parameters. More-rigorous statistical analysis is being used to identify highest-priority areas, these people said, and some of the areas could end up disconnected from each other, unlike previous maps that depicted a single, continuous search zone.

As recently as early May, investigators released a report indicating they believed satellite data showed the plane turned toward the Indian Ocean about two hours into the flight, according to people familiar with the details. But since then, they have concluded that wasn’t the case and the cluster of transmissions was “power cycling” of the jet’s onboard satellite communications system.

If the turn occurred at a different time and location, as investigators now apparently believe—or the jet had more fuel on board at that point than previously surmised—the upshot could be dramatic. It may significantly change assumptions about how fast and far the plane would have been able to fly before its tanks ran dry.

Investigators have been plugging in speeds ranging from a maximum of more than 550 miles an hour to as slow as about 350 miles an hour, according to people familiar with the probe. The goal is to find the best statistical fit and create the most likely scenarios. Slower speeds were used to focus the unsuccessful May search, prompting a new look at faster speeds.

The process highlights the difficulties facing investigators working with scant definitive data. They also confront escalating pressure to reassess the original approach, because so far they have failed to find any traces of Flight 370. Exactly three months after the jet dropped off radar and disappeared, lack of progress has promoted frustration among families of some of the passengers and more broadly around the world.

The backbone of the analysis continues to be a series of communication links, or “digital handshakes,” analyzed by British satellite operator Inmarsat ISAT.LN +1.46% Inmarsat PLC U.K.: London ^GBp764.00 +11.00 +1.46% June 9, 2014 4:35 pm Volume : 725,851 P/E Ratio 0.52 Market Cap GBp3.37 Billion Dividend Yield 2.88% Rev. per Employee GBp497,724 7707607509a10a11a12p1p2p3p4p 06/05/14 Inmarsat to Launch Pan-Europea… 06/04/14 Malaysia Airlines Flight 370: … 05/28/14 Fresh Support Released That Ma… More quote details and news » ISAT.LN in Your Value Your Change Short position PLC. But now U.S., Australian and aviation experts from other countries, in conjunction with Boeing Co., once again are re-evaluating certain assumptions about the plane’s heading, altitude and speed central to determining the most likely search locations.

The U.S. National Transportation Safety Board declined to comment. Malaysian officials, Australia’s search-coordinating agency and the U.S. Federal Aviation Administration didn’t immediately respond. Boeing has said it won’t discuss its role.

Even some participants acknowledge the extent of the challenge. Experts from the various countries are “looking at the same data with their own techniques,” said Mark Dickinson, the head of Inmarsat’s team. “It’s not an X-marks-the-spot thing.”

The new calculations and probability analyses likely will mean “a dramatic widening of the potential search area,” with at least a portion expected to move hundreds of miles farther southwest, according to Tim Farrar, a Northern California satellite analyst who has received updates from investigators. “If that happens, they would have to explain dropping certain areas previously identified as part of any eventual search,” Mr. Farrar said. The effort “is likely to result in a lower probability of success” than experts originally indicated, he added.

Just a month ago, people familiar with the search didn’t expect significant changes in the area to be searched. But since then, as experts revved up analysis of a broader range of possible speeds, some of the same people said leaders of the impending Australian-led contractor search are actively considering replacing some previously designated areas with new ones.

One option, these people said, is to include a patchwork of high-priority sites with some potentially disconnected from other search locations. Last week, the Australian Transport Safety Bureau said the analysis will be refined “in the coming weeks,” but didn’t elaborate

The bureau is seeking bids, due by the end of June, from companies and research organizations to spend nearly a year searching a roughly 400-mile swath of ocean floor some 50 miles wide. But so far, the agency hasn’t identified where that stretch will begin and end, or indicated if certain search areas won’t be contiguous to others.

Satellite data constitutes one of the few pieces of hard evidence, but it alone can’t provide the answers investigators seek. Instead, in a time-consuming process, key assumptions are repeatedly adjusted to see which combination of airspeed, altitude, fuel consumption and other factors best fits the likely path that has the aircraft crossing a number of calculated arcs across the Indian Ocean at precise times stemming from the satellite-plane digital handshakes.

Previous changes in search areas were dramatic. In late March, Australian authorities shifted the search on the surface some 500 miles to the northeast based on updated radar data and new speed calculations. Around that time, Inmarsat released an analysis of satellite communications showing aircraft speeds exceeding 500 miles an hour.

In early May, by which time searchers had shifted focus again and were using a submersible system called the Bluefin-21 to look deep underwater in a limited area, investigators released a report showing the assumed speed of the plane in the roughly 350 miles an hour range.

When acoustic signals, or “pings” thought to come from the plane’s “black box” recorders, turned out be dead ends, investigators stepped up the analysis that is currently under way.

source:wsj.com