Daily Archives: October 27, 2014

Οι διοργανωτές του Ελληνοαυστραλιανού Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους, από αριστερά, Τζιμ Κουτσούκος, Κατερίνα Κοτσώνη και Στέλλα Δημάδη, με τον ηθοποιό Γιώργο Καπινιάρη

«Επίσης, είμαστε ενθουσιασμένοι και για την υποστήριξη του Φεστιβάλ στη Νέα Νότια Ουαλία και στη Βικτώρια, καθώς έτσι δίνεται η ευκαιρία σε Ελληνοαυστραλούς κινηματογραφιστές να παρουσιάσουν τα έργα τους».

To Σάββατο, 25 Οκτωβρίου, πρόκειται να παρουσιαστούν οι ταινίες που συμμετέχουν στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους από Έλληνες κινηματογραφιστές του εξωτερικού. Πρόκειται για μια καινοτομία των διοργανωτών του Φεστιβάλ που εγκαινιάζεται από φέτος.

Πηγή: Νέος Κόσμος

Άνοιξαν οι ουρανοί στη Μελβούρνη

Χιλιάδες σπίτια και επιχειρήσεις παραμένουν χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα στη Μελβούρνη μετά τη σφοδρότατη καταιγίδα που έπληξε τις πρωινές ώρες την  πόλη και προκάλεσε εκτεταμένες ζημιές αλλά και κυκλοφοριακό χάος.

Οι κάτοικοι της Μελβούρνης στην κυριολεξία ξενύχτησαν από τις  αδιάκοπες αστραπές και τις εκκωφαντικές βροντές που ξεκίνησαν στις δυο τα ξημερώματα και διήρκησαν έως τις εννέα το πρωί.

Στο ίδιο διάστημα σημειώθηκαν ισχυρότατες χαλαζοπτώσεις και νεροποντή με αποτέλεσμα το  ξημέρωμα της Δευτέρας η πόλη να έχει παραλύσει καθώς σημειώθηκε διακοπή ρεύματος σε πολλές περιοχές.

Εξάλλου πολλοί φωτεινοί σηματοδότες έπαψαν να λειτουργούν, το ίδιο και οι διαβάσεις τρένων.
Την ίδια στιγμή  πλημμύρισαν κεντρικές οδικές αρτηρίες και έσπασαν δέντρα με αποτέλεσμα που εμπόδιζαν την κυκλοφορία. Ακυρώθηκαν πτήσεις και δρομολόγια τρένων και στους δρόμους επικράτησε κομφούζιο.

Από το μεσημέρι πάντως ο καιρός βελτιώθηκε και το σημαντικότερο πρόβλημα είναι η διακοπή της ηλεκτρικής ενέργειας.

Πηγή: Νέος Κόσμος

The opera premiered at the Vassiliko Theatre in Thessaloiniki, on 23 October.

A different take on Alexander the Great’s story, brought to life by artist and producer Constantine Athiridis, is here to make us bow before the myth of the man who changed the world. The English language, staged rock opera Alexander the Great is a two-hour plus musical-theatrical production, with a 45-member cast. Thirty actors, dancers and singers join forces with fifteen musicians and attempt to mentally transport us to Samothrace, where Alexander the Great’s mother, Olympia, met Philip – king of Macedonia – for the first time, during the Bacchic mysteries.

In the new production by the National Theatre of Northern Greece (NTNG), director Constantine Athiridis delivers the life and labours of history’s most successful military commander, presenting a show of high artistic and entertainment standards. Made possible under the auspices of the Hellenic-Australian Business Council, amongst others, Alexander the Great is the opera with which the NTNG attempts for the first time to address international audiences and the Greek diaspora, with their sights set on Australia.

“I believe that the Greeks of the diaspora and international audiences will embrace Alexander the Great and this effort of the National Theatre of Northern Greece,” says NTNG head of board Meni Lisaridou.

The music of the opera, while at large follows the requirements of modern approach in the specific genre as shaped by its pioneers, also includes significant deviations.

“The play is not a musical, namely, there is no prose alternating with songs. This brings it closer to the structure of classic opera. On the other hand, its sound does not fall under a single specific genre,” composer Constantine Athiridis explains.

“In the rock opera, music must serve the image of Alexander the Great which is multi-dimensional, considering the historical significance of the matter, the geographical range of the hero’s action, the multiculturalism, the multitude of emotions approached by the play, and above all, the intricate personality of its protagonist. Finally, we could not omit our own, Greek identity. The 6/7, 7/8 or 9/8 rhythm patterns (zeibekiko), and the use of instruments like oud, bouzouki and the Cretan lyra, apart from the acoustic diversity they offer, also serve as subtle reminders of Alexander’s place of origin.”

The opera will premiere at the Vassiliko Theatre in Thessaloniki on 23 October. The show will then move to Athens for a series of performances, followed by an international tour that is expected to hit Australia.

Giannis Vouros, artistic director of the NTNG and the opera, explained what it was that triggered him to bring this concept into realisation.

“Last summer I went to see the experimental version of this opera, which was a triumph according to critics and the press. It was the first time someone had ever done this in Greece and indeed a magnificent play. This is how I got this idea to attempt a new production of this project, through the National Theatre of Northern Greece. There is no doubt that with the support of great organisations, such as the NTNG, with a new libretto and an aesthetically and technically excellent production, we have in our hands a very promising proposal, with all the distinct features that contribute to an international success,” Vouros said.

There is no doubt that with such a cast and drive for artistic creativity, Alexander the Great will meet its goals and embark on a journey beyond Greek borders, past the Hindu river, to Australia. We will surely be waiting to meet the personality of the man behind the myth.

source: Neos Kosmos

Tsisdarakis Mosque, Attica,Greece.

Towering over the city of Ioannina, crowning the Ic Kale, or citadel, looms the Fethiye Mosque. Constructed near the ruins of a 13th century church dedicated to the archangels Gabriel and Michael, it commemorates the surrender of the city to the Ottomans in 1430. In front of it, an intricately woven metal cage marks the spot where the great despot of Ioannina, Ali Pasha, was buried, after his failed revolt against the Sultan. A short distance away, one can find the Aslan Pasha mosque, built on the site of the church of St John in 1619, which was torn down by way of reprisal, after the suppression of the 1611 anti-Ottoman revolt, led by Dionysius the Philosopher, who was flayed alive nearby. Since 1933 the mosque has housed the Municipal Ethnographic Museum of Ioannina, which contains a vast array of artefacts attesting to the Islamic heritage of the city.

These two buildings are the reason why mosques have been part of my cultural identity ever since I can remember. On our living room wall, there hung for years two brass souvenir dishes depicting the Fethiye Mosque with its tall minaret rising majestically above the town and its surrounding lake, in it, but not of it, and this was the only image I had of my mother’s homeland until I visited Greece in my teenage years. Considering the devastation wreaked upon the hapless architecture of the city of Ioannina by the 1950s’ construction boom, which transformed charming streets and beguiling facades into faceless, ugly and uniform concrete monstrosities, causing the city to lose much of its history and character, the Fethiye Mosque defines Ioannina like no other building.

This is why, in contrast to the nationalistic and kitsch approaches to souvenirs that can be found in other parts of Greece, it seems perfectly natural to the Ioannitan to purvey representations of the mosque as a tangible reminder of the city, without this in any way compromising its Greek character, just as it was natural for Orthodox women like my great-grandmother to wipe her face after eating a meal, in a manner closely resembling an Islamic prayer.

That is why, in response to my expressed admiration for the existence and aesthetics of the two mosques, while my cousin treated me to a diatribe about how: “those mosques should be pulled down as they are a symbol of oppression”, her husband interjected gruffly, stating: “Don’t be ridiculous. This is the only distinguishing feature of Ioannina.” Ioannitans would cringe if told that they are incurably romantic and seized with a nostalgia for the past, yet I suspect that this is so. There are few Muslims left in the city after the Balkan Wars, which saw the sizeable Turkish and Albanian population leave the area. As late as 1930, the Osman Cavus mosque was demolished to make way for a school, and yet both the Veli Pasha and Kaloutsiani Mosques still stand, though denuded of worshippers. Similarly, the most distinguishing feature of the town of Konitsa is the ruins of its mosque, constructed by Suleiman the Magnificent over a Byzantine church. Its minaret, most of which has crumbled away, stands as a mute sentinel over the picturesque settlement sprawled on the slopes of the mountain. Navigating the torturous Ottoman streets of the town in 2008, I was treated to an impromptu lecture by an Orthodox priest who explained the history of the mosque. “We won’t pull it down,” he concluded. “Any place where God is worshipped is holy. But let’s hope that the people who oppressed us never come back.”

All over Greece, remnants of the Islamic presence in Greece still remain, largely shut, mouldering away or converted to other uses. Thessaloniki, being a large metropolis in Ottoman times and having been liberated a year after Ioannina, boasts several purpose-built mosques, without counting church conversions. One of these, the Yeni Camii, or New Mosque, bears witness to the melting pot of cultures and influences constituted by Salonican society. Built by Italian architect Vitaliano Poselli in 1902, with decidedly North African overtones, it was constructed especially for the city’s Donmeh community, being Jews who converted to Islam. The Donmeh community left for Turkey during the population exchange and today it serves as an exhibition centre.
Apart from the Alaca Imaret Mosque or Ishak Pasha Mosque, built in the fifteenth century, of particular interest is the Hamza Bey Mosque, for it is known locally as Alkazar, after a cinema that operated in the premises for decades and has been a protected monument since 1926.

So entrenched are some of the Greek mosques in the local psyche that they subconsciously try to culturally appropriate them as their own. This is certainly the case with the Mehmet Bey Mosque in Serres, a city that houses several mosques, built by the son-in-law of Sultan Bayezit in 1492, which though it has never been used as a church, is commonly referred to as ‘Hagia Sophia’. The Zirinci Mosque of Serres is also of great architectural significance, as it was designed and built by Mimar Sinan, an islamised Cappadocian Greek who was perhaps the greatest Ottoman architect of all time, responsible for popularising the style of domed mosques modelled on Byzantine churches that has defined Ottoman religious architecture for evermore.

With Turkish Prime Minister Erdoğan recently linking the preservation and use of Christian monuments in Turkey to reciprocity vis a vis Islamic monuments in Greece, it cannot be doubted that the large number of such monuments, some of which have been present on Greek soil for over five hundred years, comprise an inseparable part of the Greek identity as well as forming an invaluable bridge between cultures and faiths. One can only hope that the celebration and current restoration of many of these monuments will lead to closer and enhanced ties between the peoples for whom they form a common historical heritage. Judging by the recent burning of an age-old Cappadocian church by a Turkish filmmaker in order to lend verisimilitude to his so-called artistic endeavours, such ties and mutual respect for monuments is sorely needed.

*Dean Kalimniou is a Melbourne solicitor and freelance journalist.

source: Neos Kosmos

Veteran Australian football broadcaster Les Murray signs off for the last time. Photo: AP/SBS Television.

Alongside Craig Foster and David Zirilic, Murray’s time as a host of live events has come to an end, with the football fanatic remembering his favourite football moments.

“In those 35 years of watching European football, there were two glorious periods,” he said.

“It was the early Galacticos period of Real Madrid, and the glorious period of Barcelona under Pep [Guardiola]. I think they were outstanding periods generally in the period of football and that’s what I enjoyed most of all.”

This year, Murray commentated his last World Cup for SBS live in Rio De Janeiro.

Ever since calling the 1980 National Soccer League grand final for SBS, Murray has fought to promote the game in Australia

Murray has hosted World Soccer, On The Ball, SBS World Sport with the help of Andy Paschalidis and was a major player in securing the first broadcast rights to the World Cup.

source: Neos Kosmos

Gough Whitlam (L) with George Gouliovas, Orlandina Maria Villa-Gouliovas and Italian wrestler Mario Milano.

The news of Gough Whitlam’s passing kept long-time friend, and former world heavyweight champion wrestler, George Gouliovas awake whilst dawn was breaking in Australia.

Residing in Greece and saddened by the loss, he says the world has lost one of the most personable and significant individuals to feature in political history.

Speaking to Neos Kosmos, Gouliovas explains he first met the former prime minister in 1974, when he was in Australia for a world wrestling championship competition. He says he was impressed by the man, who went on to become his koumbaro, but also captivated by his knowledge and logic.

“It was the first time I ever felt like I wanted a relationship with someone involved in politics. He was someone that was completely detached from what’s expected from politicians.

“Unfortunately, politics is a dirty game, but he was a clean person.”

He describes Australia’s political giant as a “people person”, someone who concerned himself with the wellbeing of his constituents and compatriots, evident in his policies.

And it was his love for everything Hellenic – from the landscape, to philosophy, history and fluency in the Ancient Greek language – that mesmerised Gouliovas.

When asked what it was about Hellenism that captivated Whitlam, Gouliovas replied – “what was it about Hellenism that he didn’t love”.

“It’s very hard to find an individual who understood the wisdom and ideas of our predecessors …and he believed in it so much, in its significance.

“In my opinion he was the most frequent to travel from Australia to England to speak to the English about the Elgin Marbles. I believe that when he spoke about Greece he had a fire burning in him that made me believe that through his wisdom I was witnessing a reincarnation of an ancient Greek philosopher. He knew so much about Greece that no matter how many times we’d meet up, whether it was just the two of us, or with other Greeks, I for one felt uncomfortable because of the little that I knew about Greece compared to him.”

Whitlam had reportedly travelled to Greece over 25 times and one of Gouliovas’ fondest memories was celebrating Whitlam’s birthday at a restaurant in Plaka, Athens.

“I remember he’d pick up olives with his hand and he’d dip them in tarama, eat them and lick his fingers. And Margaret – his remarkable wife – would say to him, ‘Gough don’t do that, people will see you’. But he’d say ‘I’m not bothering anybody! It’s just so delicious that I want to eat it and lick my fingers without bothering anybody’.

“Mr Whitlam was very down-to-earth. Everyone thinks that they’re grounded, that we have our feet on the ground, whereas he was really grounded, the rest of us are all daydreamers.”

Gouliovas explains the following day Margaret and Gough were bound on a trip visiting ancient sites throughout the country. They started in Athens, and worked their way to Corinth, through to the ancient theatre at Epidaurus, Olympia, back to Corinth and finally back to Athens. With them was Whitlam’s personal driver of 15 years, Michael Vlassopoulos. Upon their return, Gouliovas asked him how he found the trip and he said despite enjoying himself he had been left red-faced.

“He said ‘Giorgo, from the point we left Athens and on the whole trip, whatever he saw in every ancient city, whatever you can think of, he knew about it. Two or three times he forgot the dates of the events that he was referring to and he became frustrated. Margaret would say ‘don’t worry Gough, don’t worry’, but Gough would say ‘don’t tell me not to worry about it! I’m supposed to remember’ – we (Greeks) don’t even know our culture or history.”

Whitlam’s love for Greece and Hellenism took him on many ancient treks, including retracing the steps of Alexander the Great.

On his travels, Whitlam had written a letter to Gouliovas, who showed it to writers and artists, journalists and people he claims held cultural positions.

Without affording them contextual background, he asked if they could explain what the words ‘Priene’ and ‘Aphrodisias’ meant to them.

“After 10 minutes they told me ‘we can’t find the meaning, tell us, who told you?’. I said ‘ladies and gentlemen, no one told me, they were written on a piece of paper with small Greek letters, and of the 10 Greek words only two had grammatical errors, and the person wasn’t even Greek’. They asked me ‘if he wasn’t Greek what was he?’ And I said Australian.

“I said the person told me that ‘Priene’ is a small city in Asia Minor which was the birthplace of one of the Seven Wise Men of ancient Greece, Bias of Priene. It was one of the towns he would pass through for the third time with his wife and their group of friends, on the trek following Alexander the Great. He was such a special person, with such a deep understanding of Greek history and such a love of the ancient Greek spirit. And everyone’s jaws dropped … they’re all supposedly at the forefront of the cultural arm in Greece.”

He says Whitlam was a “special person”, highly educated with “so much wisdom”, and believes his own representatives in Greece should consider him an example when undertaking their roles.

“I don’t think I will ever, or have ever, met anyone like him, because they don’t exist and I don’t think the world will ever be graced by such a person.”

“If Greek politicians had one ounce of the Philhellenism of Mr Whitlam, even the smallest love for Greece, and an ounce of his spirituality, and if there was someone advocating for Greece like Mr Whitlam did, Greece at present would be a paradise. Unfortunately our politicians … well, there is no need to tell you, you see it, you read about it and you learn about it everyday.”

Gouliovas says it was his humbled nature, despite his many riches, that kept him grounded. He was happy with life’s simplicities, he didn’t need extravagant housing and was happy to spend his days with his wife of 70 years.

source: Neos Kosmos

Χαώδης η στάση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης στην κρίση, σύμφωνα με τον Αυστραλιανό Ιατρικό Σύνδεσμο (ΑΜΑ)

Στο σκότος φαίνεται να είναι οι πολίτες της Αυστραλίας όσον αφορά τα μέτρα που έχει πάρει η κυβέρνηση για την αντιμετώπιση της κρίσης του Ebola, που έχει προσβάλει πάνω από 10.000 άτομα στην Αφρική.

Η εκτίμηση του Αυστραλιανού Ιατρικού Συνδέσμου (ΑΜΑ) είναι ότι η στάση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης στην κρίση είναι χαώδης.
Πιο συγκεκριμένα, ο πρόεδρος του οργανισμού, καθηγητής Brian Owler, δήλωσε ότι η κυβέρνηση κρατά τους πολίτες στο σκοτάδι, η δε επιστημονική κοινότητα απαιτεί ένα συγκεκριμένο σχέδιο προκειμένου να αντιμετωπίσει την κρίση στη Δυτ. Αφρική, αλλά και στην Αυστραλία σε περίπτωση που το θανατηφόρο μικρόβιο εξαπλώνεται.
Η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Υγείας, δήλωσε την περασμένη εβδομάδα ότι έχει εκπαιδεύσει 20 νοσοκόμες ειδικά για τη φροντίδα των ατόμων που τυχόν θα προσβληθούν από τον ιό, σε περίπτωση που εξαπλώνεται στην Αυστραλία.

Ο πρόεδρος του ΑΜΑ, εντούτοις, απάντησε ότι ο οργανισμός του δεν ενημερώθηκε περί αυτού, αλλά ούτε και γνώριζε τι είδους εκπαίδευση έλαβαν αυτά τα άτομα.
«Ποιοι είναι; Είναι, το λιγότερο, ανεύθυνο, να μην τους γνωρίζουμε ούτε να ξέρουμε τι είδους εκπαίδευση έλαβαν και αν είναι κατάλληλη για να αντιμετωπιστεί ο Ebola σε περίπτωση που ενσκήψει», είπε ο καθηγητής Owler.

O ίδιος έκανε, επίσης, έκκληση στην κυβέρνηση να ανακοινώσει τι είδους ανθρωπιστικά μέτρα έχει λάβει για να βοηθήσει εκείνους που έχουν προσβληθεί στο εξωτερικό, και, ακόμη, ποια είναι τα μέτρα που θα λάβει η κυβέρνηση αν ένα από αυτά τα άτομα φθάσει στην Αυστραλία.
«Οι πολίτες θα πρέπει να γνωρίζουν ότι ο κίνδυνος μετάδοσης αυτού του ιού είναι ελάχιστος, αυτό όμως δεν θα πρέπει να μας κάνει να επαναπαυθούμε.
Αλλά και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Bill Shorten, άσκησε κριτική κατά του πρωθυπουργού της χώρας, λέγοντας ότι «δεν έχει κάνει αρκετά για την αντιμετώπιση της κρίσης».

Η λογική λέει ότι αντιμετωπίζεις τον κίνδυνο αποτελεσματικότερα πριν χτυπήσει την πόρτα σου, αντί να περιμένεις να έλθει ή να πάει στη Νέα Γουινέα».
Η κυβέρνηση, από την πλευρά της, έχει αρνηθεί, μέχρι τώρα να στείλει ιατρικό ή νοσηλευτικό προσωπικό στην Αφρική, ισχυριζόμενη ότι δεν θα έχει τη δυνατότητα να τους βγάλει από κει σε περίπτωση που μολύνονται από τον θανατηφόρο ιό.

Να σημειωθεί ότι η ΗΠΑ και το Ενωμένο Βασίλειο ζήτησαν βοήθεια από την Αυστραλία, γι’ αυτό το θέμα πριν ένα μήνα.

Πρωτοσέλιδο της αυστραλιανής εφημερίδας The Argus μετά την κήρυξη του πολέμου στην Ελλάδα το 1940

Εξαιρετική είναι η συγκίνηση που αισθάνονται όλοι οι Έλληνες, όταν καλούν στη μνήμη τους αναμνήσεις από τα ένδοξα γεγονότα του 1940. Πράγματι τα μεγάλα και φωτεινά αυτά γεγονότα, επισφράγισαν με ανεξίτηλη δόξα την ιστορική πορεία του έθνους μας.
Το Σάββατο, στην αγγλική μας έκδοση, δημοσιεύσαμε ένα αφιέρωμα για το πώς κάλυψε ο αυστραλιανός Tύπος της εποχής το «ΌΧΙ» των Ελλήνων και τις ηρωικές τους μάχες στα βουνά της Αλβανίας.

Κύριο χαρακτηριστικό των δημοσιευμάτων αυτών ήταν ότι «οι Έλληνες μετά το ηρωικό ΟΧΙ αγωνίστηκαν σαν ήρωες και απώθησαν τους Ιταλούς».
Οι ελληνικές επιτυχίες ήταν καθημερινά, επί μήνες στις πρώτες σελίδες του αυστραλιανού τύπου που στα κύρια άρθρα του σημείωνε με έμφαση την ανάγκη «να μην απειληθεί η εθνική κυριαρχία της Ελλάδας αλλά και η ανεξαρτησία της για την οποία αγωνίστηκε και ο Λόρδος Βύρων».

Ο αυστραλιανός Τύπος γράφει ακόμα πως το «ΟΧΙ» έκανε τους ομογενείς υπερήφανους, τους ανύψωσε στα μάτια των Αυστραλών και χιλιάδες Έλληνες της Αυστραλίας προσφέρθηκαν να επιστρέψουν στην Ελλάδα και να αγωνιστούν για την προάσπιση της εδαφικής της κυριαρχίας.

Την ίδια στιγμή ομογενειακές οργανώσεις έκαναν εράνους και συγκέντρωσαν σημαντικά ποσά για την ενίσχυση των ενόπλων δυνάμεων της Ελλάδας.
Μάλιστα δεκάδες ομογενείς καταστηματάρχες αποφάσισαν και διέθεσαν όλα τα έσοδα μιας ημέρας «υπέρ της Ελλάδας».
Δικαιολογημένα, λοιπόν, η ομογένεια της Αυστραλίας, συνολικά το ελληνικό Έθνος αισθάνεται ιδιαίτερη υπερηφάνεια, για το μεγάλο ΟΧΙ της 28ης Οκτωβρίου του 1940, το οποίο αντέταξε ο Ελληνικός λαός κατά τον βαθύ όρθρο της ιστορικής εκείνης ημέρας. Ήταν η αρχή μιας εκστρατείας που όλοι τη λένε «Έπος» που κάλυψε ένα ένδοξο μέρος της μακραίωνης ελληνικής ιστορίας μας, που περιέχει εν αφθονία τα δύο στοιχεία που συνθέτουν γενικά την ιστορία, τα γεγονότα και το άρωμα της εποχής. Τα μεν γεγονότα έχουν καταγραφεί από ιστορικούς, ώστε να δύνανται οι ενδιαφερόμενοι να ανατρέξουν σε συγγράμματα προς γνώση και εξαγωγή συμπερασμάτων και ακόμη μεταγενέστεροι ιστορικοί να μπορούν να τα αποκαταστήσουν έστω και αν έχουν παρέλθει αιώνες.

Το άρωμα όμως, όπως και όσο το αισθάνθηκαν οι πρωταγωνιστές και στη συγκεκριμένη περίπτωση ολόκληρος ο ελληνικός λαός, την εποχή των γεγονότων, χάνεται από τον άνεμο του χρόνου, ακόμη και για αυτούς που τα έζησαν.

Το «Έπος του 40», φαινόμενο ψυχολογικό και ιστορικά απροσδόκητο για όλο το κόσμο, αδικήθηκε κατάφωρα από τα μετέπειτα γεγονότα, την κατοχή, την αντίσταση, τις εκτελέσεις, το κίνημα του Δεκέμβρη, τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, το ξύπνημα της πυρηνικής εποχής, γεγονότα τα οποία τα σκέπασαν και έτσι αυτό το κεφάλαιο σφραγίστηκε βιαστικά και κλείστηκε στο αρχείο προτού μνημειωθεί, για να ανοίξει μετά την απελευθέρωση της χώρας από τη γερμανική μπότα.

Η γενιά του ’40 απέδειξε για μια ακόμη φορά, ότι το ιερό πάθος για την ελευθερία της Πατρίδας είναι υπέρτατο καθήκον όλων των Ελλήνων, που επανειλημμένα το έχουν αποδείξει κατά τη διάρκεια της μακραίωνης ύπαρξής τους και δεν θα σταματήσουν να το αποδεικνύουν.

Πηγή: Νέος Κόσμος

Η πιο μαζική εκδήλωση θα είναι αυτή της Ένωσης Κοινοτήτων και Ενοριών που θα γίνει στην Ιερά Μονή Άξιον Εστί Νόρθκοτ.

Με σειρά εκδηλώσεων, η ομογένεια της Μελβούρνης θα τιμήσει την Κυριακή την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940.
Η πιο μαζική εκδήλωση θα είναι αυτή της Ένωσης Κοινοτήτων και Ενοριών που θα γίνει στην Ιερά Μονή Άξιον Εστί Νόρθκοτ.

Εκεί, μετά την δοξολογία και τις απαγγελίες από τους μαθητές του Κολεγίου «Άγιος Ιωάννης», θα ακολουθήσει η κατάθεση στεφάνων στο Μνημείο Πεσόντων της Μονής.
Μεταξύ των σωματείων που συμμετέχουν στον εορτασμό είναι και η Πανελλήνια Ένωση Αποστράτων Εφέδρων εν Αυστραλία.

Στη συνέχεια, στους κήπους και τον περίβολο θα γίνει το καθιερωμένο ετήσιο γλέντι της Μονής με πλούσιο πρόγραμμα, φαγητά, ποτά και γλυκά.
Εξάλλου, την Κυριακή εορτάζουν και οι ναοί Αγίου Δημητρίου Πάσκο Βέιλ και Αγίου Δημητρίου Περάν.

Ανήμερα της εθνικής επετείου του «ΌΧΙ» το Hellenic R.Sl. Sub Branch καλεί την ομογένεια σε δοξολογία στον Άγιο Ευστάθιο στο Σάουθ Μέλμπουρν (9.30 π.μ.) και ακολούθως θα γίνει κατάθεση στεφάνων στο Αυστραλο-Ελληνικό Μνημείο και ακολούθως στο Shrine of Remembrance για να ακολουθήσει δεξίωση στην αίθουσα του παραρτήματος στο South Melbourne.

Πηγή:Νέος Κόσμος