Daily Archives: October 24, 2014

Άγνωστοι συκοφάντες επιδιώκουν να βλάψουν τη Συντονίστρια του Προγράμματος Ελληνικών του Πανεπιστημίου La Τrobe, Δρ Μαρία Ηροδότου.

Τελευταία η παροικία μας δοκιμάζεται από προβληματική αξιακή κρίση.
Ηγέτες κάθε κοπής και ρουφιάνοι πάσης φύσεως, που έχουν προσβληθεί από το tall poppy syndrome -χρησιμοποιώ την αγγλική ονομασία του αποκρουστικού φαινομένου που καταλαβαίνουν καλύτερα οι αυξανόμενοι, δυστυχώς, ρουφιάνοι και συκοφάντες και της νέας γενιάς- «θάβουν» συστηματικά ή προσπαθούν να «θάψουν» μέλη της ομογένειας, που διακρίνονται στους τομείς δραστηριοποίησής τους.

Στις αγγλικές κοινωνίες το tall poppy syndrome -σε ελεύθερη μετάφραση, σύνδρομο εξομοίωσης όλων- είναι «ένα κοινωνικό φαινόμενο απόρριψης, αμφισβήτησης, υπονόμευσης, εξόντωσης συμπολιτών εγνωσμένης αξίας, που διακρίνονται μεταξύ των ομοίων τους».
Κάποιοι διεστραμμένοι, ματαιόδοξοι συμπάροικοι δεν ανέχονται την εξέλιξη συναδέλφων τους, συμπολιτών τους, συμπατριωτών τους, πολιτικών αντιπάλων τους, επαγγελματικών ανταγωνιστών τους σε «κορυφές» και προσπαθούν να τους κατεβάσουν στο επίπεδό τους με τη ρουφιανιά, τη συκοφαντία, την αμφισβήτηση και κάθε άλλο τρόπο υπονόμευσης, που γεννούν τα αρρωστημένα μυαλά τους.

Κοινότητες, ενορίες, εθνικοτοπικοί οργανισμοί, οργανισμοί και φορείς παροχής υπηρεσιών, κομματικές οργανώσεις, κοινοπραξίες ομογενών επιχειρηματιών, έχουν στις τάξεις τους πρόθυμους να συκοφαντήσουν, να ισοπεδώσουν προσωπικά και επαγγελματικά «εξέχοντες» συναδέλφους τους.
Το φαινόμενο γίνεται ιδιαίτερα επικίνδυνο, όταν κάποιοι από τους κομπλεξικούς, μισαλλόδοξους χαφιεδίζουν, για να εξασφαλίζουν την εύνοια των αυστραλιανών και των ελλαδικών Αρχών. Οι χαφιέδες είναι η πλέον επικίνδυνη κάστα ανθρώπων, διότι δεν διστάζουν να καταδώσουν ακόμη και τη μάνα τους σε αρχές, με ευτελή ανταλλάγματα.
Όσοι ασχολούνται με τα κοινά γνωρίζουν «φυτευτούς» καταδότες σε παροικιακούς φορείς, οι οποίοι παρακολουθούν, καταγράφουν και δίνουν λεπτομερείς αναφορές στους προϊσταμένους τους για το ποιόν στελεχών φορέων και τον τρόπο λειτουργίας τους.

Όσοι ασχολούνται με τα κοινά γνωρίζουν, επίσης, ποιοι επώνυμοι του παροικιακού χώρου «γνωμοδοτούν αντικειμενικά» για τη δράση και την προσφορά μελών της ομογένειας, που προτείνονται από άτομα και φορείς σε αρχές και υπηρεσίες για αναγνώριση της προσφοράς τους. Γνωρίζουμε συγκεκριμένες περιπτώσεις προταθέντων ομογενών, που «απορρίφθηκαν» από Αρχές και υπηρεσίες με εισήγηση ομογενών-«έμπιστων» του συστήματος.

Όσοι ασχολούνται με τα κοινά γνωρίζουν, ακόμη, γιατί κάποιοι φορείς της ομογένειας τυγχάνουν «ειδικής μεταχείρισης» από κρατικές υπηρεσίες. Έχουν «μπάρμπα στην Κορώνη», έχουν πρόσβαση στη εξουσία -Εργατική ή Φιλελεύθερη- την οποία εξασφαλίζουν συκοφαντώντας, ρουφιανεύοντας τους υπολοίπους.
Η αιτία για το σημερινό σχόλιο δόθηκε από μία επιστολή από άγνωστους συκοφάντες, που αυτοαποκαλούνται «Ελληνικό Λόμπι Διαφάνειας Πανεπιστημίου Λα Τρόουμπ» και που επιδιώκουν να βλάψουν τη Συντονίστρια του Προγράμματος Ελληνικών του Πανεπιστημίου La Τrobe, Δρ Μαρία Ηροδότου, αμφισβητώντας τα ακαδημαϊκά προσόντα της.

Οι εν λόγω γκεμπελίσκοι, που κόπτονται δήθεν για «διαφάνεια» και διόρθωση των «κακώς κειμένων» στο Τμήμα Νεοελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου, ζήτησαν από το «Νέο Κόσμο» να ερευνήσει, αν «…έχει ή δεν έχει η κ. Μαρία Ηροδότου διδακτορικό δίπλωμα».

Αν πρόθεση των δήθεν φοιτητών του προγράμματος ήταν, να μάθουν αν η δασκάλα τους έχει διδακτορικό δίπλωμα και όχι να συκοφαντήσουν τη φίλεργη Δρ Μαρία Ηροδότου, που μάχεται μόνη της για την επιβίωση του Τμήματος Νεοελληνικών Σπουδών στο La Trobe, θα ρωτούσαν την ίδια ή θα ζητούσαν από τη Γραμματεία του Πανεπιστημίου να επιβεβαιώσει τα ακαδημαϊκά προσόντα της δασκάλας τους. Δεν θα πετούσαν λάσπη στη δασκάλα τους με την ελπίδα να κολλήσει.

Λοιπόν, ρυπαροί λασπολόγοι η δασκάλα σας έχει διδακτορικό δίπλωμα του Πανεπιστημίου Flinders, εσείς, δυστυχώς, δεν έχετε ηθικό έρμα και για το καλό της κοινωνίας μας καλά θα κάνετε να αποβάλλετε τη φιλοδοξία σας να γίνετε δάσκαλοι ή δασκάλες, διότι ο δάσκαλος και η δασκάλα διδάσκουν με το παράδειγμά τους.
Η έρευνα απέδειξε, ότι δεν υπάρχει στο Πανεπιστήμιο La Trobe φοιτητική οργάνωση με τίτλο «Ελληνικό Λόμπι Διαφάνειας Πανεπιστημίου Λα Τρόουμπ» και αγγλιστί «Hellenic Transparency Lobby, Greek Society – La Trobe Student Union».

Η διαπίστωση ενισχύει το ενδεχόμενο η επιστολή να είναι προϊόν της παρατεινόμενης εκστρατείας εκπαιδευτικών του παροικιακού χώρου κατά της κ. Ηροδότου, οι οποίοι/οποίες δεν αντέχουν το σκοτάδι του περιθωρίου που τους έχει ρίξει η έλλειψη προσόντων, η φυγοπονία, η υπέρμετρη φιλοδοξία τους.

Θέλουμε να πιστεύουμε, ότι οι αρμόδιες υπηρεσίες του La Trobe θα ερευνήσουν την υπόθεση, ιδιαίτερα το επιστολόχαρτο που, κατά τις πληροφορίες μας, είναι αποκαλυπτικό. Οφείλει το πανεπιστήμιο να προστατεύσει ένα καταξιωμένο μέλος του προσωπικού του, που αμφισβητείται σκόπιμα από ηθικά χρεωκοπημένα μέλη της ελληνικής παροικίας.

Ενδιαφέρει και την ομογένεια να πέσει άπλετο φως στην υπόθεση, πριν ο πόλεμος λάσπης κατά της κ. Ηροδότου την απογοητεύσει και την αναγκάσει να παραιτηθεί, εξέλιξη που θα οδηγήσει ακόμη και σε κλείσιμο του Τμήματος διότι δεν θα βρεθεί αντικαταστάτης/αντικαταστάτρια με τις αντοχές της Συντονίστριας του Τμήματος Νεοελληνικών.

Ο πατέρας της Χριστίνας, Δημήτρης Δεσποτέρης

Ο ρόλος της Λήμνου στην εκστρατεία της Καλλίπολης είναι ένα θέμα που απασχολεί τη Χριστίνα Δεσποτέρη -την ομογενή με μια λαμπρή καριέρα στις δημόσιες σχέσεις- από καιρό: “Ήξερα ότι το νησί μου ήταν στενά συνδεδεμένο με την αιματηρή αυτή εκστρατεία. Με το μελανό αυτό κομμάτι της ιστορίας όπου χάθηκαν τόσες ζωές πριν καλά-καλά ανθίσουν. Μελέτησα τον χάρτη. Πήγα εκεί. Είδα πού αποβιβάστηκαν τα στρατεύματα. Πού εκπαιδεύτηκαν. Από πού πέρασαν. Και μετά, στο γυρισμό, πόσοι τραυματίες μεταφέρθηκαν εκεί, πού νοσηλεύτηκαν, πόσοι έχουν θαφτεί στα χώματά της.

Είναι γεγονός ότι όσον αφορά την εκστρατεία της Καλλίπολης στις σελίδες της ιστορίας, δεν αναφέρεται σχεδόν τίποτε για το ρόλο της Λήμνου. Δεν γνωρίζω γιατί αγνοήθηκε ο ρόλος του νησιού σ’ αυτό το τραγικό κομμάτι του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Αυτό δεν σημαίνει ότι η ιστορία δεν μπορεί να ξαναγραφτεί. Ιδιαίτερα τώρα, που με την ευκαιρία των επετειακών εκδηλώσεων, με τη συμπλήρωση 100 χρόνων τον ερχόμενο Απρίλη, έχει συγκροτηθεί μια επιτροπή η οποία έχει ως στόχο την αναγνώριση του ρόλου της Λήμνου στην εκστρατεία της Καλλίπολης.. Είμαι μέλος της”.
Μιλά σχεδόν χωρίς ανάσα.Πριν δυο μέρες ήταν παρούσα στο Princes Pier, στο Port Melbourne, όπου η επιτροπή Lemnos Gallipoli Commemoρative Committee, διοργάνωσε διάφορες εκδηλώσεις για να σηματοδοτήσει την αναχώρηση των στρατευμάτων από το λιμάνι αυτό.
Η Χριστίνα ήταν μια από τις πιο ζωντανές παρουσίες εκεί, μιλώντας με τους επισκέπτες για το ρόλο της Λήμνου, απαντώντας σε ερωτήσεις για τους συγγενείς ατόμων που πήραν μέρος στην εκστρατεία της Καλλίπολης, συχνά φανερά συγκινημένη.

“Ναι, οι ερωτήσεις, οι απορίες, αλλά και οι αφηγήσεις πολλές. Ιδιαίτερα μ’ άγγιξαν τα νέα άτομα που είχαν συγγενείς στην εκστρατεία στην Καλλίπολη, όπως οι δυο νέες κοπέλες που, ανάμεσα σε λυγμούς, μου είπαν ότι εκεί έχασαν τη ζωή τους ο παππούς και ο θείος τους. Είδες τους καταλόγους;”

ΣΤΑ ΙΔΙΑ ΧΩΜΑΤΑ

Η Χριστίνα Δεσποτέρη, γεννημένη στην Αίγυπτο, μοναχοκόρη, ήλθε με τους γονείς της στην Μελβούρνη σε ηλικία 7 χρόνων. Έκανε αξιόλογη καριέρα στο χώρο των δημοσίων σχέσεων, επί 23 χρόνια, υπηρετώντας στο Συμβούλιο Εθνοτήτων (Ethnic Affairs Commission), σε διάφορα υπουργεία, μεταξύ των οποίων στο Υπουργείο Υγείας, στο Υπουργείο Εργασίας, στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, στην υπηρεσία των πρωθυπουργών της Βικτώριας John Cain, Joan Kerner και Jeff Kennet.
Η συμβολή της στη διάδοση της ελληνικής κουλτούρας στην ευρύτερη αυστραλιανή κοινωνία είναι αξιόλογη. Σήμερα δραστηριοποιείται σε διάφορους οργανισμούς, προσφέροντας αφιλοκερδώς τις υπηρεσίες της και την πολύτιμη πείρα της στο χώρο των δημοσίων σχέσεων.

H ανάμιξή της στην αναγνώριση του ρόλου της Λήμνου στην εκστρατεία της Καλλίπολης και μετά την αιματηρή μάχη που ακολούθησε, η ίδια θα πει ότι ξεκίνησε κυρίως από τη συμμετοχή της στο συνέδριο που έγινε τον Ιούλιο του 2013 στη Λήμνο με θέμα “Λήμνος και τα 100 Χρόνια των Anzac 2015. H Kοινή μας Ιστορία”.
“Περπάτησα στα χώματα που αποβιβάστηκαν οι 50.000 Αυστραλοί που πολέμησαν στην Καλλίπολη.

Είδα τα Συμμαχικά Νεκροταφεία στην Πορτιανού και στο Μούδρο όπου έχουν θαφτεί 1.200 στρατιώτες από τους οποίους οι 148 είναι Αυστραλοί.
Ρίγησα πραγματικά, όταν, καθώς περπατούσα ανύποπτη, σ’ ένα δρόμο στην Πορτιανού, ξαφνικά αντίκρισα την ταμπέλα που έγραφε ANZAC STREET.
Τώρα, προσπαθούμε, μέσω της Επιτροπής, να σηματοδοτήσουμε, με προσφορές ομογενών, όλη την πορεία των Αυστραλών στρατιωτών στο νησί της Λήμνου.
Επίσης, αυτή τη στιγμή φιλοτεχνείται μπρούτζινο άγαλμα από τον καταξιωμένο γλύπτη, Peter Collett, που θα στηθεί sto Albert Park, απ’ όπου ξεκίνησαν οι Αυστραλοί στρατιώτες για την εκστρατεία στην Καλλίπολη, ενώ αντίγραφο του αγάλματος θα στηθεί και στη Λήμνο, στο σημείο που αποβιβάστηκαν οι στρατιώτες και έμειναν εκεί έξι μήνες για εκπαίδευση. Πρόκειται για ένα αξιόλογο έργο, στο οποίο θα χρειαστούμε τη συμβολή των συμπολιτών μας».

Η ίδια πιστεύει ότι έχει μεγάλη σημασία οι νεότερες γενιές να γνωρίζουν ακριβώς τι συνέβη. Πρόκειται για ένα, ομολογουμένως, μελανό, για πολλούς -ιδιαίτερα τους μεγαλύτερους-, σημείο της νεότερης ιστορίας. Η Μάχη της Καλλίπολης, όπου σφαγιάστηκαν το ξημέρωμα της 25ης Απριλίου 1915, χιλιάδες νέες ζωές, για πολλούς εξακολουθεί να αποτελεί μεγάλο ερωτηματικό.

Μια πρωτοβουλία των Βρετανών συμμάχων που πλήρωσε η Αυστραλία πολύ ακριβά.
«Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για όσους έχασαν σ’ αυτήν την άνιση μάχη τη ζωή τους, είναι να μην τους ξεχνάμε και να καταγράφουμε τα γεγονότα που συνδέονται με την εκστρατεία αυτή, ακριβώς όπως είναι».

ΚΟΡΗ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ

Η ευαισθητοποίηση της Χριστίνας Δεσποτέρη στο θέμα της εκστρατείας στην Καλλίπολη, εξηγείται και από το άγγιγμα των συνεπειών του πολέμου σ’ αυτήν την ίδια.
“Έζησα τις εμπειρίες του πολέμου στα γόνατα του πατέρα μου, αλλά και αργότερα, έφηβη, μεγάλη. Στην ουσία ποτέ δεν έπαυσε να μιλά για τα ‘έξι χρόνια στον πόλεμο’. Ως μηχανικός στρατιωτικών οχημάτων, με τον ελληνικό στρατό, ο θάνατος πέρασε ξυστά δίπλα του, στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, στην Αλβανία, στην Ιταλία, στην Αίγυπτο.
Αποστρατεύθηκε το 1945. Με τη μητέρα μου παντρεύτηκαν τέσσερα χρόνια αργότερα. Ήταν εκείνη που έπρεπε να επουλώσει τα τραύματά του που στην ουσία δεν έκλεισαν ποτέ.

Κάθε φορά, θυμάμαι, αναφερόταν σ’ ένα συγκεκριμένο γεγονός που το περιέγραφε τόσο ζωντανά που ήταν σα να το ξαναζούσε. Μαζί μ’ εκείνον βέβαια κι’ εμείς που τον ακούγαμε άφωνες. Εγώ, εντελώς συνεπαρμένη από τις περιγραφές την ώρα της μάχης, πριν ή μετά, η μητέρα μου, προφανώς, για να μη διακόψει τη ροή της αφήγησης που δεν ήταν παρά η αναβίωση των γεγονότων”.
Η μητέρα της, μαζί με πάρα πολλές άλλες νέες γυναίκες, έπλεκε κάλτσες για τους στρατιώτες, θα πει η Χριστίνα, χωρίς να υποψιάζεται ότι, χρόνια αργότερα, θα παντρευόταν έναν από αυτούς.
Από τις πιο ζωηρές εικόνες που μας μετέδιδε ήταν αυτή που το βράδυ αστειεύονταν με τους συντρόφους του, και την άλλη μέρα κείτονταν, βουτηγμένοι στο αίμα τους, δίπλα του.

“Μου έκανε πάντα εντύπωση η υπερβολική αγάπη του για τον συνάνθρωπο, ο τρόπος που πάντα έτρεχε να βοηθήσει ανθρώπους άγνωστους που είχαν ανάγκη στήριξης οικονομικής ή ψυχολογικής.

Τον άκουγα συχνά να τονίζει ότι η ζωή των άλλων μάς αφορά και μας τους ίδιους.

Οι στερήσεις και οι κακουχίες του πολέμου, τον είχαν κάνει επίσης να δίνει υπερβολική σημασία στο θέμα του φαγητού. Στην ποιότητα, στην ποικιλία, στο στρώσιμο του τραπεζιού. Ακόμη, στο να βοηθά οποιονδήποτε υποψιαζόταν ότι έχει πρόβλημα να συντηρήσει ικανοποιητικά την οικογένειά του.
Σήμερα, που το σκέφτομαι, βρίσκω ότι για τον ίδιο όλη αυτή η στάση ζωής ήταν ένα είδος κάθαρσης. Έχω ακούσει ότι συμβαίνει σε πολλούς, ενώ, αντίθετα, άλλοι βυθίζονται στη σιωπή και απομακρύνονται από τους ανθρώπους”.

Όσο για μας, το λιγότερο που οφείλουμε να κάνουμε, είναι να μην τους ξεχνάμε.
Και αυτό γιατί, το ταξίδι τους είναι η ιστορία μας.

Πηγή: Νέος Κόσμος

Τρεις στους πέντε Αυστραλούς ψηφοφόρους τάχθηκαν υπέρ της μετωπικής σύγκρουσης που επέλεξε ο συντηρητικός πρωθυπουργός της Αυστραλίας, Τόνι Άμποτ, να συζητήσει την κατάρριψη του Μαλαισιανού αεροσκάφους πάνω από το έδαφος της Ανατολικής Ουκρανίας πριν τρεις μήνες, με τον πρόεδρο της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν, κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του τελευταίου στη διάσκεψη των G20 τον ερχόμενο μήνα.

Παρά την πιο πάνω νίκη σε σχετική ερώτηση, τόσο η δημοτικότητα του ίδιου του πρωθυπουργού όσο και του κυβερνητικού Συνασπισμού έχουν αρχίσει να παίρνουν την κάτω βόλτα.

Σύμφωνα με την τελευταία σφυγμομέτρηση που διεξήγαγε το περασμένο Σαββατοκύριακο ο οργανισμός Newspoll για λογαριασμό της εφημερίδας “The Australian”, η εκλογική δύναμη του Συνασπισμού μειώθηκε κατά τρεις ποσοστιαίες μονάδες κατρακυλώντας σε ψήφους πρώτης προτίμησης από το 41% στο 39% το τελευταίο δεκαπενθήμερο, ενώ η δύναμη του Εργατικού Κόμματος παρέμενε στο 35%.

Τον ίδιο καιρό, κατά δύο ποσοστιαίες μονάδες, από το 12% στο 14% αυξήθηκε η δύναμη του κόμματος των Πράσινων.
Μετά την καταμέτρηση και των σταυρών δεύτερης προτίμησης το Εργατικό Κόμμα παίρνει το 53% των ψήφων και ο Συνασπισμού 47%.
Τέλος, στην ερώτηση αν συμφωνούν στον δυναμικό τρόπο που επέλεξε ο Τόνι Άμποτ να αντιμετωπίσει τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν στη συνάντηση των ηγετών των 20 πιο ισχυρών χωρών του κόσμου τον ερχόμενο μήνα, 63% των ερωτηθέντων τάχθηκε υπέρ του Άμποτ, το 27% εναντιώθηκε και 10% δεν απάντησαν στην ερώτηση.

Ξεκίνησε από τα ψάρια πριν 385 εκατομμύρια χρόνια.

Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι ανακάλυψαν τις απαρχές της συνουσίας και τα αρχαιότερα γεννητικά όργανα, που επέτρεψαν σε δύο οργανισμούς να κάνουν σεξ με διείσδυση του αρσενικού μορίου στο θηλυκό, αν και όχι ακριβώς με τον τρόπο που το φανταζόμαστε. Η ανακάλυψη οδηγεί στο να ξαναγραφτεί η πανάρχαια ιστορία του σεξ στον πλανήτη μας.

Η «πρωτιά» συνέβη ανάμεσα σε ψάρια (πλακόδερμα) που ζούσαν πριν από περίπου 385 εκατ. χρόνια. Η σεξουαλική πράξη κατά πάσα πιθανότητα γινόταν κάπως ασυνήθιστα, με το πλαϊνό μέρος και των δύο συντρόφων, καθώς το αρσενικό γεννητικό όργανο ήταν ένα οστό σε σχήμα αγγλικού γράμματος L, ενώ το θηλυκό ψάρι διέθετε μια μικρή ανατομική δομή στο πίσω μέρος του, δύο μικρά οστά, ανάμεσα στα οποία «κλείδωνε» το αρσενικό μόριο που μετέφερε το σπέρμα.
Τα πλακόδερμα είναι οι αρχαιότεροι σπονδυλωτοί πρόγονοι των ανθρώπων. Σημερινά ανατομικά χαρακτηριστικά όπως τα σαγόνια, τα δόντια και τα δύο ζεύγη άκρων για πρώτη φορά εμφανίστηκαν στα πλακόδερμα, που πήραν το όνομά τους από το γεγονός ότι διέθεταν μια εξωτερική οστέινη «πανοπλία» για να προστατεύονται στα επικίνδυνα νερά όπου κυκλοφορούσαν. Μετά από μακρά εξέλιξη 70 εκατ. ετών, αυτοί οι οργανισμοί εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς πριν από περίπου 360 εκατ. χρόνια.
Οι ερευνητές από πολλές χώρες, με επικεφαλής τον Τζον Λονγκ, καθηγητή Παλαιοντολογίας του Πανεπιστημίου Φλίντερς της Αδελαΐδας, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature» δήλωσαν ότι ουσιαστικά επρόκειτο για μια τυχαία ανακάλυψη.

Όπως αναφέρουν το BBC, το Reuters και το Γαλλικό Πρακτορείο, οι ερευνητές ανακοίνωσαν ότι κατά τη μελέτη απολιθωμάτων που ήταν ξεχασμένα σε διάφορα παλαιοντολογικά μουσεία ανά τον κόσμο, ανακάλυψαν πως το ψάρι Microbrachius dicki, μήκους οκτώ εκατοστών, το οποίο ζούσε σε αρχαίες λίμνες στη σημερινή Σκοτία, στην Εσθονία και στην Κίνα, είναι το πρώτο γνωστό ζώο που εγκατέλειψε την έως τότε πρακτική της εξωτερικής γονιμοποίησης (εκτόξευση σπερματοζωάριων και ωαρίων στο νερό, όπου γονιμοποιούνται), για να υιοθετήσει την πρακτική της εσωτερικής γονιμοποίησης μέσω διείσδυσης του ενός γεννητικού οργάνου στο άλλο. Πιο απλά, το εν λόγω ψάρι εφηύρε το σεξ!

«Προσδιορίσαμε το συγκεκριμένο σημείο της εξέλιξης, όπου άρχισε η καταγωγή της εσωτερικής γονιμοποίησης σε όλα τα ζώα. Πρόκειται για πραγματικά μεγάλο βήμα» δήλωσε ο Λονγκ και πρόσθεσε ότι, όπως φαίνεται από την ιδιόμορφη ανατομία των πρώτων αυτών γεννητικών οργάνων, τα ψαράκια έπρεπε να κάνουν περίεργες χορευτικές «πιρουέτες» κατά τη συνουσία τους. «Δεν θα μπορούσαν να το κάνουν στην τυπική ‘ιεραποστολική’ στάση. Η πρώτη-πρώτη πράξη της συνουσίας θα έγινε σε πλαϊνή στάση» πρόσθεσε, ενώ διευκρίνισε ότι το σχήματος L όργανο του αρσενικού ήταν δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με το μήκος του ζώου.

Το αξιοπερίεργο, σύμφωνα με τους επιστήμονες, είναι ότι αυτή η πρώτη προσπάθεια εσωτερικής γονιμοποίησης μέσω σεξ εγκαταλείφθηκε στη συνέχεια, στην πορεία της εξέλιξης, καθώς τα ψάρια επέστρεψαν στην πρακτική της εξωτερικής γονιμοποίησης στο νερό. Χρειάστηκαν να περάσουν 20 έως 40 εκατομμύρια ακόμη χρόνια, εωσότου η εσωτερική γονιμοποίηση υιοθετηθεί ξανά από τους προγόνους των καρχαριών και των σαλαχιών – και αυτή τη φορά όχι σε πλαϊνή στάση. Έκτοτε οι πάντες κόλλησαν με το σεξ!

Πηγή:Νέος Κόσμος

Την εποχή που οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα έβαζαν λουκέτο η μία μετά την άλλη, τέσσερις άνθρωποι, ο Αλέξανδρος Κουρής, η γνωστή δημοσιογράφος Μάγια Τσόκλη, η Ελίνα και ο Κωστής Δάλας, τους οποίους πολλοί θα αποκαλούσαν -και δικαιολογημένα- «τρελούς», «έβαλαν πλώρη» για να κάνουν ένα επιχειρηματικό τους όνειρο πραγματικότητα.

Η μεγάλη τους αγάπη για τις Κυκλάδες και την… μπύρα ήταν οι κινητήριες δυνάμεις πίσω απ’ αυτήν τους προσπάθεια και η τόλμη τους σε συνδυασμό με την πεποίθησή τους ότι μόνο η παραγωγή μπορεί να συμβάλλει στην υγιή ανάπτυξη της Ελλάδας και των νησιών της, έβαλαν το θεμέλιο λίθο της μικροζυθοποιίας «Νήσος» σε ένα νησί των Κυκλάδων την Τήνο. Ήταν το 2011 και η παραγωγή του πρώτου μπουκαλιού της μπύρας «Νήσος» δεν έγινε εφικτή έως τις αρχές του 2013.

Και ενώ η «Νήσος», βρίσκεται στην αγορά λίγο περισσότερο από ένα χρόνο, κατάφερε ήδη να κερδίσει τουλάχιστον δύο βραβεία. Στο πλαίσιο των Ευρωπαϊκών Βραβείων Επιχειρηματικότητας (The European Business Awards) η επιχείρηση Νήσος επιλέχθηκε πέρυσι ως Εθνικός Πρωταθλητής στον πλέον φημισμένο διεθνή διαγωνισμό που χορηγείται από την RSM International και υποστηρίζεται από κορυφαίους επιχειρηματικούς παράγοντες. Σε λίγες μέρες η μπύρα «Νήσος» θα λάβει το αργυρό μετάλλιο στον παγκοσμίου κύρους διαγωνισμό European Beer Star και αυτή… «είναι η πρώτη φορά που ελληνική μπύρα κερδίζει μία τόσο υψηλή διάκριση» μας είπε ένας από τους ιδρυτές της «Νήσος» ο Αλέξανδρος Κουρής, που βρίσκεται στην Αυστραλία. Μαζί του έφερε και την μεγάλη του αγάπη, την μπύρα του, η διανομή της οποίας εδώ -όπως μας πληροφόρησε- θα αρχίσει σε λίγες μέρες, μέσα από την ομογενειακή εταιρία Ilios Imports.

ΟΙ ΜΠΥΡΕΣ ΠΟΛΛΕΣ, Η «ΝΗΣΟΣ» ΟΜΩΣ ΜΙΑ

Οι μπύρες που παράγονται στην Ελλάδα και έρχονται στην Αυστραλία είναι κάμποσες και όλοι σας το γνωρίζετε. Συνεπώς, η εισαγωγή μίας ακόμα ελληνικής μπύρας δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί και είδηση. Και, όμως, η εισαγωγή της μπύρας «Νήσος» είναι είδηση και όχι μόνο λόγω της γευστικής της υπεροχή -σύμφωνα πάντα με τα λεγόμενα συγγενών και φίλων που την δοκίμασαν το περασμένο καλοκαίρι στην Ελλάδα-, αλλά κυρίως για το γεγονός ότι δεν είναι μία «βιομηχανική» μπύρα, αλλά μία μπύρα που προέρχεται από μία μικρή επιχείρηση και είναι η πρώτη «μπουτίκ» ελληνική μπύρα που εισάγεται στην Αυστραλία.

«Η βιομηχανική μπύρα από την ποιοτική μπύρα είναι δύο διαφορετικά πράγματα» μας λέει ο κ. Αλέξανδρος Κουρής. «Αυτή είναι και η ιδέα πίσω από αυτό το κύμα της μικροζυθοποιίας που δεν είναι δική μας εφεύρεση, είναι ένα κίνημα που τα τελευταία 15 χρόνια επηρεάζει την αγορά της μπύρας και τον τρόπο με τον οποίο ο κόσμος βλέπει αυτό το ποτό. Είναι ένα κίνημα για ένα ποτό που… το πίνω για να ευχαριστηθώ, για να το μυρίσω, να νιώσω, να απολαύσω τη γεύση του. Μπορεί η βιομηχανική μπύρα αυτή τη στιγμή να κατέχει το 98% της αγοράς στην Ελλάδα τουλάχιστον, αλλά εγώ πιστεύω -και βλέπουμε από την πορεία της «Νήσος» στην αγορά- ότι υπάρχει ‘δίψα’ για την ποιοτική μπύρα και ότι μπορεί να φτάσει και το 15 με 20% στην εγχώρια αγορά. Και εμείς πιστεύω ότι είμαστε σε θέση να το καρπωθούμε αυτό» προσθέτει, πληροφορώντας μας παράλληλα ότι η «Νήσος» από τα πρώτα της βήματα επέδειξε εξωστρέφεια και άρχισε να βγαίνει αρχικά στην ευρωπαϊκή αγορά – εξάγεται στην Αγγλία και τη Γερμανία- και τώρα έρχεται και στην Αυστραλία.

Η «ΝΗΣΟΣ» ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΑ… ΓΟΥΣΤΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Η μικροζυθοποιία «Νήσος» δεν δίνει, όμως, μαθήματα επιχειρηματικότητας στην ελληνική αγορά, δίνει και μαθήματα… «φινέτσας». «Η δική μας μικροζυθοποιία δεν είναι η πρώτη, αλλά είναι μία από τις μεγαλύτερες στην Ελλάδα. Επίσης, επειδή η μπύρα μας έχει την αναγνωρισιμότητα που έχει στην Ελλάδα, είναι θεωρώ και η μπύρα που βοήθησε την κατηγορία της ποιοτικής μπύρας, να την γνωρίσει περισσότερος κόσμος και να μπει στα στόματα περισσοτέρων ανθρώπων και πέρα απ’ αυτούς που ήδη την ήξεραν. Εμάς αυτός ήταν ο στόχος μας, να κάνουμε τον πολύ κόσμο να πιει ποιοτική μπύρα» αναφέρει ο κ. Κουρής.

Εύλογο να αναρωτηθεί κανείς όμως… Γιατί εξαγωγές στην Αυστραλία; Χάθηκαν οι αγορές των υπολοίπων χωρών της Ευρώπης που αν μη τι άλλο είναι και πιο κοντά από άποψη απόστασης αλλά και αγορές που γνωρίζουν πολύ καλύτερα τι σημαίνει «μπουτίκ» μπύρα.

«Έχω μία ξεχωριστή σχέση με την Αυστραλία, η γυναίκα της ζωής μου είναι εδώ και σε λίγο καιρό έρχεται και ο άντρας της ζωής μου» μου λέει ο Αλέξανδρος Κουρής.
Εννοεί την κόρη του και τον γιο του. Η πρώην σύζυγος του Αλέξανδρου είναι Ελληνοαυστραλή και η κόρη του σπουδάζει στη Μελβούρνη, ενώ σε λίγο καιρό έρχεται και ο γιος του. «Θέλω να κάνω έδρα μου την Αυστραλία και θέλω να έχω κοντά μου και την άλλη μου αγάπη, την μπύρα ‘Νήσος’» αναφέρει.

Ευτυχής συγκυρία για εμάς τους λάτρεις της μπύρας, επιχειρηματικό τόλμημα και πρόκληση για την μικροζυθοποιία «Νήσος» η παρουσία της στα δικά μας λημέρια. Βέβαια, αν κρίνουμε από το μικρό της παρελθόν και την επιτυχημένη της μέχρι τώρα πορεία, αυτές οι προκλήσεις λίγο την πτοούν.

Πηγή:Νέος Κόσμος