Ο πρώην συμπάροικος διευθυντής της προσωπικής ασφάλειας του Ανδρέα Παπανδρέου επανέρχεται με νέο βιβλίο και βάλλει κατά του Γιώργου Παπανδρέου.
Είκοσι πέντε χρόνια μετά το πρώτο «χτύπημά» του, ο Βασίλης Κεραμάς επανέρχεται δριμύτερος. Ο πρώην συμπάροικος, τέως διευθυντής της προσωπικής ασφάλειας του Ανδρέα Παπανδρέου (ο οποίος το 1989 κυκλοφόρησε «Το απόρρητο ημερολόγιο στο Καστρί» και έβγαλε στη φόρα άγνωστα στοιχεία από τη ζωή του στο πλευρό του ιδρυτή του ΠΑΣΟΚ και πρώην πρωθυπουργού), έχει ήδη έτοιμο το επόμενο βιβλίο του, το οποίο αναμένεται πάλι να συζητηθεί, αλλά και να ανάψει φωτιές.
Το καινούργιο πόνημά του λέγεται «Πράσινος Φάκελος – Γαλάζιες Χάντρες» και περιλαμβάνει, όπως λέει, αυθεντικές ιστορίες ανθρώπων που κυβέρνησαν την Ελλάδα έτσι όπως τις έζησε ο ίδιος, από πρώτο χέρι.
«Ο Ανδρέας εκείνη την εποχή δεν διατηρούσε στενές σχέσεις με τα παιδιά του, με αποτέλεσμα το περιβάλλον του, εκμεταλλευόμενο αυτό το κενό, να κυβερνάει με μεγάλη άνεση. Τον Γιώργο δεν τον προόριζε για αρχηγό του ΠΑΣΟΚ καθώς, όπως έλεγε, «το κόμμα δεν κληρονομείται». Αυτές και άλλες σημαντικές λεπτομέρειες που έζησε και ο ίδιος από κοντά περιγράφει στη συνέντευξή του ο Βασίλης Κεραμάς.
Τηρώντας την υπόσχεση που είχε δώσει με το πρώτο βιβλίο του, ότι έχει να πει κι άλλα πράγματα και πως θα το κάνει όταν έρθει η ώρα τους, ο Bασίλης Κεραμάς επιστρέφει με καινούργιο συγγραφικό έργο. O 73χρονος, σήμερα, συνταξιούχος αστυνομικός ήταν η «σκιά» του Ανδρέα Παπανδρέου και λόγω της θέσης του έχουν δει τα μάτια του -και, μάλιστα, από απόσταση αναπνοής- τις μεγαλύτερες πολιτικές προσωπικότητες εκείνης της εποχής, με τις οποίες συναναστρεφόταν ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας.
«Στο νέο βιβλίο μου έχω καταγράψει άγνωστες ιστορίες, που εγώ τις χαρακτηρίζω «πετράδια αυθεντικής και αντικειμενικής πληροφόρησης», στις οποίες ο αναγνώστης μπορεί να διακρίνει τον χαρακτήρα και τον τρόπο «σκέπτεσθαι» των ανθρώπων που κυβέρνησαν την Ελλάδα. Επίσης, καταθέτω και τις προσωπικές απόψεις μου για την παρούσα κατάσταση στη χώρα» μας λέει και προσθέτει ότι στο σύγγραμά του θα υπάρχουν και πολλές φωτογραφίες, τις οποίες έβγαλε από τα συρτάρια του και δημοσιεύονται πρώτη φορά.
Μια από τις ιστορίες που θα περιλαμβάνονται στο βιβλίο του «Πράσινος Φάκελος – Γαλάζιες Χάντρες» έχει να κάνει με τη συνάντηση του Γεωργίου Παπανδρέου με τον ετεροθαλή αδελφό του Ανδρέα στο Καστρί. Πρόκειται για… παγερή επικοινωνία δύο αντρών (και οι δύο παιδιά του Γέρου της Δημοκρατίας) η οποία έλαβε χώρα το καλοκαίρι του 1988, με σκοπό ο ο πρώτος να ζητήσει δανεικά από τον δεύτερο.
Ο Κεραμάς δεν κρύβει την απογοήτευσή του για τα χρόνια που… χαράμισε στο ΠΑΣΟΚ, στο οποίο μάλιστα ανήκε από την εποχή που δημιουργήθηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου, με την αρχική ονομασία Πανελλήνιο Απελευθερωτικό Κίνημα (το γνωστό ΠΑΚ), για την απελευθέρωση της Ελλάδας από τη χούντα των συνταγματαρχών.
«Εκ των υστέρων λέω ότι χαραμίσαμε τα χρόνια με το ΠΑΚ και στη συνέχεια με το ΠΑΣΟΚ. Όλα αυτά τα χρόνια τα θεωρώ χαμένα. Αυτό το λέω γιατί μας δόθηκε η ευκαιρία την πρώτη και δεύτερη τετραετία να φτιαχτεί η Ελλάδα με το ΠΑΣΟΚ και δεν κάναμε τίποτα. Κάναμε υπερδανεισμό και διασπάθιση του δημόσιου χρήματος, ενώ ο Ράλλης μάς παρέδωσε μια οικονομία σχετικά καλή κι εμείς τη διογκώσαμε. Κι αυτές οι αυξήσεις που δόθηκαν στους εργαζομένους με τη δεύτερη τετραετία του ΠΑΣΟΚ και την υποτίμησης της δραχμής, η οποία έγινε τον Οκτώβριο του 1985, εξανεμίστηκαν τελικά, γιατί την πήραν πίσω».
Υποστηρίζει πως ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν ευκολόπιστος ή για την ακρίβεια παλίμβουλος, δηλαδή άλλαζε εύκολα γνώμη. «Δεν ήρθαμε ποτέ σε ρήξη, αλλά λειτουργούσε υπογείως, κατευθυνόμενος από το περιβάλλον του.
»Ήρθα σε ρήξη με αυτούς τους ανθρώπους, εκείνοι ζήτησαν την κεφαλήν μου επί πίνακι και έτσι απομακρύνθηκα. Αν ο Ανδρέας είχε καλούς συνεργάτες, θα είχε και καλή διακυβέρνηση.
»Η Αμαλία Φλέμινγκ τού είχε πει πως «δεν έχετε τη σοφία του Φερδινάνδου και της Ισαβέλλας», δηλαδή της επιλογής των συνεργατών του» επισημαίνει και προσθέτει με νόημα για τους ανθρώπους που ήταν στο στενό περιβάλλον του και τον επηρέαζαν: «Όταν ήμουν εγώ στο ΠΑΚ στην Αυστραλία και είχα τον Ανδρέα υπό την προστασία μου, δεν υπήρχαν όλοι αυτοί οι «Ηρακλείς του στέμματος», που στη συνέχεια εμφανίστηκαν πλάι του κι έγιναν βασιλικότεροι του βασιλέως. Ειδικά στη δικτατορία οι δικοί του άνθρωποι ήμασταν ελάχιστοι, αλλά και στις εκλογές, το 1974, οι ψηφοφόροι του δεν ήταν πολλοί, αφού τότε το ΠΑΣΟΚ πήρε μόνο 12,5%. Αν ήξερα την περίοδο του ΠΑΚ ότι θα γινόμασταν κυβέρνηση με αυτού του είδους το περιβάλλον που κυβέρνησε την Ελλάδα, θα έμενα στην Αυστραλία και δεν θα ανακατευόμουν καν με το ΠΑΣΟΚ.
»Η αλήθεια είναι πως από την πρώτη στιγμή στο πλευρό του πρωθυπουργού τα είδα όλα αυτά και είπα να φύγω, αλλά ο Μένιος Κουτσόγιωργας δυο τρεις φορές με παρότρυνε να παραμείνω. Επειτα ήταν αργά, δεν ήταν εύκολο να φύγεις, γιατί μετά θα έμενα και στον δρόμο».
Στην ερώτησή ήταν εκείνη την εποχή η σχέση του Ανδρέα Παπανδρέου με τα παιδιά του (και ειδικά με τον Γιώργο, που αργότερα έγινε πρωθυπουργός της Ελλάδας), μας είπε πως «τότε τα παιδιά του δεν είχαν στενές σχέσεις μαζί του και ίσως γι’ αυτό το περιβάλλον του, εκμεταλλευόμενο αυτό το κενό, κυβερνούσε με μεγάλη άνεση. Πάντως, ο Ανδρέας δεν προόριζε τον γιο του Γιώργο για αρχηγό του ΠΑΣΟΚ. Ο ίδιος έλεγε ότι «το ΠΑΣΟΚ δεν κληρονομείται» και, βέβαια, αν ζούσε σήμερα, δεν θα ήταν καθόλου ευτυχής με αυτό που έκανε ο γιος του: την υπαγωγή της Ελλάδας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο».
Η ΠΟΛΥΤΑΡΑΧΗ ΖΩΗ ΤΟΥ
Ο Βασίλης Κεραμάς γεννήθηκε το 1941 στο Ριζό Δωδώνης Ιωαννίνων και τελείωσε το Γυμνάσιο στον Πειραιά. Μετά τη στρατιωτική θητεία του γράφτηκε στην Πάντειο Σχολή και μπήκε στο Σώμα της Αστυνομίας Πόλεων τον Απρίλιο του 1965, όταν ήταν κυβέρνηση ο Γεώργιος Παπανδρέου. Η απριλιανή δικτατορία τον απέλυσε από την Αστυνομία ως παπανδρεϊκό και μετανάστευσε στην Αυστραλία, όπου παρέμεινε έως τον Ιούνιο του 1977. Στην Αυστραλία εργάστηκε στους σιδηρόδρομους, ενώ δίδασκε την ελληνική γλώσσα σε ιδιωτικά και κοινοτικά σχολεία της παροικίας. Ως ιδρυτικό μέλος του ΠΑΚ Αυστραλίας, ανέπτυξε σημαντική αντιστασιακή δράση και συνδέθηκε προσωπικά με τον Ανδρέα Παπανδρέου. Υπήρξε μέλος της Επιτροπής Αποκατάστασης της Δημοκρατίας για την Ελλάδα στην Αυστραλία, μέλος του Αυστραλιανού Εργατικού Κόμματος και του απαγορεύτηκε η είσοδος στην Ελλάδα από τους συνταγματάρχες.
Την περίοδο 1975 – 1977 ήταν ειδικός γραμματέας της Ελληνικής Ορθοδόξου Κοινότητας Μελβούρνης και Βικτωρίας και από το 1974 ως το 1977 υπεύθυνος Οργανωτικού και γραμματέας του ΠΑΣΟΚ Μελβούρνης. Το 1977 πήρε μέρος στην Πανελλήνια Συνδιάσκεψη του ΠΑΣΟΚ, ως αντιπρόσωπος του κινήματος στην Αυστραλία. Στις 20 Αυγούστου 1977 επανήλθε στο Αστυνομικό Σώμα, μετά την ακύρωση της απόλυσής του από το Συμβούλιο της Επικρατείας και στις 31 Αυγούστου 1977 αποσπάστηκε στην προσωπική ασφάλεια του Ανδρέα Παπανδρέου, στο Καστρί. Τον Σεπτέμβριο του 1978 μπήκε στη Σχολή Αξιωματικών Αστυνομίας Πόλεων, απ’ όπου αποφοίτησε τον Ιούλιο του 1981 με άριστα και πάντα ως αρχηγός της τάξεώς του. Από τον Αύγουστο του 1981 ως τις 21 Μαΐου του 1986 διατέλεσε προϊστάμενος της προσωπικής ασφάλειας του πρωθυπουργού στο Καστρί (από τον Αύγουστο του 1984 ήταν και διευθυντής της Υπηρεσίας Ασφαλείας του).
ΤΟ ΜΠΕΣΤ ΣΕΛΕΡ
Το 1989 ο Βασίλης Κεραμάς (ενώ βρισκόταν «στο ψυγείο» από επαγγελματικής πλευράς, αφού μετά την υπηρεσία στον πρωθυπουργό τον τοποθέτησαν για λίγο στο υπουργείο Δημοσίας Τάξης «και μετά στο… πουθενά», όπως λέει ο ίδιος) κυκλοφόρησε το βιβλίο «Απόρρητο ημερολόγιο στο Καστρί». Πρόκειται για ένα βιβλίο που δημιούργησε μεγάλες αναταράξεις στο ΠΑΣΟΚ, με αποτέλεσμα να του ασκηθεί αυτεπάγγελτα ποινική δίωξη για παραβίαση υπηρεσιακού απορρήτου. Ύστερα από πολλές αναβολές, το 1991 το Εφετείο τον αθώωσε και το 1996 αποστρατεύτηκε.
Από τότε ζει με τη σύνταξή του μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας. «Είμαι πιστός στη ρήση του Επίκουρου «Λάθε βιώσας» και πλέον έχω επιλέξει συνειδητά να ζω στην αφάνεια» λέει ο κ.Κεραμάς για τον τρόπο ζωής που ακολουθεί.
Πηγή: Νέος Κόσμος
STUDIO 3 NEWCASTLE AUSTRALIA 