Daily Archives: October 6, 2014

Άποψη της Μελβούρνης

*Το ακόλουθο κείμενο δημοσιεύθηκε στην «Καθημερινή». Το αναδημοσιεύουμε γιατί παρουσιάζει ξέχωρο ενδιαφέρον. Μας δίνει μια άλλη οπτική εικόνα της πόλης όπου ζουν δεκάδες χιλιάδες Έλληνες.

«Ένα βράδυ, πέρυσι το καλοκαίρι, ο Νίκος, απολυμένος δημοσιογράφος, απόφοιτος του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου, καθόταν στο μπαλκόνι του και ξεφύλλιζε το «Monocle» όταν το βλέμμα του έπεσε στο «Most Liveable Cities Index», την ετήσια λίστα του περιοδικού με τις πιο βιώσιμες πόλεις του κόσμου. Δεύτερη ήταν η Μελβούρνη. Προβληματισμένος, ξύπνησε τη γυναίκα του και της είπε: «Πνίγομαι, δεν μπορώ άλλο». Η Σοφία, Ελληνίδα γεννημένη στην Αυστραλία και έγκυος, τότε, στο δεύτερο παιδί τους, κατάλαβε ότι ήρθε η ώρα να επιστρέψει στην «πρώτη» της πατρίδα.

Δεν πρόκειται για άλλη μία πονεμένη ιστορία μετανάστευσης. Αντιθέτως. Ο Νίκος και η Σοφία είναι ανακουφισμένοι που πήραν την απόφαση να ζήσουν στη Μελβούρνη, η οποία για τέταρτη συνεχή χρονιά ανακηρύχθηκε η καλύτερη πόλη του κόσμου για να ζει κανείς, με βάση την αξιολόγηση του Economist Intelligence Unit «Liveability Ranking and Overview».

«Έχω τη δυνατότητα να ζήσω στην καλύτερη πόλη του κόσμου. Γιατί να μείνω εδώ;» μου είπε στο τηλέφωνο ο Νίκος, που φεύγει αρχές Οκτωβρίου για το «Down Under», όπως έχει επικρατήσει να λέγεται αυτή η μακρινή ήπειρος με τα καγκουρό. Οι αξιολογήσεις συνθηκών διαβίωσης ήταν αυτές που τον παρακίνησαν να αναζητήσει το καλύτερο τόσο για τον εαυτό του όσο και για την οικογένειά του, συμπεριλαμβανομένου του γάτου («Ή όλοι ή κανείς» είχε πει).
Μπορεί η Μελβούρνη να μην είναι πανέμορφη με την κλασική έννοια, όπως π.χ. η Βιέννη, που ήρθε δεύτερη στον κατάλογο του «Economist», ωστόσο έχει εξαιρετική ποιότητα ζωής.

«Το ότι η πόλη μας έχει αποκτήσει αυτόν τον τίτλο επί τέσσερις συνεχόμενες χρονιές, αποδεικνύει ότι προσφέρει στους κατοίκους της έναν αξιοζήλευτο τρόπο ζωής» δήλωσε ο δήμαρχος, Robert Doyle.

«Η ασφάλεια, η σταθερότητα και η έξυπνη ανάπτυξη είναι το κλειδί της ευημερίας».

Η Μελβούρνη σκόραρε φέτος 97,5/100, ενώ στην πρώτη δεκάδα φιγουράρουν άλλες τρεις πόλεις από την Αυστραλία: Αδελαΐδα (5η), Σίδνεϊ (7ο) και Περθ (9ο) (σ.σ. η Αθήνα βαθμολογήθηκε κάτω του 80). Οι πόλεις με την καλύτερη βαθμολογία τείνουν να είναι μεσαίου μεγέθους σε εύπορες χώρες με χαμηλό πληθυσμό. Οι μητροπόλεις, όπως Νέα Υόρκη, Λονδίνο και Παρίσι, όπως γράφει ο «Economist», «τείνουν να είναι θύματα της επιτυχίας τους». Οι υποδομές τους «ζορίζονται» από τoν πολύ κόσμο, ενώ παρουσιάζουν μεγαλύτερα ποσοστά εγκληματικότητας.

«ΑΝ ΜΠΕΙΣ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, ΣΕ ΠΡΟΣΕΧΟΥΝ»

Τι ακριβώς όμως σημαίνει «βιώσιμη» (liveable) πόλη; Πώς μετριέται η ποιότητα ζωής; Η έκθεση του «Economist Intelligence Unit» λαμβάνει υπόψη παράγοντες όπως πολιτική σταθερότητα, περίθαλψη, παιδεία, υποδομές, πολιτισμός, αθλητισμός, περιβάλλον, κλίμα, συγκοινωνία, ποιότητα στέγασης κ.ά. Δεν λαμβάνει, όμως, υπόψη της το κόστος ζωής, γιατί απευθύνεται κυρίως σε εταιρείες που θέλουν να στρατολογήσουν υψηλόβαθμα στελέχη.
Είναι πράγματι, λοιπόν, η Μελβούρνη η καλύτερη πόλη για να ζει κανείς; Τι την κάνει να ξεχωρίζει από άλλες μητροπόλεις; Ο πολιτειακός πρωθυπουργός, Denis Napthine, υπογράμμισε ότι «το χαμηλό επίπεδο εγκληματικότητας, το εξαιρετικό σύστημα υγείας και εκπαίδευσης, οι αρμονικές σχέσεις μεταξύ των εθνοτικών ομάδων, το οδικό και σιδηροδρομικό δίκτυο, έχουν παίξει ρόλο ώστε να παίρνει αυτήν τη διάκριση κάθε χρόνο».

Η Μελβούρνη έχει και άλλα «παράσημα»: Θεωρείται η πολιτιστική και αθλητική πρωτεύουσα της Αυστραλίας, ενώ πρόσφατα το «Conde Nast Traveller» της απένειμε τον τίτλο της «πιο φιλικής πόλης στον κόσμο». «Δεν είναι τυχαίο που οι αναγνώστες μας τη λατρεύουν» γράφει στο site του το γνωστό ταξιδιωτικό περιοδικό. «Είναι φινετσάτη, έχει πολλά πάρκα και εκπληκτική τέχνη του δρόμου. Επιπλέον, οι Μελβουρνέζοι είναι πολύ φιλικοί και έχουν μια υπέροχη αίσθηση του χιούμορ». Ο ταξιδιωτικός συντάκτης, Christian Bonetto, από την άλλη, σημειώνει στην «Τelegraph»: «Αναμφισβήτητα, η Μελβούρνη είναι το cool παιδί της Αυστραλίας. Είναι ένα μέρος παθιασμένο με τις τέχνες, το φαγητό και τον καφέ, γεμάτο με αρχιτεκτονικά κοσμήματα, γκαλερί, εναλλακτικά βιβλιοπωλεία, καφετέριες και συναυλιακούς χώρους».

Να αναφέρουμε ότι η αυστραλιανή πόλη αρίστευσε στις κατηγορίες «Υποδομές», «Παιδεία» και «Υγεία». Διαβάζουμε ότι το μεγαλύτερο ποσό στον προϋπολογισμό της Αυστραλίας -122 δισεκατομμύρια δολάρια- πηγαίνει σε κοινωνικές παροχές και πρόνοια, ενώ η ανεργία είναι χαμηλή (φέτος τον Ιούλιο 6,4%). «O πλούτος αυτής της πόλης είναι η πολυπολιτισμικότητά της. Ζουν εδώ πολλές εθνοτικές ομάδες, όμως δεν θα δεις ποτέ να εκδηλώνονται πράξεις ρατσισμού» μας είπε ο Χριστόφορος Γκόγκος, εκδότης και διευθυντής του «Νέου Κόσμου»: «Σε γενικές γραμμές, η ζωή είναι εύκολη και το κράτος οργανωμένο. Μόλις μπεις στο σύστημα, θα νιώσεις ότι σε προσέχουν» είπε.

«Τα πάντα δουλεύουν. Οι νόμοι τηρούνται. Υπάρχει πράσινο παντού και έχει άπλα. Στο δρόμο δεν ακούς κορναρίσματα. Μόνο η πυροσβεστική και η αστυνομία θα κορνάρουν, αν χρειαστεί. Απαγορεύεται το κάπνισμα σε δημόσιους χώρους και τώρα πλέον δεν καπνίζουν ούτε στα γήπεδα. Και υπάρχουν ευκαιρίες. Είμαι πολύ ευχαριστημένη που βρίσκομαι εδώ. Το μόνο που δεν μου αρέσει είναι ο καιρός» μας πληροφόρησε η 30χρονη Γεωργία Γουβαλάρη, που μετοίκησε στη Μελβούρνη πριν από δυόμισι χρόνια. Σε 5 χρόνια -«αν όλα πάνε καλά»- θα αποκτήσει την αυστραλιανή υπηκοότητα.

Αισθάνθηκα λίγο περίεργα γράφοντας τούτο το θέμα, καθότι είμαι και εγώ Ελληνοαυστραλέζα (προέρχομαι από την Αδελαΐδα). «Έχεις αυστραλέζικο διαβατήριο και βρίσκεσαι ακόμα στην Αθήνα; Έχεις ένα δώρο στα χέρια σου» μου είπε η Γεωργία, προσπαθώντας να με πείσει να επιστρέψω στα «πάτρια εδάφη». Τελευταία φορά που πήγα στην Αυστραλία ήταν το 2002. Τότε επισκέφθηκα και τη Μελβούρνη. Θυμάμαι ότι μου έκαναν εντύπωση τα πανέμορφα μπουτίκ ξενοδοχεία και οι φούρνοι που σέρβιραν νοστιμότατο πρωινό. Αν και νομίζω ότι προτιμώ το Σίδνεϊ, τον αιώνιο «αντίπαλο» της Μελβούρνης, θα συμφωνήσω ότι η δεύτερη έχει περισσότερο πολιτισμό. «Το Σίδνεϊ είναι πιο όμορφο, έχει πιο γρήγορους ρυθμούς, αλλά υστερεί σε κουλτούρα» είπε η 38χρονη Arsineh Houspian, Αυστραλή αρμενικής καταγωγής. Ο Ιταλοαυστραλός Joe Mammalito, πρόσθεσε: «Το Σίδνεϊ μοιάζει περισσότερο με το Λος Άντζελες, ενώ η Μελβούρνη έρχεται πιο κοντά στη Νέα Υόρκη σε νοοτροπία. Στην πρώτη θα συναντήσεις όμορφους ανθρώπους, στη δεύτερη ντύνονται στα μαύρα, βγαίνουν στα μπαρ και πίνουν καφέδες όλη μέρα».

ΟΡΙΖΟΝΤΙΑ ΕΞΑΠΛΩΣΗ

Η Μελβούρνη, σύμφωνα με την τοπική εφημερίδα «Herald Sun», είναι η τέταρτη πιο εξαπλωμένη πόλη του πλανήτη. Λόγω της τεράστιας ανεκμετάλλευτης έκτασης γης που κάποτε υπήρχε, αναπτύχθηκε κυρίως «οριζοντίως», όπως άλλωστε και οι πιο πολλές πόλεις αυτής της ηπείρου. Οι περισσότεροι κάτοικοι δουλεύουν στο κέντρο, αλλά ζουν στα προάστια με τις μονοκατοικίες και τους μεγάλους κήπους – η δομή του άστεως αντανακλά αυτό που έχει ονομαστεί «αυστραλιανό όνειρο». Για να διασχίσει κανείς την πόλη απ’ άκρη σ’ άκρη, πρέπει να διανύσει περίπου 85 χιλιόμετρα. «Για να δω έναν φίλο μου που μένει σε ένα προάστιο μακριά από μένα, θέλω περίπου μία ώρα» μας πληροφόρησε ο κ. Γκόγκος.

Η Μελβούρνη, πρωτεύουσα της Πολιτείας Βικτώρια, είναι χτισμένη γύρω από τον κόλπο του Φιλίππου (Port Phillip), ενώ τη διασχίζει ο ποταμός Γιάρα. «Μου αρέσει που υπάρχει έντονο το στοιχείο του νερού» μας είπε ο 49χρονος επιχειρηματίας Damian Crock, που ζει μαζί με τη γυναίκα και τις τέσσερις κόρες του βορειοδυτικά του κέντρου, στο Kangaroo Ground, το οποίο θεωρείται ένα από τα καλύτερα προάστια. «Σε κάθε σπίτι εδώ αντιστοιχούν 80 στρέμματα. Εγώ να φανταστείς ζω στη μέση ενός δάσους ευκαλύπτων! Το επικίνδυνο εδώ, βέβαια, είναι οι πυρκαγιές».

Ο Damian, όπως όλοι οι υπόλοιποι Μελβουρνέζοι με τους οποίους μιλήσαμε, είναι περήφανος για την πόλη του. «Είναι μοναδική! Έχει μερικά από τα καλύτερα εστιατόρια του κόσμου. Τα τρόφιμα είναι άφθονα και φρεσκότατα. Τα σχολεία και τα πανεπιστήμια είναι φανταστικά. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που ζω εδώ». Δεν τον ενοχλεί που βρίσκεται στην άλλη άκρη της Γης; «Αυτό είναι ευχή, όχι κατάρα» απάντησε. «Δεν αισθάνομαι καθόλου απομονωμένος».

ΥΨΗΛΟ ΚΟΣΤΟΣ ΖΩΗΣ

Η Arsineh Houspian, πολυταξιδεμένη φωτογράφος που συνεργάζεται με δύο από τις μεγαλύτερες εφημερίδες της Μελβούρνης, «βλέπει» τα πράγματα πιο αντικειμενικά. «Εξαρτάται με ποια κριτήρια έγινε η αξιολόγηση και σε ποια περιοχή μένεις». Συζητήσαμε διεξοδικά κάθε κατηγορία της έρευνας του «Economist». «Σε γενικές γραμμές, είναι πολύ καλά εδώ και πολύ άνετα για τον μέσο πολίτη. Πάντα, όμως, υπάρχουν δύο πλευρές σε ένα νόμισμα. Αν δεν είσαι ευκατάστατος, τότε η ιστορία σου μπορεί να διαφέρει από τη δική μου. Η ιδιωτική υγειονομική περίθαλψη είναι πολύ καλή, αλλά ο τομέας της δημόσιας υγείας παρουσιάζει ελλείψεις». Σ’ αυτό συμφώνησε και ο Χριστόφορος Γκόγκος: «Μια φορά περίμενα σε ένα δημόσιο νοσοκομείο έως και πέντε ώρες για ένα σπασμένο δάκτυλο».

Και το κόστος ζωής είναι πολύ υψηλό. Η Μελβούρνη είναι τόσο ακριβή όσο και το Λονδίνο. Ο βασικός μισθός ενός εργαζομένου αγγίζει τα 38.500 χιλιάδες ευρώ ετησίως. «Όμως, για να τα βγάζει πέρα ένα ζευγάρι, πρέπει και οι δύο να εργάζονται» μου είπαν κάποιοι Μελβουρνέζοι. Η αναζήτηση στέγης είναι ακριβή υπόθεση. Στη δεκαετία του ’90 σημειώθηκε μεγάλη οικονομική ανάπτυξη στην αυστραλιανή πόλη και αυξήθηκε ο πληθυσμός της, με αποτέλεσμα να υπάρχει μεγάλη ζήτηση για σπίτια. Ένα δυάρι στο κέντρο ενοικιάζεται προς 1.200 ευρώ το μήνα, ενώ για να αγοράσεις μια οικία δύο υπνοδωματίων απαιτούνται περίπου 428.000 ευρώ. «Ένα πακέτο τσιγάρα κοστίζει περίπου 17 ευρώ» υπογράμμισε η Γεωργία Γουβαλάρη. «Για να πιεις ένα μεγάλο ποτήρι μπίρα, πρέπει να ξοδέψεις γύρω στα 8 ευρώ. Οι τουρίστες σοκάρονται με τις τιμές μας. Μία φραντζόλα ψωμί κοστίζει 3 ευρώ. Μια φορά, θυμάμαι, είχα βρει ψωμί χωρίς γλουτένη στην τιμή των 8 ευρώ!» είπε ο Τζο Μαμαλίτο.

«Επίσης, η δημόσια συγκοινωνία δεν είναι δα και η καλύτερη. Όλοι -ακόμη και ο τουρίστας- πρέπει να βγάλουν μια μηναία κάρτα που κοστίζει 5 ευρώ, στην οποία μετά προσθέτεις μονάδες ώστε να μπορείς να ταξιδέψεις. Το μετρό έχει μόνο 5 στάσεις. Ώρες-ώρες αναρωτιέμαι γιατί μας χαρακτηρίζουν την καλύτερη πόλη στον κόσμο» σχολίασε η Arsineh. «Όμως αγαπώ τη Μελβούρνη. Είναι καταπληκτική. Έχεις πολλά να κάνεις, δεν ξεμένεις ποτέ από ιδέες. Είμαστε διάσημοι για τα καφέ μας, σε σημείο αστείο. Μια εποχή άνοιγε ένα μπαρ μέρα παρά μέρα. Υπάρχει επίσης μια ενδιαφέρουσα αντεργκράουντ καλλιτεχνική σκηνή, αλλά πρέπει να σκάψεις βαθιά». Και συμπλήρωσε: «Εξαρτάται τι ζητάς από τη ζωή σου. Εμένα μου αρέσει που δουλεύω λιγότερο και απολαμβάνω τη ζωή μου περισσότερο».

Όταν φεύγει κανείς από μια πόλη όπου σχεδόν τίποτα δεν δουλεύει σωστά και πάει κάπου όπου όλα λειτουργούν στην εντέλεια, τότε αυτό το μέρος πρέπει να είναι ο Παράδεισος πάνω στη Γη. «Δεν υπάρχουν Παράδεισοι. Εγώ τα ακούω λίγο βερεσέ αυτά» τόνισε η Σοφία. «Διαβάζω τώρα το “Μπαρακούντα”, το νέο βιβλίο του Χρήστου Τσιόλκα, που περιγράφει τη δύσκολη πλευρά της Μελβούρνης, και έτσι είμαι λίγο πιο υποψιασμένη. Παρ’ όλα αυτά, δέχομαι τα προτερήματά της. Οι γονείς μου πρόσφατα παραδέχτηκαν, ύστερα από πολλά χρόνια, ότι μας χαντάκωσαν που μας έφεραν στην Ελλάδα». Ρώτησα την Γεωργία Γουβαλάρη αν σκεφτόταν να επιστρέψει στην Αθήνα. Απάντησε αρνητικά. «Αναζητώ το καλύτερο, όχι το χειρότερο στη ζωή μου. Επιθυμώ πληρότητα και ησυχία στο μυαλό και στην ψυχή».

Ο Βασίλης Τσιτσάνης

«Έχω έναν µουσικό κόσµο που δεν µοιάζει µε κανέναν». Η φράση του Τσιτσάνη συνοψίζει τον καινοτόµο τρόπο που σκέφτηκε, δηµιούργησε και έδρασε στον 20ό αιώνα (η δηµιουργία του διατρέχει την περίοδο 1936 – 1983). Και όχι τυχαία οι νεότεροι ερευνητές και καλλιτέχνες (πρόσφατα τον διασκεύασε στον κύκλο «Cloudy Sunday Cloudy» ο Vassilikos) επανέρχονται στο έργο του φωτίζοντάς το ο καθένας από τη σκοπιά του.

Στο πεδίο της επιστημονικής έρευνας, για παράδειγμα, τα πράγματα προχωρούν με πρωτόγνωρο τρόπο. Αν για χρόνια η καταγραφή του λαϊκού και του ρεμπέτικου είχε και μια ισχυρή δόση ρετρό (χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν έχουν παραδοθεί σπουδαίες εργασίες όπως ενδεικτικά η μουσική «Σμύρνη» του Αριστομένη Καλυβιώτη, τα «Άπαντα Τσιτσάνη» του Θεόφιλου Αναστασίου ή οι «Όψεις του Ρεμπέτικου» του Κώστα Βλησίδη και άλλα), σήμερα αυτοί που αναλαμβάνουν είναι οι νέοι επιστήμονες που συχνά είναι ταυτόχρονα και μουσικοί.

Μια τέτοια περίπτωση είναι αυτή του Δημήτρη Μυστακίδη που προσφάτως κατέθεσε έρευνα για τη λαϊκή κιθάρα. Μια ξεχωριστή περίπτωση είναι αυτή του 32χρονου πιανίστα και καθηγητή στο ΤΕΙ Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής Άρτας, Νίκου Ορδουλίδη. H εργασία του που πρωτοπαρουσιάζουμε στον ελληνικό Τύπο είναι η πρώτη -διεθνώς μουσικολογική- διατριβή αφιερωμένη σε έναν σπουδαίο δημιουργό όπως ο Τσιτσάνης. Εκπονήθηκε στο Πανεπιστήμιο του Λιντς (School of Music) και έρχεται, «γυρισμένη» πλέον στα ελληνικά», να πυκνώσει τις τάξεις των ελπιδοφόρων εργασιών αποτελώντας την αιχμή του σχετικού επιστημονικού δόρατος. Γιατί όμως ο Τσιτσάνης;

«Το βραβείο που απονεμήθηκε από τη Μουσική Ακαδημία Charles Gross στη Γαλλία το 1985, το πρώτο Πανελλήνιο Συνέδριο για τον Τσιτσάνη, το πρώτο αγγλόφωνο Συνέδριο στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου το 2012, το βιβλίο και το ομώνυμο θεατρικό έργο «Ουζερί Τσιτσάνης», η συναυλία του Γιώργου Νταλάρα στην περίφημη αίθουσα συναυλιών του Μεγάρου Μουσικής στην Αθήνα, η χρήση του ορχηστρικού τραγουδιού «Νέο μινόρε» στην ταινία του Γούντι Άλεν «Ακαταμάχητη Αφροδίτη» (1995) και η ίδρυση της Πολιτιστικής Εταιρείας Μουσικής Βασίλης Τσιτσάνης είναι περιπτώσεις που επιβεβαιώνουν όλους τους ισχυρισμούς σχετικά με τη σημασία του έργου του Τσιτσάνη και το γεγονός ότι οι θιασώτες του ρεμπέτικου, η επιστημονική κοινότητα και ο λαός εξακολουθούν να το θεωρούν εθνικό θησαυρό. Σύμφωνα με τη γνώμη των μελετητών, ο Τσιτσάνης συνέβαλε θεμελιωδώς στην εξέλιξη της ελληνικής λαϊκής μουσικής» αναφέρει ο Ορδουλίδης στην εργασία του που παρεμπιπτόντως είναι «και η πρώτη διδακτορική διατριβή για μη δυτικό συνθέτη διεθνώς». «Κάναμε διάφορες συναυλίες στην Αγγλία και ενδιαφέρθηκαν οι καθηγητές μου. Έτσι ξεκίνησα το διδακτορικό μου πάνω στον Τσιτσάνη» μού λέει ο Ορδουλίδης, με σπουδές και εργατοώρες σε κέντρα και συναυλίες ως πιανίστας εδώ και δεκαπέντε χρόνια.

ΟΥΤΕ ΔΥΣΗ ΟΥΤΕ ΑΝΑΤΟΛΗ

Με τι καινούργια στοιχεία φωτίζει όμως ο νέος επιστήμονας το παζλ του Τσιτσάνη; «Από το 1936-1940 γράφει με το παλιό στιλ. Το λεγόμενο ρεμπέτικο. Μετά τον Πόλεμο το αλλάζει αυτόματα. Αν σε όλα τα προηγούμενα κυριαρχούν τα μακάμ (σ.σ.: σετ μελωδικών δρόμων που χρησιμοποιούνται στην αραβική μουσική, είναι κυρίως μελωδία και σπάνια συγχορδίες), ο Τσιτσάνης δίνει πια βάρος στην αρμονία η οποία βέβαια προϋπάρχει αλλά τότε θεσμοποιείται. Ο Τσιτσάνης στέκεται στη μέση: Ούτε Δύση ούτε Ανατολή» σημειώνει ο Ορδουλίδης. Και προσθέτει: «Ακόμη μία καινοτομία του είναι πως ενέταξε το πιάνο στη δισκογραφία ενώ σε πολλά τραγούδια τα δεύτερα και τρίτα μπουζούκια που χρησιμοποιεί παίζουν ξεχωριστές μελωδίες. Μερικά παραδείγματα: «Τι τη θέλεις την Τσιγγάνα», «Χατζή μπαξές», «Μόρτισσα», «Αστραπή – βροχή – χαλάζι», «Μαυρομάτα» (Περαία και Μοσχάτο), «Τα λιμάνια»».

Υπάρχει επίσης κάτι μοναδικό στην περίπτωση του Τσιτσάνη (ίσως μόνο ο Χιώτης τού μοιάζει πολύ σε αυτό). Ο τρικαλινός δημιουργός (ξεκίνησε με μαντολίνο, παρεμπιπτόντως, αλλά αγάπησε σχεδόν αμέσως το μπουζούκι και επηρεάστηκε πολύ από τον Σμυρνιό συνθέτη Βαγγέλη Παπάζογλου) είχε από νωρίς συνείδηση του τι κάνει. Και όσο προχωρούσε -με αποκορύφωμα το έτος 1950 όταν κορυφώνεται η δημιουργία του- ακόμη περισσότερο. Το 1950 είναι η χρονιά που γράφει 50 τραγούδια, σχεδόν όλα επιτυχίες. Αποτελεί μια κομβική χρονιά για τον ίδιο και τους μετασχηματισμούς του λαϊκού τραγουδιού. «Και εσκεμμένα χρησιμοποιεί με επιμονή τον όρο «λαϊκό» και όχι «ρεμπέτικο» αφήνοντας πίσω τον παλιό κόσμο» μάς λέει ο Ορδουλίδης. «Στην πραγματικότητα, ακόμη και ο ίδιος ο Τσιτσάνης αναφέρεται στον εαυτό του ως λαϊκός συνθέτης και πάντα αποφεύγει να χρησιμοποιεί τη λέξη ρεμπέτικο. Στο έργο του Βασίλη Τσιτσάνη αποδίδεται η ευρύτερη αποδοχή του είδους υπό τον όρο λαϊκό».

Το σίγουρο είναι πως ο Τσιτσάνης υπήρξε μια πολυδιάστατη προσωπικότητα. «Ήταν ακαδημαϊκός μουσικός. Σκεφτόταν λίγο παραπάνω» λέει ο Ορδουλίδης. Σκεφθείτε πως ο συνθέτης υπολόγιζε ακριβώς τις τάσεις κάθε φορά: όταν βγήκαμε από τον Πόλεμο δεν δίστασε να γράψει πιο χορευτικά κομμάτια (όπως τσιφτετέλια). Στη Μεταπολίτευση έγραψε και δύο αμιγώς πολιτικά: το «Είμαι της Γερακίνας γιος» και το «Μπλόκο». Ακόμη και τραγούδι για τον Κόμη Δράκουλα έγραψε όταν ήταν της μόδας ο ήρωας των ταινιών τρόμου («Ντάκουλας» με τον Τζων Στάκας και με εισαγωγή με… νυχτερίδες).

Μια τρίτη πλευρά που αναδεικνύει η διδακτορική έρευνα είναι ο Τσιτσάνης ως σχολή παιξίματος στο μπουζούκι. «Ο Τσιτσάνης σκέφτηκε εξαρχής να κάνει σημαία το μπουζούκι. Μελετούσε αφάνταστα, μάτωνε όντως πάνω στο όργανο αφού σκεφτείτε πως τότε η χορδή είχε απόσταση από την ταστιέρα δύο εκατοστά. Όταν μετακόμισε με την οικογένειά του στη Γλυφάδα κλεινόταν για ώρες στο υπόγειό του. Οι δικοί του τον έψαχναν για να φάει. Έψαχνε την κάθε νότα, πέταγε μελωδίες» σημειώνει ο Ορδουλίδης. Το βέβαιο είναι πως με τούτη την εργασία παραδίδεται πια στο ευρύ κοινό μια ολόκληρη συστηματοποιημένη και ακαδημαϊκή ματιά πάνω στους δρόμους, τους ρυθμούς, τις τεχνολογίες ηχογράφησης και πάνω από όλα σε μια ολόκληρη ηρωική εποχή μέσα από το κομβικό πρόσωπο του Τσιτσάνη.

Πηγή: Νέος Κόσμος

Στα χνάρια του ήρωα του Ιουλίου Βερν, Φιλέα Φογκ, που γύρισε τον κόσμο σε 80 μέρες με αφορμή ένα στοίχημα, φαίνεται πως βαδίζει η διοίκηση του Δήμου Θεσσαλονίκης.

Στα χνάρια του ήρωα του Ιουλίου Βερν, Φιλέα Φογκ, που γύρισε τον κόσμο σε 80 μέρες με αφορμή ένα στοίχημα, φαίνεται πως βαδίζει η διοίκηση του Δήμου Θεσσαλονίκης. Το δικό της «στοίχημα» είναι να προβάλλει και να κάνει γνωστές τις ομορφιές της «Νύφης του Θερμαϊκού» σε κάθε γωνιά του πλανήτη, προσελκύοντας τουρίστες.

Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, Γιάννης Μπουτάρης, και ο εντεταλμένος σύμβουλος σε θέματα Τουρισμού και Διεθνών Σχέσεων, Σπύρος Πέγκας, τους επόμενους μήνες «βάζουν πλώρη» για τα Βαλκάνια, μια περιοχή που ήδη -σύμφωνα με τα στοιχεία- έχει αποφέρει «καρπούς» στον τομέα του τουρισμού, ενώ προγραμματίζονται ανάλογες εξορμήσεις, πολύ πιο μακρινές, σε περιοχές όπως o Καναδάς και η Αυστραλία.

«Είμαστε ικανοποιημένοι από τη μέχρι τώρα παρουσία τουριστών στη Θεσσαλονίκη, ιδιαίτερα από τους Βαλκανίους. Οι Σέρβοι φέτος ήταν λίγο αδύναμοι, λόγω των πλημμυρών που είχαν, και θέλουμε να ξαναζεστάνουμε τις σχέσεις, όμως είχαμε αύξηση του αριθμού τουριστών από Βουλγαρία, Μαυροβούνιο και Αλβανία» δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Πέγκας.

Στο πλαίσιο της προώθησης της Θεσσαλονίκης ως τουριστικού προορισμού, έχει προγραμματιστεί για τον Οκτώβριο συνέδριο στο Βελιγράδι. Στο ταξίδι αυτό, ο δήμαρχος θα περάσει και από τη Νις προκειμένου να θέσει σε τροχιά εκκίνησης τις σχετικές διαδικασίες αδελφοποίησης της Θεσσαλονίκης με τη σερβική αυτή πόλη.
Μέχρι το τέλος του 2014, ανάλογα συνέδρια για την προβολή της Θεσσαλονίκης αναμένεται να γίνουν σε Πρίστινα (Κόσοβο) και Πλόβντιβ (Φιλιππούπολη, Βουλγαρία), που θα αποφέρουν όχι μόνο επισκέπτες, αλλά και συνεργασία σε διάφορους τομείς.

Χαρακτηριστικό είναι πως στο πρόσφατο ταξίδι του κ. Μπουτάρη στην Αλβανία συζητήθηκε όχι μόνο η ανταλλαγή πάρκων με την Κορυτσά, αλλά και η παρέμβαση στον Δήμο Νάουσας ώστε οι Γενίτσαροι και οι Μπούλες, το παραδοσιακό τοπικό καρναβάλι, να «ταξιδέψει» στη γειτονική χώρα!
Τα πλάνα, όμως, των ιθυνόντων του Δήμου δεν σταματούν στις γύρω περιοχές – επεκτείνονται και φτάνουν μέχρι το Μόντρεαλ του Καναδά και την Αυστραλία. Στην πρώτη περίπτωση, εξετάζεται η πιθανότατα να παρουσιαστούν οι γαστρονομικές γεύσεις της Θεσσαλονίκης -και συγκεκριμένα το πρωινό- στην «καρδιά» της καναδέζικης μεγαλούπολης, εκεί όπου έχει το μαγαζί του ένας Ελληνοκαναδός σεφ, ο Πίτερ Μινάκης.

«Εμείς κάνουμε προσπάθειες, η πόλη γέμισε κόσμο, όμως οι υποδομές είναι σε οριακό επίπεδο. Το αεροδρόμιο είναι οριακά, το λιμάνι δεν έχει συνδέσεις, το info kiosk έκλεισε και δεν έχουμε μόνιμο χώρο πληροφόρησης, ενώ πρέπει να λύσουμε τα ζητήματα της καθαριότητας και το κυκλοφοριακό» τόνισε ο κ. Πέγκας.
Όσο για την Αυστραλία γίνεται συζήτηση για τουριστική προβολή της πόλης τον Νοέμβριο στη «χώρα των καγκουρό», με αφορμή τις εκδηλώσεις που πραγματοποιεί η Ένωση Θεσσαλονικέων Μελβούρνης «Λευκός Πύργος» για τον εορτασμό των 30 χρόνων από την αδερφοποίηση της Μελβούρνης με τη Θεσσαλονίκη και τη διοργάνωση του «Melbourne Food & Wine Festival».

Πηγή: Νέος Κόσμος

Ο Αυστραλός υπουργός Άμυνας, Ντέιβιντ Τζόνστον, δηλώνει αισιόδοξος για την έκβαση των αεροπορικών και χερσαίων επιχειρήσεων κατά του Ισλαμικού Κράτους στο Ιράκ.

Ο Αυστραλός υπουργός Άμυνας, Ντέιβιντ Τζόνστον, δηλώνει αισιόδοξος για την έκβαση των αεροπορικών και χερσαίων επιχειρήσεων κατά του Ισλαμικού Κράτους στο Ιράκ.

Μιλώντας στο ABC, o κ. Τζόνστον είπε, ακόμα, ότι τα αυστραλιανά μαχητικά αεροσκάφη θα αρχίσουν να βομβαρδίζουν στόχους της οργάνωσης Ισλαμικό Κράτος στο Ιράκ, αλλά απέφυγε να δηλώσει πότε ακριβώς.

Την ίδια στιγμή, ο Αυστραλός υπουργός εξέφρασε την ικανοποίησή του για τη δημοσκόπηση Galaxy που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Sunday Herald Sun» και δείχνει ότι το 62% των ερωτηθέντων Αυστραλών συμφωνεί με τη συμμετοχή της Αυστραλίας στις επιχειρήσεις και το 75% πιστεύει πως ο κίνδυνος να σημειωθεί τρομοκρατική επίθεση σε αυστραλιανό έδαφος είναι υπαρκτός.

Εξάλλου και ο πρωθυπουργός Τόνι Άμποτ, ανακοινώνοντας τη συμμετοχή της Αυστραλίας στις επιχειρήσεις, τόνισε ότι η τζιχαντιστική οργάνωση αποτελεί πραγματική απειλή για τη χώρα, η οποία πλέον συμμετέχει στον υπό τις ΗΠΑ συνασπισμό κατά των σουνιτών εξτρεμιστών ισλαμιστών.

Σε συνέντευξη Τύπου που μεταδόθηκε τηλεοπτικά σε εθνική εμβέλεια, ο κ. Άμποτ δήλωσε ότι στρατιώτες των αυστραλιανών ειδικών δυνάμεων θα αναπτυχθούν επίσης στο έδαφος του Ιράκ παρέχοντας «συμβουλευτικό και υποστηρικτικό» ρόλο, προκειμένου να συνδράμουν τον ιρακινό στρατό στις μάχες κατά των τζιχαντιστών.
«Το υπουργικό συμβούλιο ενέκρινε τις αεροπορικές επιδρομές στο Ιράκ, έπειτα από αίτημα της ιρακινής κυβέρνησης και σε υποστήριξη της ιρακινής κυβέρνησης. Επίσης, το υπουργικό συμβούλιο ενέκρινε την ανάπτυξη αυστραλιανών ειδικών δυνάμεων στο Ιράκ για να συμβουλεύουν και να βοηθούν τις ιρακινές δυνάμεις».
«Οι Αμερικανοί έχουν, σίγουρα, ήδη αρκετά σημαντικό αριθμό ειδικών δυνάμεων επί του πεδίου» τόνισε.

«Η αντίληψή μου είναι ότι υπάρχουν βρετανικές και καναδικές ειδικές δυνάμεις ήδη στο εσωτερικό του Ιράκ, συνεπώς θα επιχειρούμε σε πολύ μικρότερη κλίμακα αλλά ακριβώς όπως οι αμερικανικές ειδικές δυνάμεις».

Ο Άμποτ προειδοποίησε ότι η αποστολή μπορεί να έχει διάρκεια σίγουρα μήνες και όχι εβδομάδες. Θέλω να διαβεβαιώσω τον αυστραλιανό λαό ότι θα διαρκέσει όσο χρειαστεί αλλά όσο το δυνατότερο συντομότερα».

Ο Άμποτ απέφυγε να απαντήσει στο αν η Αυστραλία τώρα είναι σε εμπόλεμη κατάσταση επιμένοντας ότι κυρίως είναι σε «ανθρωπιστική» αποστολή για να προστατεύσει τον ιρακινό λαό. Όταν ρωτήθηκε αν γνωρίζει πότε η αποστολή θα ολοκληρωθεί, ο Άμποτ απάντησε: «όταν το Ισλαμικό Κράτος αρχίσει να υποχωρεί και η κυβέρνηση του Ιράκ ανακτήσει «ένα πολύ μικρό μέρος του ελέγχου στις πόλεις και τις κωμοπόλεις που έχει καταλάβει» το Ισλαμικό Κράτος.

Επίσης, απέφυγε να απαντήσει στο αν οι αυστραλιανές δυνάμεις θα συμμετάσχουν σε επιθέσεις κατά του Ισλαμικού Κράτους στο εσωτερικό της Συρίας, τονίζοντας ότι οι άνθρωποι «δεν θα πρέπει να κάνουν τόσο μακροπρόθεσμους σχεδιασμούς».

Το Ισλαμικό Κράτος συνιστά σοβαρή απειλή για την Αυστραλία και τον κόσμο ευρύτερα και η Καμπέρα δεν μπορεί να αποποιηθεί την ευθύνη της να συμβάλει στρατιωτικά στην «αποδυνάμωση» των ικανοτήτων των τζιχαντιστών, δήλωσε ο Αυστραλός πρωθυπουργός.

Τον περασμένο μήνα, ο Άμποτ έδωσε εντολή για την αποστολή έξι μαχητικών βομβαρδιστικών F/A-18F και 600 στρατιωτών -400 πιλότων της πολεμικής αεροπορίας και 200 στρατιωτών των ειδικών δυνάμεων- στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, στο πλαίσιο της προετοιμασίας για την ένταξη στο στρατιωτικό συνασπισμό.
Οι ΗΠΑ βομβαρδίζουν στόχους του Ισλαμικού Κράτους και άλλων οργανώσεων στη Συρία επί δύο σχεδόν εβδομάδες με τη βοήθεια αραβικών συμμαχικών χωρών, ενώ πλήττουν και στόχους στο γειτονικό Ιράκ από τον Αύγουστο. Ευρωπαϊκές χώρες έχουν προσχωρήσει στην αεροπορική εκστρατεία στο Ιράκ αλλά όχι στη Συρία.

Αυτό ζητά από τις τράπεζες της χώρας η Αποθεματική.

Η Αποθεματική Τράπεζα Αυστραλίας, φοβούμενη πιθανή φούσκα στην κτηματαγορά, έχει ζητήσει από τις τράπεζες να κάνουν λίγο πιο δύσκολη την έγκριση στεγαστικών δανείων, σε καμία, όμως, περίπτωση δεν εξετάζει το ενδεχόμενο αύξησης των επιτοκίων.

Για αρκετό καιρό τώρα την έχει απασχολήσει το ζήτημα της υπερθέρμανσης της κτηματαγοράς και πώς να την ισορροπήσει χωρίς να αυξήσει όμως τα επιτόκια.
Ο προεδρεύων σύμβουλος της ANZ, Μike Smith, εκτιμά ότι είναι πολύ δύσκολο να διατηρήσεις την οικονομική ανάπτυξη και συγχρόνως να κρυώσεις την κτηματαγορά.
Εν τω μεταξύ, οι εγκρίσεις για την ανοικοδόμηση νέων σπιτιών εξακολουθούν να αυξάνονται κάθετα, οι οικονομολόγοι όμως εκτιμούν ότι δεν είναι στο σημείο όπου θα μπορούσαν να βάλουν φρένο στις διαρκώς αυξανόμενες τιμές των ακινήτων.

Να σημειωθεί ότι οι Δήμοι ενέκριναν τα σχέδια ανοικοδόμησης 16.810 σπιτιών τον περασμένο Αύγουστο, μια αύξηση του ύψους 8% από τον Ιούλιο, σε αντίθεση με την πρόβλεψη 0,5% των οικονομολόγων.

Από την πλευρά του, ο θησαυροφύλακας, Τζο Χόκι, έχει υποβαθμίσει το ρόλο της μεγαλύτερης προσφοράς ως ρυθμιστή στις τιμές των σπιτιών, απέκλεισε δε τον κίνδυνο φούσκας στην κτηματαγορά.

Πηγή: Νέος Κόσμος

Για χρόνια, η ομογένεια -αρχικά με πρωτοβουλία της Ελληνικής Κοινότητας Μελβούρνης-, πίεζε Ελλάδα και Αυστραλία να υπογράψουν διακρατική συμφωνία χορήγησης βίζας σε άτομα ηλικίας από 18 έως 30 ετών, με δικαίωμα εργασίας έως ένα χρόνο.

Η Αυστραλία, εδώ και πολλά χρόνια, έχει υπογράψει ανάλογες συμφωνίες με δεκάδες χώρες.
Τελικά, τον περασμένο Μάιο, η υπουργός Τουρισμού της Ελλάδας, κ. Όλγα Κεφαλογιάννη, και ο υπουργός Μετανάστευσης της Αυστραλίας, κ. Σκοτ Μόρισον, υπέγραψαν στο Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο στην Καμπέρα ανάλογη συμφωνία.

Η συμφωνία ήταν μόνο για 500 άτομα το χρόνο. Έως σήμερα, όμως, παραμένει στα χαρτιά!
Για να τεθεί σε ισχύ, η συμφωνία πρέπει να επικυρωθεί από τη Βουλή των Ελλήνων. Και μέχρι στιγμής δεν έχει επικυρωθεί από την ελληνική βουλή.
Ο «Νέος Κόσμος» προσπάθησε να ζητήσει εξηγήσεις από την ελληνική και την αυστραλιανή πλευρά.

Η αυστραλιανή πλευρά μας είπε ότι αναμένει την επικύρωση της συμφωνίας από τη Βουλή των Ελλήνων και η ελληνική πλευρά επισήμως δεν μας… απάντησε!
Ανεπισήμως επικαλέστηκαν κάποιες δικαιολογίες για την καθυστέρηση με τον έναν να τα ρίχνει στον άλλο.

Ο «Νέος Κόσμος» θέλει να πιστεύει ότι μετά από αυτό το δημοσίευμα θα δρομολογηθεί με γρήγορο ρυθμό η επικύρωση της συμφωνίας. Ήδη η μεγάλη καθυστέρηση έχει προκαλέσει την έντονη ενόχληση της ομογένειας.

Θυμίζουμε ότι σκοπός της συμφωνίας είναι και η ενδυνάμωση των δεσμών και η προώθηση της κινητικότητας των νέων μεταξύ των δύο χωρών.

Μάλιστα ο υπουργός Μετανάστευσης, κ. Σκοτ Μόρισον, είχε επισημάνει κατά την υπογραφή ότι αν το πρόγραμμα αυτό έχει επιτυχία, τότε θα μπορούσε να επεκταθεί. Μια πρόταση στην οποία είχε συμφωνήσει και η κ. Όλγα Κεφαλογιάννη, κατά τη διάρκεια των συνομιλιών της για την κατάρτιση αυτού του προγράμματος.

Επισημαίνεται ότι η πρωτοβουλία για τη συγκεκριμένη συμφωνία, που ξεκίνησε πριν από δύο χρόνια και ήταν αίτημα της ομογένειας, θα συμβάλλει τόσο στην ενίσχυση των σχέσεων όσο και στην ανάπτυξη πολλαπλών συνεργασιών.

Συγκεκριμένα, θα επιτρέψει στις δυο χώρες την καλύτερη κατανόηση των δεξιοτήτων των ενδιαφερομένων και παράλληλα των σχετικών τάσεων που διαμορφώνονται στην αγορά εργασίας. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα που αφορά τόσο τους Έλληνες όσο τους Αυστραλούς φοιτητές οι οποίοι θα θελήσουν να πάνε στην Ελλάδα, αξιοποιώντας τη σχετική συμφωνία.

Πηγή: Νέος Κόσμος

Το παράρτημα της Χρυσής Αυγής στην Αυστραλία έκανε γνωστό ότι ανέστειλε την διεξαγωγή εράνου λόγω της αντίδρασης που προκλήθηκε μετά από σειρά δημοσιευμάτων.

Το παράρτημα της Χρυσής Αυγής στην Αυστραλία έκανε γνωστό ότι ανέστειλε την διεξαγωγή εράνου λόγω της αντίδρασης που προκλήθηκε μετά από σειρά δημοσιευμάτων. Ιδιαίτερα, μάλιστα, μετά το δημοσίευμα στην αγγλική έκδοση του «Νέου Κόσμου», ότι οι «φιλανθρωπίες» της Χρυσής Αυγής θα γινόταν θέμα και στο πολιτειακό κοινοβούλιο της Βικτώριας.

«Θα εγείρω το θέμα των εράνων που γίνονται στην Αυστραλία. Αν έχουν άδεια από τις Αρχές αυτοί που τους κάνουν και που στέλνονται τα χρήματα και τα τρόφιμα που συλλέγονται για την Ελλάδα» είπε ο κ. Κότσιρας.

Στις αρχές της περασμένης εβδομάδας, η «Guardian» σε δημοσίευμά της έκανε λόγο για φιλανθρωπίες -που ουδείς μπορεί να ελέγξει-, από το αυστραλιανό τμήμα της Χρυσής Αυγής, το οποίο συλλέγει χρήματα και τρόφιμα, τα οποία στη συνέχεια αποστέλλει στην Ελλάδα – μόνο σε Έλληνες.
Η εφημερίδα «Guardian» αναφερόταν στη δράση της οργάνωσης η οποία υποστηρίζεται από την φιλανθρωπική οργάνωση «Βοηθάμε την Ελλάδα», που εδρεύει στη Μελβούρνη και η οποία, μάλιστα, δραστηριοποιείται έντονα στο Facebook.

Αμέσως μετά το δημοσίευμα της «Guardian», αλλά και αυτό του «Νέου Κόσμου», η ιστοσελίδα της οργάνωσης «Βοηθάμε την Ελλάδα» σταμάτησε να λειτουργεί στο Facebook και, λίγο αργότερα, ο Ιγνάτιος Γαβριηλίδης, από το Σίδνεϊ, εκπρόσωπος της Χρυσής Αυγής στην Αυστραλία, δήλωνε στην SBS ότι σταμάτησε και η συγκέντρωση χρημάτων.

Ο κ. Γαβριηλίδης είπε ότι στάλθηκαν περίπου 10 παλέτες με ρούχα στην Ελλάδα, ενώ τα χρήματα οι δωρητές τα έστελναν με εμβάσματα στον κοινοβουλευτικό τραπεζικό λογαριασμό της Χρυσής Αυγής στην Ελλάδα.

«Αναστέλλουμε όλους τους εράνους στην Αυστραλία λόγω της αντίδρασης
που προκλήθηκε» είπε, αλλά δεν απέκλεισε οι εκστρατείες να επαναληφθούν στο μέλλον.
Οι αυστραλιανές Αρχές δέχθηκαν, πάντως, εισηγήσεις από φορείς της ομογένειας να ερευνήσουν την ερανική δραστηριότητα της Χρυσής Αυγής στην Αυστραλία, αλλά και της οργάνωσης «Βοηθάμε την Ελλάδα» (Voithame tin Ellada).

«Τέτοια οργάνωση δεν υπάρχει πουθενά εγγεγραμμένη» σχολίασε η Διεύθυνση Προστασίας Καταναλωτών της πολιτειακής κυβέρνησης της Βικτώριας και δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο διεξαγωγής έρευνας, όπως ζήτησε επιτακτικά ο κ. Κότσιρας, βουλευτής του Φιλελεύθερου Κόμματος και πρώην υπουργός Πολυπολιτισμού στη Βικτώρια.
Άμεση ήταν η αντίδραση του κ. Γαβριηλίδη, ο οποίος, μιλώντας στην SBS, χαρακτήρισε «σκουλήκι» τον κ. Κότσιρα και, μάλιστα, τον προειδοποίησε να προσέχει γιατί «στο μέλλον ο κ. Κότσιρας μπορεί να διωχθεί στην Ελλάδα».

Ο κ. Κότσιρας είπε ότι δεν τον φοβίζουν οι απειλές.
«Μπορεί να με λέει όπως θέλει» είπε και πρόσθεσε: «Η ουσία είναι μία. Η συντριπτική πλειοψηφία των ομογενών είναι κατά της Χρυσής Αυγής. Μετανάστες οι ίδιοι, ήρθαν από μια χώρα που υπέφερε τα πάνδεινα από τους Ναζί. Δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. Η Χρυσή Αυγή εκμεταλλεύεται την κρίση στην Ελλάδα για πολιτικούς λόγους. Εδώ θα πρέπει να μάθουμε πού πήγαν τα χρήματα των ομογενών».

Την ίδια στιγμή, ο κ. Γαβριηλίδης ανακοίνωσε ότι, λόγω των αντιδράσεων, αναστέλλεται, αλλά δεν ακυρώνεται, η επίσκεψη δυο Ευρωβουλευτών της Χρυσής Αυγής που θα επισκέπτονταν την Αυστραλία «για ενημέρωση και συγκέντρωση χρημάτων».

«Μπορεί και να αιφνιδιάσουν και να έρθουν» είπε ο κ. Γαβριηλίδης, σημειώνοντας ότι η δράση αυτή (της οικονομικής εκστρατείας) είναι απαραίτητη από τη στιγμή που το «μητρικό» κόμμα έχει χάσει τη χρηματοδότησή του από τις ελληνικές Αρχές.

Μιλώντας στον «Guardian» της Αυστραλίας, ο κ. Γαβριηλίδης επιβεβαίωσε τη σύνδεση της οργάνωσης «Βοηθάμε την Ελλάδα» με τη Χρυσή Αυγή και τόνισε: «Αγοράζουμε τα τρόφιμα απευθείας από τους παραγωγούς και η Χρυσή Αυγή λαμβάνει τα πράγματα και τα διαμοιράζει στους δικαιούχους. Δηλαδή, σε αυτούς που κατέχουν ελληνική ιθαγένεια».

Είναι χαρακτηριστικό ότι η εν λόγω φιλανθρωπία δεν έχει καταχωρηθεί σε καμία ομοσπονδιακή ή κρατική φιλανθρωπική δράση και δεν ακολουθεί τις ρυθμιστικές Αρχές της Αυστραλίας.

Ο Γαβριηλίδης, στην ίδια συνέντευξη, υπερηφανεύεται γιατί «εμείς που είμαστε εκτός συνόρων βοηθάμε το κόμμα από τη στιγμή που η ελληνική κυβέρνηση έχει κόψει την κρατική χρηματοδότηση».

Η οργάνωση «Βοηθάμε την Ελλάδα» δημιουργήθηκε το Νοέμβριο του 2013 από συμπαροίκους που δεν είχαν καμία σχέση με τη Χρυσή Αυγή. Κάποια στιγμή, όμως, ο Γαβριηλίδης και οι συν αυτώ εγκολπώθηκαν την οργάνωση, διότι κατ’ αυτόν: «Δεν μπορούσαν να προσελκύσουν την απαραίτητη υποστήριξη και έτσι ήρθαμε εμείς για να βοηθήσουμε».

Πηγή: Νέος Κόσμος