Daily Archives: October 3, 2014

Ένα ζώο και μάλιστα τράγος γεννήθηκε στην Αργεντινή με ανθρώπινο πρόσωπο.

Το ζώο γεννήθηκε νεκρό και ο αγρότης απόφάσισε να το θάψει. Ένας από τους γείτονες φωτογράφισε τον τράγο, με σκοπό να δείξει τι μπορεί να συμβεί από την υπερβολική χρήση φυτοφαρμάκων.

Αλλά οι ντόπιοι, λόγω προλήψεων, πίστεψαν ότι ο τράγος γεννήθηκε παραμορφωμένος για… άλλους λόγους. Έτσι άρχισαν να διαδίδουν τη φήμη ότι ο ιδιοκτήτης του ζώου έκανε σεξ με την κατσίκα, γι ‘ αυτό και γέννησε μεταλλαγμένους απογόνους!

Τόσο ο ίδιος ο αγρότης, όσο και η οικογένειά του διαψεύδουν κατηγορηματικά τις φήμες, τονίζοντας ότι “ήταν σαφώς μια γεννετική μετάλλαξη που προκλήθηκε από την υπερβολική χρήση των φαρμάκων”.

Πηγή: madata.gr

Είναι πλέον κοινή πεποίθηση ότι, εδώ και 20 τουλάχιστον χρόνια, οι χώρες της αυτοαποκαλούμενης “Δύσης” διοικούνται από πολιτικές ηγεσίες χωρίς όραμα και κατώτερες των περιστάσεων.

Το επάνω χέρι το έχουν αποκτήσει κυρίως οικονομικοί κύκλοι, οι οποίοι συνήθως επιλέγουν και κατευθύνουν πολλούς “εκπροσώπους του λαού”, υψηλόβαθμους κρατικούς υπαλλήλους και με τα ελεγχόμενα από αυτούς ΜΜΕ επηρεάζουν αποφασιστικά και τη λαϊκή ψήφο.
Θεσμικά, τον πλήρη έλεγχο των πραγμάτων σε μια χώρα δύναται να έχει μόνον η πολιτική της ηγεσία, η οποία ελέγχει και τη Νομοθετική και την Εκτελεστική εξουσία. Αυτά βεβαίως μπορούν θεωρητικά να ισχύσουν σε μια χώρα η οποία διαθέτει σημαντικό βαθμό οικονομικής, στρατιωτικής και πολιτικής αυτοδυναμίας. Στην εποχή όμως της άνευ κανόνων Παγκοσμιοποίησης, η αλληλεξάρτηση μεταξύ των διαφόρων χωρών έχει γίνει τόσο ισχυρή ώστε καμμία απολύτως χώρα δεν μπορεί να επιβάλει κάτι ριζοσπαστικό στην επικράτειά της ανεμπόδιστα: θα πρέπει ενδεχομένως να συγκρουστεί με ισχυρά ξένα και ντόπια συμφέροντα και να αποδεχτεί εκ των προτέρων ότι θα υποστεί κάποιες συνέπειες.

Ζούμε λοιπόν στην εποχή της αυξημένης κυριαρχίας των απρόσωπων οικονομικών παραγόντων που ακούν αορίστως στο όνομα “οι Αγορές”. Αυτοί όμως, παρά τα σπουδαία επιτελεία που διαθέτουν, έχουν ως κύριο σκοπό τη εξασφάλιση του κέρδους τους. Αποστρέφονται τα μη ελεγχόμενα εθνικά κινήματα, τις ξεχωριστές εθνικές ταυτότητες και ο,τιδήποτε τείνει προς μια ανεξαρτησία και άρα αντιστρατεύεται την ασυδοσία τους. Είναι άραγε τυχαίες οι προ εικοσαετίας προβλέψεις του Samuel Huntington για την επερχόμενη σύγκρουση των πολιτισμών, είτε αυτές θεωρηθούν ως προφητεία είτε ήσαν προανάκρουσμα μιας εξελισσόμενης μεθόδευσης για την πρόκληση πολιτισμικών συγκρούσεων σε περιοχές που δεν ελέγχονται ικανοποιητικά; Πάντως, κυρίως δια της συντελούμενης μετακίνησης πληθυσμών, φαίνεται ότι τελικά βαδίζουμε προς το λεγόμενο Παγκόσμιο Χωριό, που επιφανειακά θα έχει χαρακτηριστικά πολυπολιτισμικότητας. Πολύ σύντομα όμως εκτιμώ ότι θα μετατραπεί σε μια ανθρώπινη “σούπα” με ισχνή μεσαία τάξη και χωρίς ενιαία παράδοση και ταυτότητα, που θα έχει για τον έντεχνα καθοδηγούμενο πληθυσμό του μόνο καταναλωτικά και οικονομικά κίνητρα, κατ’ εικόνα και ομοίωση των ΗΠΑ, που αυτοπλασάρονται παντοειδώς ως το “επιτυχημένο μοντέλο”, χωρίς στην πραγματικότητα να είναι ούτε κάν πολυπολιτισμικές αφού εκεί την τελευταία λέξη την έχει γενικά το Αγγλοσαξωνικό – Προτεσταντικό lobby.

Για την ώρα η διαδικασία της ισοπέδωσης φαίνεται να προχωρεί σταθερά (βλ. τα ομαδικά ξενύχτια για την άμεση απόκτηση ενός νέου ipad, την πλήρη αδιαφορία του πληθυσμού για το ηλεκτρονικό “φακέλλωμα”, τη διεθνή προπαγάνδα για την υποτιθέμενη ομορφιά της πολυπολιτισμικότητας, τα συνεχώς διογκούμενα κύματα των απελπισμένων

πολεμόπληκτων μεταναστών – κυρίως από χώρες Ισλάμ κ.ά.). Με τον τρόπο αυτό κάποιοι θεωρούν ότι ο έλεγχος των μαζών θα είναι πολύ πιό εύκολος και σταθερός. Επειδή όμως κάθε δράση δημιουργεί και μια αντίδραση, ίσως λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο (βλ. σχετικά την εντυπωσιακή ενδυνάμωση των ακροδεξιών στην Ευρώπη, τη Τζιχάντ, τις αντιδράσεις της στοχοποιημένης Ρωσίας στο Ουκρανικό κ.ά.).

ΠΟΥ ΣΤΕΚΕΤΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΕΣΑ Σ’ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ;

Λόγω κυρίως της γεωγραφικής της θέσης, της πληθυσμιακής της ομοιογένειας (πού έχει έντονα εθνικά και πολιτισμικά χαρακτηριστικά), ίσως λόγω και των υδρογονανθράκων και με μοχλό το υψηλό χρέος της, διακρίνω ότι η Ελλάδα στοχοποιήθηκε και χειραγωγείται και ως πειραματόζωο κοινωνικής αντοχής σε οικονομικές, πολιτικές και μεταναστευτικές πιέσεις. Η κρίση που τη μαστίζει, ως ένα βαθμό της επιβλήθηκε έξωθεν και η χώρα αποτελεί πεδίο πειραματισμού και αντιπαράθεσης ή και άλλοθι διαφόρων ξένων και ντόπιων επιδιώξεων για όσα πρόκειται να ακολουθήσουν σχετικά με το μέλλον της Ευρώπης. Δυστυχώς οι “δικοί μας” εδώ φρόντισαν από χρόνια να οδηγήσουν τη χώρα σε παρακμή και να μην υπάρχει ούτε όραμα ούτε αξιόλογος κρατικός μηχανισμός με κατάλληλα μελετητικά και άλλα επιτελεία. Με την κρίση η λειτουργία της κρατικής μηχανής επιδεινώθηκε λόγω αφόρητης πίεσης από την Τρόϊκα που προκάλεσε πανικό, πρόωρες συνταξιοδοτήσεις και συνεχείς αλλαγές σε νόμους πρόχειρα συντεταγμένους και αντιφατικούς που δεν έχουν κάν συζητηθεί στη Βουλή. Δεν απελαύνουν τους λαθραίους και ψηφίζουν αμφιλεγόμενους αντιρατσιστικούς νόμους. Το χειρότερο όμως είναι ότι ο πολιτικός μας κόσμος έχει χάσει την εμπιστοσύνη και τη στήριξη του λαού, τον οποίον αδυνατούν ή δεν θέλουν να συστρατεύσουν. Δεδομένης λοιπόν και της τάσης των ιθυνόντων να σκύβουν το κεφάλι στους ισχυρότερους, τους παίζουν οι Αμερικανοί, οι Γερμανοί και οι Τούρκοι όπως θέλουν.

Είναι όμως ενδιαφέρον να δούμε το θέμα και από την ιστορική του διάσταση. Η Ελλάδα με το Αιγαίο, λόγω στρατηγικής θέσης και έντονης πολιτισμικής ταυτότητας, υπήρξε πάντοτε ένας κυματοθραύστης εισβολέων από τα ανατολικά και όχι μόνον. Απώθησε τους Πέρσες, τούς Άραβες, τους Άβαρους, τους Τούρκους και από το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου αποτέλεσε και φράχτη στην έξοδο των Σλαύων προς το Αιγαίο. Παρόλα αυτά πολεμήθηκε άγρια και λεηλατήθηκε διαχρονικά από τους Βόρειους και τους Δυτικούς είτε με πρόσχημα θρησκευτικών και πολιτισμικών διαφορών (Πάπας – λατινική γλώσσα) είτε για αποπληρωμή χρεών το 1204.

Οι Βενετσιάνοι έλεγχαν τότε με προνομιακούς όρους το Βυζαντινό εμπόριο. Η πολυάριθμη παροικία τους στην Κωνσταντινούπολη άρχισε να υποφέρει από απότομη συρρίκνωση του εμπορίου και η Βενετία, που διέθετε τους μεγαλύτερους χρηματοδοτικούς μηχανισμούς, δάνεισε αφειδώς τους εμπόρους της Πόλης με φθηνό χρήμα το οποίο έτσι δημιούργησε μια φούσκα. Όταν αυτή έσκασε οι δανειστές (όπως και σήμερα) δεν αποδέχονταν συνυπευθυνότητα για τις επιλογές τους και οι Βενετσιάνοι έμποροι απαίτησαν να πληρώσει τις ζημιές τους το Βυζαντινό Κράτος. Το Βυζάντιο περνούσε τότε (όπως και η Ελλάδα σήμερα) περίοδο διαφθοράς και παρακμής υπό τη δυναστεία των Αγγέλων, ένας από τους οποίους είχε εκθρονιστεί και ζήτησε τη στρατιωτική βοήθεια των Βενετών υποσχόμενος την αποζημίωση των Βενετών εμπόρων (ο σύγχρονος “Αγγελος”- Πρωθυπουργός μας ζήτησε τη βοήθεια του ΔΝΤ). Επειδή όμως δεν κατέβαλε τα υπεσχημένα, οι Βενετοί έφεραν τους Σταυροφόρους, κατέλαβαν την Πόλη, τη λεηλάτησαν άγρια και έβαλαν ως τοποτηρητή τον Βαλδουϊνο της Φλάνδρας που τον έστεψαν και Αυτοκράτορα (όπως οι δανειστές μας επέβαλαν εδώ το 2011 έναν καθ’ υπόδειξη πρωθυπουργό για να υλοποιήσει με σιγουριά αυτά που ήθελαν). Στη συνέχεια μοίρασαν μεταξύ τους την Ελλάδα και το Αιγαίο σε δουκάτα και πριγκιπάτα. Αντίστοιχα, τη σύγχρονη λεηλασία την έχει αναλάβει “νομότυπα” το ΤΑΙΠΕΔ. Σκοπός των δανειστών είναι και τώρα να πάρουν όσα περισσότερα μπορούν και άς καταστρέφεται η χώρα – αυτό δεν τους αφορά καθόλου παρά μόνο στο βαθμό που μπορεί να την αγοράσουν φθηνότερα. Οι παραλληλισμοί είναι εντυπωσιακοί με αποκορύφωμα την περιφρόνηση που ένοιωθαν οι Φράγκοι για τους ορθόδοξους Βυζαντινούς, που θυμίζει σχόλια σημερινών Γερμανικών εφημερίδων για την Ελλάδα.

Η ατυχής πτώση και λεηλασία της Κων/πολης το 1204 επισφράγισε, μεταξύ άλλων, τη μετατόπιση του πολιτικού κέντρου βάρους της χριστιανοσύνης από την Ανατολή προς τη Δύση. Από τότε ως και σήμερα, η Δύση έχει την πρωτοβουλία στα χέρια της. Παράλληλα όμως μετέθεσε και τα σύνορα της χριστιανοσύνης προς τη Δύση. Διότι η εξασθένηση και η πτώση του Βυζαντίου έφεραν την πλήρη επικράτηση των Οθωμανών και τα όρια του Ισλάμ άγγιξαν τη Βιέννη, ο δε στόλος των Οθωμανών και των πειρατών ελυμαίνετο επί αιώνες τη Μεσόγειο. Η Βενετία σιγά- σιγά έσβησε. Άν δεν υπήρχαν οι ανακαλύψεις των νέων χωρών και εμπορικών οδών η Ευρώπη ίσως να είχε και αυτή υποκύψει στους Οθωμανούς. Οκτακόσια χρόνια μετά, ο Πάπας Ιωάννης – Παύλος ο Β’ ζήτησε συγγνώμη για τα δεινά που προκάλεσε η 4η Σταυροφορία.

Σήμερα η Ελλάδα αλλά και η υπόλοιπη Ευρώπη κατακλύζονται από μεταναστευτικά ρεύματα αλλά τίποτε το ουσιαστικό δεν γίνεται για να ανασταλούν αυτές οι μετακινήσεις. Αντίθετα, δημιουργούνται διαρκώς, κυρίως από τις ΗΠΑ, νέες εστίες πολέμων που διώχνουν τους (κυρίως μουσουλμανικούς) πληθυσμούς μαζικά προς την Ευρώπη. Πρόκειται άραγε για μια νέα ιστορική προσπάθεια του Ισλάμ να επικρατήσει στην Ευρώπη; ‘Η μήπως κάποιοι σπρώχνουν σκοπίμως μη αφομοιώσιμους πληθυσμούς προς την Ε.Ε.;

Η πρώτη χώρα που δέχεται τη μεγάλη αυτή “επίθεση” είναι η ακριτική Ελλάδα λόγω θέσης και λόγω γειτνίασης με την Τουρκία που τους προωθεί θρασύτατα και συστηματικά. Και με το καθεστώς “Δουβλίνο 2 ” μέσα σε 20 χρόνια αποκτήσαμε 15% λαθρομετανάστες κατά κύματα που διογκώνονται και απαιτούν δωρεάν τροφή, στέγη, θρησκευτικούς χώρους, ντύσιμο, εκπαίδευση και περίθαλψη από μια χώρα που μαστίζεται από την οικονομική κρίση και δεν ξέρει πού πατάει και πού βρίσκεται. Παράλληλα αυξάνονται η μαύρη εργασία και η εγκληματικότητα. Άν η ροή αυτή συνεχιστεί, σε λίγα χρόνια δεν θα ακούμε πιά Ελληνικά στους δρόμους και αντί για καμπάνες θα ακούμε το Μουεζίνη! Και οι διαμάχες ανάμεσα σε Ισλαμικές σέκτες θα μεταφερθούν και στην Ελλάδα. Όλοι δε αυτοί προστίθενται στο 1,5 εκατομμύριο των Ελλήνων ανέργων. Ο κοινωνικός ιστός έχει διαρραγεί και η εθνοτική σύνθεση της κοινωνίας προοδευτικά αλλοιώνεται . Η υπογεννητικότητα και οι αυτοκτονίες αυξάνονται. Οι καλύτεροι νέοι μας μεταναστεύουν μαζικά. Η Ελλάδα έχει χάσει τον έλεγχο των εσωτερικών της πραγμάτων και βαθμιαία διαλύεται.

Η ΚΟΝΤΟΦΘΑΛΜΗ ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Παρόλα αυτά, οι δανειστές ζητούν τα χρήματά τους εδώ και τώρα. Οι προτεσταντικές χώρες του Βορρά λοιδωρούν την Ελλάδα αλλά αρνούνται να κατανοήσουν ότι η γενικώτερη απειλή δεν αφορά μόνο την Ελλάδα αλλά απλώς ξεκινάει από την αδύναμη Ελλάδα με κατεύθυνση προς τις ίδιες. Και η διάλυση μιάς χώρας της Ε.Ε. δοκιμάζει την Ευρωπαϊκή παράδοση και ενότητα. Δεν διακρίνω ούτε ίχνος ουσιαστικής συμπαράστασης από τις πλούσιες χώρες της Ε.Ε. παρά μόνο μια μυωπική τιμωρητική διάθεση. Η πάγια νοοτροπία της Δύσης είναι “πρώτα να πληρωθούν τα χρέη” και τα άλλα να θεωρούνται δευτερεύοντα. Παρόλα αυτά, το 1953 η Δύση φέρθηκε πολύ γενναιόδωρα προς τη Γερμανία, η οποία όμως αρνείται τώρα να φερθεί ανάλογα ακόμη και προς χώρες στις οποίες χρωστάει πολλά χρήματα από τον Β’ Π.Π. όπως η Ελλάδα. Η δε τάση της για κυριαρχία επί των άλλων τροφοδοτεί ανισότητες, δυσπιστίες, δυσαρέσκειες, φυγόκεντρες τάσεις και αυτονομιστικές διαθέσεις. Φαίνεται ότι έχει τα δικά της σχέδια. Άν όμως όλα αυτά δεν αποτελούν ένδειξη διάρρηξης της Ευρωπαϊκής ενότητας και ακύρωσης του οράματος της Ενωμένης Ευρώπης στις συνειδήσεις των λαών της τότε τί είναι; Και άν η Ε.Ε. εκφυλιστεί ή καταρρεύσει δεν θα υποστούν και οι ΗΠΑ τα συνεπακόλουθα;

Άν λοιπόν δεν συνέλθει έγκαιρα η Ευρώπη (και κυρίως η Γερμανία, άν το μπορεί) να δεί σφαιρικά το πραγματικό μακροπρόθεσμο συμφέρον των λαών της, να λειτουργήσει με ισορροπημένους όρους και ταυτόχρονα να περιφρουρήσει δυναμικά τις παραδόσεις της και να αυτοπροστατευθεί ως ενιαία οικονομική αλλά και ως ενιαία πολιτισμική οντότητα, τότε κινδυνεύει να υποστεί τις συνέπειες της αλλοτρίωσης, της πληθυσμιακής αλλοίωσης και της πολιτισμικής ισοπέδωσης και να καταντήσει οριστικά μια άψυχη μαριονέτα στα χέρια άλλων, απρόσωπων και μή. Χρειάζεται ομοψυχία λαών και πραγματική συμπαράσταση με μεταφορά πόρων, με αποφασιστική αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης, με από κοινού προστασία των συνόρων της Ε.Ε. και με παραγωγικές επενδύσεις προς τις παραπαίουσες χώρες. Η καλοπροαίρετη διάσωση και η ουσιαστική ενίσχυση της ακριτικής Ελλάδος, όσο κι άν αυτή δυσκολεύεται να απαλλαγεί από κάποια Βαλκανικά χαρακτηριστικά της, θα πρέπει να αποτελέσει ένα επείγον πρώτο βήμα ώστε, αυτή τη φορά, να αποφευχθούν σοβαρά και ανεπανόρθωτα ιστορικά λάθη.

Πηγή: Νέος Κόσμος

Προικισμένη και αδικημένη

Από τους λίγους τόπους στην Ελλάδα που παραμένουν αυθεντικοί, η ακριτική και πολυδιάστατη νήσος αποτελεί ευχάριστη έκπληξη για τον ανυποψίαστο περιηγητή και ταυτόχρονα στολίδι των ελληνικών συνόρων.
Οι διηγήσεις των φαντάρων που υπηρέτησαν στη Λήμνο όχι μόνο δεν είναι ό,τι καλύτερο, αλλά ούτε και ό,τι αντιπροσωπευτικότερο υπάρχει σε σχέση με αυτό το ακριτικό νησί του βόρειου Αιγαίου. Για να αποφασίσεις να έρθεις εδώ, έχεις σίγουρα πάρει συστάσεις από φίλους που έχουν βρεθεί στο νησί για διακοπές και έχουν αρκετά καλά λόγια να σου πουν. Και αυτά τα λόγια όμως αποδεικνύονται λίγα, καθώς η άμεση επαφή αποτελεί μια πραγματική αποκάλυψη για τον συνειδητοποιημένο ταξιδιώτη.

ΜΑΤΙΕΣ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΕΥΟΥΣΑ

Την ώρα που το πλοίο της γραμμής μπαίνει στο λιμάνι της Μύρινας, πρωτεύουσας της Λήμνου, το μάτι σου, θέλοντας και μη, πέφτει στο κάστρο της. Ένα κάστρο που χτίστηκε αρχικά από τους Βυζαντινούς, για να επεκταθεί ποικιλοτρόπως από Ενετούς και Τούρκους και να καταλήξει σήμερα, με τη γαλανόλευκη να κυματίζει στην κορυφή του, να αποτελεί ένα από τα κύρια αξιοθέατα του νησιού. Ίσως όχι γιατί είναι από τα πιο καλοδιατηρημένα κάστρα στη χώρα μας και ούτε ενδεχομένως επειδή προσφέρει μοναδική οπτική εμπειρία, καθώς η θέα προς την πόλη και τη θάλασσα είναι εξαιρετική. Αν έχει κάτι διαφορετικό, είναι τα ελάφια που ζουν ελεύθερα μέσα σε αυτό και τα οποία σίγουρα θα αναζητήσετε όταν αποφασίσετε να δοκιμάσετε τη φυσική σας κατάσταση για να το επισκεφτείτε.

Από εδώ ψηλά έχεις και μια καλύτερη γεωγραφική αντίληψη της Μύρινας, καθώς συνειδητοποιείς ότι το κάστρο είναι αυτό που χωρίζει στα δύο την παραλία: αριστερά όπως βλέπεις την πόλη από τη θάλασσα, ο Ρωμαίικος Γιαλός, που είναι και μεγαλύτερος, και δεξιά ο Τούρκικος. Από ψηλά επίσης αντιλαμβάνεσαι και την οικοδομική συνέπεια που χαρακτηρίζει την πόλη, με τις κεραμοσκεπές να δίνουν ένα παραδοσιακό χρώμα, που τελικά καλύπτει όλο το νησί. Το επιβεβαιώνεις αυτό περπατώντας στα καλντερίμια της, στην αγορά, αλλά και στην παραλία. Δεν είναι λίγα τα καλοδιατηρημένα παλιά αρχοντικά, ενώ κτίρια όπως το Γυμνάσιο και το Μουσείο ενισχύουν με τη νεοκλασική παρουσία τους την αίσθηση του σεβασμού στην παράδοση.

ΦΥΣΗ, ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΘΑΛΑΣΣΑ

Κοιτώντας το χάρτη, συνειδητοποιείς ότι το πληθυσμιακό κέντρο βάρους της Λήμνου (αν μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει έναν τέτοιο όρο) βρίσκεται στα δυτικά του νησιού. Βασικός οδικός άξονας είναι αναπόφευκτα ο δρόμος που οδηγεί από τη Μύρινα στο αεροδρόμιο, για να χωριστεί στη συνέχεια στα δύο, τραβώντας είτε νότια προς Μούδρο και Φυσίνη είτε βορειοανατολικά προς Κοντοπούλι και Πλάκα. Τα περίπου 20 χιλιόμετρα που χωρίζουν τον αερολιμένα «Ήφαιστος» από την πρωτεύουσα της Λήμνου καλύπτονται το πολύ σε μισή ώρα, και αυτό είναι ενδεικτικό τόσο του ανάγλυφου του τοπίου όσο και της καλής κατάστασης του οδικού δικτύου. Γενικά λοιπόν, καθώς κινούμαστε προς τα ανατολικά, αφήνουμε πίσω μας τους όποιους ορεινούς όγκους (μην ξεχνάμε ότι η ψηλότερη κορυφή φτάνει τα 430 μ.) και ερχόμαστε αντιμέτωποι με τους γεμάτους σιτηρά κάμπους του νησιού – που μόνο άγονοι δεν είναι.

Ο διψασμένος για θάλασσα Αθηναίος έχει ουκ ολίγες επιλογές καθ’ οδόν προς το βορειοανατολικό άκρο του νησιού. Όμως, κινούμενος σε αυτόν τον άξονα, δεν γίνεται να μην πραγματοποιήσεις και ένα «προσκύνημα» σε Ηφαιστεία και Καβείριο, δύο σημαντικότατους αρχαιολογικούς χώρους.

Στην Ηφαιστεία, την πόλη της οποίας οι ρίζες χάνονται στους προϊστορικούς χρόνους και η καταγεγραμμένη ιστορία της τη φέρνει να «ζει» μέχρι περίπου το 1400 μ.Χ., την παράσταση κλέβει το προσεκτικά αναστηλωμένο αρχαίο θέατρο του 5ου αιώνα π.Χ. Αν έχετε διάθεση και υπομονή, ο ευγενέστατος φύλακας του χώρου είναι πάντα πρόθυμος να εμπλουτίσει τις εγκυκλοπαιδικές σας γνώσεις με πληροφορίες που αφορούν όχι μόνο στον συγκεκριμένο χώρο, αλλά και σε ολόκληρη τη Λήμνο.

Στο Καβείριο (ή ιερό των Καβείρων), τώρα, που περιμένει μερικά χιλιόμετρα πιο κάτω, δεν μπορείς να πεις ότι εντυπωσιάζεσαι τόσο από τα όποια ευρήματα συνθέτουν τα δύο ιερά, όσο από την αίσθηση που δημιουργεί ο χώρος (θυμίζουμε ότι εδώ πραγματοποιούνταν γιορτές σχετικές με τη γονιμότητα της γης), ιδιαίτερα κατηφορίζοντας προς τη σπηλιά του Φιλοκτήτη. Οι εντυπωσιακοί βράχοι δείχνουν να αποτελούν αποκρυστάλλωμα κάποιου ρευστού στοιχείου – και αυτό δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα, καθώς η Λήμνος είναι νήσος ηφαιστειογενής και, βέβαια, ο μύθος που θέλει τον Ήφαιστο να καταφεύγει στη Λήμνο έπειτα από καβγά με τον Δία μόνο τυχαίος δεν είναι…

Στη διαδρομή μεταξύ Ηφαιστείας και Καβειρίου δεν γίνεται να μην προσέξετε, στο δεξί σας χέρι, την Αλυκή, η οποία μαζί με τη Χορταρολίμνη και το πολυδιαφημισμένο Κέρος, που βρίσκονται λίγο νοτιότερα, αποτελούν ένα μοναδικό οικοσύστημα προστατευόμενο από τη συνθήκη Natura 2000. Εδώ, μεταξύ Χορταρολίμνης και Κέρους, θα δείτε να φύεται σε απίθανες ποσότητες το περίφημο κρινάκι της θάλασσας (Pancratium maritimum), που ομορφαίνει τις περισσότερες παραλίες του νησιού και το οποίο για το λόγο αυτό θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε «σήμα κατατεθέν» της Λήμνου.

ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΠΡΟΣ ΒΟΡΡΑ ΚΑΙ ΝΟΤΟ

Στη διαδρομή προς το νοτιοανατολικό άκρο του νησιού και το ακρωτήριο Αγία Ειρήνη, δεν μπορείς να αποφύγεις την παράκαμψη για τον ιστορικό Μούδρο, τον δεύτερο σε μέγεθος οικισμό του νησιού, ενώ λίγο πιο κάτω συναντάς την Πολιόχνη, την προϊστορική πόλη της Λήμνου -θεωρείται η αρχαιότερη πόλη της Ευρώπης-, που εντυπωσιάζει όχι μόνο με τα καθαυτό αρχαιολογικά ευρήματα, αλλά και με το πλήθος των κοχυλιών που γεμίζουν τον περιβάλλοντα χώρο. Η εξερεύνηση της νοτιοανατολικής Λήμνου σε φέρνει τελικά στη Φυσίνη και λίγο μετά στο εκκλησάκι του Αγίου Σώζοντα, που είναι πολιούχος του νησιού και γιορτάζει στις 7 Σεπτεμβρίου.
Πρέπει να σημειώσουμε ότι στο αεροδρόμιο -και κατά συνέπεια στις τοποθεσίες μετά από αυτό- μπορείς επίσης να φτάσεις ακολουθώντας τον νότιο οδικό άξονα του νησιού, έναν σαφώς πιο δύσκολο από οδηγική άποψη δρόμο, με πολλές στροφές, ανηφόρες και κατηφόρες, ο οποίος όμως έχει το προνόμιο ότι περνά διαδοχικά από τα γραφικά χωριά Πλατύ, Θάνος και Κοντιάς, προσφέροντας μια άλλη οπτική εμπειρία και, φυσικά, διαφορετικές δυνατότητες επιλογής για κολύμπι. Είναι μια διαδρομή που αξίζει και πρέπει να κάνει κανείς για να γνωρίσει τη νότια πλευρά του νησιού, χωρίς απαραίτητα να έχει στόχο κάποιον μακρύτερο προορισμό.

Στα βόρεια τώρα, στρίβοντας στο ύψος του Κορνού, περίπου πέντε χιλιόμετρα από τη Μύρινα και αφού περάσετε τις Σαρδές, τη Δάφνη και το Κατάλακκο, θα βρείτε μια μικρογραφία της… Σαχάρας, τις περίφημες αμμοθίνες, ένα ενδιάμεσο οικοσύστημα μεταξύ θάλασσας και ενδοχώρας, που παίζει τον δικό του ρόλο στη διατήρηση της οικολογικής ισορροπίας. Μοναδικό τοπίο, μοναδική εμπειρία. Φορέστε κλειστά παπούτσια, γιατί η άμμος καίει, και αφήστε το παιδί να ξυπνήσει μέσα σας «κουτρουβαλώντας» στον αμμώδη γκρεμό στην άκρη των αμμοθινών. Και όταν θα έχετε χορτάσει ήλιο και άμμο, κατευθυνθείτε στην ονομαστή παραλία Γομάτι για να δροσιστείτε.

Η όμορφη διαδρομή, που είναι από τις πιο δύσκολες του νησιού, τόσο λόγω των στροφών όσο και των χωματόδρομων όπου πρέπει να κινηθεί κανείς, σου δίνει μια πιο ορεινή -ή αν θέλετε πιο «κτηνοτροφική»- εικόνα της Λήμνου.

ΠΡΟΙΚΙΣΜΕΝΗ ΚΑΙ ΑΔΙΚΗΜΕΝΗ

Μιλήσαμε αρκετά για τη Λήμνο, θα ήταν αδικία να μη μιλήσουμε και για τους Λημνιούς. Η αυθεντικότητα του τόπου είναι αναπόσπαστα δεμένη με την αυθεντικότητα των ανθρώπων, που τους ρωτάς για μια παραλία και σου χαρίζουν ένα ντόπιο πεπόνι που έτυχε να κρατούν στα χέρια τους. Προφανώς το νησί ζει σε μη τουριστικούς ρυθμούς, και ας διαθέτει υπολογίσιμη ανάλογη υποδομή& και αυτό είναι ένα νόμισμα με δύο όψεις, που σχετίζεται άμεσα με τη σύνδεση του νησιού με την υπόλοιπη χώρα.
Από τη μια, ο άνθρωπος της πόλης που έρχεται αναζητώντας την ηρεμία θα βρει τον παράδεισό του -ακόμη και τον Δεκαπενταύγουστο το νησί δεν «πήζει»-, χωρίς σε καμία περίπτωση να βαρεθεί, αφού υπάρχουν πολλά πράγματα να δεις και να κάνεις στη Λήμνο.

Από την άλλη, οι Λημνιοί βιώνουν τις συνέπειες μιας άτυπης εγκατάλειψης – και ας μην πει κανείς ότι επιτρέπεται ένα ακριτικό νησί, με τη σημασία μάλιστα της Λήμνου, να συνδέεται ακτοπλοϊκώς με την πρωτεύουσα (μέσω Λαυρίου) μόνο τρεις φορές την εβδομάδα! Και μάλιστα με πλοία σχετικά μικρά και… προχωρημένης ηλικίας.
Κλείνοντας, δεν μπορώ παρά να αφιερώσω το παρόν άρθρο στον αγαπημένο μου δάσκαλο Σπύρο Τσάκωνα, που συνάντησα, συνταξιούχο πλέον, έπειτα από 40 χρόνια στον τόπο καταγωγής του, στον Κοντιά.

Πηγή: Νέος Κόσμος

Mια υπέροχη ιδιοτροπία της φύσης

Η παραλία Ναυάγιο, η πιο γνωστή παραλία της Ζακύνθου, είναι δημιούργημα μιας ιδιοτροπίας της φύσης και ενός ναυτικού ατυχήματος υπό μυθιστορηματικές συνθήκες. Η ιδιοτροπία της φύσης είναι οι σεισμογενείς δυτικές ακτές της Ζακύνθου και τα βαθιά νερά του Ιόνιου πελάγους που τις σμιλεύουν αιώνες τώρα.

Το ναυτικό ατύχημα είναι το ναυάγιο του εμπορικού πλοίου «Παναγιώτης», που στις 30 Σεπτεμβρίου 1982 με παράνομο φορτίο κούτες με αφορολόγητα τσιγάρα, προσάραξε στη συγκεκριμένη παραλία. Ο μοναδικός αυτός συνδυασμός της ανέγγιχτης από το ανθρώπινο χέρι παραλίας με το σκουριασμένο σκαρί στο μέσον της δημιούργησε το πιο πολυφωτογραφημένο θέμα στην Ζάκυνθο.

Το πλοίο «Παναγιώτης» ανήκε σε έναν Κεφαλλονίτη, ονόματι Χαράλαμπο Κομποθέκλα, και μετέφερε λαθραία τσιγάρα, που παραλάμβανε από λιμάνια της Γιουγκοσλαβίας και της Αλβανίας, τα οποία μεταφόρτωνε σε μικρά ταχύπλοα πλοιάρια με προορισμό τη γειτονική μας Ιταλία. Καπετάνιος και πλήρωμα ήταν επίσης από την Κεφαλλονιά, ενώ το παράνομο φορτίο συνόδευαν κάθε φορά και δύο Ιταλοί λαθρέμποροι, οι οποίοι και επέβλεπαν την παράδοση. Το «ναυάγιο» ξεκίνησε από πειρατεία…

Καπετάνιος και πλήρωμα συνέλαβαν τους Ιταλούς συνοδούς του φορτίου, τους έκλεισαν σε μια καμπίνα και αφού συνεννοήθηκαν με διαφορετικούς μεσολαβητές, αποφάσισαν να πουλήσουν για λογαριασμό τους το παράνομο εμπόρευμα. Οδήγησαν το πλοίο στο σημείο που γνωρίζουμε, τον όρμο του «Σπυριλή», και περίμεναν. Λόγω όμως των κακών καιρικών συνθηκών που επικρατούσαν, προσάραξαν στα αβαθή του όρμου. Άρχισαν τότε να ξεφορτώνουν στη μικρή αμμουδιά τις κούτες με τα τσιγάρα, μήπως και κατορθώσουν και αποκολλήσουν το σκάφος. Όμως τα πράγματα δυσκόλεψαν, δεν μπόρεσαν να τα καταφέρουν, ενώ παράλληλα αρκετές κούτες με τσιγάρα παρασύρθηκαν από τα κύματα, με αποτέλεσμα να εκβραστούν στη γύρω περιοχή. Στη συνέχεια, οι ναυτικοί του πλοίου, αφού ελευθέρωσαν τους δύο Ιταλούς, το εγκατέλειψαν και σκαρφαλώνοντας την απόκρημνη πλαγιά βρήκαν τρόπο να φθάσουν στην πόλη της Ζακύνθου.

Στο μεταξύ και, αφού είχε πλέον ξημερώσει, οι κάτοικοι των Βολιμών είδαν τα επιπλέοντα τσιγάρα στη θάλασσα και άρχισαν να τα μαζεύουν και να τα μεταφέρουν στα χωριά τους. Πρέπει να αναφερθεί ότι τα πακέτα ήταν με τέτοιο τρόπο συσκευασμένα, ώστε να μην καταστρέφεται το περιεχόμενό τους από το θαλασσινό νερό, αν για κάποιο λόγο κατέληγαν στη θάλασσα. Αποθήκευσαν τα τσιγάρα λοιπόν όπου μπορούσαν, σε αποθήκες, κατοικίες, φούρνους, στάβλους, λινούς.
Σαν μαθεύτηκε το γεγονός από τις Αρχές, οι ναυτικοί συνελήφθησαν και ύστερα από έρευνες εντοπίστηκαν και τα τσιγάρα στα σπίτια των χωρικών, και από εκεί μεταφέρθηκαν στο τελωνείο του νησιού. Αργότερα ακολούθησε δίκη, όπου καταδικάστηκαν ο πλοιοκτήτης και οι πειρατές – λαθρέμποροι, τα δε τσιγάρα πουλήθηκαν σε πλειστηριασμό και οι Ιταλοί απελάθηκαν στην πατρίδα τους.

Ακολούθησε στη συνέχεια η λεηλασία του πλοίου. Όποιος ήθελε, πήγαινε στο προσαραγμένο πλοίο και αποσπούσε ό,τι μπορούσε να μεταφερθεί από αυτό. Τα πάντα έγιναν φύλλο και φτερό. Έμεινε σκέτο κουφάρι, να χτυπιέται από τον αγέρα, να σκουριάζει και να κατατρώγεται από την αλμύρα του θαλασσόνερου. Παράλληλα, τα κύματα συσσώρευαν σιγά-σιγά όλο και περισσότερα βότσαλα μεγαλώνοντας τη σπιάντσα και αποκόβοντας την επαφή του πλοίου με τη θάλασσα. Κάπου εκεί τραβήχτηκαν και οι πρώτες φωτογραφίες και φανερώθηκε στους πολλούς η ομορφιά του τοπίου. Η ομορφιά εκείνη, που είχε γενναιόδωρα χαρίσει η ζακυνθινή φύση, και την προσδιόριζε πληθωρικά μια εικόνα γεμάτη από φως και χρώμα.

Με την ανάπτυξη του τουρισμού και με δεδομένη την ύπαρξη των σπηλαίων της περιοχής, που ήταν γνωστά από τα παλαιότερα χρόνια, εντάξανε οι βαρκάρηδες και την επίσκεψη στον όρμο του ναυαγίου, όπως πλέον ονομάστηκε ο όρμος του Σπυριλή. Άς κάνουμε όμως ένα ταξίδι στο παρελθόν.

Προτού συμβεί το ναυάγιο, η περιοχή ήταν γνωστή στους ψαράδες της δυτικής ορεινής περιοχής και σε κάποιους υποψιασμένους αναζητητές της φυσικής ομορφιάς του νησιού, έτσι όπως προσφερόταν από ψηλά, από τους απόκρημνους γκρεμούς, σαν έφταναν εκεί για να ξεκουράσουν το μάτι τους, να αναπνεύσουν τον αγέρα του βουνού και της θάλασσας, και να θαυμάσουν το μοναδικά στολισμένο με μύρια χρώματα ηλιοβασίλεμα. Σε όσους δηλαδή έφταναν στις πέρα του Αγίου Γεωργίου στα Γκρεμνά, απόκρημνες πλαγιές των βουνών.

Το Ναυάγιο μπορεί να είναι δύσβατο, όμως, οι μικρές κρουαζιέρες που γίνονται καθημερινά στη Ζάκυνθο και κάνουν τον περίπλου του νησιού, με αφετηρία, είτε το λιμάνι της πόλης της Ζακύνθου, είτε τις Αλυκές, είτε τον κόλπο του Λαγανά, κάνουν την παραλία προσιτή στον καθένα.
Για όσους θέλουν να θαυμάσουν την παραλία με το ναυάγιο από ψηλά, πρέπει να φτάσουν μέχρι το μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου των Γκρεμνών. Λίγο πιο κάτω από το μοναστήρι υπάρχει μια σιδερένια εξέδρα που κρέμεται στο κενό, από εκεί θα θαυμάσετε με δέος την πανέμορφη παραλία με το ναυάγιο και τις γύρω απόκρημνες ακτές.

Οργανωμένα κυκλώματα θησαυρίζουν ανακαλύπτοντας άνεργες Ελληνίδες στα όρια της οικονομικής εξαθλίωσης.

Οργανωμένα κυκλώματα θησαυρίζουν ανακαλύπτοντας άνεργες Ελληνίδες στα όρια της οικονομικής εξαθλίωσης, τις οποίες πληρώνουν για να τελούν πολιτικούς γάμους-μαϊμού με λαθρομετανάστες, οι οποίοι βάζουν βαθιά το χέρι στην τσέπη προκειμένου να «αγοράσουν» σύζυγο, με σκοπό μια άδεια παραμονής στην Ελλάδα! Η Ελλάδα πλέον έχει γίνει ο… παράδεισος των εικονικών γάμων, καθώς τα κυκλώματα εκμεταλλεύονται στυγνά άπορες «νύφες» -αλλά και «γαμπρούς»-, ενώ οι ελεγκτικοί μηχανισμοί του υπουργείου Εσωτερικών δεν είναι ακόμα σε θέση να ξεσκεπάσουν τη μεγάλη απάτη που έχει στηθεί εδώ και χρόνια.

Η ταρίφα για έναν τέτοιου τύπου γάμο κυμαίνεται από 5.000 έως 7.000 ευρώ, αν και σε αρκετές περιπτώσεις ξεπερνούν ακόμη και αυτά τα ποσά. Το φαινόμενο έχει πάρει εφιαλτικές διαστάσεις, αφού έχει επεκταθεί και σε άλλα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Για το λόγο αυτό, μάλιστα, κρίθηκε πριν από λίγες ημέρες αναγκαία η έκδοση ειδικού εγχειριδίου από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η εφαρμογή του οποίου θα βοηθήσει τις εθνικές Αρχές να καταπολεμήσουν αποτελεσματικά την τέλεση εικονικών γάμων, διασφαλίζοντας παράλληλα το δικαίωμα των πολιτών της Ε.Ε. στην ελεύθερη κυκλοφορία.

Πριν από ένα χρόνο είχε εξαρθρωθεί από την Ασφάλεια Θεσσαλονίκης πολυπληθής εγκληματική οργάνωση που είχε στήσει στη συμπρωτεύουσα μια καλοστημένη «φάμπρικα». Μέσω αυτής έγιναν 68 γάμοι-μαϊμού που εξασφάλισαν την ελληνική ιθαγένεια σε αλλοδαπές που έρχονταν για το χρήμα και τους… γαμπρούς στην Ελλάδα, ενώ είχε στα σχέδια και άλλους 79!

Την οργάνωση αποτελούσαν πάνω από 170 άτομα, ενώ συμμετείχαν δικηγόροι, καθώς και δημοτικοί και δημόσιοι υπάλληλοι! Μέλη της ομάδας εντόπιζαν αλλοδαπούς -άντρες και γυναίκες- οι οποίοι είχαν προσωρινή άδεια παραμονής και αντί αμοιβής τούς έφερναν σε επαφή με Έλληνες για να συνάψουν λευκό γάμο και να λύσουν έτσι ένα βασικό εμπόδιο στην έκδοση πράσινης κάρτας. Παρόμοια περιστατικά αποκαλύφθηκαν και στην Αχαΐα, την Αθήνα και σε άλλες περιοχές, ωστόσο δεν έχει διευκρινιστεί ακόμα ο ακριβής αριθμός των γάμων που έχουν τελεστεί σε όλη την επικράτεια, αφού έτσι όπως λειτουργεί το σύστημα κρύβει πολλές αδυναμίες.

ΟΙ ΑΛΛΟΔΑΠΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ DEAL ΚΑΙ ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ

Στόχος των εικονικών γάμων είναι να μπορούν οι αλλοδαποί στις αιτήσεις που συμπληρώνουν και στις συνεντεύξεις που κάνουν στις αρμόδιες υπηρεσίες να παρουσιάζουν μόνιμη κατοικία, αλλά και μια «νύφη» που θα τους φέρει πιο κοντά στην άδεια παραμονής. Εκτός όμως από τα κυκλώματα, έχουν καταγραφεί και περιπτώσεις που οι αλλοδαποί έκαναν το deal μόνοι τους με τις υποψήφιες νύφες, οι οποίες προκειμένου να κλείσουν οικονομικές τους υποθέσεις συμφώνησαν και προχώρησαν στο γάμο. Το ζευγάρι-μαϊμού μετά τον γάμο δεν μένει μαζί, ενώ φυσικά δεν έχει ερωτική σχέση.

Μία από τις εκατοντάδες περιπτώσεις αφορούσε μια πολύτεκνη 54χρονη μάνα που έκλεισε τη συμφωνία για λογαριασμό της κόρης της! Το κορίτσι, ύστερα από πίεση που δέχτηκε, συμφώνησε και τέλεσε τον εικονικό γάμο προκειμένου η μάνα της να πάρει τα χρήματα. Τώρα όμως που την πιέζει ο σύντροφός της να παντρευτούν, εκείνη δεν τολμά να του αποκαλύψει την αλήθεια και περιμένει να εκδοθεί το διαζύγιο, το οποίο, αν δεν υπάρξει κανένα κώλυμα, αναμένεται τον Δεκέμβριο.

ΜΟΝΙΜΗ ΔΙΑΜΟΝΗ

Εντύπωση προκαλεί ο εικονικός γάμος ανάμεσα σε μια Ελληνίδα κι έναν Νιγηριανό που επιθυμούσε να αποκτήσει άδεια παραμονής στη Βρετανία. Η νύφη για το ταξίδι της αυτό πληρώθηκε κάτι παραπάνω από 10.000 ευρώ και λίγες ημέρες μετά το γάμο επέστρεψε στην Ελλάδα.

Ο Νιγηριανός, που μετά τη συμπλήρωση πενταετούς συνεχούς διαμονής στη Βρετανία απέκτησε το δικαίωμα κατάθεσης αίτησης για μόνιμη διαμονή, όχι μόνο πέτυχε το στόχο του, αλλά εκμεταλλεύεται το «γενναιόδωρο» σύστημα κοινωνικών επιδομάτων της Βρετανίας.

ΑΝΗΣΥΧΗΤΙΚΕΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ ΛΟΓΩ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ

Σύμφωνα με τον δικηγόρο Δημήτρη Βιδάκη, που τα τελευταία χρόνια έχει αναλάβει τα διαζύγια πολλών γυναικών οι οποίες έχουν τελέσει εικονικούς γάμους, το φαινόμενο έχει πάρει στη χώρα μας μεγάλες διαστάσεις. «Στην Ελλάδα την οικονομικής κρίσης και της ανεργίας πολλές Ελληνίδες αποφασίζουν χάριν ανταλλάγματος να τελέσουν έναν εικονικό γάμο με αλλοδαπό προκειμένου εκείνος να νομιμοποιήσει την παραμονή στη χώρα μας και να υποβάλει αίτημα χορήγησης άδειας διαμονής ως σύζυγος υπηκόου κράτους-μέλους της Ε.Ε. Μάλιστα, είναι πολλές οι περιπτώσεις διγαμίας, δηλαδή μια σύζυγος να έχει τελέσει δύο γάμους με δύο διαφορετικούς αλλοδαπούς!
»Παρά την εικονικότητα αυτών των γάμων, ο νόμος τούς αναγνωρίζει ως έγκυρους -δηλαδή ισχυρούς- και ως εκ τούτου απαιτείται λύση του γάμου με διαζύγιο, δηλαδή με δικαστική απόφαση. Συνεπώς μέχρι αυτοί οι λευκοί γάμοι να λυθούν, παράγουν έννομα αποτελέσματα, όπως ένας κανονικός γάμος, π.χ. διατροφή κ.ά. Απόρροια αυτών είναι η συσσώρευση πολλών αγωγών διαζυγίων στα δικαστήρια, από τις οποίες προκύπτει εμφανώς η εικονικότητα του γάμου, του οποίου τη λύση αιτούνται οι “σύζυγοι”…».

Το φαινόμενο, όμως, εκτός από αστικές έχει και ποινικές διαστάσεις, όπως εξηγεί η ποινικολόγος, Γιάννα Παναγοπούλου: «Τον τελευταίο καιρό έχουν εκατοντάδες άτομα συλληφθεί και οδηγηθεί στον εισαγγελέα Πλημμελειοδικών. Άτομα που αντιμετωπίζουν βαρύτατες κατηγορίες, καθόσον εμπλέκονται σε εικονικούς γάμους. Εις βάρος των ατόμων αυτών έχουν σχηματιστεί δικογραφίες που εμπεριέχουν κατηγορίες για βαρύτατα ποινικά αδικήματα, όπως πλαστογραφία, νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα, υφαρπαγή ψευδούς βεβαίωσης, αδικήματα του νόμου περί εισόδου, διαμονής και κοινωνικής ένταξης υπηκόων τρίτων χωρών στην επικράτεια κ.ά».

Πηγή: Νέος Κόσμος

Στην Καπαδοκία

«Αισθάνεσαι μειωμένος, αν όχι θυμωμένος» θα πει ο Στέλιος Κουκουβιτάκης, συνοψίζοντας τα δικά του συναισθήματα, αλλά και όλων των άλλων, που πήγαν για προσκύνημα στις αλησμόνητες πατρίδες της Μικράς Ασίας, όπου άκμασε ο ελληνικός πολιτισμός και άφησε πίσω του μνημεία αδιάψευστα του μεγαλείου του.
«Τι ζητά ο Μωάμεθ στην Αγιά Σοφιά;» θα ρωτήσει μ’ ένα μείγμα θυμού και λύπης ανείπωτης στη ματιά του. Ένα δάκρυ, που το πείσμα του εμποδίζει να τρέξει, είναι πολύ πιο εύγλωττο από το χείμαρρο του λόγου του, έτσι όπως βγαίνει εκρηκτικός, αδιάψευστα αληθινός.

Η ιδέα του Αντρέα Γεωργίου, μια ομάδα φίλων με επικεφαλής τον επίσκοπο Δέρβης, κ. Ιεζεκιήλ, να επισκεφθούν την Πόλη, τον Πόντο και την ευρύτερη Μικρά Ασία, έπεσε σε πρόσφορο έδαφος πριν μερικούς μήνες, με αποτέλεσμα το «ταξίδι-σταθμός», όπως το ονομάζει ο ίδιος, να πραγματοποιηθεί το Δεκαπενταύγουστο.
Σήμερα, και οι δύο άντρες με τους οποίους μιλώ, εκφράζουν ανεπιφύλακτα τα συναισθήματα που τους πλημμύρισαν στο ταξίδι αυτό, τα κυριότερα, διαπιστώνω κοινά και στους δύο, ο θυμός, όμως, είναι εντονότερος στον Στέλιο Κουκουβιτάκη: «Τι τους έφταιξαν οι Άγιοι στις εκκλησίες μας και όπου υπάρχουν οι εικόνες τους, για λόγους τουριστικούς, μιας και οι εκκλησίες στην πλειονότητά τους είναι μουσεία ή τζαμιά, έχουν βγάλει τα μάτια των Αγίων; Πώς μπορείς να μην εξεγερθείς μπροστά σ’ ένα τέτοιο θέαμα; Mετά, στην Αγιά Σοφιά, που την έχουν ανοιχτή γιατί εισπράττουν χρήματα στην είσοδο, έχουν εικόνες του Μωάμεθ. Και σ’ ερωτώ: Τι ζητά ο Μωάμεθ μέσα στον ορθόδοξο αυτό ναό; Είναι ένα ερώτημα που καίει, όχι μόνο τα χείλη, αλλά και την καρδιά, όλων των χριστιανών που επισκέπτονται το σύμβολο αυτό της θρησκείας μας» θα πει με πάθος ο Στέλιος Κουκουβιτάκης.

ΤΑΞΙΔΙ ΖΩΗΣ

Ο σχεδιασμός του προσκυνήματος των ομογενών στις αλησμόνητες πατρίδες, έγινε από τον επίσκοπο Δέρβης, κ. Ιεζεκιήλ.
«Για μένα ήταν ταξίδι ζωής και ευγνωμονώ τον επίσκοπο που με τις γνώσεις, αλλά και την επιρροή που ασκεί, μπορέσαμε να αξιοποιήσουμε το ταξίδι αυτό με τον καλύτερο δυνατό τρόπο» θα πει ο Αντρέας Γεωργίου, προσθέτοντας ότι «η εμπειρία αυτή άλλαξε εκ βάθρων τον τρόπο που βλέπει σήμερα τη ζωή και τους ανθρώπους».
«Οι απλοί άνθρωποι έχουν αγάπη μέσα τους για τον συνάνθρωπο. Οι κυβερνητικοί ηγέτες είναι που καθορίζουν τις τύχες των ανθρώπων.

Όπου πηγαίναμε, από την Κωνσταντινούπολη, μέχρι την Καππαδοκία και τον Πόντο, οι Τούρκοι μας αγκάλιασαν με συγκίνηση και αγάπη. Το μίσος το αντικρίσαμε στις ερειπωμένες και κατεστραμμένες εκκλησίες, που έχουν λεηλατηθεί, στα πρόσωπα των Αγίων που έχουν παραμορφωθεί, στην κλειστή Ιερατική Σχολή Χάλκης».
Στην Παναγία Σουμελά ήθελε να πάει από παιδί, θα πει ο Αντρέας Γεωργίου, που συνοδευόταν σ’ αυτό το ταξίδι από τη σύζυγό του, Στέλλα. «Ήταν μια από τις πιο συγκινητικές στιγμές της ζωής μου να δω τον επίσκοπο Δέρβης να συλλειτουργεί με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο στο ναό Παναγίας Σουμελά, και εκατοντάδες πιστοί, χριστιανοί από όλον τον κόσμο, να βρίσκονται εκεί, στη χάρη Της, σ’ ένα προσκύνημα που ένωνε τις ψυχές των ανθρώπων. Που έσβηνε τα μίση, για ό,τι μεσολάβησε, και το μόνο που άφηνε ήταν η πίστη στα θεία».

Στη συνέχεια, ο Αντρέας Γεωργίου θα με «ξεναγήσει» στο ναό της Αγίας Ελένης στην Καππαδοκία: «Eίναι 1.700 χρόνων και η μόνη εκκλησία που νομίζεις ότι χτίστηκε πριν 20 χρόνια. Οι εικόνες στο εσωτερικό, το περιποιημένο πεντακάθαρο προαύλιο, η λουλουδιασμένη αυλή, είναι πραγματικά μια ανάσα οξυγόνου από τις ερειπωμένες εκκλησίες που είχαμε συναντήσει σ’ όλο αυτό το ιερό προσκύνημα στα χώματα των προγόνων μας. Εκεί που έζησαν άνθρωποι με έντονο θρησκευτικό συναίσθημα, με καλαισθησία και ανώτερο πνεύμα. Μάς έκανε εντύπωση και, ρωτώντας, μάθαμε ότι η διατήρησή της σ’ αυτήν την εκπληκτική κατάσταση οφείλεται στην πρωτοβουλία του δημάρχου της περιοχής, ο οποίος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη.
Θέλω να τονίσω ότι όπου κι αν πήγαμε και στα πιο μικρά χωριά, οι Τούρκοι μας δέχονταν με συμπάθεια και συγκίνηση. Στο Ικόνιο, ιδιαίτερα, μια συνάντηση με έναν γέρο Τούρκο, που μας κάλεσε στο σπίτι του να μας φιλοξενήσει, σφάζοντας τη μοναδική του κατσίκα, μας έκανε να κλαίμε σαν μικρά παιδιά».

ΤΟ ΑΙΧΜΗΡΟ «ΗΤΑΝ»

«Η Κωνσταντινούπολη είναι μια πανέμορφη, σύγχρονη πόλη» θα πει ο Στέλιος Κουκουβιτάκης. «Από εκεί, από την Αγία Σοφία, τη Σαμψούντα, την Κερασούντα, την Τραπεζούντα, την Καππαδοκία, ήταν έντονη η παρουσία και το μεγαλείο του ελληνικού πολιτισμού, μ’ ένα κεφαλαίο όμως “ΗΤΑΝ”. Αυτό σε γέμιζε δέος, υπερηφάνεια για την παλαιά δόξα και υπεροχή του λαού μας, συγχρόνως, όμως, ένιωθες και μια απερίγραπτη λύπη αντικρύζοντας παντού ερείπια.
Στην Κωνσταντινούπολη υπάρχει η εκκλησία της Παναγίας των Βλαχερνών που οι επισκέπτες μπαίνοντας ψάλλουν τον Ακάθιστο Ύμνο.
Ασύγκριτη και απερίγραπτη συγκίνηση όταν όλοι μαζί ψάλλαμε “Τη υπερμάχω στρατηγώ τα νικητήρια…/ ως λυτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια…/ Αναγράφω σοι η πόλις σου Θεοτόκε…».

Είναι η μόνη εκκλησία που λειτουργεί.
Από την Κωνσταντινούπολη στην Καππαδοκία, στη Σχολή Χάλκης με τόσα ερωτηματικά και πίσω στο Ικόνιο, όπου έζησαν το κρεσέντο της ένωσης των ψυχών των ανθρώπων χριστιανών και μουσουλμάνων.
«Σταματήσαμε στο Ικόνιο για βενζίνη κι εκεί συναντήσαμε έναν Τούρκο ηλικιωμένο που είχε συγγενείς στη Μελβούρνη. Όπως ανοίξαμε κουβέντα, συγκινήθηκε και αγκαλιάζοντάς μας έκλαιγε κι έλεγε «δεν φταίμε εμείς για τα όσα έγιναν».
Μας κάλεσε, μάλιστα, να πάμε σπίτι του, να σφάξει έλεγε την κατσίκα του και να μας φιλοξενήσει, όπως έπρεπε. Ν’ ανοίξει το σπίτι του, όπως άνοιξε και την καρδιά του, σε άγνωστους μεν, που τους έδεναν, όμως, γνωστά και αιχμηρά γεγονότα. Ήταν αξέχαστες εμπειρίες, όπου βλέπεις ότι το μεγαλείο της ανθρώπινης ψυχής βρίσκεται πάνω από φιλοδοξίες και συμφέροντα των ισχυρών».

Το πιο περίεργο όλων, θα καταλήξει ο Στέλιος Κουκουβιτάκης, είναι ότι ο αέρας, στα μέρη αυτά που έζησαν οι πρόγονοί μας, μύριζε Ελλάδα.
Ο ήλιος ήταν το ίδιο φωτεινός, η γη είχε βγάλει τα ίδια λουλούδια. Να μην ήταν μόνο τα ερείπια…» θα καταλήξει, δίνοντας έντονα το στίγμα ενός ταξιδιού που σημαδεύει τη ζωή όποιου το επιχειρήσει!

Πηγή: Νέος Κόσμος

Ο πληθυσμός της Ελλάδας γερνά και λιγοστεύει, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, και αυτό προκαλεί μεγάλη ανησυχία για το μέλλον.

Συγκεκριμένα, κατά 17.660 άτομα μειώθηκε περαιτέρω πέρυσι ο πληθυσμός της Ελλάδας, λόγω της φυσικής μεταβολής -περισσότεροι θάνατοι από γεννήσεις, χωρίς συνυπολογισμό της μετανάστευσης-, ενώ την τριετία 2011- 2013, ο πληθυσμός μειώθηκε κατά 38.628 άτομα.

Την ίδια στιγμή, την πρώτη θέση μεταξύ των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε γηράσκοντα πληθυσμό κατέχει η Ελλάδα, με ποσοστό αύξησης 21,4%, έναντι 17,2% του ευρωπαϊκού μέσου όρου. Τα άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών στην Ελλάδα αναλογούν σήμερα στο 14% του πληθυσμού και, σύμφωνα με τις προβλέψεις, το 2020 θα είναι άνω του 20%, ενώ το 2030 στο 30%.

Η Ελλάδα κατατάσσεται στην πρώτη θέση μεταξύ των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε γηράσκοντα πληθυσμό (ποσοστό αύξησης 21,4% μεταξύ των ετών 2001-2006) έναντι μέσου όρου της Ε.Ε. 17,2%. Ταυτόχρονα, η Ελλάδα και η Ιταλία καταγράφουν τον τρίτο χαμηλότερο δείκτη γεννήσεων (9‰) στην ΕΕ, μετά τη Γερμανία (8,4‰) και την Πορτογαλία (8,5‰).

Η δημογραφική γήρανση οφείλεται αφενός μεν στην επιμήκυνση του μέσου όρου επιβίωσης, αφετέρου δε στην ολοένα και μεγαλύτερη υπογεννητικότητα.
Η Ελληνική Γεροντολογική και Γηριατρική Εταιρεία επισημαίνει, ότι η γήρανση του ελληνικού πληθυσμού, αλλά και της Ευρώπης γενικότερα, προκαλεί προβλήματα ιατρικά, κοινωνικά, οικογενειακά, οικονομικά, ασφαλιστικά και άλλα, που θα προσλάβουν εκρηκτικές διαστάσεις στις προσεχείς δεκαετίες.
Αποτέλεσμα της γήρανσης του πληθυσμού είναι η αύξηση των ποσοστών των νόσων φθοράς όπως είναι τα καρδιαγγειακά νοσήματα, ο σακχαρώδης διαβήτης, η χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, η χρόνια αναπνευστική ανεπάρκεια, η καχεξία, η άνοια και άλλες διαταραχές της μνήμης, καθώς επίσης και ο καρκίνος.
Υπολογίζεται ότι στην Ελλάδα τα άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών, αν και αποτελούν το 14% του πληθυσμού, καταναλώνουν δυσανάλογο ποσοστό των κρατικών πόρων για την Υγεία.

Είναι χαρακτηριστικό ότι πέρυσι στην Ελλάδα ο δείκτης γεννητικότητας ήταν 8,6 και ο δείκτης θνησιμότητας 10,2, την ώρα που στη γείτονα Τουρκία οι δείκτες ήταν 16,9 και 4,9 αντίστοιχα.

Οι γεννήσεις στην Ελλάδα το 2013 ανήλθαν σε 94.134 άτομα (48.430 αγόρια και 45.704 κορίτσια), παρουσιάζοντας μείωση κατά 6,21% σε σχέση με το 2012, που είχαν ανέλθει σε 100.371 άτομα (51.654 αγόρια και 48.717 κορίτσια).

Σχετικά με την υπηκοότητα της μητέρας, καταγράφηκαν 80.940 γεννήσεις από Ελληνίδες (ποσοστό 85,98%) και 13.194 από αλλοδαπές (ποσοστό 14,02%). Τα αντίστοιχα στοιχεία για το 2012 ήταν 84.851 (ποσοστό 84,54%) από Ελληνίδες μητέρες και 15.520 (ποσοστό 15,46%) από αλλοδαπές.

Οι θάνατοι παρουσίασαν μείωση κατά 4,15% και ανήλθαν σε 111.794 άτομα, (57.627 άντρες και 54.167 γυναίκες) έναντι 116.670 ατόμων (60.137 άντρες και 56.533 γυναίκες) που ήταν το 2012. Η μέση ηλικία κατά τον θάνατο, ανήλθε στα 75,25 έτη για τους άνδρες και 80,85 έτη για τις γυναίκες, παρουσιάζοντας αύξηση σε σχέση με το 2012 (για τις άντρες το 2012 ήταν 74,79 έτη και για τις γυναίκες ήταν 80,64 έτη).

Πηγή: Νέος Κόσμος

Βρίσκονται στο νησί Ναούρου μετά από προσπάθεια εισόδου τους στην Αυστραλία.

Μετανάστες που ζητούν άσυλο και βρίσκονται σε κέντρο κράτησης στο Ναουρού, έχουν προχωρήσει σε απεργία πείνας ράβοντας τα στόματά τους -ανάμεσά τους και παιδιά- για να μη σταλούν στην Καμπότζη.

Οι μετανάστες διαμηνύουν στις Αρχές της Αυστραλίας πως θα πάνε «μόνο νεκροί στην Καμπότζη», μετά την ψήφιση νόμου που εξαιρεί όσους πρόσφυγες βρίσκονται εκτός αυστραλιανής επικράτειας από νέες διαδικασίες προσωρινής χορήγησης αδειών παραμονής.

Συντάκτες του αυστραλιανού “Guardian” έχουν δει βίντεο που δείχνει έξι αγόρια και άνδρες, στο κέντρο κράτησης του Ναουρού, να έχουν ράψει κλειστά τα χείλη τους.
Ένας άνδρας, ο οποίος δεν φαίνεται στο βίντεο, αναφέρει ότι οι άνθρωποι αυτοί κρατούνται στο Ναουρού από τον Ιούλιο, αφότου συνελήφθησαν στην προσπάθειά τους να φτάσουν στην Αυστραλία με πλοίο.

Όπως αναφέρει η εφημερίδα, μεγαλύτερος αριθμός προσφύγων έχουν προχωρήσει σε απεργία πείνας και τουλάχιστον ένας εξ αυτών μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο μετά την άρνησή του να τραφεί και να πιει νερό για 48 ώρες.

Η Αυστραλία έχει υπογράψει συμφωνία με την Καμπότζη, σύμφωνα με την οποία οι αιτούντες άσυλο που κρατούνται στο Ναουρού θα αποστέλλονται στη χώρα της νοτιοανατολικής Ασίας.

Η υπογραφή της συμφωνίας είχε προκαλέσει αντιδράσεις. Ο Αυστραλός υπουργός Μετανάστευσης απέφυγε να σχολιάσει την απεργία πείνας, λέγοντας πως «δεν σχολιάζει μεμονωμένες περιπτώσεις αυτοτραυματισμού» και περιοριζόμενος στο ότι «περιμέναμε κάποιες αντιδράσεις στο άκουσμα ότι ο κόσμος στο [κέντρο στο] Ναουρού δεν θα μπορούσε να έρθει στην Αυστραλία».

Πηγή: Νέος Κόσμος

Στις ανατολικές πολιτείες της Αυστραλίας.

Η εφαρμογή της θερινής ώρας αρχίζει τα ξημερώματα της Κυριακής, 5 Οκτωβρίου και, πιο συγκεκριμένα, στις 2.00πμ. και οι κάτοικοι της Βικτώριας, της Νέας Νότιας Ουαλίας, της Νότιας Αυστραλίας, της Τασμανίας και της Περιοχής Πρωτευούσης, θα πρέπει να γυρίσουν τους δείκτες των ρολογιών τους μία ώρα μπροστά. Δηλαδή, στις τρεις το πρωί. Η θερινή ώρα θα ισχύει έως την Κυριακή, 5 Απριλίου 2015.

Με την εφαρμογή της θερινής ώρας στις ανατολικές Πολιτείες της Αυστραλίας, η διαφορά με την Ελλάδα θα είναι οκτώ ώρες, ενώ η διαφορά της ώρας μεταξύ Ελλάδας και των υπολοίπων Πολιτειών της Αυστραλίας θα παραμείνει στις επτά ώρες. Αυτό, βέβαια, θα ισχύει έως ότου η Ελλάδα επιστρέψει στη χειμερινή ώρα.