Daily Archives: April 9, 2014

Ο ομογενής κωμικός

Γιώργος Καπινιάρης: Από τους πιο γνωστούς ηθοποιούς που έχει αναδείξει η Ομογένεια της Αυστραλίας.

Από τους πιο γνωστούς ηθοποιούς που έχει αναδείξει η Ομογένεια της Αυστραλίας είναι ο Γιώργος Καπινιάρης. Τον γνωρίσαμε οι περισσότεροι σαν «Memo» στην προ εικοσαετίας τηλεοπτική σειρά «Acropolis Now». Έκτοτε μας έχει χαρίσει άφθονο γέλιο με τις παραστάσεις του. Έχει καθιερωθεί ως κωμικός, όμως τον ταλέντο του έχει φανεί και σε άλλους απαιτητικούς ρόλους. Φέτος παρουσιάζει τις παραστάσεις του που τιτλοφορούνται: «Zorba the Freak – Ζορμπάς …το φρικιό». Η συνέντευξη που ακολουθεί, παραχωρήθηκε με την ευκαιρία της συμμετοχής του στο 32ο Ελληνικό Φεστιβάλ του Σίδνεϊ που διοργανώνει η Ελληνική Ορθόδοξη Κοινότητα της ΝΝΟ. Ο ομογενής ηθοποιός μιλά για τα παιδικά του χρόνια, για την μεταναστευτική καταγωγή του και πώς αυτή επηρέασε την ανέλιξή του ως ηθοποιού, και δίνει μια απλή συμβουλή σε όσους φιλοδοξούν να διακριθούν στην τέχνη της Υποκριτικής.

– Αρχικά να μας πεις πώς καταφέρνεις να κάνεις τον Ζορμπά …φρικιό. Τι περιλαμβάνει αυτή η τελευταία σου παράσταση;
– Είναι ένα έργο για το πώς μεγαλώνουν οι Έλληνες σε αυτή τη χώρα. Αρχίζουμε από την παιδική ηλικία, μετά περνάμε στην ενηλικίωση, ύστερα όταν ένας γίνεται γονέας… Όλα αυτά είναι σε μια παράσταση, που έχει να κάνει και με τις δικές μου εμπειρίες και γενικά πώς βλέπω εγώ τη ζωή και πιθανόν να έχουν τις ίδιες απόψεις με εμένα και άλλοι Ελληνοαυστραλοί.

– Στο έργο μιλάς για την εμπειρία να είσαι ελληνικής καταγωγής και να μεγαλώνεις στην Αυστραλία. Το κάνεις αυτό με χιούμορ και προσφέρεις γέλιο στους θεατές. Πώς καταφέρνεις να το πετυχαίνεις αυτό, ιδιαίτερα για εκείνες τις εμπειρίες που ίσως να μην ήταν ευχάριστες.
– Αυτές οι ιστορίες έχουν και τις καλύτερες αντιδράσεις… Οι τραυματικές εμπειρίες είναι πάντα οι πιο διασκεδαστικές για το κοινό. Είναι σαν θεραπεία για αυτούς. «Α, ώστε δεν συνέβαιναν μόνο σε μένα αυτά!» λένε … Ο κωμικός Μπίλι Κρίσταλ (Billy Crystal) είπε κάποτε: «η κωμωδία βγαίνει από την τραγωδία», κι αυτό είναι αλήθεια.

– Στο επάγγελμά σου, η μεταναστευτική καταγωγή, είναι στιγμές που μπορεί να είναι πλεονέκτημα και άλλες στιγμές μειονέκτημα;
– Η ελληνική καταγωγή σίγουρα υπήρξε για μένα μειονέκτημα στην Αυστραλία στη σταδιοδρομία μου ως ηθοποιός. Ως νέος στη δουλειά αυτή είχα αμέσως του στίγμα του ανθρώπου με μεταναστευτική καταγωγή. Ακόμα και τώρα υπάρχουν ρόλοι που δεν μου δίνονται λόγω του πώς ακούγεται η φωνή μου, του τρόπου που φαίνομαι ή ακόμα και της εθνικής μου προέλευσης. Γι’ αυτό κι εγώ κάνω την παραγωγή στις περισσότερες από τις παραστάσεις μου. Το ίδιο ισχύει και για πολλούς συναδέλφους μου που κάνουν αυτό που κάνω κι εγώ. Ευτυχώς, βρεθήκαμε να εργαζόμαστε στην εποχή του «εθνοτικού χιούμορ» ή αλλιώς wog χιούμορ, όπως λέγεται, το οποίο είχε και έχει πέραση στο κοινό, γι’ αυτό και επιμένουμε σε αυτό το είδος για 30 χρόνια τώρα. Είμαστε οι Ελληνοαυστραλοί, Ιταλο-Αυστραλοί, Ινδο-Αυστραλοί, Λιβανεζο-Αυστραλοί, Αυστραλοί ασιατικής καταγωγής και γενικά όλοι οι «Έθνικ-Αυστραλοί» που έχουν άμεση σχέση με αυτό που παρουσιάζουμε από την σκηνή.

– Σε ανησυχεί μήπως ο κόσμος σε ταυτίζει με έναν «έθνικ κωμικό», και έτσι δεν αναγνωρίζεται στο βαθμό που θα έπρεπε το ταλέντο σου ως ηθοποιός;
– Ήταν μια ανησυχία που είχα, όταν ξεκίνησα. Τώρα έχω συμβιβαστεί με αυτή την πραγματικότητα. Επιπλέον, τώρα είμαι μεγαλύτερος, όχι πια τόσο …  όμορφος, κι έτσι είναι αρκετοί ρόλοι που εκ των πραγμάτων δεν μπορώ πια να υποδυθώ. Πάντως, εξακολουθώ να θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό για τα όσα κατόρθωσα σε αυτόν τον κλάδο. Το βλέπω σαν ένα συνδυασμό ταλέντου, σκληρής δουλειάς και βεβαίως λίγης τύχης. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι το 90% όλων των ηθοποιών (όχι μόνο των ελληνικής καταγωγής) είναι άνεργοι σ’ αυτή τη χώρα.

– Πώς αντιδρούν εκείνοι οι ακροατές/θεατές σου που δεν ανήκουν σε μεταναστευτικές κοινότητες. Τα καταλαβαίνουν τα αστεία σου; Πώς νιώθουν και πώς αντιδρούν όταν σατιρίζεις την Αυστραλία;
– Το να είσαι Αυστραλός σημαίνει να αστειεύεσαι με τον εαυτό σου. Οι Αυστραλοί (Aussies) δεν έχουν πρόβλημα με τις δικές μου κωμωδίες. Πρόσφατα, ήμουνα σε μία επταήμερη «Rock & Roll» κρουαζιέρα, με οκτώ παραστάσεις για 2.500 Αγγλο-Αυστραλούς, άνω των 50 ετών. Ένιωθα κάπως άβολα. Όμως ξετρελάθηκαν μαζί μου. Οι Έλληνες στην Ελλάδα είναι λίγο διαφορετικοί. Δεν νομίζω ότι γελούν με τον εαυτό τους τόσο εύκολα.

– Μίλησέ μας για τους γονείς σου, πού γεννήθηκες και μεγάλωσες και πώς ήταν τα παιδικά σου χρόνια;
– Οι γονείς μου συναντήθηκαν στο «ΠΑΤΡΙΣ» το 1960 ταξιδεύοντας από την Ελλάδα προς την Αυστραλία. Η μητέρα μου ήταν από την Κατερίνη και ο πατέρας μου από την Καλαμάτα. Παντρεύτηκαν στη Μελβούρνη και έμειναν στο Richmond. Εγώ γεννήθηκα το 1962 στο Queen Victoria Hospital, το οποίο βρίσκονταν στην «ελληνική οδό» στο κέντρο της Μελβούρνης Lonsdale Street. Το 1975 μετακομίσαμε στο East Doncaster. Κι εκεί που αρχικά ήμασταν η μόνη ελληνική οικογένεια στην οδό, σταδιακά τα ανατολικά προάστια γέμισαν με Έλληνες μέχρι και την δεκαετία του ’80.

– Πώς αποφάσισες να γίνει ηθοποιός; Τι ήταν αυτό που σε παρακίνησε;
– Ήμουν πάντα καλός στα θεατρικά μαθήματα στο σχολείο. Είχα την έφεση να ανεβαίνω στη σκηνή και να υποδύομαι. Ονειρευόμουνα να γίνω ποδοσφαιριστής ή αρχιτέκτονας, αλλά είχα το φυσικό ταλέντο να τραγουδάω, να χορεύω, και να παίζω ρόλους… Μετά το Γυμνάσιο με δέχθηκαν στην σχολή Rusden (σήμερα ονομάζεται Deakin University) για να παρακολουθήσω μαθήματα θεάτρου, χορού και μέσων ενημέρωσης. Κι έτσι, από εκεί άρχισε να ξετυλίγεται το κουβάρι της σταδιοδρομίας μου. Εκεί, επίσης, γνώρισα αρκετούς συναδέλφους μου, μεταξύ των οποίων, ο Simon Palomares και ο Νίκος Γιαννόπουλος.

– Ποιους ηθοποιούς και άλλους καλλιτέχνες θαύμαζες και ήθελες να τους μοιάσεις;
– Μερικοί από εκείνους που θαύμαζα μεγαλώνοντας ήταν οι Jerry Lewis, Lou Costello, Bob Hope, Danny Kaye, Elvis, The Beatles, KISS, ABBA, Robin Williams, Harpo Marx, The Sky hooks, The Sweet, Eddie Murphy, Bill Cosby, Richard Prior, Bill Murray, John Travolta, Graham Kennedy αλλά και οι Έλληνες Κώστας Βουτσάς και Αλίκη Βουγιουκλάκη.

– Είναι κάποιοι άλλοι στόχοι στη σταδιοδρομία σου που θα ήθελες να πετύχεις;
– Θα ήθελα όσο προχωρά η σταδιοδρομία μου να σκηνοθετήσω. Επίσης, θα ήθελα να παίξω πρωταγωνιστικό ρόλο σε ταινία μεγάλου μήκους, ενώ δεν θα ‘λεγα όχι και σε εμφανίσεις στα τηλεοπτικά προγράμματα «Dancing With the Stars» και ‘Play School’.

– Τέλος, ποιες είναι οι συμβουλές σου στους νέους ανθρώπους, ιδιαίτερα εκείνους που προέρχονται από μεταναστευτικές παροικίες, και φιλοδοξούν να γίνουν ηθοποιοί;
– Μην το κάνετε για τη δόξα … Κάντε το για την υποκριτική!

Πηγή: Νέος Κόσμος

Η 17χρονη Ελένη Αναστασοπούλου

Η μόλις δεκαεπτά χρονών Ελένη Αναστασοπούλου ανακηρύχθηκε τον περασμένο μήνα Geelong Miss Teen Galaxy.

Η μόλις δεκαεπτά χρονών Ελένη Αναστασοπουλου ανακηρύχθηκε τον περασμένο μήνα Geelong Miss Teen Galaxy, τίτλος που της εξασφάλισε την πρόκριση στον τελικό του διαγωνισμού σε εθνικό επίπεδο.

Είναι μόλις ο τέταρτος χρόνος του διαγωνισμού Galaxy στην Αυστραλία, αλλά τα καλλιστεία Galaxy International διεξάγονται από το 1988 στις ΗΠΑ, με τις φιναλίστ κάθε χώρας να διαγωνίζονται για τη διάκριση. Στόχος είναι, φυσικά, η προώθηση του ιδανικού της ομορφιάς, όπως αποτυπώνεται σε κοπέλες από διαφορετικά μέρη της υφηλίου, ενώ αποτελεί μια μοναδική ευκαιρία για τις συμμετέχουσες να ανελιχθούν επαγγελματικά στο χώρο της μόδας.

Η Ελένη, παρ’ ότι δεν είχε εμπειρία από το χώρο του μόντελινγκ, κατάφερε να ξεχωρίσει στο πρώτο στάδιο του διαγωνισμού στη Μελβούρνη και να βρεθεί ανάμεσα στις φιναλίστ από όλη την Αυστραλία. Όπως δήλωσε στο «Νέο Κόσμο», άκουσε για τον διαγωνισμό από μια ανάρτηση στο facebook, ενώ η διάκριση υπήρξε για αυτήν μια ευχάριστη έκπληξη.

Οι 24 φιναλίστ θα διαγωνιστούν για τον τίτλο της Teen Galaxy και η νικήτρια θα εκπροσωπήσει την χώρα ως Miss Australia στον παγκόσμιο τελικό που θα γίνει τον Αύγουστο στη Φλόριντα των ΗΠΑ.

Ως μέρος της προετοιμασίας για τον τελικό, η Ελένη ανέλαβε μια ευγενή πρωτοβουλία: να συλλέξει χρήματα για το ίδρυμα Make a wish. Κατάφερε να συγκεντρώσει περισσότερα από $13,000 σε φιλανθρωπικό δείπνο που διοργάνωσε με καλεσμένους φίλους και συγγενείς που στηρίζουν την προσπάθειά της.

Για την Ελένη Αναστασοπούλου η συμμετοχή στο διαγωνισμό έχει ήδη αναδειχθεί μια πολύτιμη εμπειρία, με ενδιαφέρουσες γνωριμίες και μια ευκαιρία να αναπτύξει τις ικανότητές της και να δικτυωθεί στο χώρο της μόδας. Βρίσκεται, μάλιστα, στο Year 12 του Λυκείου και σκέφτεται στο μέλλον να δημιουργήσει τη δική της αλυσίδα ρούχων, αν και δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να ακολουθήσει την καριέρα της αστυνομικού! Εμείς από την πλευρά μας της ευχόμαστε καλή επιτυχία!

Πηγή: Νέος Κόσμος

Συγκλονιστικές αποκαλύψεις κατά τη δίκη του ιερέα της Καθολικής Εκκλησίας Gerald Ridsdale.

Σε 8χρονη φυλάκιση καταδικάστηκε ο ιερέας της Καθολικής Εκκλησίας, Gerald Ridsdale, καθώς κρίθηκε ένοχος για παιδοφιλία, έγκλημα το οποίο διέπραξε πριν από 40 χρόνια με θύμα ένα 11χρονο κορίτσι.

Ο 79χρονος σήμερα Ridsdale ήταν ιερέας στην ενορία του St Alipius στο Ballarat τότε, και σύμφωνα με έγγραφη κατάθεση του θύματος ο ιερέας την πήγε στο δωμάτιό του και άρχισε να της δείχνει πορνογραφικά περιοδικά. Το 11χρονο τότε κορίτσι κατάφερε να του ξεφύγει αλλά αυτός έτρεξε πίσω και αφού την έπιασε της ζήτησε να σκύψει και στη συνέχεια την βίασε.

Ο ιερέας δεν αρνήθηκε την ενοχή του αλλά εκτός από την απεχθή αυτή πράξη του που ξεσκεπάστηκε στο δικαστήριο, αποκαλύφθηκε και μία άλλη συγκλονιστική «λεπτομέρεια». Ενόσω ο Ridsdale βίαζε το 11χρονο κορίτσι ένας άλλος ιερέας τον παρακολουθούσε. Αυτήν τη συγκλονιστική αποκάλυψη έκανε το ίδιο το θύμα. Το όνομα του ιερέα δεν αποκαλύφθηκε στο δικαστήριο αλλά ο δικαστής, Michael Rozenes, κατά την ανάγνωση της ποινής του Risdale έκανε ιδιαίτερη μνεία στο γεγονός ότι ο μάρτυρας της απεχθούς πράξης του δεν την κατήγγειλε ποτέ στην αστυνομία. «Ίσως να μην εμπλέκεσαι εσύ σ’ αυτό αλλά πρέπει να αναφέρω ότι το γεγονός ότι ένας άλλος ιερέας είδε τι έκανες και δεν σε κατέδωσε είναι ενδεικτικό της ‘κουλτούρας’ που επικρατούσε εκείνη την εποχή στους κόλπους της εκκλησίας. Μίας ‘κουλτούρας’ που θεωρούσε αποδεκτή την σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκων» είπε χαρακτηριστικά ο δικαστής.

Να προσθέσουμε ότι το 11χρονο τότε κορίτσι βιάστηκε πολλές φορές ακόμα από τον ιερέα και γλίτωσε από τα «νύχια» του αδίστακτου παιδεραστή μόνο όταν έφυγε με την οικογένειά του από την περιοχή.

Αξίζει να αναφερθεί ότι αυτό δεν είναι το πρώτο σεξουαλικό έγκλημα για το οποίο έχει διωχθεί ο αδίστακτος παιδεραστής ιερέας. Ο Ridsdale εκτίει ήδη ποινή 20ετούς φυλάκισης για παρόμοια εγκλήματα που αφορούν τη σεξουαλική κακοποίηση 14 θυμάτων. Επειδή οι παλαιότερες ποινές του και η τελευταία χρονικά συμπίπτουν, ο 79χρονος σήμερα Ridsdale έχει δικαίωμα να κάνει αίτηση πρόωρης αποφυλάκισης το 2019.

Τέλος, και παρά το γεγονός ότι κάποια ΜΜΕ προσπάθησαν να διαπιστώσουν την ταυτότητα του ιερέα που είδε το βιασμό του 11χρονου κοριτσιού, η αστυνομία, ο δικαστής αλλά και το θύμα αρνούνται να την αποκαλύψουν.

Πηγή:Νέος Κόσμος

Στιγμιότυπο από την παρουσίαση των στόχων της «Ελληνικής Πρωτοβουλίας» σε εκδήλωση που έγινε πρόσφατα στο Σίδνεϊ

Τώρα που η Ελλάδα παίρνει τα πάνω της πρέπει να την στηρίξουμε.

«Η Ελλάδα  σήμερα αντιμετωπίζει πλέον όλες τις προκλήσεις με επιτυχία» υποστήριξε ένας από τους ισχυρότερους Έλληνες ομογενείς  ο Ελληνοαυστραλός, Ανδρέας Λιβέρης, παρουσιάζοντας και στην Αυστραλία τους στόχους της «Ελληνικής Πρωτοβουλίας».

Πρόεδρος της εταιρείας Dow Chemicals, μιας από τις μεγαλύτερες εταιρείες χημικών στον κόσμο, ο κ. Λιβέρης βρέθηκε  στο Σίδνεϊ για την προεκτείνει  την πρωτοβουλία των οικονομικά ισχυρότερων Ελλήνων της διασποράς, που, μεταξύ άλλων, στόχο  έχει διοχετεύσει πόρους στην Ελλάδα για να ενισχύσει την επιχειρηματικότητα. Ο  κ. Λιβέρης, επικεφαλής αυτής της προσπάθειας,  λέει πως τώρα που η Ελλάδα ετοιμάζεται να βγει στις αγορές επιβάλλεται η προσπάθεια της να στηριχτεί και από τους απόδημους.
«Αν δεν το κάνουμε εμείς, τότε ποιοι θα το κάνουν;» διερωτήθηκε και πρόσθεσε πως οι στόχοι της «Ελληνικής Πρωτοβουλίας» είναι μακροπρόθεσμοι.

«Εμείς», είπε, «εστιάζουμε την προσοχή μας μέχρι την Ελλάδα του 2050. Αυτή η πρωτοβουλία δεν είναι του ενός μηνός.  Είναι μία πρωτοβουλία  δεκαετιών».
Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν πολυάριθμοι ομογενείς επιχειρηματίες από όλη την Αυστραλία αλλά και κάποιοι από τις ΗΠΑ.

Μεταξύ των ομιλητών  ήταν και ο υφυπουργός Εξωτερικών, Άκης Γεροντόπουλος, ο οποίος επισκέφθηκε πρόσφατα την Αυστραλία.

Πηγή: Νέος Κόσμος

Deeper concerns aired over Australia’s race laws.

Bill Shorten says the Abbott government is more likely to respond to grass-roots criticism than to Labor’s campaign to peg back changes to the Race Discrimination Act.

The Opposition Leader has called on communities with direct experience of racial vilification to make their voices heard during the consultation period for the legislation.

In a speech to the Zionist Federation of Australia last weekend, Mr Shorten spoke of his opposition to the government’s controversial revision of the Act, telling his audience that time was running out to persuade the Coalition to change tack.

Submissions concerning the current RDA exposure draft can be made by email to 18cconsulation@ag.gov.au and have to be submitted by April 30.
While urging people to oppose the government’s plans, Mr Shorten also warned against over-reaction, saying that he did not accuse the Prime Minister, Attorney-General George Brandis, or the cabinet of condoning racism or bigotry over their views.

Mr Shorten said the practical effect of the changes – which he has called a “seriously retrograde step” – needed to be uppermost in the debate.

While the lobby to keep current legal protections against racist speech has attracted most attention – the debate widened this week, with influential commentators suggesting people should look beyond the practical effects of repealing section 18C of the Act – which currently enables Australians to use litigation if they feel defamed (a course of action rarely used) – to the symbolism of the legislation.

Monash University lecturer Waleed Aly and Race Discrimination Commissioner Tim Soutphommasane, both writing in Fairfax Media, focused their objections to the government’s reforms on a deeper level.

Twenty years after the Act’s introduction, to suggest that the level of bigotry in Australia has been influenced by it, said Waleed Aly, is a furphy.
“We’re not exactly playing for cut-throat stakes,” said Mr Aly in his article, that took aim at the underlying anachronistic basis of Australia’s Race laws, and its emphasis on a white-dominated racial power hierarchy.

“Supporters of the Racial Discrimination Act are wrong if they insist it provides anything like substantial protection against racism. I’ve copped my share of racial abuse both in public and in private, and section 18C wasn’t ever going to do a damn thing about it,” added Aly.

Tim Soutphommasane said that he would allow for some clarification of the act – to make clear racial abuse is only unlawful if it causes “profound and serious effects”, as opposed to “mere slights”.

The Commissioner also suggested protection of free speech “conducted reasonably and in good faith” could be strengthened by changes to the Act.
But Soutphommasane warned that the proposed changes, by weakening legal protection against racial vilification, “would give legal sanction to the most serious forms of racial vilification if expressed in the course of participating in a public discussion.

“They would, I fear, embolden a minority with bigoted views to amplify their prejudice.”

The furore over repealing section 18 of the act has seen the government alter its position over the legislation. Adjusting the proposed changes in light of community concerns is now likely.

source: Neos Kosmos

Αυστραλοί αξιωματούχοι ανακοίνωσαν σήμερα ότι εντοπίστηκαν δύο νέα ηχητικά σήματα που μπορεί να προέρχονται από το μαύρο κουτί του αγνοούμενου αεροσκάφους της Malaysia Airlines, στο οποίο επέβαιναν 239 άτομα.

Ο Αυστραλός επικεφαλής των ερευνών Άνγκους Χιούστον είπε ότι το ένα σήμα εντοπίστηκε το μεσημέρι της Τρίτης και διήρκεσε πέντε λεπτά και 32 δευτερόλεπτα, ενώ ένα δεύτερο εντοπίστηκε χθες το βράδυ και διήρκεσε επτά λεπτά.

Το αυστραλιανό ερευνητικό πλοίο «Ocean Shield» εντόπισε δύο ηχητικά σήματα και το Σαββατοκύριακο – το ένα με διάρκεια μεγαλύτερη των δύο ωρών και το άλλο περίπου 13 λεπτών.

«Θεωρώ ότι ερευνούμε στη σωστή περιοχή, αλλά πρέπει να αναγνωρίσουμε οπτικά τα συντρίμμια του αεροσκάφους προτού επιβεβαιώσουμε ότι εδώ συνετρίβη η πτήση MH370», δήλωσε ο Χιούστον στους δημοσιογράφους στο Περθ.

Όπως διευκρίνισε, τα νέα ηχητικά σήματα μπορεί να επιτρέψουν στις αρχές να περιορίσουν την έκταση της ζώνης ερευνών σε σημείο ώστε το μίνι μη επανδρωμένο υποβρύχιο Bluefin 21, το οποίο φέρει το «Ocean Shield», να αναζητήσει πλέον στον βυθό τα συντρίμμια του αεροσκάφους.

«Τώρα, ελπίζουμε ότι με τον εντοπισμό πολλών σημάτων θα περιοριστούμε σε μία μικρή περιοχή και αισιοδοξούμε ότι σε μερικές ημέρες θα μπορέσουμε να βρούμε κάτι στον βυθό», συμπλήρωσε.

Η ανάλυση των δεδομένων που κατέγραψαν δορυφόροι οδηγεί τους υπεύθυνους των ερευνών στο συμπέρασμα ότι το Boeing 777 κατέπεσε σε μία απομακρυσμένη περιοχή στον Ινδικό Ωκεανό κοντά στο Περθ.

Οι έρευνες τώρα έχουν επικεντρωθεί σε μία ζώνη περίπου 2.261 χιλιομέτρων βορειοδυτικά της συγκεκριμένης πόλης.

Το μαύρο κουτί αναμένεται να σταματήσει να εκπέμπει από μέρα σε μέρα.

ΠΗΓΗ: ΑΠΕ-ΜΠΕ

KUALA LUMPUR, Malaysia: As the intensive hunt for Malaysia Airlines Flight 370 entered its second month on Tuesday, the only certainty was that it would become the most expensive search and recovery effort in aviation history, with an international fleet of ships and planes scouring the Indian Ocean at a cost of millions of dollars a day.

For the most part, the dozens of countries that have contributed personnel, equipment and expertise to the search have borne the costs while declining to disclose them, with officials offering a united front in saying it would be callous to talk about money while a commercial airliner and the 239 people aboard remained unaccounted for.

On Wednesday, officials reported that an underwater signal had been detected on two occasions the day before, reviving hopes that they still might locate the Boeing 777-200’s data and voice recorders. Still, many of the governments involved may soon face a tough decision about whether to keep bearing the extraordinary costs of the search, analysts said.

“Each country will have to ask itself: What are the prospects of further investigation and the cost-benefit of it?” said Ramon Navaratnam, chairman of the Center for Public Policy Studies at the Asian Strategy and Leadership Institute in Kuala Lumpur. “If there’s no prospect, there’s no prospect: We have to be very realistic. But it’s a very difficult to decision to make. It’s like someone on a medical support system and you have to determine whether to pull the wires or not.”

Until now, the costliest search and recovery effort ever undertaken followed the crash of Air France Flight 447 hundreds of miles off the coast of Brazil in 2009, reaching about 115 million euros, roughly $160 million at the time, over the course of two years, according to estimates by experts who participated in that effort.

But the search for Flight 370 is already far more complicated, and may have already topped that total. Some of the ships involved cost hundreds of thousands of dollars a day apiece to use, and some of the aircraft being used can cost thousands of dollars an hour each to operate, officials say.

While there is an international convention that determines responsibility for air accident investigations, there are no protocols or treaties that dictate who pays, experts said. The most likely case is that the countries and companies participating in the search for Flight 370 will bear their own costs, several analysts predicted.

Even if searchers are able to pinpoint wreckage from the plane soon, it would open another costly chapter, involving undersea exploration and possibly the recovery of parts of the plane, bodies and other evidence from depths of nearly three miles.

Angus Houston, an Australian who is the lead coordinator of the search, said that the recovery phase could in itself take “a long, long time,” measurable in months.

In the case of Air France Flight 447, the French agency that investigated the crash, the Bureau of Investigations and Analysis, spent about 32 million on the undersea search and the forensic investigation of debris.

The airline and the plane’s manufacturer, Airbus, together ended up covering about 16 million of those costs. The costs of the surface search were shared by the governments involved, including France, the United States and Brazil, which was also responsible for conducting autopsies of 50 of the passengers.

“At times this is done by specific states, and at others on a joint basis,” said Anthony Philbin, spokesman for the International Civil Aviation Organization, a United Nations group.

When TWA Flight 800 exploded off the coast of Long Island in 1996, the airline was already near bankruptcy and refused to pay for anything, said James E Hall, who was chairman of the National Transportation Safety Board at the time.

As a result, the board and the Federal Bureau of Investigation, which shared responsibility for the inquiry, got a special allocation from Congress to retrieve aircraft parts from the floor of the Atlantic as evidence in a potential criminal inquiry, he said. The recovery bill came to millions of dollars, with the largest salvage ship costing $60,000 a day.

In the past few weeks, after the search for the missing Malaysia Airlines jetliner shifted to the southern Indian Ocean, the burden has been shouldered largely by a seven-nation coalition: Australia, China, Japan, Malaysia, New Zealand, South Korea and the United States. Those countries together have contributed at least 10 military vessels, one polar supply vessel, 14 military aircraft and five civilian aircraft, officials said. At least seven merchant ships from various nations have also participated, and in recent days, Britain has added a naval survey vessel and a nuclear submarine.

But those numbers do not account for the contributions when the search ranged from the South China Sea to the Strait of Malacca and included many more nations, scores of planes and ships, and hundreds of personnel.

Among the countries involved in the current phase, only the United States and South Korea have publicized their expenditures.

The Pentagon spent about $3.3 million to cover the cost of American ships and aircraft participating in the search through the end of March. The Pentagon has also budgeted an additional $3.6 million to cover search costs, including the deployment of the underwater device that detected potential beacon pings over the weekend, said Lt Col Jeff Pool, a Pentagon spokesman.

During the first three weeks of South Korea’s involvement, which began on March 15, the government spent about $563,000 to cover the operation of a P-3C Orion surveillance plane and a C-130 Hercules transport plane as well as food and other expenses to support 39 pilots and other personnel, according to a spokesman for the country’s foreign ministry.

And with as many as a dozen aircraft flying daylong reconnaissance flights, the aerial search alone is costing hundreds of thousands of dollars per day.

In addition, millions of dollars have already been spent on radar and satellite data collection, as well as on the criminal investigation of the pilots and others aboard Flight 370.

Some analysts do not expect much haggling, however, about the final costs of the search.

“I don’t think a lot of these countries are big on heaping the bill on Malaysia,” said Oh Ei Sun, a senior fellow at the S. Rajaratnam School of International Studies in Singapore. “It’s just not the right thing to do.”

Navaratnam, of the Center for Public Policy Studies here, said the possibility that solving the mysteries of Flight 370 could help prevent anything similar from happening again should be reason enough for nations to contribute as much as they can.

“Hopefully, from this tremendously sad experience, we also learn,” he said. “Those who died need not have died in vain.”

source: indiatimes.com

The Australian Defense vessel Ocean Shield tows a pinger locator during the search for missing Malaysia Airlines Flight 370.

source: abcnews.go.com

Teams searching for the missing Malaysia Airlines plane have reacquired signals that could be consistent with “black box” flight recorders.

An Australian vessel heard the signals again on Tuesday afternoon and evening, the search chief said.

Signals heard earlier had also been further analysed by experts who concluded they were from “specific electronic equipment”, he said.

Flight MH370 disappeared on 8 March, carrying 239 people.

It was travelling from Kuala Lumpur to Beijing when it lost contact with air traffic controllers.

Malaysian officials say that based on satellite data, they believe it ended its flight in the southern Indian Ocean, thousands of kilometres from its intended flight path.

“I believe we are searching in the right area,” said Air Chief Marshal Angus Houston, who heads the joint agency co-ordinating the search.

“But we need to visually identify aircraft wreckage before we can confirm with certainty that this is the final resting place of MH370.”

‘Clear signal’

The Australian vessel, Ocean Shield, has been towing a US Navy pinger locator to listen for signals from the plane’s flight recorders in waters west of the Australian city of Perth.

It twice acquired signals over the weekend.

On Tuesday, it located the signals again, the first time for five minutes and 32 seconds, and the second time for around seven minutes, said ACM Houston.

“Ocean Shield has now detected four transmissions in the same broad area,” he said. “Yesterday’s signals will assist in better defining a reduced and much more manageable search area on the ocean floor.

The signals have been heard in sea with a depth of 4,500 metres (15,000 feet).

ACM Houston said it was important to refine the search area as much as possible before sending down the Bluefin 21 underwater drone to search for wreckage.

“Now hopefully with lots of transmissions we’ll have a tight, small area and hopefully in a matter of days we will be able to find something on the bottom,” he said.

Experts at the Australian Joint Acoustic Analysis Centre had also analysed the first two signals heard over the weekend, he added.

Their analysis showed that a “stable, distinct and clear signal” was detected. Experts had therefore assessed that it was not of natural origin and was likely from specific electronic equipment.

“They believe the signals to be consistent with the specification and description of a flight data recorder,” ACM Houston said.

Search teams have been racing against time to locate signals from the flight recorders before their batteries expire after about one month.

Investigators still do not know why MH370 strayed so far off course, after disappearing over the South China Sea between Malaysia and Vietnam.

The backgrounds of both passengers and crew have been scrutinised as officials considered hijacking, sabotage, pilot action or mechanical failure as possible causes.

So far, there is no official explanation for what might have happened.

source: bbc.com

Μετά τα προβλήματα ψυχικής υγείας που αντιμετώπιζε, ο Ιαν Θορπ μπήκε σε νέες περιπέτειες. Ο Ολυμπιονίκης της κολύμβησης νοσηλεύεται στην εντατική, κινδυνεύοντας να χάσει το αριστερό του χέρι εξαιτίας μόλυνσης.

Ο 31χρονος που ανέβηκε πέντε φορές στο ψηλότερο σκαλί των Ολυμπιακών αγώνων, βρίσκεται σε νοσοκομείο στο Σίδνεϊ. Σύμφωνα με το Network Seven, έπαθε μόλυνση έπειτα από επέμβαση που έκανε στην Ελβετία και η κατάστασή του είναι τόσο σοβαρή που υπάρχουν φόβοι ότι μπορεί να χάσει την κίνηση στο χέρι του.

Τους τελευταίους μήνες ο Θορπ αδυνατούσε να κρύψει το πρόβλημα κατάθλιψης, που τον ταλαιπωρεί από την εποχή που θριάμβευε στις πισίνες. Το Φεβρουάριο ο πατέρας του παραδέχθηκε δημόσια πως ο πρώην αθλητής πάλευε με την κατάθλιψη, ενώ μπήκε σε κλινική για να αποτοξινωθεί από τα ισχυρά φάρμακα που έπαιρνε τόσο για αυτό το πρόβλημα, όσο και για τον τραυματισμό του στον ώμο.

Πηγή: iefimerida.gr