Daily Archives: June 4, 2014

The number of Greek people fleeing crisis-hit Greece to come to Australia, most of them on a short term basis, continues, with 33,951 Greeks arriving to Australia during the 2012-2013 financial year.

According to statistics released this month by the Department of Immigration, the total number includes Australians, Greek Australians, as well as Greek migrants and visitors.

The majority of total arrivals were short term residents returning – Australians who came from Greece to Australia for an intended duration of stay of less than one year, rather than for settlement or a long term return.

Only 501 Greeks entered the country as migrants in the 2012-2013 financial year, while 1,023 were Australian residents of Greek origin who returned to Australia with an intended duration of stay of one year or more.

The biggest category – 23,141 people – were those who came to Australia on short term resident return – less than one year – most likely to scan the situation in Australia and stay for some time or until the crisis in Greece is over.

Another big category of arrivals was visitor arrivals, with 9,286 Greeks entering Australia in 2012-2013. Of them, 465 entered the country as long term stay visitors – more than one year, and 8,821 for short term stay in Australia.

Out of that 740 were those on temporary resident visas, 363 were students and 6,957 tourists-visitors.

Compared to the 2011-2012 financial year, the number of Greeks arriving to Australia has slightly decreased, from 37,248 in 2011-2012, to 33,951 in 2012-2013.
The Department of Immigration data also showed significant number of visitors and other arrivals from Cyprus.

In total, 10,004 Cypriots arrived to Australia in the last financial year, only 35 as migrants and 7,372 as short term resident return. 2,417 visitors from Cyprus entered Australia, with 208 holding temporary residence visas and 31 students.

source: Neos  Kosmos

AUSTRALIA’S 1.5 million lowest paid workers will get an above-inflation $18.70 a week pay rise.

The three per cent increase awarded by the Fair Work Commission splits the difference between the ACTU’s claim for a $27-a-week increase and employers who wanted the rise kept at $8.50 a week.

The new national minimum will be $640.90 per week, or $16.87 per hour. It amounts to a 50 cents per hour increase to the hourly rate.

In its decision, the commission found while the economic outlook was sound, there were some areas of concern, including continuing high youth unemployment.

It also warned of growing earnings inequality.

Commission president Justice Iain Ross said the outlook for contained inflation growth and relatively low aggregate wages growth “provide scope for increasing minimum wages without inflationary consequences’’.

“The rise in labour productivity together with the low growth in wages has meant that nominal unit labour costs barely rose over the past year and real unit labour costs remained at an historically low level,’’ it said.

“In aggregate, there are no signs of cost pressures arising from the labour market. There is no evidence of unusual levels of business failure.’’

The commission said the pay rise awarded was lower due to the superannuation guarantee rate increase to apply from next month.

However, it did not take into account the impact of carbon tax compensation, because the bill has yet to be passed by parliament.

Justice Ross said the real value of award minimum wages and the national minimum wage would decline if the increase was below the 2.9 per cent inflation rate.

“While real earnings have generally increased over the past decade, earnings inequality is increasing,’’ the commission said.

“Over the past five years, the rate of growth in average earnings and bargained rates of pay have outstripped the growth in minimum wages for award-reliant workers.

“This has reduced the relative living standards of award-reliant workers and reduced the capacity of the low paid to meet their needs, needs being a relative concept.

“We have decided that the range of considerations we are required to take into account favours the award of an increase which will result in a modest improvement in the real value of modern award minimum wages.

“There has been almost no growth in the real value of award rates over a period when other employees have had substantial wage increases in circumstances in which the economic environment has been sound.

“The deterioration in the relative living standards of award-reliant workers; the needs of the low paid; the recent widespread improvement in labour productivity growth; the historically low levels of real unit labour costs; and the absence, in aggregate, of cost pressures from the labour market, are all factors favouring a real increase in minimum wages.

“These factors are moderated by the SG (super guarantee) rate increase to apply from 1 July 2014 and the other considerations to which we have referred in our decision.’’

source: theaustralian.com.au

O παπα-Γιάννης Βαρβαρής

Ομιλία π. Ιωάννη Βαρβαρή στην επέτειο 50 ετών ιεροσύνης του.

Πενήντα χρόνια!
Μισός αιώνας στην υπηρεσία του Χριστού, της Εκκλησίας και του ανθρώπου.

Πενήντα χρόνια που όλοι με φωνάζουν -Πάτερ! και Παπα-Γιάννη! Έχω ξεχάσει πια πως ήταν το όνομά μου σκέτο Ιωάννης. Νομίζω ότι στον κόσμο ήρθα με τα ράσα. Ότι γεννήθηκα φορώντας τα ράσα. Ότι ο μικρός Γιάννης από το μικρό Αγαθονήσι των Δωδεκανήσων, ο νεαρός Γιάννης Βαρβαρής που ήρθε στην Αυστραλία το 1963, τη Χώρα των ελπίδων και των οραματισμών εκατομμυρίων ανθρώπων, ήταν μόνο ένα μακρινό όνειρο! Αυτός που βλέπω, αυτός που ξέρω, αυτός που όλοι ξέρετε είναι ο παπα-Γιάννης, ο ιερέας της Ελληνορθόδοξης Αρχιεπισκοπής Αυστραλίας.

Λες και ήταν χθες που ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αυστραλίας Ιεζεκιήλ, ο αξέχαστος Ποιμένας της αγάπης, με τη σύμφωνη γνώμη της καλής μου συζύγου και πρεσβυτέρας μου στο εξής, μου φόρεσε τα ράσα στο Brisbane χειροτονώντας με Διάκονο και λίγες μέρες μετά Πρεσβύτερο-Ιερέα στο Newcastle, όπου υπηρέτησα επί 9 χρόνια στο ναό των Αγίων Αποστόλων. Ακόμα ακούω στ’ αφτιά μου τις ιαχές: Άξιος! που με πολλές καλές ελπίδες για το πρόσωπο και την αρχόμενη διακονία μου βροντοφώναζαν οι 30 παρόντες πιστοί την ώρα που το Άγιο Πνεύμα έλαβε τον πηλό τον δικό μου για να φτιάξει έναν Ιερέα του Θεού!

Λες και ήταν χθες που εκλήθηκα στο Sydney για να υπηρετήσω ως Ιερατικώς Προϊστάμενος στη μικρή τότε Ενορία του Kogarah, σ’ ένα σπίτι που είχε μετασκευαστεί σε Ναό. Κι εδώ πια, για τρεις δεκαετίες δεν πρόφταινα να μετρώ τις ευλογίες του Θεού πού έζησα μαζί με την οικογένειά μου, μαζί με τους καλούς μου Ενορίτες και συνεργάτες, που ήταν η μεγαλύτερη οικογένειά μου και μαζί με την ευρύτερη κοινωνία της περιοχής!

Το μικρό σπίτι-εκκλησία έδωσε τη θέση του στον τρισυπόστατο Ναό της Αναστάσεως του Χριστού, της Παναγίας Μυρτιδιώτισσας και της Αγίας Ελέσης των Κυθήρων, έναν από τους πιο όμορφους και λαμπρούς Ναούς της Ελληνορθόδοξης Αρχιεπισκοπής μας σ’ όλη την Αυστραλία!. Δίπλα του υψώθηκε το περίλαμπρο Κοινοτικό μας κέντρο, αληθινό στολίδι της Ενορίας μας, στο οποίο φιλοξενήθηκαν μεγάλα γεγονότα της παροικιακής μας ζωής, όπως 2 Κληρικολαϊκές Συνελεύσεις, Συνέδρια Νεολαίας κ.λπ.. Την ίδια ώρα συστήθηκαν και ελειτούργησαν περισσότερα από 20 Σαββατιανά-απογευματινά Σχολεία για να βοηθήσουν τα παιδιά μας να μάθουν την Ελληνική γλώσσα και τις πλούσιες παραδόσεις μας. Στις παρελάσεις της 25ης Μαρτίου τα παιδιά των Σχολείων της Ενορίας-Κοινότητας του Kogarah πάντοτε διακρίνονταν όχι μόνο για τον αριθμό τους, αλλά και για την εμφάνισή τους που μαρτυρούσε την καλή καλλιέργεια που γινόταν στις ψυχές τους. Παράλληλα στα Κατηχητικά Σχολεία προσπαθήσαμε να τα βοηθήσουμε να γνωρίσουν το Χριστό και τις αλήθειες του Ευαγγελίου και της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας, ώστε να γίνουν ταυτόχρονα και καλοί Αυστραλοί πολίτες, υπόδειγμα για πολλούς. Στην τρίτη ηλικία, τους νέους με τις 7, 8 κι 9 δεκαετίες στο δισάκι τους, προσπαθήσαμε να δείξουμε τη στοργή, την αγάπη, την αναγνώριση και το σεβασμό μας με το Γηροκομείο που αποκτήσαμε κι ελειτουργήσαμε όσο μας επέτρεψαν…. Η μικρή Ενορία του Kogarah μεγάλωσε, τράνεψε, έγινε καμάρι της Αρχιεπισκοπής, όπως, παλαιότερα τουλάχιστον, πολλές φορές είχε δημόσια και επίσημα πει και αναγνωρίσει ο Σεβασμιότατος Αρχιεπίσκοπος και πνευματικός μας πατέρας κ. Στυλιανός. Άλλωστε ό,τι κάναμε με την ευχή του τα κάναμε και με την καθοδήγηση και ευλογία του.

Ευλογίες, χαρές, φως, ελπίδες, αναστάσιμη ατμόσφαιρα για 4 δεκαετίες στο Kogarah! Καλοί συνεργάτες, καλά Κοινοτικά Συμβούλια, λαμπρή Φιλόπτωχος, νεολαία γεμάτη ενθουσιασμό και όνειρα, πολύ καλοί δάσκαλοι και δασκάλες, ενθουσιώδεις κατηχητές και κατηχήτριες, λαός γεμάτος όρεξη για δουλειά. Αγάπη, αξιοπρέπεια, τιμιότητα, εργατικότητα, ανθρωπιά! Κι όλοι, μια ψυχή και μια καρδιά με τον παπά τους! Αποτέλεσμα: καλή πνευματική δουλειά, συστηματική λειτουργική ζωή, σπουδαία κοινωνική εργασία, πλατιά φιλανθρωπία, αξιόλογα έργα πολιτισμού!

Ασφαλώς και λάθη εκάμαμε, και προβλήματα είχαμε, και πειρασμούς πολλούς και μεγάλους αντιμετωπίσαμε, και διωγμούς άδικους, και μάλιστα απ’ όπου δεν το περιμέναμε. Κι αυτό γιατί είμαστε άνθρωποι. Λάθη μόνο οι πεθαμένοι δεν κάνουν! Προβλήματα και πειρασμούς μόνο οι νεκροί δεν έχουν. Κι από δίπλα υπάρχει κι ο φθόνος του διαβόλου που του αρέσει να σπέρνει ζιζάνια, να βάζει σκάνδαλα, να συκοφαντεί το έργο του Θεού για να αποκαρδιώσει όσους εργάζονται το καλό και ν’ αχρηστέψει τις προσπάθειές τους. Μας τα έκαμε κι εμάς εδώ και κάποτε φθάσαμε σε οριακά σημεία. Πονέσαμε, πικραθήκαμε, αδικηθήκαμε! Όμως στο τέλος το θέλημα του Θεού γίνεται, γιατί Αυτός έχει τον τελευταίο λόγο! Κι Αυτός θα μας κρίνει όλους! Κι εμάς, και το έργο μας!

Αναπολώντας όλα αυτά, πρώτα γονατίζω και λέω ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στο Θεό, μέσα από την καρδιά μου. Για το πετραχήλι της Ιεροσύνης και για όλες τις ευλογίες που μου χάρισε στη ζωή μου. Κι ένα μεγάλο ΣΥΓΓΝΩΜΗ για ό,τι δεν έκαμα καλά όπως θα Του άρεσε και για όσα καλά θα μπορούσα να κάμω και δεν τα έκαμα!

Ένα μεγάλο Ευχαριστώ στην πολυαγαπημένη μου σύζυγο και πρεσβυτέρα. Αυτή δεν ήταν μόνο το στήριγμά μου και ως ανθρώπου και ως Ιερέως. Δεν ήταν μόνο ο εμπνευστής σπουδαίων ιδεών και λαμπρός σύμβουλος σ’ όλα τα βήματά μου. Ήταν η κολόνα της οικογένειάς μου. Εγώ πνιγμένος πάντοτε στις ατέλειωτες ιερατικές μου μέριμνες και εργασίες, ποτέ δεν είχα το χρόνο για τα παιδιά μας, για το σπίτι μου! Έτσι εκείνη δεν ήταν μόνο μάνα, αλλά στάθηκε και πατέρας των παιδιών μας. Κι αν και τα πέντε μας παιδιά είναι σήμερα αιτία για να σεμνυνόμαστε και να καμαρώνουμε, αυτό, στο μεγαλύτερο ποσοστό οφείλεται στην καλή μητέρα τους Πρεσβυτέρα. Παπαδιά μου, ένα καρδιακό Ευχαριστώ για όλα!

Ευχαριστώ ταυτόχρονα τα παιδιά μου για την κατανόησή τους και για τη στήριξη που μου χάρισαν πάντοτε και μου χαρίζουν. Θα μπορούσαν να παραπονούνται ότι δεν χάρηκαν τον πατέρα τους όπως όλα τα παιδιά του κόσμου. Δεν τον έβλεπαν πολύ στο σπίτι. Όλο έτρεχε! Εκκλησία, Σχολεία, Νοσοκομεία, επιτροπές, meetings, εκδηλώσεις κ.λπ. Πρωί, μεσημέρι, βράδυ, νύχτες πολλές φορές. Δεν μπορούσε ν’ ασχοληθεί πολύ μαζί τους. Κι επιπλέον, είναι τα μόνα παιδιά που άκουγαν όλα τα παιδιά της Ενορίας και όλα τα άλλα Ορθόδοξα παιδιά να αποκαλούν κι αυτά τον πατέρα τους, Πατέρα! Δεν είχαν το προνόμιο να έχουν τον πατέρα τους αποκλειστικά δικό τους. Ήταν και είναι πατέρας όλων, γιατί αυτό σημαίνει παπάς, στη δική μας αντίληψη της Ιεροσύνης. Όχι απλός εφημέριος, αλλά πατέρας! Κι η λέξη ακόμη Παπάς σημαίνει Πατερούλης! Τον Ορθόδοξο Ιερέα όλοι τον αποκαλούν Daddy! Κι αυτό είναι κάτι που συνήθως πονάει τα παιδιά των παπάδων! Όμως τα δικά μου παιδιά ένιωσαν και νιώθουν αγάπη προς όλους και είμαι ευτυχής να βλέπω ότι εισπράττουν ανάλογη αγάπη από όλους και μάλιστα όχι μόνο από τους Ελληνορθόδοξους πιστούς, αλλά από όλη την Αυστραλιανή κοινωνία.

Στο έργο μου βρήκα συμπαράσταση από τους εκάστοτε Δημάρχους του Kogarah. Από τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου. Από τις δημόσιες υπηρεσίες της περιοχής. Από τους Premiers του New South Wales και πολλούς Υπουργούς και Βουλευτές, τοπικούς και Ομοσπονδιακούς. Τόσες και τόσες φορές είχαμε την τιμή να τους έχουμε παρόντες στις διάφορες εκδηλώσεις μας, να μοιράζονται μαζί μας τη χαρά των Θεοφανίων, της Ανάστασης, όλων των πανηγυριών και των γιορτών μας. Αλλά και σε κάθε καλό κοινωνικό έργο που αρχίζαμε είχαμε την πολύτιμη βοήθεια και αμέριστη συμπαράστασή τους, χωρίς την οποία τα μεγάλα έργα της Κοινότητας και Ενορίας μας δεν θα ήταν δυνατόν να προχωρήσουν και να ολοκληρωθούν. Τους είμαι πολύ ευγνώμων και θέλω για πολλοστή φορά να τους ευχαριστήσω και να τους βεβαιώσω για την αγάπη μου. Κανένας τους δεν λείπει από τις προσευχές μου.

Θέλω επίσης να ευχαριστήσω τις κατά καιρούς Προξενικές Αρχές της Ελλάδος στο Sydney. Τους Γενικούς Προξένους και Προξένους και το προσωπικό του Προξενείου για τη συμπαράσταση στο έργο μας. Τους κατά καιρούς Προέδρους και τα Μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου της Κοινότητας. Όλους τους πολύτιμους κι αγαπημένους συνεργάτες της ιερατικής μου πορείας. Τις ακούραστες Κυρίες της Φιλοπτώχου, τις ευλογημένες αυτές μέλισσες που τόσο κουράστηκαν μαζί μου κι εξακολουθούν να κουράζονται στο ιερό έργο της Ενορίας. Από την ανέγερση του Ναού και τον εξοπλισμό κι ευπρεπισμό του, μέχρι τη φιλανθρωπία, τη μέριμνα για τους οικονομικά αδύναμους και τους ασθενείς στα Νοσοκομεία, την προετοιμασία όλων των εορταστικών και κοινωνικών εκδηλώσεών μας. Χωρίς αυτές, αλήθεια, τι θα μπορούσαμε να είχαμε κάμει; Τους δασκάλους και τις δασκάλες των Σχολείων μας, τους Κατηχητές και τις Κατηχήτριές μας, τους Ιεροψάλτες μας, τους Νεωκόρους μας, τα παιδιά του Ιερού (Altar Boys), όλους τους συνεργάτες που ο καθένας από το πόστο του συνεργάστηκε τίμια και με φόβο Θεού και αγάπη μαζί μου για το έργο της Ενορίας και Κοινότητας του Kogarah. Τους συναδέλφους Ιερείς και μάλιστα όσους μου συμπαραστάθηκαν με αδελφική αγάπη στις δύσκολες ώρες της πορείας μου. Τον Αρχιεπίσκοπό μας κ. Στυλιανό για όσα κατά την πρώτη κυρίως περίοδο της συνεργασίας μας ζήσαμε μαζί. Το ίδιο και τον Θεοφιλέστατο Επίσκοπο Απολλωνιάδος. Σημειώνω δε ότι η δυσάρεστη και οδυνηρή εμπειρία που περνάμε τα τελευταία έτη, θα έπρεπε να είχε λήξει προ ετών.

Ευχαριστώ όλο τον Ελληνορθόδοξο λαό των Δήμων που καλύπτει η Ενορία και Κοινότητα Kogarah, ο οποίος με εμπιστεύθηκε και μου έδωσε το χέρι του και την αγάπη του όλα αυτά τα χρόνια. Τους διαβεβαιώνω όλους, μικρούς και μεγάλους, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, πως έχουν πάντοτε μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου και στις προσευχές μου. Η ευγνωμοσύνη και η ευχαριστία μου καλύπτει όχι μόνο όσους βρίσκονται ανάμεσά μας, αλλά κι εκείνους που έχουν φύγει για την Ουράνια πατρίδα, για τη Βασιλεία του Θεού.

Ξεχωριστά θέλω να ευχαριστήσω για την τιμή που μού κάνουν να είναι απόψε μαζί μας, τον Εντιμότατο Πρωθυπουργό κ. Τόνυ Άμποτ για το βιντεοσκοπήμενο μήνυμά του, τον Εντιμότατο Υπουργό Μετανάστευσης κ. Σκοτ Μόρισον, τον Εντιμότατο Διευθυντή εργασιών της ομοσπονδιακής κυβέρνησης κ. Φίλιπ Ράντοκ, τον εξοχότατο Πρέσβη της Ελλάδος κ. Χάρη Δαφαράνο και τη σύζυγό του Εύα, τους Εντιμότατους Βουλευτές εν ενεργεία και πρώην κ.κ. Μαρκ Κούρεη, Τζον Φλάουερς, Γκάρυ Πάντς, Ρόμπερτ Μακλέλαντ, τον ομοσπονδιακό γερουσιαστή Αθανάσιο Συνοδινό, τους πρώην πολιτειακούς Πρωθυπουργούς ΝΝΟ κ.κ. Νικ Γκρέινερ, Τζον Φέη, Μπομπ Καρ, τους Εντιμότατους Δημάρχους Κόγκαρα κ. Στίβεν Άγκιους και Χέρστβιλ κ. Τζακ Τζάκοβου, τους δημοτικούς συμβούλους, τα ελληνόφωνα ΜΜΕ και τους λοιπούς επισήμους και εκλεκτούς προσκεκλημένους όλες και όλους τους πολύ-πολύ αγαπητούς μου φίλους που με τιμάτε με την παρουσία σας.

Επίσης, θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά τον δικηγόρο κ. Άγγελο Χατζατούρη και τη σύζυγό του Δέσποινα για τα πλήρη αγάπης λόγια τους, με τους οποίους είχα γνωριστεί από την πρώτη στιγμή της άφιξής μου στο Νιούκαστλ, με βοήθησαν στο δύσκολο έργο μου και είναι πολύ εξοικειωμένοι με τα προβλήματα, τις ανάγκες και τις δυσκολίες που είχα αντιμετωπίσει, όχι μόνο ως νεαρός ιερέας, αλλά ως νεοαφιχθείς μετανάστης.

Τέλος, οφείλω να ευχαριστήσω και να αναγνωρίσω το σεβασμό και την αγάπη του Εμμανουήλ Κόμινου που εργάστηκε εθελοντικά για πολλά χρόνια στην Διοίκηση της Ενορίας – Κοινότητας μας και έχει προσφέρει πάντα τις υπηρεσίες του και αυτά που σας είπε για μένα είναι συγκινητικά… αλλά θυμάμαι επίσης και τις μάχες μας, όταν δεν ενέκρινα και δεν συμφωνούσα με κάποια από τις προτάσεις που υπέβαλε. Είχαμε περιστασιακές αψιμαχίες, αλλά τον θεωρώ πάντα τον φίλο μου, ακριβώς όπως και όλα τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου.

Ως ιερέας και ως υπεύθυνος πολίτης αυτής της χώρας είναι υποχρέωσή μου να κάνω ό,τι είναι σωστό και δίκαιο για αυτή τη χώρα που με φιλοξένησε ως νεαρό, με έκανε πολίτη της και μου έδωσε την ευκαιρία να κάνω το πρέπον.

Ήρθαμε σε αυτή την ευλογημένη χώρα όχι μόνο να πάρουμε, αλλά να δώσουμε. Η ευημερία μιας χώρας εξαρτάται από τους καλούς πολίτες της και τη σωστή και έντιμη διαχείριση από τους κηδεμόνες της. Για να έχει να μας δώσει η χώρα, είναι επιτακτική ανάγκη να δώσουμε κι εμείς.
Για τις ευκαιρίες που μου δόθηκαν από τη θεία πρόνοια σε αυτό το φιλικό περιβάλλον, Δοξάζω τον Κύριο και αισθάνομαι πολύ υπερήφανος και ικανοποιημένος για τα παιδιά που έδωσε ο Θεός σε μένα και την Πρεσβυτέρα Ουρανία, τη Σύλβια, τον Con, τη Χρύσα, την Ειρήνη και τον Νίκο. Έχουν όλα διαπρέψει εξίσου στους τομείς τους και επιτύχει κοινωνικά και επαγγελματικά.

Νιώθω μεγάλη ικανοποίηση για την υψηλή τιμή που δόθηκε στο γιο μου Νίκο πρόσφατα από το λαό αυτής της πραγματικής δημοκρατίας, την εκλογή του ως βουλευτή της έδρας Barton. Και θα νιώθω ακόμα πιο περήφανος και ικανοποιημένος βλέποντας όλα τα παιδιά μου να εργάζονται τίμια για το καλό της χώρας και του λαού της.
Στην Πρεσβυτέρα μου, τα πέντε παιδιά μας, την οικογένεια και τους φίλους μου, ένα μεγάλο ευχαριστώ για την υποστήριξη και την αλληλεγγύη που μου έδειξαν για πάνω από πενήντα υπέροχα χρόνια.

Και φυσικά, είμαι βαθύτατα υποχρεωμένος και θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά όλα τα Διοικητικά μας συμβούλια, τις Επιτροπές και τους Ενορίτες που στάθηκαν στο πλευρό μου όλα αυτά τα χρόνια. Χωρίς τη βοήθειά τους δεν θα είχαμε δημιουργήσει τα σημαντικά περιουσιακά στοιχεία της Ελληνικής Ενορίας – Κοινότητας Kogarah, μια πολιτιστική κληρονομιά για τις μελλοντικές γενιές.

Θεωρώ και ελπίζω ότι ως ιερέας έπραξα το καθήκον μου στο ακέραιο και αισθάνομαι ικανοποιημένος διότι έφερα εις πέρας το βαρύ και υπεύθυνο λειτούργημα της ιεροσύνης.

Σας αγαπώ, σας ευγνωμονώ, σας φιλώ και σας παρακαλώ να με θυμάστε στις προσευχές σας!

Πηγή: Νέος Κόσμος

Ο αρχαίος ποιητής γοητεύει και εμπνέει τα αμερικανικά πανεπιστήμια.

Είναι 7.30 το πρωί και ο πρώτος στίχος της Οδύσσειας «Άνδρα μοι έννεπε, Μούσα, πολύτροπον, ος μάλα πολλά» ακούγεται από τον κήπο του Πανεπιστημίου.
Είναι μια από τις ημέρες που οι ήρωες του Ομήρου ζωντανεύουν σε δεκάδες αμερικανικά πανεπιστήμια, από τη Νέα Υόρκη έως το Τέξας, με την ανάγνωση της Οδύσσειας και της Ιλιάδας από τον πρώτο έως τον τελευταίο στίχο τους.

Φοιτητές, καθηγητές, διοικητικοί υπάλληλοι και άνθρωποι που δεν έχουν καμία σχέση με την ακαδημαϊκή κοινότητα, αλλά μοιράζονται την αγάπη για τα διάσημα έπη, περιμένουν τη σειρά τους για να διαβάσουν ένα απόσπασμα της Οδύσσειας ή της Ιλιάδας με σκοπό να μεταδώσουν τη γνώση για τον Όμηρο στους σπουδαστές και την τοπική κοινωνία. Η ανάγνωση ξεπερνά σε διάρκεια τις 15 ώρες και ολοκληρώνεται λίγο πριν από τα μεσάνυχτα, όταν ο τελευταίος αναγνώστης διαβάσει το στίχο «Μέντορι ειδομένη ημέν δέμας ηδέ και αυδήν» και κλείσει το βιβλίο του.

Οι μαραθώνιοι έχουν γίνει τόσο δημοφιλείς τα τελευταία χρόνια ώστε οι Αμερικανοί, οι οποίοι έχουν το μάρκετινγκ στο αίμα τους, εφηύραν τον όρο «Homerathon», τυπώνοντας πάντα τα αντίστοιχα μπλουζάκια και αφίσες, ώστε να προωθήσουν τη διοργάνωση.

Οι «Ομηρικοί Μαραθώνιοι» είναι λίγο από όλα. Έχουν κάτι από αναπαράσταση των γιορτών της αρχαίας Αθήνας, όπου γινόταν απαγγελία των ομηρικών επών από την αρχή μέχρι το τέλος, και κάτι από πρακτική εξάσκηση για τους φοιτητές Κλασικών Σπουδών. Επιπλέον, χαρακτηρίζονται από το συνηθισμένο αμερικανικό κολεγιακό χιούμορ. Ο Τσαρλς Τσέισον, διευθυντής του τμήματος κλασικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο Τέξας, το οποίο ήταν ένα από τα πρώτα που διοργάνωσαν ένα μαραθώνιο ανάγνωσης ομηρικού έργου λέει στο «Έθνος» ότι «αυτό είναι ακριβώς το είδος της πρακτικής άσκησης που χρειάζονται οι φοιτητές των Κλασικών Σπουδών. Επίσης είναι ένας διασκεδαστικός τρόπος για να δείξουμε κάτι διαφορετικό στην πλειονότητα των φοιτητών που σπουδάζουν μαθηματικά, διοίκηση επιχειρήσεων ή οικονομικά, με το σκεπτικό ότι θα έχουν καλύτερα αμειβόμενες δουλειές. Δυστυχώς, στις ΗΠΑ οι κλασικές σπουδές κινδυνεύουν».

ΤΟΥΣ ΚΕΡΔΙΖΕΙ Η ΟΔΥΣΣΕΙΑ

Μολονότι και τα δύο έπη του Ομήρου είναι εξαιρετικά δημοφιλή, η πλάστιγγα γέρνει ελαφρά προς την Οδύσσεια αφενός επειδή η Ιλιάδα είναι κατά 3.500 στίχους μεγαλύτερη και αφετέρου επειδή θεωρείται, θεματικά, από τους Αμερικάνους πιο «βαρύ» έργο. Η Τζάκι Μάρεϊ, καθηγήτρια Κλασικών Σπουδών του κολεγίου Skidmore στη Νέα Υόρκη, εξηγεί ότι «προτιμούμε την Οδύσσεια γιατί είναι περισσότερο γνωστή στον κόσμο, και επιπλέον είναι αρκετά περιπετειώδης για να κρατά το ενδιαφέρον των ανθρώπων που δεν γνωρίζουν το έργο του Ομήρου. Έχει ιστορίες με τέρατα και μάγισσες που πάντα κρατούν το ενδιαφέρον».

Θα περίμενε κάποιος ότι αυτοί οι μαραθώνιοι απευθύνονται αποκλειστικά στους φοιτητές και τους καθηγητές του τομέα των Κλασικών Σπουδών. Η πραγματικότητα, ωστόσο, είναι διαφορετική. Τρεις χιλιάδες χρόνια μετά τη συγγραφή τους, η Ιλιάδα και η Οδύσσεια εξακολουθούν να γοητεύουν τους αναγνώστες σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. «Αναμφίβολα η πλειονότητα όσων έρχονται να διαβάσουν ή να ακούσουν ανήκουν στον κλάδο μας. Έχουμε όμως και μαθητές σχολείων, φοιτητές άλλων κλάδων που δεν κάθονται 15 ώρες, αλλά περνούν για μία ώρα και ακούν κάποιες ραψωδίες, απλούς ανθρώπους που δεν έχουν σχέση με το πανεπιστήμιο. Πριν από λίγα χρόνια ήρθε για να λάβει μέρος ένας συνταξιούχος καθηγητής, ο οποίος ταξίδεψε εκατοντάδες χιλιόμετρα μόνο για να διαβάσει μια ραψωδία».
Τις περισσότερες φορές τα ομηρικά κείμενα απαγγέλλονται από την αγγλική μετάφραση. Σε σπάνιες περιπτώσεις κάποιοι επιλέγουν να διαβάσουν στα ελληνικά, κάτι που μπορεί δημιουργήσει εξαιρετικά αστείες καταστάσεις. «Πριν από λίγα χρόνια ένας από τους συμμετέχοντες, ο οποίος δεν ήταν μέλος της πανεπιστημιακής κοινότητας, διάβαζε το κείμενο στα ελληνικά. Αυτό που άκουγα με ξένιζε. Μετά από λίγη ώρα κατάλαβα ότι διάβαζε τη Βίβλο και όχι την Οδύσσεια. Χρειάστηκε αρκετή ώρα για να τον απομακρύνουμε» διηγείται ο καθηγητής Τσέισον.

ΠΙΣΤΟΙ ΣΤΟ ΑΡΧΑΙΟ ΠΝΕΥΜΑ

Αρκετοί από τους μαραθωνίους περιλαμβάνουν μόνο την ανάγνωση του κειμένου. Σε κάποιες περιπτώσεις, ωστόσο, οι φοιτητές και οι καθηγητές αποφασίζουν να ζωντανέψουν περισσότερο τη διοργάνωση. Έτσι, επιστρατεύονται περικεφαλαίες, χλαμύδες, δάφνινα στεφάνια και μουσικά όργανα.
Αν και θα μπορούσε να θεωρηθεί κωμικό ή να εκληφθεί ως παρωδία, η χιουμοριστική αντιμετώπιση των μαραθωνίων είναι συχνά ο λόγος της επιτυχίας τους.
Ο καθηγητής Τσέισον λέει ότι το Πανεπιστήμιο Τέξας «έχει μια μεγάλη συλλογή από περικεφαλαίες, σπαθιά και ρούχα που παραπέμπουν στην αρχαιότητα. Ο κόσμος θέλει να τα φοράει κατά τη διάρκεια του μαραθωνίου».

Στο κολέγιο Skidmore οι αναγνώσεις γίνονται συχνά με τη συνοδεία μουσικής. Κάθε ραψωδία συνοδεύεται από ακουστικές κιθάρες οι οποίες, όπως εξηγεί η καθηγήτρια Μάρεϊ, μεγιστοποιούν το συναίσθημα των ομηρικών επών.

ΑΥΤΟΣΧΕΔΙΑΖΟΥΝ

«Δεν υπάρχει κάποιο προκαθορισμένο ή συγκεκριμένο κομμάτι που παίζουν όσοι αποφασίσουν να ντύσουν με τη μουσική τους την ανάγνωση των κειμένων. Τις περισσότερες φορές είναι μουσικοί αυτοσχεδιασμοί. Επίσης η ίδια η μουσική δεν έχει καμία σχέση με αυτήν της Αρχαίας Ελλάδας. Θα ήταν μια πολύ καλή ιδέα, αν μπορούσαμε να υλοποιήσουμε κάτι τέτοιο, αλλά δυστυχώς δεν γνωρίζω αν υπάρχουν μουσικοί στις ΗΠΑ που έχουν αυτές τις γνώσεις», καταλήγει η καθηγήτρια Μάρεϊ.

Η ΙΛΙΑΔΑ ΕΙΝΑΙ Ο,ΤΙ ΠΙΟ ΣΠΟΥΔΑΙΟ

Η Τζάνετ Λόουλερ είναι φοιτήτρια κλασικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο Αϊοβα και μία από τις επικεφαλής της αδελφότητας ΗΣΦ, η οποία έχει ως μέλη φοιτητές από πανεπιστήμια των ΗΠΑ που ακολουθούν τον κλάδο των κλασικών σπουδών.
Φέτος ανέλαβε τη διοργάνωση του μαραθωνίου με σκοπό να κάνει το έργο του Ομήρου γνωστό σε περισσότερους ανθρώπους. «Δεν είναι τόσο πολλοί οι Αμερικανοί που γνωρίζουν την Ιλιάδα και την Οδύσσεια. Προσπαθούμε να προσελκύσουμε όσο περισσότερο κόσμο μπορούμε και νομίζουμε ότι τα καταφέρνουμε» λέει στην εφημερίδα «Έθνος» της Αθήνας.

Η Τζάνετ αγαπάει την Οδύσσεια αλλά θεωρεί ασύγκριτη την Ιλιάδα. «Είναι η σπουδαιότερη ποίηση που έχει γραφτεί ποτέ», λέει και συμπληρώνει ότι «η Ιλιάδα σε αποζημιώνει κάθε φορά που τη διαβάζεις. Είναι ηρωική και ταυτόχρονα ανθρώπινη. Η σημασία τού να είναι κάποιος ήρωας και οι ευθύνες που πρέπει να αναλάβει».
Για την Αμερικανίδα φοιτήτρια τα κλασικά έργα του Ομήρου ανοίγουν παράθυρο στον ελληνικό πολιτισμό, τον οποίο θεωρεί έναν από τους πιο σημαντικούς του κόσμου. «Η Ελλάδα έχει πολύ πλούσια ιστορία και διαβάζοντας τα ομηρικά έπη σού γεννάται η επιθυμία να μάθεις περισσότερα για τη χώρα και να την επισκεφθείς. Είναι κάτι που θέλω να κάνω στο μέλλον».

Πηγή: Νέος Κόσμος

It looks like the Reserve Bank of Australia’s “period of interest rate stability” will come to an end with a rate rise late this year or early next year.  

A resurgent Chinese economy is expected to boost mining exports in the second half of the year and unemployment is expected to fall.

As expected, the RBA kept the cash rate unchanged at a record low of 2.5 per cent at its board meeting on Tuesday and again indicated that it is not inclined to move the cash rate up or down any time soon.

The bank has kept the cash rate unchanged since August of last year, the longest period of interest rate stability since 2011.

Governor Glenn Stevens said the low level of its cash rate will continue to encourage consumers and home buyers to spend, which in turn will “foster sustainable growth”.

“There has been some improvement in indicators for the labour market in recent months, but it will probably be some time yet before unemployment declines consistently,” he said.

National Australia Bank senior economist Spiros Papadopoulos believes that another rate cut is not a consideration for the RBA despite the possibility of some bad economic news in the coming months.

“The fiscal tightening announced in the federal budget was anticipated while there were signs a month ago that house price growth was easing,” he said.

“So the house price declines reported for May would not be a shock to them.”

Mr Papadopoulos said the RBA won’t start raising the cash rate until it is certain that the unemployment rate has peaked.

“The RBA is comfortably on hold and NAB still expects no change to the cash rate this year, with the next move to be up in 2015,” he said.

HSBC chief economist Paul Bloxham said the RBA will need to consider returning the cash rate to more normal levels by the end of the year.

“We still think the RBA is unlikely to deliver further rate cuts and the next move for rates will be up and it could come around the end of the year,” he said.

“Our view relies on a pick-up in growth in China in the second half and on Australia’s labour market improving faster than the RBA is currently anticipating.”

Commonwealth Bank senior economist Michael Workman said a change to recent RBA commentary is that they now expect the unemployment rate to consistently fall.

“The RBA’s view is that activity in parts of the economy remains subdued though they indicated that there seemed to be some improvement coming in non-mining investment,” he said.

Mr Workman expects the RBA to start increasing the cash rate in November, to rise to 3.5 per cent by the end of next year.

source:  theaustralian.com.au

ANGE Postecoglou insists it’s not a relief to have settled on his final 23 players for the World Cup, but has spoken of his disappointment for Tom Rogic and Josh Kennedy at the injuries that have curtailed their hopes of making the cut.

Postecoglou chose to omit Kennedy, Rogic, Luke Wilkshire and Mark Birighitti from the 27 who had travelled to Brazil, with the former two only excluded because of injury.

Kennedy’s back complaint had flared up just two days before the squad was due to be named, with team doctors predicting a recovery period of at least a week, while Rogic had struggled from the opening moments of a training game on Monday after months in inaction and injury.

It means young names like Adam Taggart and Massimo Luongo get their chance in the final 23 to take on Chile, Holland and Spain, with a friendly against Croatia to come first early on Saturday (AEST).

“I’m very disappointed for both Josh and Tommy — we wanted to give Tonmy every chance, he was struggling when he came into camp,” Postecoglou said.

“We thought with the amount of time we had him for we could make some progress, and he worked awfully hard.

“Yesterday [against a Brazilian side] was a bit of a test to see if we could build him up and I think he knew in the first minute that it just wasn’t right.

“I said to him last night, you walk away with your head held high, he didn’t give up, I had to make the decision for him. He’s just not right and needs some time away to get over his injury.

“Josh was a question of timing; he was due to play yesterday but pulled up sore with his back. Speaking with the medical team, it could have been one week or two. With too much uncertainty we had to make a decision.”

Wilkshire’s omission appears a calculated gamble with the only recognised right back, Ivan Franjic, not having trained fully for more than a week after being injured in the 1-1 draw with South Africa in Sydney.

But Postecoglou said Franjic was not a concern, and Wilkshire had been left out to allow for more options in attack.

“Ivan’s fine, players will have little niggles,” Postecoglou said.

“He’s had a great season with Brisbane, the fact he’s missed couple of games with a knock to the knee isn’t a concern to me. I’m confident he’ll be in great physical shape [for Chile].

“It’s no secret we’re light across the whole back four but at the same time we’re pretty happy with what we have got.

“There’s some variations we can play at right back and left back, and there’s other areas where we need more flexibility.”

Promising to play a largely full-strength side against Croatia in Salvador in the final warm-up game, Postecoglou said the clarity of the final 23 meant he and his players could concentrate on the World Cup itself, with the distraction of looming departures.

“It’s not so much relief, but it gives me a chance to focus in on the preparation,” Postecoglou said.

“It was a challenging exercise as I hadn’t had four-year campaign, I had six months and handful of games.

“I didn’t want to take any short cuts — ideally we would have had stronger idea before getting here. But I wanted decisions to be well considered, now we can focus on the 23.

“It’s probably a relief for players to focus on tournament without worrying about missing out.”

source:theaustralian.com.au