Daily Archives: September 8, 2014

ΕΝΑ χρόνο στην εξουσία συμπλήρωσε χθες η κυβέρνηση Φιλελευθέρων-Εθνικών και ο πρωθυπουργός, Τόνι Άμποτ, αμέσως μετά την επιστροφή του από το εξωτερικό (το ενδέκατο ταξίδι του στο εξωτερικό ως πρωθυπουργός) άδραξε την ευκαιρία για να πει ότι η κυβέρνησή του τιμά τις δεσμεύσεις της.

«Καταργήσαμε το φόρο για τους ρύπους, σταματήσαμε τα πλοιάρια με τους πρόσφυγες, τιμούμε όλες μας τις υποσχέσεις» είπε ο κ. Άμποτ και πρόσθεσε πως η κυβέρνησή του «πατά γερά» και κτίζει μια ισχυρή Αυστραλία.

Τελείως διαφορετική άποψη έχει όμως το Εργατικό Κόμμα.
Ο Εργατικός βουλευτής, Άνθονι Αλμπανέζι, είπε ότι «η κυβέρνηση Άμποτ σπάει τις υποσχέσεις της όπως σπάνε τα πιάτα σε ένα ελληνικό γάμο».
Την ίδια στιγμή, ο Αυστραλός πρωθυπουργός είπε ότι η κυβέρνησή του δεν θα νομοθετήσει για να καταργήσει τις υπερωρίες.
«Όμως», πρόσθεσε, «θα πρέπει να ξέρουν όλοι ότι οι χαμηλοί μισθοί αυξάνουν την απασχόληση και μειώνουν την ανεργία».

ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΣΕ ΙΝΔΙΑ, ΜΑΛΑΙΣΙΑ

H Αυστραλία και η Μαλαισία σκοπεύουν να στείλουν εμπειρογνώμονες στο μέρος όπου συνετρίβη το Μαλαισιανό αεροσκάφος, στην Ουκρανία πριν μπει χειμώνας στην περιοχή.

Αυτό ανακοινώθηκε από τον Αυστραλό πρωθυπουργό, Τόνι Άμποτ και τον Μαλαισιανό ομόλογό του, Νατζίμπ Ραζάκ κατά τη συνάντησή τους στο Κουάλα Λουμπούρ.
Το αεροσκάφος της πτήσης MH17 συνετρίβη καθώς χτυπήθηκε από πύραυλο με αποτέλεσμα να σκοτωθούν δεκάδες άνθρωποι εκ των οποίων οι 38 Αυστραλοί.
Οι δυο ηγέτες συμφώνησαν ακόμα να συνεργαστούν στις έρευνες.

για την μοιραία πτήση MH370 των Μαλαισιανών Αερογραμμών η οποία εξαφανίστηκε από τα ραντάρ υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες στις 8 Μαρτίου και πιστεύεται ότι έχει συντριβεί στα νερά του νότιου Ινδικού Ωκεανού.

Παράλληλα συζήτησαν και την απειλή του Ισλαμικού Κράτους στη Συρία και το Ιράκ.
Ο κ. Ραζάκ είπε ότι η Μαλαισία είναι ένα κράτος του οποίου ο πληθυσμός στη συντριπτική του πλειοψηφία είναι Μουσουλμάνοι.
«Μπορώ να πω όμως πως το Ισλαμικό Κράτος σε καμιά περίπτωση δεν εκπροσωπεί το Ισλάμ» είπε.

Μετά την επίσκεψή του στη Μαλαισία ο Αυστραλός πρωθυπουργός επέστρεψε στην Αυστραλία.
Πριν την Μαλαισία είχε επισκεφθεί την Ινδία όπου υπέγραψε την πολυσυζητημένη συμφωνία για την προμήθεια της Ινδίας με αυστραλέζικο ουράνιο.
Τον κ. Άμποτ συνόδευαν και 130 Αυστραλοί μεγαλοεπιχειρηματίες.

Ο ίδιος, απαντώντας στις κατηγορίες όσων σημειώνουν ότι η Ινδία δεν έχει επικυρώσει τη διεθνή συμφωνία μη εξάπλωσης των πυρηνικών όπλων, πρόσθεσε ότι αν η Αυστραλία ήταν έτοιμη να πουλήσει ουράνιο στη Ρωσία τότε «σίγουρα θα έπρεπε να είμαστε έτοιμοι να παρέχουμε ουράνιο στην Ινδία κάτω από τις κατάλληλες διαβεβαιώσεις», σημειώνοντας ότι η Ινδία «είναι μια πλήρης δημοκρατία με κράτος δικαίου».

Σήμερα, η Αυστραλία αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες παραγωγούς ουρανίου στον κόσμο. Υπολογίζεται ότι στα εδάφη της είναι συγκεντρωμένο περίπου το 1/3 των παγκόσμιων αξιοποιήσιμων αποθεμάτων ουρανίου. Η χώρα κάθε χρόνο εξάγει 7.000 τόνους ουρανίου, ενώ σε αυτή δραστηριοποιούνται ορισμένες από τις μεγαλύτερες μεταλλευτικές εταιρείες του κόσμου, όπως η BHP Billiton.

Το θέμα της πώλησης αυστραλέζικου ουρανίου στην Ινδία έχει πυροδοτήσει πολλές αντιδράσεις, στο φόντο και των διακηρύξεων της ινδικής κυβέρνησης για ενίσχυση της «άμυνάς» της. Το Νέο Δελχί σημειώνει ότι σχεδιάζει να αξιοποιήσει την πυρηνική ενέργεια για την ανάπτυξη της βιομηχανίας και πρώτα απ’ όλα την αύξηση της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Δημοσιεύματα αναφέρουν ότι επιδιώκει μέχρι το 2050 να έχει αυξήσει την πυρηνική παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας στο 25% από 4%. Μια από τις προεκλογικές βασικές υποσχέσεις του Ναρέντρα Μόντι ήταν άλλωστε η ενίσχυση της ινδικής βιομηχανίας και η αναβάθμιση της θέσης της ινδικής οικονομίας παγκοσμίως. Πάντως, δεν περνά απαρατήρητο το «ενδιαφέρον» της Ινδίας να αυξήσει με κάθε τρόπο την παραγωγή πυρηνικής ενέργειας. Αυτό φάνηκε και στο πρόσφατο ταξίδι Μόντι στην Ιαπωνία, όπου προς το παρόν δεν οριστικοποιήθηκε η συνεργασία για την παροχή ιαπωνικής τεχνολογίας που συνδέεται με την πυρηνική βιομηχανία.
Τα τελευταία χρόνια, η Ινδία έχει βρεθεί στην πρώτη θέση αγοράς όπλων διεθνώς.

Πηγή: Νέος Κόσμος

O καθηγητής Πίτερ Δούλης

Η κυβέρνηση της Βικτώριας θα πληρώσει άνω του $1 εκατ. επειδή οι μαθητές «του έψησαν το ψάρι στα χείλη» και το σχολείο του τον άφησε στο «έλεος» τους.

Με άνω του $1 εκατ. αποζημίωση βγήκε από την αίθουσα του Ανωτάτου Δικαστηρίου Βικτώριας την Παρασκευή ο καθηγητής, Πίτερ Δούλης.
Ο κ. Δούλης για έξι συναπτά χρόνια ενόσω υπηρετούσε στο Γυμνάσιο Werribee Secondary College, αντιμετώπισε τα πάνδεινα από τους μαθητές του, γεγονός που είχε τραγικές συνέπειες για την ψυχική υγεία του 48χρονου καθηγητή.

Σύμφωνα με απόφαση του δικαστηρίου, η διεύθυνση του σχολείου και κατ’ επέκταση το υπ. Παιδείας της πολιτείας αμέλησε το καθήκον της για διασφάλιση ενός υγιούς περιβάλλοντος μέσα στο οποίο ο καθηγητής θα μπορούσε να ασκήσει τα καθήκοντά του. Επιπρόσθετα, ο δικαστής Timothy Ginnane είπε ότι το σχολείο ήταν υποχρεωμένο να ανακουφίσει τον Δούλη από τους δύσκολους μαθητές όταν αυτός παραπονέθηκε για την συμπεριφορά τους και για το γεγονός ότι αυτή είχε αντίκτυπο στην υγεία τους, αλλά επέλεξε να μην τον μεταφέρει από τις συγκεκριμένες τάξεις γεγονός που επιδείνωσε την κατάστασή του.

Ο Δούλης από 1998 ώς το 2004 δίδασκε τάξεις της τρίτης, τετάρτης και πέμπτης Γυμνασίου, των οποίων οι μαθητές είχαν σοβαρά ψυχολογικά ή άλλα προβλήματα συμπεριφοράς. Κατά την περίοδο εκείνη το συγκεκριμένο Γυμνάσιο, κατέτασσε τους μαθητές σε τμήματα ανάλογα με τις ακαδημαϊκές τους ικανότητες και στον Δούλη είχαν ανατεθεί οι τάξεις με τους ιδιαίτερα «προβληματικούς μαθητές» του σχολείου. Όπως ο ίδιος ανέφερε στο δικαστήριο οι μαθητές των έβριζαν, τον απειλούσαν ενώ υπήρχαν και άλλες φορές όπου αναγκαζόταν να επέμβει σε ιδιαίτερα σκληρούς καυγάδες μεταξύ των μαθητών για να τους σταματήσει. Και απόδειξη του ότι οι «δύσκολοι» μαθητές του Werribee Secondary College ήταν πολλοί είναι το γεγονός ότι εκείνη την περίοδο κάθε μέρα αποβάλλονταν ένας στους έξι μαθητές του σχολείου.

Το δικαστήριο αποφάσισε ο Δούλης να αποζημιωθεί με περίπου $1,2 εκατ. στα οποία συμπεριλαμβάνονται $300,000 για τα πάνδεινα που τράβηξε και για το γεγονός ότι αυτά του στέρησαν το δικαίωμα να χαρεί τη ζωή του, $466,433 για τα χρήματα που έχασε από την στιγμή που λόγω της κακής του ψυχολογικής κατάστασης δεν μπορούσε να εργαστεί και έως $500,000 για τα χρήματα που θα χάσει στο μέλλον λόγω της κατάστασής του.

Να αναφέρουμε ότι το ποσό των $500,000 μπορεί να αλλάξει καθώς θα υπάρξει νέα ακρόαση της υπόθεσης γι’ αυτό στα τέλη της εβδομάδας.
Εν τω μεταξύ, η συγκεκριμένη δικαστική απόφαση κρούει τον κώδωνα του κινδύνου τόσο για τα διευθυντικά στελέχη σχολείων που δεν λαμβάνουν υπόψη τις καταγγελίες των καθηγητών που αντιμετωπίζουν προβλήματα λόγω των μαθητών αλλά κυρίως για το υπ. Παιδείας που είναι αρμόδιο να πληρώσει για την αμέλειά τους.

Πηγή: Νέος Κόσμος

Κατά $11,50 το 15νθήμερο, η ατομική και κατά $17,40 για το κάθε ζευγάρι.

Κατά $11,50 το 15νθήμερο, η ατομική και κατά $17,40 για το κάθε ζευγάρι, θα αυξηθεί το επίδομα σύνταξης λόγω τιμαριθμικής αναπροσαρμογής του που γίνεται δύο φορές το χρόνο.

Η τελευταία αύξηση του επιδόματος σύνταξης, αλλά και κάποιων άλλων κοινωνικών επιδομάτων δόθηκε τον περασμένο Μάρτη και η τελευταία θα δοθεί στους δικαιούχους με τα τις 20 Σεπτέμβρη.

Σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, το επίδομα σύνταξης αυξάνεται δύο φορές το χρόνο και ανάλογα με τον τιμάριθμο.
Πιο συγκεκριμένα η αύξηση του Σεπτεμβρίου διαμορφώνει την ατομική σύνταξη στα $854,30 το δεκαπενθήμερο, ενώ το επίδομα σύνταξης για το ζευγάρι θα φτάσει στα $1.288 το δεκαπενθήμερο.

Η αύξηση των οικογενειακών επιδομάτων θα είναι πολύ μικρότερη καθώς θα κυμανθεί γύρω στα $7 ανά δεκαπενθήμερο για τον κάθε δικαιούχο.

Πηγή: Νέος Κόσμος

To μπρούτζινο αγαλματιδίο του Σίβα, στο οποίο παριστάνεται ως θεός του χορού που επεστράφει στην Ινδία

…και υπέγραψε συμφωνία για εξαγωγή ουρανίου

Η αυστραλιανή κυβέρνηση επέστρεψε πίσω στην Ινδία ένα σημαντικό έργο τέχνης το οποίο είχε προμηθευτεί η Εθνική Πινακοθήκη της Αυστραλίας από αρχαιοκάπηλο.
Πρόκειται για μπρούτζινο αγαλματιδίο του Σίβα, στο οποίο παριστάνεται ως θεός του χορού και το οποίο παρέδωσε ο Αυστραλός πρωθυπουργός, Τόνι Άμποτ, στον Ινδό συνάδελφό του Ναρέντρα Μόδι, κατά τη συνάντησή τους στο Νέο Δελχί.

Η Εθνική Πινακοθήκη Αυστραλίας, στην Καμπέρα, χωρίς καμία απολύτως αντίρρηση, είχε δεχθεί το επίσημο αίτημα της κυβέρνησης της Ινδίας για την επιστροφή του συγκεκριμένου έργου, αξίας 5 εκατ. δολαρίων.
Εξάλλου και η Εθνική Πινακοθήκη Ν.Ν. Ουαλίας, δεν έφερε αντίρρηση στο αίτημα της κυβέρνησης της Ινδίας για την επιστροφή του πέτρινου αγάλματος του Σίβα, αξίας 300.000 δολαρίων.

Και τα δυο έργα είναι περίπου 900 ετών.
Στο Νέο Δελχί ο κ. Αμποτ πρόκειται να υπογράψει συμφωνία με την οποία θα προμηθεύει την Ινδία ουράνιο για τους πυρηνικούς της αντιδραστήρες.
Η Αυστραλία και η Ινδία ήταν σε διαπραγματεύσεις για την παροχή ουρανίου από την Καμπέρα προς το Νέο Δελχί από το 2011 όταν η Αυστραλία σταμάτησε τις εξαγωγές ουρανίου στην Ινδία.

Η Αυστραλία είχε ζητήσει διαβεβαιώσεις από την Ινδία, η οποία δεν έχει υπογράψει τη διεθνή συνθήκη μη διάδοσης των πυρηνικών ότι το ουράνιο που θα της προμηθεύει θα χρησιμοποιηθεί για την κατασκευή πυρηνικών όπλων. Εκτιμάται ότι περίπου το 80% του παγκόσμιου ποσοστού ουρανίου είναι στη Νότια Αυστραλία.
Ο κ. Άμποτ έκανε λόγο, επίσης, για υπογραφή συμφωνίας ελευθέρου εμπορίου μεταξύ Αυστραλίας και Ινδίας, μίλησε για ενίσχυση των στρατηγικών δεσμών των δύο κρατών τόνισε ότι υπάρχουν περιθώρια για περαιτέρω συνεργασία στον τομέα των ενεργειακών πόρων, της επιστήμης, της τεχνολογίας και της εκπαίδευσης.
Έκανε δε λόγο «για ρόδινο μέλλον» στις σχέσεις των δυο χωρών σε όλους τους τομείς.

Την ίδια στιγμή με άρθρο του που δημοσιεύθηκε σε εφημερίδες της Ινδίας προσπαθεί να καθησυχάσει την Κίνα, σημειώνοντας ότι «η Αυστραλία αναζητά νέους φίλους, χωρίς να εγκαταλείπει τους παλιούς».

Η Ινδία είναι η πέμπτη μεγαλύτερη εξαγωγική αγορά για την Αυστραλία με οικονομικό όφελος περίπου 10,6 δισεκατομμύρια δολάρια. To εμπόριο της Αυστραλίας με την Κίνα ανέρχεται στα 150 δις.

Δεν έχουν τελειωμό οι αποκαλύψεις των συγκλονιστικών ευρημάτων στον τάφο της Αμφίπολης, που προκαλούν δέος και παγκόσμιο ενδιαφέρον! Το εντυπωσιακό ταφικό μνημείο στον λόφο Καστά της Αμφίπολης «ξετυλίγει» μέρα με τη μέρα τα μυστικά του.

Μετά τις εργασίες αφαίρεσης των αμμωδών χωμάτων που βρίσκονταν μπροστά από τον χώρο του δεύτερου διαφραγματικού τοίχου, οι αρχαιολόγοι βρέθηκαν μπροστά σε μια ιστορικής σημασίας ανακάλυψη, καθώς αντίκρισαν δύο μοναδικής τέχνης Καρυάτιδες, σμιλευμένες σε θασίτικο μάρμαρο, συμφυείς με πεσσό διατομής 0,20×0,60 μ.

Τα δύο νέα ευρήματα αποκαλύφθηκαν κάτω από το μαρμάρινο επιστύλιο, ανάμεσα στις μαρμάρινες παραστάδες. Μέχρι σήμερα δεν έχουν βρεθεί σε άλλον μακεδονικό τάφο Καρυάτιδες, ούτε και Σφίγγες. Κανείς πάντως δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν αυτό κρύβει κάποιον συμβολισμό.

«Πρέπει πρώτα να ολοκληρωθεί η ανασκαφή και μετά να πούμε αν ο λόγος για τον οποίο τοποθετήθηκαν στην είσοδο του τάφου Σφίγγες και Καρυάτιδες είχε κάποιον συμβολισμό ή πρόκειται για κάποιο διαφορετικό μοτίβο» σχολίαζαν αρχαιολόγοι.

Περιγραφή

Το πρόσωπο της δυτικής Καρυάτιδας σώζεται σχεδόν ακέραιο, ενώ από την ανατολική λείπει. Και οι δύο έχουν πλούσιους βοστρύχους που καλύπτουν τους ώμους τους, φέρουν ενώτια και φορούν χειριδωτό χιτώνα. Το δεξί χέρι της μιας και το αριστερό της άλλης ήταν προτεταμένα, ώστε με την κίνησή τους να αποτρέπουν συμβολικά εκείνους οι οποίοι θα επιχειρούσαν την είσοδο στον τάφο και ήταν ένθετα. Ακολουθείται, δηλαδή, η ίδια τεχνική με αυτήν στις κεφαλές και στα φτερά των Σφιγγών.

Οι μορφές, επί των οποίων σώζονται ίχνη κόκκινου και μπλε χρώματος, παραπέμπουν στον τύπο της Κόρης, ενώ ανάμεσα στα αμμώδη χώματα βρέθηκαν θραύσματα των γλυπτών, όπως τμήμα παλάμης και μικρότερα θραύσματα από τα δάχτυλά τους. Η διάταξη της δεύτερης εισόδου με τις Καρυάτιδες αποτελεί σημαντικό εύρημα, το οποίο συνηγορεί στην άποψη ότι πρόκειται για εξέχον μνημείο, ιδιαίτερης σπουδαιότητας. Μπροστά από τις Καρυάτιδες και από το ύψος της μέσης τους και κάτω αποκαλύπτεται δεύτερος τοίχος σφράγισης από πωρόλιθο, που ακολουθεί την ίδια τεχνική με αυτήν στην πρόσοψη του ταφικού μνημείου, ενώ αποτελεί ακόμη ένα χαρακτηριστικό της προσπάθειας των κατασκευαστών να αποτρέψουν την είσοδο στο μνημείο.

Κι ενώ οι πυρετώδεις εργασίες στον αρχαιολογικό χώρο του λόφου Καστά συνεχίζουν να φέρνουν στο φως ιδιαίτερα σημαντικά και ανεκτίμητης πολιτιστικής αξίας ευρήματα, παράλληλα με τις ανασκαφές πραγματοποιούνται εργασίες στήριξης του μνημείου, καθώς και θωράκισής του από τις καιρικές συνθήκες.

Την Παρασκευή απομακρύνθηκαν τα χώματα πίσω από τον δεύτερο διαφραγματικό τοίχο προκειμένου να εξισορροπηθούν οι γεωστατικές ωθήσεις των γαιών μεταξύ των δύο χώρων. Ετσι αποκαλύφθηκε σε απόσταση περίπου δύο μέτρων από τον θόλο και περίπου 4,5 μέτρων από το δάπεδο μαρμάρινη ορθογώνια πλάκα, μήκους 4,2 μ., πλάτους 1 μ. και πάχους 0,21 μ., σε άριστη κατάσταση.

Γιατί τα χέρια τους είναι παρατεταμένα;

Μια ακόμα ενδιαφέρουσα παράμετρος είναι τα δυο χέρια τους, το δεξί της μίας και το αριστερό της άλλης, τα οποία, αν και δεν σώζουν το μεγαλύτερο μέρος τους, έχουν φανερή κατεύθυνση: «Ήταν προτεταμμένα, ώστε με την κίνηση τους να αποτρέπουν συμβολικά εκείνους οι οποίοι θα επιχειρούσαν την είσοδο στον τάφο και ήταν ένθετα. Ακολουθείται, δηλαδή, η ίδια τεχνική, όπως στις κεφαλές και στα φτερά των Σφιγγών», σύμφωνα με την ανακοίνωση του υπουργείου.

Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να αναφέρουμε ότι τμήματα της παλάμης αλλά και μικρότερα θραύσματα από τα δάκτυλά τους που βρέθηκαν ανάμεσα στα αμμώδη χώματα, αφήνουν ανοιχτό το ενδεχόμενο να εντοπιστούν κι άλλα μέρη τους.

Ποιες πληροφορίες έχουμε για τον τύπο αυτό των γλυπτών, με διασημότερους εκπροσώπους τις έξι Κόρες που στήριζαν την οροφή της νότιας πρόστασης του Ερεχθείου και οι οποίες σήμερα βρίσκονται οι πέντε «ξαναγεννημένες» με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας στο Μουσείο της Ακρόπολης και η έκτη, που αφαίρεσε βίαια ο Έλγιν το 1801, στο Βρετανικό Μουσείο;

Οι Καρυάτιδες ταυτίζονται με τις νεαρές κοπέλες από τις Καρυές της Λακωνίας, που χόρευαν με καλάθια στο κεφάλι σε τελετουργίες προς τιμήν της Καρυάτιδος Αρτέμιδος. Οι γυναικείες μορφές τους χρησιμοποιήθηκαν στην αρχαία αρχιτεκτονική -κυρίως στον ιωνικό ρυθμό- αντί για κίονες, ενώ το «ανδρικό» τους αντίστοιχο είχε τη μορφή του Άτλαντα.

Ποιες θεωρούνται πρόδρομες μορφές των Καρυάτιδων του Ερεχθείου;

Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση είναι η εξής: Είναι οι  Κόρες που στόλιζαν τον Θησαυρό των Σιφνίων, ο οποίος χρονολογείται λίγο πριν το 525 π. Χ. και είναι ένα από τα εντυπωσιακότερα μνημεία στο ιερό των Δελφών. Αντί για κίονες, δύο Κόρες στήριζαν τον θριγκό του κτιρίου (τα αγάλματα εκτίθενται στο Μουσείο των Δελφών), ενώ η μία διατηρεί μεγάλο μέρος του κορμού και το κεφάλι με τον κάλαθο διακοσμημένο με ανάγλυφη διονυσιακή σκηνή μαινάδων και σιληνών. Τα ενδύματά τους πρέπει να ήταν κι αυτά χρωματισμένα (με κόκκινο, μπλε, πράσινο, ώχρα και χρυσαφί χρώμα) για περισσότερο εντυπωσιασμό.

Δύο άλλες Καρυάτιδες, του 1ου αι. π. Χ. αυτή τη φορά, στόλιζαν και στήριζαν τα μικρά προπύλαια του Ιερού της Δήμητρας της Ελευσίνας. Τεράστιες σε μέγεθος, η μία αποτελεί κεντρικό έκθεμα του μουσείου της Ελευσίνας, ενώ η δεύτερη βρίσκεται στο Fitzwilliam Museum του Cabridge.

Η «Κιστοφόρος Κόρη», όπως είναι γνωστή η Καρυάτιδα του ελληνικού μουσείου, φέρει στην κεφαλή της την κίστη, ένα κιβώτιο κυλινδρικού σχήματος που χρησίμευε για τη φύλαξη τροφών και το οποίο κρατούσαν στις μυστηριακές λατρείες, όπως αυτές των Ελευσινίων, οι κιστοφόροι.

Η Καρυάτιδα που βρίσκεται στο μουσείο του Cambridge, φέρει κι αυτή το ίδιο διακοσμητικό μοτίβο με την  αδελφή της, ενώ η ιστορία της έχει αρκετά κοινά με την Καρυάτιδα που άρπαξε ο Έλγιν: Έγινε περίπου την ίδια περίοδο με τη λεηλασία στην Ακρόπολη από τον περιηγητή Έντουαρντ Κλαρκ, διδάκτωρ του Cambridge, ειδικό στην ορυκτολογία, ο οποίος πέτυχε τη μεταφορά από την Ελευσίνα της κολοσσιαίας μαρμάρινης Kαρυάτιδας-Kιστοφόρου στην Αγγλία.

Μια ιστορία που «πρωταγωνιστεί» στο αρχαιολογικό ντοκιμαντέρ της Ελένης Στούπου-Κατσαμούρη «Το παράξενο πεπρωμένο της αρπαγείσας κόρης», το οποίο κέρδισε το βραβείο μικρού μήκους στο Διεθνές Φεστιβάλ Αρχαιολογικών Ταινιών της Αμιένης το 2010.

Οι «Μαγεμένες» της Θεσσαλονίκης, οι ανάγλυφες παραστάσεις που κοσμούσαν κάποτε τις δυο πλευρές των πεσσών μιας κορινθιακής κιονοστοιχίας, έχει επικρατήσει να ονομάζονται ως οι «Καρυάτιδες» της πόλης.

Νεότερες από τις προηγούμενες (είναι ρωμαϊκές, των τελών του 2ου αι. μ. Χ.), αλλά με παρόμοια ιστορία υφαρπαγής να τις συνοδεύουν, οι «Μαγεμένες» εκτίθενται σήμερα στο μουσείο του Λούβρου.

Οι οκτώ ανάγλυφες μορφές έφεραν μυθολογικές μορφές που σχετίζονταν με τη λατρεία του Διονύσου, όπως του ίδιου του θεού, της Αριάδνης, του Γανυμήδη, της Αύρας και του Διόσκουρου. Αργότερα οι Χριστιανοί τις ονόμασαν «Είδωλα», ενώ οι Ισπανοεβραίοι της πόλης «Las Incantadas», δηλαδή οι Μαγεμένες. Βρίσκονταν κοντά στην Αρχαία Αγορά, δίπλα από τα Λουτρά Παράδεισος.

Αξίζει να σημειωθεί ότι το 1864 αφαιρέθηκαν και μεταφέρθηκαν στη Γαλλία, με την άδεια των οθωμανικών αρχών, από τον Γάλλο παλαιογράφο Εμανουέλ Μίλερ. Η ιστορία τους έγινε ακόμα ένα αρχαιολογικό ντοκιμαντέρ, με τίτλο «Οι Μαγεμένες» (2010), μια παραγωγή του Αρχαιολογικού Ινστιτούτου Μακεδονικών και Θρακικών Σπουδών.

Πηγή:madata.gr

The lives of the families with loved ones on Malaysian Airlines flight MH730 have been in limbo since the fateful morning of March 8, when the plane and the 239 aboard disappeared.

Not knowing the fate of the people who were on the Boeing 777 plane has has made it impossible for their families to move forward.

Zhang Mei Ling became one of the faces of the grieving families after Malaysian Prime Minister Najib Razak said the search had moved from rescue to recovery of the bodies of those who were on the plane that had left Kuala Lumpur and was headed for Bejiing.

The plane disappeared after losing contact with air traffic control less than an hour after takeoff, triggering an intense search effort that started in the Gulf of Thailand and the South China Sea, and soon extended to other bodies of water.

Zhang firmly believed her daughter, Xiaomo Bai, and son-in-law, Muktesh Mukherjee, both Canadian citizens, were alive. The couple lived in Montreal a number of years ago, before moving to Chicago and then Beijing.

Zhang screamed to the hundreds of cameras, “My child isn’t dead, but being hidden by people somewhere we don’t know.”

She, like other family members of the 154 Chinese nationals on board, would repeat an old saying: “If they are alive I need to see them; if they are dead, I need to see the body.”

Zhang still sits in her living room and writes messages to her daughter, with photos of the couple quietly staring back at her as she types. She still holds out hope that her 37-year-old daughter will return her messages.

“I write that I miss her and I’m asking where she is,” Zhang said.

“I firmly believe they are alive,” she added. “I think they are being held hostage now.”

Zhang provided live in care for the missing couple’s two young boys, but it was eventually decided to have the children leave Beijing and continue their schooling while living with their paternal grandparents in England.

“I almost went crazy at that time,” she said. “I couldn’t really accept the fact that both kids suddenly left me. I [still] can’t really accept it, but I have to continue my own life.”

Zhang’s sister has been her rock amid all the tumult.

“Without her I wouldn’t be alive now,” she said.

Still, she maintains hope, praying and lighting incense at the local temple.

“I don’t ask too much. I just hope that they could come back early. During this six months, it’s been this belief that supports me.”

Skeptical of search location

Beijing resident Steve Wang, 25, is trying to continue with his life six months after his mother, Zhang Mai Ling, took the doomed flight.

“I’m trying to get back to work, but I know I can’t totally get back to it,” he said. “Every time I try, I just can’t concentrate on other things, other things not related to MH370.”

Wang was at first reluctant to speak to the media, but eventually took on the role of speaking on behalf of the victims of the modern air mystery. For weeks on end, he was interviewed live on a number of national television networks, and was quoted in newspapers on every continent.

Now, he says, interviews are “once a week or once every two weeks,” as other stories have come to dominate international headlines.

“I knew it would happen sooner or later because to most people, it’s just news,” said Wang. “It’s not like that for us. I really hope there are more people, more media that will keep doing something with it.”

Wang, like many relatives of the passengers, is unconvinced that the plane is anywhere near where the current search is located in the Indian Ocean.

“I think it’s ridiculous from the beginning,” he said. “They said they are confident that they are searching in the right place.”

Wang thinks there are clues in the investigation that should be pursued, and that some of the millions of dollars being spent searching the bottom of the Indian Ocean would be better spent on an independent investigation not run by the Malaysian government.

“I don’t believe the Malaysian government has the capability to do [an investigation],” he said. “From the beginning, they don’t know how to handle it.”

Wang said he and the other family members who lost people on MH370 feel powerless. He hopes for some kind of closure, but doesn’t know when it will happen.

“I think it will be found, but it will take a long time,” he said. “I don’t know if  it’ll be 10 years, 20 years, or 30 years or whether during my life they’ll find it. But it will be found.”

source: cbc.ca

House prices in Sydney continued to edge higher last week, but falls in most other capitals dragged the national average lower.

PRICES in the mainland state capitals fell by an average of 0.3 per cent in the week, which follows a week of flat prices, according to RP Data’s weekly analysis of home sales.

Despite the lull, the average is still up by 10.3 per cent from a year ago. So far this year, prices are up by 5.9 per cent, beating the gain of 5.0 per cent for the same part of last year. The heaviest weight on the national average last week was Melbourne, still up by 6.6 per cent for the year to date, but down by 0.9 per cent last week after a drop of 0.5 per cent the week before. Prices were also down in Brisbane, with back-to-back falls of 0.3 per cent, and a 2.4 per cent year-to-date rise. A weekly drop of 0.3 per cent in Perth, where prices are down 0.6 per cent so far this year, was the latest in a see-saw pattern – prices have not moved in the same direction for two consecutive weeks since two rises in a row in early June. In Adelaide, prices are up by 3.0 per cent since the end of last year, but gaining only incrementally, lifting only 0.1 per cent last week. In Sydney, prices rose another 0.2 per cent, the fifth weekly rise in a row, lifting the year-to-date gain to 9.2 per cent. It meant Sydney prices were still up by 15.6 per cent from a year before, a 23.7 per cent gain in just two years. Buyers are still eager on the whole, with the national auction clearance rate 74.4 per cent according to RP data, only a smidgin below numbers around 76 per cent recorded this time last year. There are signs of buyer resistance to higher prices in Melbourne, not just in the minor retreat in prices, but in the longer time houses are spending on the market – RP Data estimates it is now 45 days compared with 38 days a year ago. In Canberra, undermined by restrictive budget policy, and in Perth, where the mining investment boom is in its twilight, time on the market has lengthened. But it’s still very short in Sydney, and has shortened over the past year in Brisbane, Adelaide, Hobart and Darwin. The average time on the market for all the capitals combined – weighted according to the number of homes listed for sale – is about 49 days, right in line with where it was a year ago despite the double-figure percentage rise in prices. AVERAGE TIME HOUSES ARE ON THE MARKET SYDNEY: 28 days , down from 29 days a year ago MELBOURNE: 45 days, up from 38 days Brisbane: 63 days, down from 68 days Adelaide: 61 days, down from 71 days Perth: 64 days, up from 56 days Hobart: 65 days, down from 83 days Darwin: 53 days, down from 69 days Canberra: 42 days, up from 36 days Source: RP Data

H ομογενής καθηγήτρια και επικεφαλής του Τμήματος Ιστορικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μελβούρνης, Τζόι Δαμούση

Η καθηγήτρια Τζόι Δαμούση, κερδίζει υψηλού κύρους υποτροφία και βραβείο από το Αυστραλιανό Κέντρο Έρευνας.

Μόλις 16 ακαδημαϊκοί και ερευνητές προερχόμενοι από το παγκόσμιο ερευνητικό στερέωμα κατάφεραν φέτος να εντυπωσιάσουν με την ερευνητική τους δεινότητα και το αντικείμενο της έρευνάς τους το Αυστραλιανό Κέντρο Έρευνας (Australian Research Council – ARC) και να κερδίσουν την υψηλού κύρους τιμητική υποτροφία Australian Laureate Fellowship. Στη λίστα αυτών των λαμπρών επιστημόνων ανήκει και η ομογενής καθηγήτρια και επικεφαλής του Τμήματος Ιστορικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Μελβούρνης, Τζόι Δαμούση, την υποτροφία της οποίας συνοδεύει και το βραβείο του ARC Kathleen Fitzpatrick, που απονέμεται σε γυναίκες ακαδημαϊκούς που έχουν επιδείξει ιδιαίτερη δράση στην προώθηση και παροχή στήριξης σε άλλες γυναίκες που δραστηριοποιούνται στην έρευνα.

Και δεν είναι μόνο αυτό το σημαντικό πνευματικό επίτευγμα που, σίγουρα, μας κάνει όλους περήφανους, αλλά και το γεγονός ότι η ομογενής καθηγήτρια είναι η πρώτη γυναίκα ακαδημαϊκός του Πανεπιστημίου Μελβούρνης που κερδίζει τη συγκεκριμένη υποτροφία από το ARC.

Το θέμα της 5ετούς έρευνας που θα διεξάγει και η οποία θα χρηματοδοτηθεί από το ARC μέσω της παραπάνω υποτροφίας είναι «Η ιστορία των παιδιών που ήρθαν ως πρόσφυγες στην Αυστραλία» και αφετηρία της για την επιλογή του συγκεκριμένου ερευνητικού αντικείμενου αποτελεί παλαιότερη έρευνά της για το παιδομάζωμα την περίοδο του Εμφυλίου στην Ελλάδα.

Στην προηγούμενη ερευνά της, η κ. Δαμούση ασχολήθηκε με τα προσωπικά βιώματα των Ελλήνων, παιδιών και ενηλίκων που έζησαν την ταραγμένη δεκαετία του ’40, το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και τον Εμφύλιο, και αργότερα μετανάστευσαν στην Αυστραλία, καθώς και τον τρόπο με τον οποίο αυτά επηρέασαν και διαμόρφωσαν την ταυτότητά τους ως πολιτών μιας άλλης χώρας. Το αντικείμενο της έρευνάς της αυτής δεν ήταν αποκλειστικά τα παιδιά. Τώρα, όμως, η ομογενής διακεκριμένη επιστήμονας στρέφει αποκλειστικά το ερευνητικό της μάτι στα παιδιά ενώ παράλληλα διευρύνει το χρονικό πλαίσιο που θα εξετάσει η έρευνά της.
Όπως ανέφερε η ίδια στον «Νέο Κόσμο», το χρονικό πεδίο της νέας της έρευνας ξεκινά από την δεκαετία του 1920 έως και σήμερα.

Μέχρι στιγμής όλες οι έρευνες στο συγκεκριμένο θεματικό πεδίο δηλαδή αυτό της εγκατάστασης των προσφύγων στην Αυστραλία και του τρόπου με τον οποίο οι τραυματικές εμπειρίες που βίωσαν, όπως βασανιστήρια, πείνα, καταδίωξη στην χώρα προέλευσής τους, τους επηρεάζουν, ήταν γενικότερες και δεν αφορούσαν αποκλειστικά τα παιδιά.

«Τα παιδιά είναι μία πολύ ειδική κατηγορία και γενικότερα η κοινή γνώμη βλέπει με διαφορετικό μάτι τα παιδιά πρόσφυγες απ’ ό,τι τους ενήλικες πρόσφυγες. Η αθωότητά τους, το γεγονός ότι είναι πιο ευάλωτα από τους ενήλικες συγκινεί» ανέφερε η κ. Δαμούση η οποία στην έρευνά της θα εξετάσει το πώς η Αυστραλία και η αυστραλιανή κοινή γνώμη αντιμετώπιζε και αντιμετωπίζει μέχρι σήμερα τα παιδιά που ήρθαν και έρχονται ως πρόσφυγες στην Αυστραλία.
Μία άλλη πτυχή της νέας της έρευνας θα είναι και η ιστορική εξέλιξη στον τομέα της αναγνώρισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για τα παιδιά πρόσφυγες, όχι μόνο στην Αυστραλία, αλλά και σε διεθνές επίπεδο, και στον τρόπο με τον οποίο αυτή η εξέλιξη διαμόρφωσε αρχικά την πολιτική της Αυστραλίας και εν συνεχεία τις συνθήκες υποδοχής εκ μέρους της πολιτείας των παιδιών προσφύγων στην χώρα.

Η έρευνα της ομογενούς καθηγήτριας, εκτός από την μελέτη των παραπάνω, θα εμπεριέχει και την εξέταση του τρόπου υποδοχής αλλά και της κοινωνικοποίησης και ένταξής τους στην αυστραλιανή κοινωνία παιδιών προσφύγων τεσσάρων διαφορετικών κοινοτικών ομάδων εθνοτικής καταγωγής. Πρόκειται για τα παιδιά που ήρθαν ως πρόσφυγες από το Βιετνάμ, τη Βοσνία, το Σουδάν και το Αφγανιστάν.

«Η επιλογή των συγκεκριμένων κοινοτήτων έγινε με βασικό κριτήριο τη χρονική περίοδο που τα παιδιά πρόσφυγες ήρθαν στην Αυστραλία. Τα παιδιά πρόσφυγες που κατάγονταν από το Βιετνάμ ήρθαν στην Αυστραλία την δεκαετία του 1970, αυτά που έφτασαν εδώ ως πρόσφυγες μετά από το πόλεμο στην Βοσνία στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και έως τα μέσα της δεκαετίας του 1990 ενώ τα προσφυγόπουλα από το Σουδάν και το Αφγανιστάν σχετικά πρόσφατα» ανέφερε η καθηγήτρια κ. Δαμούση προσθέτοντας ότι με την πάροδο του χρόνου και σε συνάρτηση με τις κοινωνικές και πολιτικές αλλαγές που λαμβάνουν χώρα στην Αυστραλία αλλάζει και ο τρόπος με τον οποίο αυτά τα παιδιά ενσωματώνονται στην αυστραλιανή κοινωνία.

Τέλος, να αναφέρουμε ότι το βραβείο Kathleen Fitzpatrick, που συνοδεύει την υποτροφία της ομογενούς καθηγήτριας, επιφέρει και κάποιες ιδιαίτερα προσφιλείς σ’ αυτήν υποχρεώσεις. «Με ευχαριστεί ιδιαίτερα να εργάζομαι με νέες γυναίκες και να τις ενθαρρύνω να συνεχίσουν το ερευνητικό τους έργο. Ο χώρος μας και γενικότερα ο χώρος της έρευνας στον τομέα των Ιστορικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών είναι ανδροκρατούμενος. Χρειαζόμαστε περισσότερες γυναικείες φωνές σ’ αυτόν» είπε χαρακτηριστικά.

Πηγή: Νέος Κόσμος