Daily Archives: April 24, 2016

A sudanese migrant, victim of racist violence in Athens, shows his wounds in this photograph by Giorgos Moutafis for Reuters

Στο στόχαστρο κυρίως άτομα διαφορετικού σεξουαλικού προσανατολισμού

Κατακόρυφη αύξηση των λεκτικών και σωματικών επιθέσεων σε βάρος των ανθρώπων με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό παρατηρήθηκε το 2015, σύμφωνα με τα στοιχεία της ετήσιας έρευνας του Δικτύου Καταγραφής Περιστατικών Ρατσιστικής Βίας.

Τα 185 από τα συνολικά 273 περιστατικά που καταγράφηκαν την περσινή χρονιά από τα μέλη του Δικτύου αφορούν περιστατικά με θύματα της LGBTQ κοινότητας (Lesbian, Gay, Bisexual, Trans, Queer), τα οποία κορυφώθηκαν την περίοδο της ψήφισης του συμφώνου συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια, με επιθέσεις τόσο σε ακτιβιστές όσο και σε απλούς πολίτες.

Οι επιθέσεις που καταγράφηκαν περιλαμβάνουν σχεδόν κάθε τύπο εγκληματικής πράξης και έντασης, από πυροβολισμούς που είχαν ως αποτέλεσμα την πρόκληση σοβαρών σωματικών βλαβών και βιασμούς με στόχο την απαξίωση του θύματος και τη «διόρθωση» των σεξουαλικών προτιμήσεών του έως λεκτικές επιθέσεις, οι οποίες είναι συνηθισμένες στην ελληνική κοινωνία.

MΕΣΑ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

«Ιδιαίτερη αναφορά πρέπει να γίνει στα ενδοοικογενειακά περιστατικά που συνήθως λαμβάνουν χώρα με την αποκάλυψη των σεξουαλικών προτιμήσεων ή της ταυτότητας φύλου του παιδιού στους γονείς αλλά και τα ενδοσχολικά περιστατικά», αναφέρει η έκθεση.

Είναι χαρακτηριστικό ότι σε 26 περιστατικά το θύμα είχε ηλικία από 11 έως 18 χρονών. «Και όλα αυτά είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, αφού είναι δύσκολο για τα θύματα να μιλήσουν για όσα τους έχουν συμβεί», τονίζει ο Φίλιππος Παγάνης, πρόεδρος της Colour Youth – Κοινότητας LGBTQ Νέων Αθήνας. Η πέμπτη κατά σειρά ετήσια έρευνα του Δικτύου, το οποίο δημιουργήθηκε με πρωτοβουλία της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, καταγράφει επίσης αύξηση των επιθέσεων σε βάρος προσφύγων και μεταναστών.

Όπως προκύπτει από τις συνεντεύξεις των θυμάτων, δεν έχει εκλείψει η δράση οργανωμένων ομάδων στις γειτονιές, ενώ συνεχίζονται οι λεκτικές επιθέσεις από μεμονωμένους πολίτες και οι διακρίσεις από εργοδότες. «Καταγράφεται η συνύπαρξη -εντός της ίδιας κοινωνίας- της αλληλεγγύης, που επιδεικνύει ένα μεγάλο τμήμα του πληθυσμού στο πλαίσιο της προσφυγικής κρίσης, με τη βίαιη συμπεριφορά ενός άλλου τμήματος του πληθυσμού», επισημαίνει η Τίνα Σταυρινάκη, βοηθός συντονίστρια του Δικτύου, η οποία επισήμανε ότι ακόμα και στα σημεία εισόδου και προσωρινής διαμονής προσφύγων καταγράφηκαν επτά περιστατικά σε βάρος νεοαφιχθέντων.

ΑΝΗΣΥΧΙΑ

Από την πλευρά του, ο γενικός γραμματέας Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Κωστής Παπαϊωάννου, εξέφρασε την ανησυχία ότι «στο μέλλον θα βρούμε μπροστά μας τις καθυστερήσεις των διωκτικών και δικαστικών Αρχών σε αυτό το θέμα».

Κατά τα λοιπά, όπως και τα προηγούμενα χρόνια, σημαντικός παραμένει ο αριθμός καταγεγραμμένων περιστατικών στα οποία εμπλέκονται ένστολοι, ελαφρώς μειούμενος είναι ο αριθμός των περιστατικών με θύτες δημοσίους υπαλλήλους και θύματα άτομα της LGBTQ κοινότητας, ενώ εντοπίστηκαν και τα πρώτα περιστατικά ρατσιστικής βίας κατά ανήλικων Ρομά. Τέλος, και το 2015 υπήρξε έντονη έκφραση αντισημιτισμού, με βεβηλώσεις μνημείων από νεοναζιστικές οργανώσεις.

ΤΗΝ ΒΙΑΣΑΝ ΚΑΙ Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΗΣ ΤΗΝ ΠΙΕΖΕ ΝΑ ΣΩΠΑΣΕΙ

Ένα περιστατικό αφορούσε «διορθωτικό βιασμό» λεσβίας από άνδρες. Το θύμα, σε άσχημη κατάσταση, επέστρεψε στο σπίτι του. Εκεί διηγήθηκε το γεγονός στη μητέρα της, η οποία χτύπησε το θύμα και της απέδωσε την ευθύνη του συμβάντος λόγω του σεξουαλικού προσανατολισμού της. Η μητέρα του θύματος ζήτησε να μη μάθει τίποτα ο πατέρας της και η γειτονιά για να μην «ντροπιαστούν». Επίσης της είπε πως θα το ξεπεράσει με τον καιρό και γι’ αυτό να «βάλει μυαλό», να «αλλάξει μυαλά», αλλιώς θα τη σκοτώσει για την ντροπή που πιθανά να περάσει η οικογένειά τους.

ΠΛΑΤΕΙΑ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ: ΕΒΑΛΑΝ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΣΚΗΝΗ ΑΛΛΟΔΑΠΟΥ

Το θύμα διέμενε σε σκηνή στην πλατεία Βικτωρίας, περίπου το τελευταίο δεκαήμερο του Δεκεμβρίου. Ομάδα Ελλήνων πήγε στην πλατεία και άρχισε να φωνάζει κατά των ανθρώπων που είχαν κατασκηνώσει στην πλατεία για να φύγουν και να αδειάσουν την περιοχή. Σύμφωνα με το θύμα, ενώ φώναζαν και έσπρωχναν τους άλλους, στοχοποίησαν και έβαλαν φωτιά στη σκηνή του. Η σκηνή έπεσε πάνω του και υπέστη εγκαύματα δευτέρου βαθμού στο δεξιό μέρος του σώματός του. Δεν έλαβε θεραπεία για τα εγκαύματα και σύμφωνα με τον γιατρό της Praksis στην Ειδομένη μολύνθηκαν, οπότε χρειάστηκε αντιβιοτικά. Το θύμα μοιάζει πολύ ευάλωτο και δυσκολεύεται να δείξει εμπιστοσύνη σε οποιονδήποτε.

*Από το «Έθνος».

Ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, Barak Obama, και η πρώην γενική κυβερνήτης της Αυστραλίας, Quentin Bryce, έχουν ένα κοινό: Έχουν στην συλλογή τους σκαλιστά αυγά των αυστραλιανών πτηνών emu φιλοτεχνημένα από έναν Έλληνα.

Δεν είναι οι μόνοι. Πολλοί άνθρωποι και πολλές διασημότητες έχουν αυγά που σκάλισε ο συμπάροικος Σταύρος Μαργαρίτης, ο οποίος, όμως, έχει χαρακτηριστεί «μοναδικός» από τους Αυστραλούς. 

Η ζωή του “unique” man -όπως έγινε γνωστός μέσα από το βιβλίο του συγγραφέα, Kevin Hallewell, στο βιβλίο με τον τίτλο «Stavros – A Unique Man»-, όχι μόνο έχει καταγραφεί μα έχει γίνει βίντεο και τραγούδι στην Αυστραλία.

Και τι δεν έχει κάνει στη ζωή του ο Σταύρος Μαργαρίτης! Μεταξύ άλλων, υπήρξε πυγμάχος, παίκτης ράγκμπι, αλλά και φονέας καγκουρό!

Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα απ’ την αρχή σε μια «κατάθεση» του ίδιου στο «Νέο Κόσμο», όπου λέει:

«Έτυχε να γεννηθώ το 1937 μέσα στη φοβερή και δύσκολη εποχή του Β’ Παγκοσμίου και Εμφυλίου πολέμου, «την εποχή του ξυπόλητου τάγματος», που αν δεν καταφεύγαμε να γλυτώσουμε στα μακρινά και απάτητα μέρη στα βουνά, στα βράχια και τις σπηλιές, θα μας σκότωναν ή θα πεθαίναμε από την πείνα.

Από το 1937 που γεννήθηκα έως το 1953, πριν μεταναστεύσω στην Αυστραλία, όλα μου τα χρόνια τα πέρασα έξω στην ύπαιθρο, στη φύση και, σύμφωνα με τις συμβουλές του παππού μου, ο οποίος με έμαθε τα λίγα κολλυβογράμματα, λέγοντάς μου μυθιστορήματα και ιστορίες από τις περιπέτειες του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Την εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, το 1943, είχαν καεί όλα τα σπίτια του χωριού μου από τους Ιταλούς κατακτητές. Θυμάμαι που όλοι μας τρέχαμε να γλυτώσουμε στα απάτητα μέρη των βουνών, μέσα στις σπηλιές και, ευτυχώς, επιβιώσαμε από την κτηνοτροφία. Ήμουν τυχερός που μεγάλωσα δίπλα στον σοφό παππού μου παρέα με τη φύση και μακριά από σχολεία, από την πόλη και την πολυκοσμία. Ο παππούς μου μού έμαθε τους τρόπους και τα μυστικά για το πώς να ζω μέσα στη φύση με όλες τις δυσκολίες της και τα λίγα φτωχά γράμματα. Μου διηγιόταν τις περιπέτειές του και τις ιστορίες που βίωσε στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και αυτά όλα τα «τύπωνα» μες στο μυαλό μου.

Εγώ και ο παππούς μου το καλοκαίρι ζούσαμε στα βουνά της Βουνιχώρας και τον χειμώνα ξεχειμωνιάζαμε με τα πρόβατα κάτω στις όμορφες και γραφικές παραλίες του Γαλαξιδίου του Νομού Φωκίδας».

Ο Σταύρος Μαργαρίτης, λοιπόν, γεννημένος σε ένα ορεινό χωριουδάκι της Φωκίδας, τη Βουνιχώρα, λίγα χιλιόμετρα έξω από το Γαλαξίδι, το 1937 μετανάστευσε λόγω ανέχειας στην Αυστραλία μόλις σε ηλικία 16 χρόνων. 

Αφηγείται, πάλι, ο ίδιος:

«Δίχως, λοιπόν, σχολική μόρφωση και μακριά από την πολυκοσμία, το Δεκέμβριο του 1953 η τύχη μου με οδήγησε και βρέθηκα στην άλλη άκρη του κόσμου, την Αυστραλία, στο απόμακρο χωριό Saint George του Queensland, όπου έζησα το περισσότερο διάβα της ζωής μου, μόνος μέσα στη φύση».

Και, όντως, μετά από 30 μέρες ταξιδιού φτάνει στο Saint George μια πόλη κοντά στο Queensland όπου εκεί διέμενε ένας θείος του ιδιοκτήτης κάποιου καφέ. Ο Σταύρος δούλεψε πολύ σκληρά, έκανε πολλές και διαφορετικές δουλειές και με πολύ χαμηλό μισθό. Δούλεψε ως ξυλουργός, σερβιτόρος, διετέλεσε παίκτης του rugby αλλά και πυγμάχος. Στην τελευταία του δουλειά ως κουρέας, συνδύασε και το κυνήγι των καγκουρό, Την ημέρα ήταν ένας απλός κουρέας και τα βράδια κυνηγούσε καγκουρό. Υπήρξε τόσο επιδέξιος κυνηγός που στο ενεργητικό του μετρά πάνω από 1.000.000 καγκουρό».

Αφήνουμε πάλι τον ίδιο, με δικά του λόγια, να μας αφηγηθεί τη ζωή του στην Αυστραλία:

«Αναγκάστηκα να επιζήσω και να βγάλω το ψωμί ως κυνηγός, κυνηγώντας καγκουρό, αγριογούρουνα, κουνέλια, άγρια σκυλιά dingo. Και όλα αυτά για το δέρμα και το κρέας τους. Συνέχισα μετά με το εμπόριο πουλώντας κρέατα, δέρματα, γούνες, χρυσαφικά και ό,τι άλλο μου τύχαινε στο διάβα της ζωής μου. Γνώρισα πολλούς ανθρώπους όλων των φυλών του κόσμου ως κυνηγός και έμπορος και συνεργάστηκα με πολλούς επιχειρηματίες και εργάτες.

Με την πάροδο των ετών, κατέληξα τα τελευταία χρόνια να ασχοληθώ με το πολυαγαπημένο μου χόμπι του σκαλίσματος αυγών του πουλιού emu, που είναι σήμερα το μοναδικό άγνωστο στολίδι του κόσμου. Σήμερα διατηρώ μια Gallery (έκθεση) σκαλισμένων αυγών, στο Saint George, όπου προσέρχεται και την επισκέπτεται πολύς κόσμος απ’ όλα τα μέρη της Αυστραλίας και από όλα τα μέρη του κόσμου. Είμαι πολύ υπερήφανος γι’ αυτές τις δημιουργίες μου, οι οποίες αποτελούν το μοναδικό φαινόμενο σε όλο τον κόσμο και τα έργα μου κοσμούν πολλές συλλογές διάσημων ανθρώπων».

Ο κ. Σταύρος Μαργαρίτης είναι παντρεμένος και έχει δυο κόρες. Παρ’ όλη την επιχειρηματική του δραστηριότητα στη δεύτερη πατρίδα του, ποτέ δεν ξέχασε τη μητέρα πατρίδα, την Ελλάδα. Μόλις άρχισε να κερδίζει αρκετά χρήματα, ξεκίνησε τα ταξίδια του στην Ελλάδα. Εκεί συνειδητοποίησε πόσο του έχει λείψει τόσο η πατρίδα όσο κι η οικογένειά του. 

Μάλιστα στο χωριό του εγκατέστησε και ένα λυόμενο σπίτι από την… Αυστραλία!

ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ

Ο κύριος Σταύρος έχει καταφέρει να εξελίξει τα αυγά του πουλιού emu, που έχει πολλά κοινά με τη στρουθοκάμηλο, σε έργα υψηλής τέχνης. 

Τα εξαιρετικά και μοναδικά έργα τέχνης του με την απίστευτη τεχνοτροπία, έχουν εκτεθεί σε φημισμένες γκαλερί σε όλο τον κόσμο. Αξίζει να επισημανθεί ότι όλοι οι τουριστικοί οδηγοί στην Αυστραλία αναφέρονται στο μουσείο ως ένα από τα σπουδαιότερα αξιοθέατα της περιοχής. 

Το βαθυπράσινο αυγό του emu έχει ύψος 15 εκατοστά και περιφέρεια 33 εκ. και μετατρέπεται από τον κυρ-Σταύρο σε έργο τέχνης με το σκάλισμα γεωμετρικών σχημάτων και παραστάσεων.

Όπως λέει, σκαλίζοντας προοδευτικά το αυγό αποκαλύπτονται 8-10 αποχρώσεις».

Πηγή:Νέος Κόσμος

Το Ελληνικό Παράρτημα RSL καλεί τα μέλη του να λάβουν μέρος στην παρέλαση του Anzac Day

Το Ελληνικό Παράρτημα RSL καλεί τα μέλη του να λάβουν μέρος στην παρέλαση του Anzac Day στο κέντρο της Μελβούρνης.

Τα μέλη θα συγκεντρωθούν στο Princess Walk (δίπλα από το Federation Square, Swanston Street) στις 12 το μεσημέρι και στις 12.20 θα ξεκινήσει η παρέλαση προς το Shrine of Remembrance.

Υπενθυμίζεται ότι στις 25 του Απρίλη, γιορτάζεται η επέτειος της απόβασης των Αυστραλών και Νεοζηλανδών στρατιωτών και της μάχης που ακολούθησε, στην Καλλίπολη, το 1915. Αρχικά, ονομαζόταν Μέρα της Μνημοσύνης, αλλά επικράτησε η γενική ονομασία ANZAC, που αφορά το εκστρατευτικό σώμα της Αυστραλίας και της Ν. Ζηλανδίας…

Κάθε χρόνο με ευκαιρία αυτής της επετείου γίνεται και μια αποτίμηση για την ιστορική και γεωπολιτική σημασία της Λήμνου, τόσο σε σχέση με τους ισχυρούς δεσμούς της με την δύναμη των Αυστραλών και Νεοζηλανδών (ANZAC, ονομασία που διατηρούν μέχρι και σήμερα) όσο και σαν τοποθεσία στην οποία άφησε ανεξίτηλο ιστορικό αποτύπωμα ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος.

Το κοιμητήριο των εκατοντάδων Αυστραλών και Νεοζηλανδών στρατιωτών, που έχασαν τη ζωή τους τότε, ήταν πρώην στρατόπεδο εκπαίδευσης και ο χώρος όπου στεγάστηκε το 3ο Γενικό Νοσοκομείο των αυστραλιανών δυνάμεων (το κύριο κέντρο περίθαλψης των τραυματιών). Η Λήμνος θα γίνει ένας διαχρονικός χώρος όπου η ανθεκτικότητα, η πάλη, και ακόμη και η αγάπη, θα ξετυλίξουν σε μια τόσο ταραγμένη περίοδο της παγκόσμιας ιστορίας.

Πάνω από 50.000 στρατιώτες της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας πολέμησαν κατά τη διάρκεια της εκστρατείας της Καλλίπολης (1915), μια συμμαχική εκστρατεία με στόχο να κατακτήσει την χερσόνησο της Καλλίπολης για να μπορέσουν οι συμμαχικές ναυτικές δυνάμεις να έχουν πρόσβαση στα Δαρδανέλια. Κεντρικός στόχος τους ήταν να καταλάβουν την Κωνσταντινούπολη, την πρωτεύουσα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που ήταν σύμμαχος της Γερμανίας.

Η εκστρατεία στην Καλλίπολη κράτησε οκτώ μήνες στη διάρκεια των οποίων τα στρατεύματα των ANZAC αντιμετώπισαν την αντίσταση των Οθωμανών. Οι συμμαχικές δυνάμεις απομακρύνθηκαν στο τέλος του 1915. Και οι δύο πλευρές υπέστησαν απώλειες και σκληρές κακουχίες, με πάνω από οκτώ χιλιάδες Αυστραλούς στρατιώτες να χάνουν τη ζωή τους και άλλους δέκα εννέα χιλιάδες τραυματίες. 

Λόγω της γεωγραφικής της θέσης, απέναντι από τις ακτές της Καλλίπολης, η Λήμνος θα χρησίμευσε ως σημείο για την αποβίβαση, την ανάπαυση, τον ανεφοδιασμό και την ιατρική περίθαλψη των χιλιάδων στρατιωτών της Αυστραλίας και της Νέας Ζηλανδίας, με τις εκατοντάδες των Αυστραλών νοσοκόμων που στάλθηκαν να παρέχουν φροντίδα στα στρατεύματα.

Η απόσταση περίπου 80 χιλιομέτρων από τις ακτές της Καλλίπολης, έκανε τη Λήμνο προνομιακή για προσγείωση, ανεφοδιασμό και ανάπαυση: όλοι οι Αυστραλοί στρατιώτες πέρασαν από τη Λήμνο, για να ασκηθούν σε εκφορτώσεις και να αναπαυθούν ή να λάβουν θεραπεία στον ιατρικό καταυλισμό που είχε στηθεί στο νησί. Το λιμάνι της Λήμνου ήταν ένα σημείο αφετηρίας για όλες τις ναυτικές και υποβρύχιες αποστολές στην Καλλίπολη.

Μόνο τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο του 1915, το αυστραλιανό ιατρικό στρατόπεδο που ιδρύθηκε στη Λήμνο φιλοξένησε σχεδόν 100.000 τραυματίες στρατιώτες. Πάνω από διακόσιες Αυστραλές νοσοκόμες άσκησαν τα καθήκοντά τους στο νησί. Μία από αυτές, η Clarice Daley, παντρεύτηκε τον λοχία Ernest Lawrence στα δυτικά του στρατοπέδου του Μούδρου, τον Οκτώβριο του 1915. Το γεγονός του γάμου τους έστειλε μια αχτίδα φωτός στις χιλιάδες των στρατιωτών που είχαν χάσει τους συναδέλφους τους ή που είχαν τραυματιστεί οι ίδιοι στον πόλεμο.

Ως αποτέλεσμα του ρόλου της στην εκστρατεία της Καλλίπολης, η Λήμνος έλαβε εύσημα των επιφανών προσώπων της Αυστραλίας, όπως ο Albert Jacka και οι στρατηγοί Birdwood και Monash. Τα δύο μεγάλα νεκροταφεία της Κοινοπολιτείας βρίσκονται στη Λήμνο, στις περιοχές Μούδρου και Πορτιανού αντίστοιχα.

Η σύνδεση του νησιού με το σώμα των ANZAC έχει ως αποτέλεσμα να διατηρείται μέχρι σήμερα μια ισχυρή σχέση με την Αυστραλία.

Πηγή:Νέος Κόσμος

A GRAPHIC film depicting the “horror” of the Port Arthur massacre will go ahead despite the filmmaker anticipating death threats and failing to gain support from those affected by the tragedy.

Australian producer Paul Moder said the script for Bryant — the Port Arthur Massacre was in the advanced stages with filming to start later this year.

Mr Moder said he doesn’t have the blessing of victims’ families, survivors or the Port Arthur community, but that he wouldn’t be deterred.

None of the survivors contacted by news.com.au wanted to discuss the film.

Mr Moder said the story centred around gunman Martin Bryant, who killed 35 people and wounded another 23, in a mass shooting at Port Arthur, Tasmania 20 years ago.

Mr Moder said he was haunted by the tragedy and felt it was time “to examine the event in unflinching detail, free from agenda and bias”.

The Melbourne-based filmmaker is in talks with US-based Australian Michael Rymer (Battlestar Galactica TV series, Queen of the Damned) to direct the film.

He wants to cast an actor who is “not afraid to go there on screen and portray Martin with all his ugliness, complexity and yes, his own pain”.

“This would be a challenging role for anyone to play and may not necessarily be great for their career,” Mr Moder told news.com.au.

“The film will be a drama and I will not shy away from depicting the inherent violence and madness of the tragedy in a graphic manner, to do otherwise, to glorify or sanction the violence would not do the film, nor the tragedy justice.

“I do implore those who would be traumatised by seeing a re-enactment, not to view the film if they feel it will not help their healing process.”

Next week will mark the 20th anniversary of the Port Arthur massacre. But time hasn’t erased the horrific memories of the ordeal for the survivors who experienced it. Nor has it closed the holes in the hearts of those who lost loved ones.

Port Arthur massacre survivor John Fidler told news.com.au he was not previously aware of plans to make the film. He said he didn’t want to comment further because his wife Gaye was struggling after recently dredging up the past in a television interview. The couple were in the Broad Arrow cafe when Bryant opened fire. Two of their friends were killed in the massacre.

Walter Mikac, who lost his wife Nanette and two young daughters, Alannah and Madeline, in the tragedy, has long defied the killer and refused to publicly speak his name. Mr Mikac didn’t want to comment on the making of the film.

Mr Moder said he had spoken with some of the survivors and victims’ family members about making the film but had not won the majority’s support.

“I am being warned off by those sympathetic to the desire by many to bury the event in Australia’s collective memory,” he said.

“There is so much anger, frustration and distress 20 years on (and) that says clearly to me, we must look at trying to alleviate this.

“I don’t believe repressing the tragedy will accomplish this.

“I know this is not the belief of all and I will most likely get death threats, be misquoted and taken out of context and ongoing criticism, but I am not afraid.”

He said sensitivities will be taken into account when making the film.

“It is a real event, so the greatest challenge lies in depicting the horrific nature of the crime and eliciting the type of response from audiences we should feel; outrage, disgust and horror,” he said.

“I will try to protect people’s privacy, anonymity and include their viewpoint as best I can.”

According to Mr Moder, he would like the opportunity to meet with more of the victims’ families and members of the Port Arthur community.

“I want to try and reassure them that the film will not trivialise their loss or identity and I’m not afraid to take their flak and condemnation,” he said.

“I plan to visit Tasmania soon and hopefully gain their blessing.”

Mr Moder said he would ideally like to shoot the film in Port Arthur but would use another location, possibly in New South Wales or Victoria, if he didn’t gain support from the community.

“It’s still too raw,” he said.

The Port Arthur Historic Site Management Authority told news.com.au that permits needed to be obtained to film in the area.

The Port Arthur massacre remains the biggest mass shooting in Australia’s history.

“Like most unpleasant revisitations of traumatic historic, events …(including) Gallipoli … (Australians) don’t need to see a film like this, but they should,” Mr Moder said.

“It is only through courageous and respectful examination of traumatic events that people can reach an understanding of them and then truly be able to move on.”

Mr Moder said he was prepared for backlash over the film but that wouldn’t stop him from making it.

“We should feel angry, traumatised and confronted,” he said.

“Tasmania and by consequence, all of Australia, lost a great deal of its innocence on that day.

“I will never apologise for my decision to make this film, a filmmaker’s charge is to document life and bring understanding to the world through cinema.”

Source:news.com.au

Papiss Cisse and Jack Colback boosted Newcastle United’s hopes of avoiding relegation as the Magpies fought back to draw 2-2 with Liverpool on Rafael Benitez’s latest return to Anfield.

Liverpool had entered Saturday’s Barclays Premier League match in a rich vein of form, including a 4-0 win over Everton on Wednesday, and appeared in cruise control at half time.

Daniel Sturridge scored in the second minute for his fourth goal in as many BPL matches, before Adam Lallana’s fine effort on the half hour made it 2-0.

But Benitez, who knows about comebacks having led Liverpool to UEFA Champions League glory in 2005 after being 3-0 down against AC Milan at half-time, saw Cisse’s header after the break start the revival.

The Newcastle supporters were on their feet again in the 66th minute when Colback’s drive took a huge deflection to leave Simon Mignolet stranded.

Newcastle have five points from their past three matches and are a point from safety, while Liverpool will look to regroup ahead of Thursday’s UEFA Europa League semi-final first leg at Villarreal after their four-match winning BPL run came to an end.

Liverpool’s preparations were hindered by the news that Mamadou Sakho would not be considered for selection while UEFA conducts an investigation into a possible doping violation. Sakho watched on as Kolo Toure took his place in one of five changes.

But there was no visible impact form his absence as Liverpool led in the second minute when Alberto Moreno’s long free-kick was chested down by Sturridge, who turned in the area and arrowed a shot into the bottom right-hand corner.

Sturridge was full of confidence and cleared the crossbar with a long-range effort.

Newcastle were second best and there was little surprise when Lallana made it 2-0, the midfielder bending a sublime 20-yard left-foot effort past Karl Darlow.

The visitors created few chances, but Cisse could have done better when he headed Andros Townsend’s cross wide of the right post.

But the Newcastle forward did better with a header shortly after the break, after Vurnon Anita’s deep right-wing cross caught Mignolet in no man’s land.

Sturridge had penalty claims for a trip from Cheick Tiote turned down and a Newcastle counter-attack led to Moussa Sissoko passing up the chance to shoot in a promising position.

Liverpool thought they had regained the two-goal cushion when Roberto Firmino tapped in after Sturridge’s header was saved, but the Brazilian was offside.

Anfield was stunned in the 66th minute when Townsend’s cross was not dealt with and the on-rushing Colback saw his low strike take a huge deflection beyond Mignolet.

Benitez threw on Aleksandar Mitrovic in search of a winner and Liverpool’s defending became more frantic.

The visitors had to remain on guard, though, and Anita made a crucial block from Philippe Coutinho’s goalbound effort to make sure the points were shared.

Liverpool manager Jurgen Klopp: “No, I’m not angry. It doesn’t feel like we won a point. It feels like we have lost it. It’s not our best day.

“It was an intensive game. Newcastle had two shots and two goals. We had a few more shots and could have scored more goals but didn’t and have to take what we can get.”

Newcastle manager Rafa Benitez: “I’m really pleased because of the passion and fight they showed. We changed two or three little things but we were still working hard and believed we could do it. A draw is fine for us at the moment.

“When you are bottom of the table and can still see this spirit and fight you have to be pleased. It’s a bigger step for us because we can keep believing. every game now for us is massive. I have the Geordies and the Scousers on my side.”

source:premierleague.com

Άμστερνταμ, Ολλανδία

Την πάγια θέση ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται ελάφρυνση του χρέους επανέλαβε ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε από το Άμστερνταμ όπου συνεδριάζει το Ecofin, συμπληρώνοντας πως το ελληνικό χρέος δεν θα ρυθμιστεί όσο η ανάλυση δείχνει πως είναι βιώσιμο.

Επιπλέον ανέφερε πως η Ελλάδα ωφελείται ήδη από χαμηλά επιτόκια δανεισμού και μακρές ωριμάνσεις, ενώ οι προτάσεις για πάγωμα των χαμηλών επιτοκίων του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕSM) παραβιάζουν τους κανόνες του ESM.

Πηγή:in.gr

«Όχι σε νέα έκτακτα μέτρα» είναι το μήνυμα που στέλνει ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, με συνέντευξή του στο Euronews, τονίζοντας πως η χώρα χρειάζεται ελάφρυνση του χρέους και ανάπτυξη με κοινωνική συνοχή.

Ερωτηθείς για την προοπτική υπερψήφισης των νομοσχεδίων που πρόκειται να έρθουν στη Βουλή, ο πρωθυπουργός δηλώνει ότι για πρώτη φορά στην Ελλάδα η σημερινή κυβέρνηση έχει λάβει εντολή υλοποίησης μιας δύσκολης συμφωνίας, μετά το κλείσιμο της συμφωνίας και όχι πριν, και για πρώτη φορά ο ελληνικός λαός ήξερε τι είναι πάνω στο τραπέζι.

«Συνεπώς δεν υπάρχει κανένα ζήτημα σε ό,τι αφορά την υλοποίηση της συμφωνίας. Γι’ αυτό λέμε και ξαναλέμε: Ό,τι ακριβώς προβλέπει η συμφωνία. Δεν ζητάμε τίποτα λιγότερο, τίποτα περισσότερο. Η συμφωνία θα υλοποιηθεί, η χώρα θα βγει από την κρίση, η κοινοβουλευτική πλειοψηφία είναι επαρκής. Αρκεί να μην επιτρέψουμε σε κάποιους να θελήσουν επιπρόσθετα βάρη από αυτά που ορίζει η συμφωνία. Και, βεβαίως, δεν έχουν καμία δικαιολογία πλέον να επιμένουν σε αυτό γιατί τα αποτελέσματα, τα νούμερα, η πραγματικότητα τους διαψεύδουν» τονίζει.

Αναφερόμενος στα στοιχεία της Eurostat, ο πρωθυπουργός σημειώνει ότι η ελληνική οικονομία είναι ένα βήμα πριν την ανάκαμψη, βρίσκεται στο κατώφλι της εξόδου από την κρίση, και γι΄αυτό πρέπει να ληφθούν οι σωστές αποφάσεις, «που σημαίνει ότι η Ελλάδα στην τελευταία στροφή χρειάζεται ώθηση προς τα μπρος και όχι σπρωξιά προς τα πίσω».

«Τα στοιχεία της Eurostat αποδεικνύουν ότι η δημοσιονομική απόδοση της Ελλάδας το 2015 ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Και ας μην ξεχνάμε ότι το 2015 ήταν μια δύσκολη χρονιά για την Ελλάδα. Είχαμε δύο εκλογικές αναμετρήσεις, ένα δημοψήφισμα, τραπεζική αργία αλλά και μια πρωτοφανή προσφυγική κρίση, η οποία έπεσε σχεδόν στο σύνολό της στις πλάτες της Ελλάδας. Παρόλα αυτά τι λέει η Eurostat; Ότι είχαμε πρωτογενές πλεόνασμα 0,7%, αντί για πρωτογενές έλλειμμα 0,25% που ήταν ο στόχος. Δηλαδή ότι υπερκεράσαμε τον στόχο του προγράμματος σχεδόν 1%. Και την ίδια στιγμή ας μη ξεχνάμε ότι οι προβλέψεις του ΔΝΤ ήταν για έλλειμμα 0,76%, δηλαδή υπερκεράσαμε τις προβλέψεις του ταμείου κατά 2,3 δισ. ευρώ και όλα αυτά σε μια δύσκολη χρονιά. Όλα αυτά δεν έγιναν τυχαία», τονίζει.

Επισημαίνει, επίσης, ότι η κυβέρνηση εργάστηκε με σχέδιο, επιμονή και υπομονή. «Συμμαζέψαμε τις σπατάλες του κράτους, δώσαμε ανάσα στην οικονομία με το πρόγραμμα ΕΣΠΑ, πάνω από 5 δισ. στην ελληνική οικονομία και για πρώτη φορά η Ελλάδα ήταν πρώτη στην απορροφητικότητα, είχαμε ένα εξαιρετικό ρεκόρ στον τουρισμό, καταφέραμε και υπερβήκαμε τον στόχο σε έσοδα κατά 2 δισ., ενώ ταυτόχρονα αποκλιμακώσαμε την ανεργία η οποία μειώθηκε κατά 1,5%. Η ήπια δημοσιονομική προσαρμογή με έγνοια πάντοτε και την προστασία των πιο αδύναμων, για την προστασία των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων, με την προστασία της υγείας και της παιδείας από περαιτέρω περικοπές αποδίδει καρπούς».

«Η ελληνική οικονομία είναι ένα βήμα πριν από την ανάκαμψη. Οι Κασσάνδρες διαψεύδονται. Όλοι όσοι έλεγαν ότι καταστρέψαμε την οικονομία πέρυσι διαπραγματευόμενοι, διαψεύδονται παταγωδώς. Τώρα είναι η κρίσιμη στιγμή να πάρουμε τις σωστές αποφάσεις» προσθέτει.

Όσον αφορά στην ανάγκη ελάφρυνσης του χρέους, ο Αλ.Τσίπρας σημειώνει ότι «τούτη την ώρα, έχοντας την εικόνα ότι η ελληνική οικονομία βρίσκεται στο κατώφλι της εξόδου από την κρίση, πρέπει να πάρουμε τις σωστές αποφάσεις που σημαίνει ότι η Ελλάδα στην τελευταία στροφή χρειάζεται ώθηση προς τα εμπρός και όχι σπρωξιά προς τα πίσω».

«Αν τελικώς όλοι έχουν κάνει τεράστια λάθη με λάθος επιλογές και λάθος προβλέψεις, να μην αφεθούν να επαναλάβουν τα ίδια λάθη» αναφέρει, επισημαίνοντας: «Η Ελλάδα λοιπόν έχει πλεόνασμα 0,7% του ΑΕΠ, 1% πάνω από τον στόχο. Δε χρειάζεται νέα έκτακτα μέτρα. Αυτό που χρειάζεται η Ελλάδα είναι η αναγκαία ελάφρυνση του χρέους ώστε να απογειωθεί η οικονομία, να ξανακερδίσουμε την εμπιστοσύνη των επενδυτών, να γυρίσουμε επιτέλους στην ανάκαμψη».

«Δεν πρέπει επ’ ουδενί αυτή την κρίσιμη στιγμή να επιτρέψουμε σε κάποιους να επιστρέψουν τη χώρα στο σκοτάδι της ύφεσης. Πρέπει να προχωρήσουμε μπροστά και να ξεπεράσουμε την κρίση» υπογραμμίζει.

Πηγή:in.gr

Malcolm Turnbull has said he wants a cleanout and to start afresh but whether that will happen is questionable.

Tony Abbott called them “feral” and Malcolm Turnbull reckons they’re a “disgrace” and an “embarrassment”.

The Senate crossbench has copped a lot of flak and Turnbull wants to clear them out and start anew.

But while his July 2 double-dissolution election will certainly shake things up in the upper house, will it actually make life any easier for the government? Turns out there’s a pretty good chance it won’t.

Hold on. What even is this double dissolution thingy anyway?

Yeah, first things first.

A double-dissolution election is one aimed at breaking a legislative deadlock by putting all 76 senators up for re-election, rather than the usual 38. If the government is returned it can then put its legislation to a joint sitting of both houses, meaning there’s a decent chance it will have the numbers to pass it.

1. So what’s going to happen in this election?

Well, first a disclaimer: it is notoriously difficult to predict how things will pan out in the Senate. That’s compounded this time around because it’s a DD and because it’s the first election under the government’s new optional preferential voting system, which means voters have more control over their preferences and the system can’t be gamed.

However, there are a couple of things we can say with some confidence.

First, no matter who wins the election neither the Coalition nor Labor will be able to achieve a Senate majority. So whether it’s Malcolm Turnbull or Bill Shorten, they’re going to have to negotiate to get their bills through.

The Greens will remain a major force in the upper house and, yes, there will still be a crossbench. In fact, we could end up with roughly the same number of crossbenchers we have now.

Wait, what? But I thought they were all going to get wiped out?

That was one theory doing the rounds but it doesn’t really hold up when you crunch the numbers.

While some of the crossbenchers elected on tiny votes in 2010 or 2013 will almost certainly get the boot, others will actually benefit from the double dissolution because the quota to get elected is halved.

There’s a good chance we’ll also see some new faces, like Human Headline Derryn Hinch. A recent analysis by the progressive Australia Institute, based on polling by ReachTEL and Research Now, concluded we’ll end up with at least five and possibly as many as nine crossbenchers.

But that revhead motoring guy is toast right?

Yep. Ricky Muir has been called the “accidental senator” for a reason: he attracted just 0.5 per cent of the Victorian Senate vote in 2013, but an arcane preference deal somehow got him elected.

Under the new rules he’s got no chance. Which is sort of a shame because he turned out to be a top bloke.

There are a couple of others who have very little hope of re-election, most notably Victoria’s John Madigan. Family First’s Bob Day and Libertarian David Leyonhjelm will have only an outside chance.

Which is actually not a good thing for Turnbull, given Day and Leyonhjelm usually side with the Coalition.

Incidentally, Leyonhjelm has done his own modelling based on the 2013 election result that suggests he will survive – and could be joined by up to 11 other crossbenchers.

Hold on. You forgot about that crazy Tasmanian woman and the footballer.

No, I didn’t. The two Palmer United Party defectors – Jacqui Lambie and Glenn Lazarus – actually have a decent chance of getting back in.

Lambie in particular has a high profile and strong support on her native island. At this point, she’s considered a lock for re-election.

Lazarus will have to fight a bit harder and it may come down to how well he campaigns. But he is a rugby league legend in Queensland, so you definitely can’t count him out.

The one senator who has stuck by Clive Palmer – West Australia’s Dio Wang – will probably join his leader on the political scrapheap.

Wow. We’re forgetting someone though, aren’t we?

Yeah, but soon no one will be able to forget Nick Xenophon’s name.

Xenophon’s been around since 2008 but now he’s building an empire. He’s so popular in his native South Australia he’ll easily get back in and he’ll bring at least one friend from the Nick Xenophon Team with him.

Actually, he’ll probably bring two – and maybe even three!

For him, the double dissolution and the new voting rules are manna from heaven. If all goes to plan he’ll soon be one of the most powerful people in the country.

All right, so what’s the new Senate likely to look like then?

Again, approach this with caution but here’s the best estimate: the Coalition between 30 and 35 seats; Labor between 25 and 28; the Greens 9; and between five and nine ferals. Sorry, minor party or independents.

Which is basically the same as it is now! Currently, the Coalition has 33, Labor 25, the Greens 10 and others eight.

Ok, just tell me: is this good for the government or not?

Potentially not, actually.

Turnbull reckons any fresh start with the Senate is a good thing but he may soon be wishing for the motley crew we’ve got now.

Consider this scenario: some combination of Xenophon, Lambie and Lazarus end up with the balance of power. They also happen to be three crossbenchers who in the current Parliament vote with the government the least: Xenophon 29 per cent of the time, Lambie 18 per cent and Lazarus 13 per cent.

Meanwhile the guys usually inclined to help the government out – Day, Leyonhjelm and Wang – are gone.

All of which means Turnbull may have no easier time in the new Parliament than he does in the current one.

Mind you, if Bill Shorten wins the election he might have an even harder time. Under the most likely scenarios he’d have to get the Greens, Xenophon and some other crossbenchers on side.

So it’s going to be a mess, basically?

Democracy. Isn’t it wonderful?

source:smh.com.au