“Με την Αυστραλία και, ειδικά, με τη Μελβούρνη, έχω πολύ ιδιαίτερες και στενές σχέσεις, εκεί βρίσκεται η οικογένεια της μητέρας μου”
Συνάντησα τον καταξιωμένο 39χρονο Έλληνα ηθοποιό, με ρίζες από την Αυστραλία, Χρήστο Λούλη, στην επίσημη πρεμιέρα της παράστασης «Σκοτεινές γλώσσες» του Αυστραλού συγγραφέα, Άντριου Μπόβελ, όπου πρωταγωνιστεί.
Το έργο αυτό είναι η πρώτη νέα παραγωγή του Θεάτρου «Πόρτα» της Ξένιας Καλογεροπούλου, σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου, με τους Άννα Καλαϊτζίδου, Χρήστο Λούλη, Άννα Μάσχα και Γιώργο Χρυσοστόμου.
Το πολυβραβευμένο θεατρικό του έργο του Μπόβελ «Speaking in Tongues» («Σκοτεινές Γλώσσες») γράφτηκε το 1996 και έχει ανέβει στην Αυστραλία, την Ευρώπη και την Αμερική. Το 2001 ο ίδιος ο συγγραφέας έκανε τη μεταφορά του έργου στον κινηματογράφο με τον τίτλο «Lantana» και πρωταγωνιστές τους Geoffrey Rush, Barbara Hershey και Anthony Lapaglia. Ο Μπόβελ έχει δηλώσει ότι η έμπνευση για τις «Σκοτεινές Γλώσσες» ήταν τα μαθήματα salsa που έκανε με την σύζυγό του όταν εκείνη απείλησε ότι αν δεν της κάνει τη χάρη να κάνουν μαζί αυτά τα μαθήματα χορού, θα ζητήσει διαζύγιο!
Παρ’ ότι το έργο έγινε γνωστό εκτός Αυστραλίας από την κινηματογραφική του μεταφορά, η θεατρική του εκδοχή δε σταμάτησε να παίζεται σε ολόκληρο τον κόσμο με μεγάλη επιτυχία.
Ο Χρήστος Λούλης μίλησε αποκλειστικά για τους αναγνώστες του «Νέου Κόσμου», τονίζοντας ότι η Αυστραλία είναι η δεύτερη πατρίδα του, το δεύτερο σπίτι του, ενώ με ιδιαίτερα χαρά πρωταγωνιστεί στο έργου του Αυστραλού δραματουργού «Speaking in Tongues» στην Αθήνα.
«Με την Αυστραλία και, ειδικά, με τη Μελβούρνη, έχω πολύ ιδιαίτερες και στενές σχέσεις, εκεί βρίσκεται η οικογένεια της μητέρας μου. Οι γονείς μου είχαν μεταναστεύσει, επίσης, στην Αυστραλία όπου παντρεύτηκαν, έζησαν αρκετά χρόνια πριν από τη γέννησή μου και επέστρεψαν στην Ελλάδα, τελικά, αλλά νομίζω ότι το έχουν μετανιώσει. Η αδελφή μου γεννήθηκε εκεί, ενώ το τελευταίο μου ταξίδι στη Μελβούρνη ήταν το γαμήλιο ταξίδι μου το 2008 μαζί με την Έμιλυ Κολιανδρή, την σύζυγό μου, όπου συνάντησα τους θείους και τα ξαδέλφια μου, στους οποίους στέλνω τώρα μέσω της εφημερίδας τις ευχές μου για τις γιορτές, όπως και στην παροικία μας, την οποία έχω γνωρίσει και αγαπήσει.
Η Αυστραλία μου λείπει πάντα, είναι η δεύτερη πατρίδα μου, όπου πηγαίνω από μικρό παιδί, έχω παδικές μνήμες, μυρωδιές, γεύσεις και εικόνες τρυφερές από τη χώρα αυτή. Αν αληθεύει ότι η πατρίδα μας είναι τα παιδικά μας χρόνια, πράγματι η Ελλάδα είναι η πρώτη μου πατρίδα, σίγουρα, όμως, η Αυστραλία είναι η δεύτερη πατρίδα μου, το δεύτερό μου σπίτι. Με συνδέουν συναισθηματικοί λόγοι μαζί της. Όταν βλέπω Ολυμπιακούς Αγώνες, αν δεν υπάρχουν Έλληνες στην ομάδα, υποστηρίζω πάντα την Αυστραλία. Είναι μια σχέση ιδιαίτερη και σημαντική για μένα με τον τόπο αυτό. Είναι ένας τόπος που αγαπιέται εύκολα. Αν την αγαπήσεις την Αυστραλία, σε αποζημιώνει και αυτή με την αγάπη της.
Για την τωρινή μας παράσταση του Αυστραλού Μποβέλ στην Αθήνα, πιστεύω ότι είναι ένα σημαντικό έργο με ενδιαφέρουσα πλοκή, που αφορά τους ανθρώπους που κυνηγούν τη ζωή και την ευτυχία, χωρίς πολλά ταμπού σαν να λέμε είναι κάτι σαν την τραγωδία του σύγχρονου Δυτικού ανθρώπου.
Όσον αφορά τη θεατρική μου παρουσία στην Αυστραλία, θα το ήθελα πολύ να πάω με ένα καλό και ποιοτικό έργο για να συνομιλήσω με άλλους όρους, θεατρικά, με τον Ελληνισμό εκεί και όχι σαν μερικούς θιάσους που πηγαίνουν στην ομογένεια, κάνοντας μια αρπαχτή, ανεβάζοντας έργα φολκλόρ, εκμεταλλευόμενοι τις ανάγκες επικοινωνίας με την ελληνική γλώσσα και τον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό της παροικίας μας εκεί».
Ο διακεκριμένος Έλληνας σκηνοθέτης Θωμάς Μοσχόπουλος, ο οποίος έχει κάνει και τη μετάφραση του έργου, τόνισε μιλώντας στο «Νέο Κόσμο», ότι πρόκειται για ένα πολυεπίπεδο έργο, το οποίο πριν διαβάσει το θεατρικό κείμενο, είχε δει στον κινηματογράφο και του άρεσε πολύ. Είναι μια σειρά από εξαφανίσεις κυριολεκτικές και μεταφορικές, ένα ψυχολογικό θρίλερ με ένα κουαρτέτο τεσσάρων ηθοποιών. Με ενδιαφέρει το θέατρο στην Αυστραλία, υπάρχει κάτι πολύ ιδιαίτερο στον πολιτισμό των Aborigines, παρατηρείται μια ξεχωριστή τελετουργική κινητικότητα στις τέχνες τους και για μένα υπάρχει αυτό το κλειδί στην ιστορία της παράστασης του Μποβέλ.
Όσον αφορά το έργο, πρόκειται για μια γυναίκα που εξαφανίζεται σε μια ερημική τοποθεσία κοντά σ’ έναν αυτοκινητόδρομο. Ύποπτος για τον πιθανό φόνο της, ένας άνεργος πατέρας που αρνείται επίμονα την ενοχή του. Σιγά σιγά, καθώς το νήμα ξετυλίγεται μέσα από την αριστοτεχνική αφηγηματική δομή του σπουδαίου Αυστραλού συγγραφέα, μπλέκονται αρκετά ακόμη πρόσωπα γύρω από το συμβάν, όπως ο αστυνομικός που διερευνά την υπόθεση, η γειτόνισσα που κατέδωσε τον ύποπτο, οι σύζυγοι όλων αλλά και οι εραστές τους. Γίνεται, εν τέλει, να εμπιστευτείς έναν άγνωστο; Και πόσο γνωστοί μας είναι οι άνθρωποι με τους οποίους μοιραζόμαστε τις ζωές μας; Πόσο γνωρίζουμε τον εαυτό μας, και πόσο εύθραυστες αποδεικνύονται οι βεβαιότητες μας σε έναν κόσμο που νομίζουμε ότι μπορούμε να ελέγξουμε; Ένα ψυχολογικό θρίλερ με πολλές ανατροπές, πρωτότυπη θεατρική φόρμα, ποιητική ατμόσφαιρα κι ενδιαφέρουσες δεύτερες αναγνώσεις που έρχεται από τους μακρινούς Αντίποδες.
Ο ΑΝΤΡΙΟΥ ΜΠΟΒΕΛ
Ο Άντριου Μπόβελ γεννήθηκε στο Kalgoorile της Δυτικής Αυστραλίας το 1962. Εκτός από το «Speaking in Tongues» («Σκοτεινές Γλώσσες»), το θεατρικό του έργο «Who’s afraid of the working class?» έγινε επίσης ταινία με τον τίτλο «Blessed» το 2009.
Έχει γράψει ακόμα τα έργα «Αfter Dinner», «Holy Day», «When the rain stops falling» και «The secret River». Το τελευταίο ήταν μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος της Kate Grenville. Συνεργάστηκε με τον Buz Luhrmann στη συγγραφή του σεναρίου για την ταινία «Strictly Ballroom» (1992) και έχει γράψει τα σενάρια για τις ταινίες «Edge of Darkness» (2010 με τον Mel Gibson), «Τhe book of revelation» (2006) και για το θρίλερ «A most wanted man» (2014) βασισμένο στο βιβλίο του John Le Carre, με τον Philip Seymour Hoffmann, τη Rachel McAdams, την Robin Wright και τον Willem Dafoe. Αυτή ήταν δυστυχώς η τελευταία ταινία του βραβευμένου με Όσκαρ Philip Seymour Hoffmann ο οποίος πέθανε στις 2 Φεβρουαρίου 2014.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ ΛΟΥΛΗ
Ο ταλαντούχος ηθοποιός Χρήστος Λούλης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1976. Είναι παιδί Ελλήνων μεταναστών στην Αυστραλία. Φοίτησε στο Πανεπιστήμιο Πειραιά και έκανε Υποκριτική στο Ελληνικό Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν. Έχει συμμετάσχει σε αρκετές παραστάσεις του θεάτρου «Αμόρε» και του Εθνικού Θεάτρου, σε κινηματογραφικές ταινίες, καθώς και σε τηλεοπτικές σειρές («Η ζωή μας μια βόλτα», «Κλείσε τα μάτια», «Δύο μέρες μόνο» κ.ά.).
Με την ομάδα του Εθνικού Θεάτρου συμμετείχε το 2006 σε περιοδεία στη Νέα Υόρκη με το θεατρικό έργο οι Πέρσες του Αισχύλου, ενώ το 2012 συμμετείχε, πάλι με το Εθνικό Θέατρο, στο Shakespeare Festival, που διοργάνωσε το Globe Theatre, στο πλαίσιο της Πολιτιστικής Ολυμπιάδας.
Το 2003 τιμήθηκε με το Βραβείο Χορν. Για την ερμηνεία του στην ταινία «Οι σκλάβοι στα δεσμά τους» τιμήθηκε το 2008 με το Βραβείο Β’ Ανδρικού Ρόλου στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης.
Μένει στην Αθήνα. Είναι παντρεμένος με την ηθοποιό Έμιλυ Κολιανδρή και έχουν αποκτήσει δύο παιδιά.
Πηγή:Νέος Κόσμος
STUDIO 3 NEWCASTLE AUSTRALIA 