
Το τελευταίο πράγμα που χρειαζόταν -κατά ευρεία εκτίμηση- αυτή τη στιγμή ο Tony Abbott, ήταν να δυσαρεστήσει τους κυβερνητικούς βουλευτές.
Το τελευταίο πράγμα που χρειαζόταν -κατά ευρεία εκτίμηση- αυτή τη στιγμή ο Tony Abbott, ήταν να δυσαρεστήσει τους κυβερνητικούς βουλευτές και να πέσει ακόμη χαμηλότερα στην εκτίμηση του εκλογικού σώματος, με μία ακόμη άστοχη επιλογή. Και φαίνεται να το πέτυχε με την απονομή του τίτλου του Ιππότη της Αυστραλίας στον πρίγκιπα του Εδιμβούργου Φίλιππο, σύζυγο της βασίλισσας της Αγγλίας Ελισάβετ.
Σ’ ένα κλίμα που και οι πλέον στενοί συνεργάτες του πρωθυπουργού βρίσκονται σε απόγνωση με τις παλινωδίες της παράταξης και τη θέση του ιδίου να τρίζει επικίνδυνα, την Ημέρα της Αυστραλίας, οι βουλευτές παίρνουν ένα μεταμεσονύκτιο δελτίο Τύπου από το Γραφείο του που με την πιο μετριοπαθή προσέγγιση εκτιμήθηκε από τους περισσότερους ως «έλλειψη κοινής λογικής», ζήτησαν δε από τον ίδιο να εξηγήσει στο εκλογικό σώμα την επιλογή του αυτή.
Γνωστός για τα αισθήματα συμπάθειας και θαυμασμού που τρέφει ο πρωθυπουργός προς τον Βρετανό γαλαζοαίματο, δήλωσε, μεταξύ άλλων, ότι «ο πρίγκιπας συμβαίνει να είναι πάτρων εκατοντάδων οργανισμών, σ’ εκείνον δε οφείλεται η ίδρυση του οργανισμού Edinburgh’s Awards, ο οποίος έχει προσφέρει πάρα πολλά οφέλη, μέσω της παιδείας και της εύρεσης εργασίας, σε εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, νέους Αυστραλούς από τη συγκρότησή του και μετά, επί σειράν ετών» είπε.
Πριν ολοκληρώσει τις απόψεις του επ’ αυτού, δήλωσε ότι τον ικανοποιεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι ‘ο πρίγκιπας, στα 98 του χρόνια, στη δύση της ζωής του, μιας ζωής αφιερωμένης στην υπηρεσία και το καθήκον, είμαστε σε θέση, από τη δική μας πλευρά, να αναγνωρίσουμε τη μεγάλη του προσφορά».
Ήταν, όμως, όπως φαίνεται, μια άστοχη κίνηση από μέρους του, στο ισχύον πολιτικό κλίμα, που όχι μόνο εξέπληξε, αλλά δυσαρέστησε ένα μεγάλο μέρος του κυβερνητικού και εκλογικού σώματος.
Οι χαρακτηρισμοί όπως «τρελό», «αχαρακτήριστο», «αστείο», «προκλητικό» «εκτός τόπου και χρόνου», δεν φάνηκε να αγγίζουν τον πρωθυπουργό, ο οποίος, στην ουσία ενήργησε αυτοβούλως στην επιλογή του αυτή.
Όπως έγινε γνωστό, την πρόθεσή του αυτή γνωστοποίησε μόνο στoν επικεφαλής του Συμβουλίου Εθνικής Ημέρας της Αυστραλίας, απόστρατο αεροσμηναγό Angus Houston, στον οποίο επίσης απενεμήθη ο τίτλος του Ιππότη, στον Γενικό Κυβερνήτη της Αυστραλίας Peter Congrove και τελικά το παλάτι του Buckingham.
Υπουργοί και βουλευτές βρέθηκαν όντως προ εκπλήξεως με την πρωτοβουλία αυτή του πρωθυπουργού την οποία ήταν αναγκασμένοι να «εξηγήσουν», στους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους τους με τους οποίους ήταν σ’ επαφή σε πολλές από τις εκδηλώσεις για την Εθνική Ημέρα Αυστραλίας.
Οι περισσότεροι αρνήθηκαν να σχολιάσουν δημόσια την ενέργεια αυτή του πρωθυπουργού, χωρίς αυτό εντούτοις να σημαίνει ότι δεν ενοχλήθηκαν από το γεγονός ότι δεν ζητήθηκε η άποψή τους.
ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΣ
Εάν ο πρωθυπουργός ήλπιζε να ξεκινήσει το νέο έτος, ενώνοντας το κυβερνητικό σώμα, το βέβαιο είναι ότι το επέτυχε. Με τη μόνη διαφορά ότι με την τελευταία πρωτοβουλία του, τους ένωσε εναντίον του.
Υψηλόβαθμο μέλος του Φιλελεύθερου Κόμματος, κρίνοντας την κίνηση του πρωθυπουργού, είπε επιγραμματικά: «Συνδυάζει την κρίση της Γκίλαρντ και την τρέλα του Ραντ», ενώ κάποιος άλλος πρόσθεσε ότι «απαιτείται σπάνιο ταλέντο για να γελοιοποιήσει κανείς την εθνική μέρα».
Βλέποντας το όλο θέμα αντικειμενικά για έναν πρωθυπουργό που έχει άμεση ανάγκη να κερδίσει την αξιοπιστία του από το εκλογικό σώμα και να επαναφέρει τη σταθερότητα στον κύκλο των συνεργατών του, μετά το άδοξο τέλος του 2014, με την ηπιότερη προσέγγιση στην πρόσφατη επιλογή του, φαίνεται να είναι εκτός πραγματικότητας. Μόλις πρόσφατα ο πρωθυπουργός υποχρεώθηκε να πάρει αμυντική θέση αναφορικά με τις αναθεωρήσεις και αναδιπλώσεις σε βασικές πολιτικές στρατηγικές, αντιμετωπίζοντας ακόμη και το ενδεχόμενο αντικατάστασής του.
Η πρωτοβουλία του να απονείμει τον τίτλο του Ιππότη στον πρίγκιπα Φίλιππο χωρίς να το συζητήσει με τους συνεργάτες του, εκτιμάται, ότι έφερε πάλι στην επιφάνεια το ερώτημα ‘κατά πόσο είναι σε θέση να παραμείνει στην αρχηγία’.
Προβάλλει επίσης το ερώτημα «αν κάποιος από το Γραφείο του επιχείρησε να τον σταματήσει». Αν η απάντηση είναι αρνητική, είναι ανησυχητικό. Αν πάλι, το Γραφείο του δεν συμφώνησε με την επιλογή του, αλλά ο ίδιος αρνήθηκε να το λάβει υπόψη του είναι ακόμη χειρότερο.
Σε κάθε περίπτωση, το κλίμα είναι αρνητικό. Κάτι πολύ επικίνδυνο για έναν πρωθυπουργό, ιδιαίτερα όταν οι συνεργάτες του αρχίζουν να αμφισβητούν τις ηγετικές του ικανότητες και εξετάζουν το ενδεχόμενο αντικατάστασής του και, μάλιστα, έχοντας συγκεκριμένο άτομο κατά νου.
Πηγή: Νέος Κόσμος