Daily Archives: March 3, 2014

Η γυναίκα που ήθελε να την αγαπούν

Παρίσι, 1953. Δύο ελληνίδες φίλες μόλις έχουν δει το μπουλβάρ των Ζακ Ντεβάλ και Μαρσέλ Ασάρ, όπου πρωταγωνιστεί η Μελίνα Μερκούρη. Η μία τη γνωρίζει προσωπικά. «Έλα να σου τη συστήσω» λέει στην άλλη. Εκείνη διστάζει από δέος. Μπροστά της βρίσκεται μια γνωστή ελληνίδα ηθοποιός σε γαλλική σκηνή, μια επιβλητική γυναίκα, μια καλλονή, η οποία μάλλον θα είναι ντίβα, απλησίαστη, ψυχρή.

«Δεν είναι αυτή που νομίζεις η Μελίνα… Είναι ένας πολύ ζεστός άνθρωπος» λέει η Ζωρζ Σαρή στην Άλκη Ζέη. Το πρώτο βλέμμα που ανταλλάσσουν η Μερκούρη με τη Ζέη θα διαλύσει κάθε επιφύλαξη. Ήταν το ξεκίνημα μιας υπέροχης φιλίας. «Είχα τότε μια πολύ διαφορετική εικόνα για τη Μελίνα στο μυαλό μου. Στην Ελλάδα, ήδη από εκείνα τα χρόνια, ήταν γνωστή για τις συνεργασίες της με τον Κουν και ήταν μια πολύ ξεχωριστή φυσιογνωμία. Δεν υπήρχαν τότε ούτε ξανθιές ούτε αεράτες…».

Ούτε σήμερα υπάρχουν γυναίκες σαν τη Μελίνα στην Ελλάδα. Στις 6 Μαρτίου συμπληρώνονται 20 χρόνια από τον θάνατό της και η ετυμηγορία μοιάζει να είναι ομόφωνη: δεν έχει βρεθεί καμία να την αντικαταστήσει. Το μαρτυρά κάθε αναφορά στο μικρό όνομά της, κάθε ανάμνηση που τη συνοδεύει, το μαρτυρά και η ανταπόκριση στη σελίδα στο Facebook (www.facebook.com/melinamercouriofficial) η οποία δημιουργήθηκε ειδικά για να την τιμήσει.   ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΧΑΡΙΣΜΑ ΤΟ ΕΛΑΤΤΩΜΑ

Για τους ανθρώπους που την έζησαν από κοντά, το κενό που άφησε πίσω της είναι δυσαναπλήρωτο. Γιατί αυτή η σταρ διεθνούς ακτινοβολίας, η λαμπερή ηθοποιός, η μαχητική πολιτικός ήταν μια γυναίκα που κατακτούσε όσους τη γνώριζαν. «Δεν μπορεί να μην είχε κάποιο ελάττωμα…» εύλογα δυσπιστείς. «Και το ελάττωμά της, η Μελίνα πάλι χάρισμα το έκανε» λέει η Ζέη. Όταν σε μια συναυλία τραγούδησε λάθος τον τελευταίο στίχο του τραγουδιού «Η σωτηρία της ψυχής» (των Κραουνάκη – Νικολακοπούλου), μετατρέποντας το «κρυμμένο τραύμα» σε «κρυμμένο θαύμα», καθιερώθηκε άτυπα να ερμηνεύεται έτσι το τελευταίο ρεφρέν.

Με το «ελάττωμά» του. Παρίσι, κατά τη διάρκεια της χούντας. Στο σπίτι στο Καρτιέ Λατέν, όπου ζουν η Μελίνα με τον Ντασσέν, η επίσης αυτοεξόριστη Ζέη είναι συχνή επισκέπτρια. «Γυναίκες, γυναίκες, κουβέντες, κουβέντες». Aυτές ήταν οι πρώτες λέξεις που είχε μάθει στα ελληνικά ο Ντασσέν, σύμφωνα με τη Ζέη. «Ευχαριστιόμουν να πηγαίνω σπίτι της, όταν δεν είχε κόσμο, για να τα λέμε οι δυο μας. Έλεγα στους δικούς μου: “Απόψε θα μείνω στης Μελίνας”. Κάποια στιγμή γράφαμε μαζί και ένα τραγούδι, “Είμαι Ρωμιά” λεγόταν. Έβαζε τον έναν στίχο η μία και συμπλήρωνε τον επόμενο η άλλη. Μας έλεγε ο Ντασσέν: “Δεν είστε σοβαρές!”». Ήταν η εποχή που η Μελίνα έκανε τον αντιδικτατορικό αγώνα της και περιόδευε σε χώρες της Ευρώπης για να ενημερώσει τον κόσμο για την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα. Το πραξικόπημα την είχε βρει στο Μπρόντγουεϊ, όπου έπαιζε το «Ιλια Ντάρλινγκ». Οι δηλώσεις της στα αμερικανικά ΜΜΕ είχαν αποτέλεσμα να της αφαιρεθεί η ελληνική ιθαγένεια και να δεσμευτεί η περιουσία της, αλλά τότε ειπώθηκε και το δικό της αλησμόνητο: «Γεννήθηκα Ελληνίδα και θα πεθάνω Ελληνίδα. Ο Παττακός γεννήθηκε φασίστας και θα πεθάνει φασίστας».

«ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΟΥΝ ΠΑΝΤΑ»

Η πολιτική έρρεε στο αίμα της, από τον παππού της Σπύρο Μερκούρη, δήμαρχο Αθηναίων, ως τον πατέρα της Σταμάτη. Ο παππούς της ήταν εκείνος που της εμφύσησε την αγάπη για την Αθήνα, για την Ελλάδα, αλλά και για τους ανθρώπους ανεξαρτήτως βαλαντίου ή χαρτοφυλακίου. Μια μεγαλοαστή που γεννήθηκε στην οδό Τσακάλωφ 26 το 1920 και καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής της συνομιλούσε ακόμη και με τον τελευταίο αποσυνάγωγο ως ίση προς ίσο. Τη δεκαετία του ’80, όταν βρέθηκε ως υπουργός Πολιτισμού στην κεντρική πλατεία των Ιωαννίνων, μια γυναίκα σε κατάσταση αλλοφροσύνης, αυτό που λέμε η «τρελή του χωριού», άρχισε να τη λούζει με βρισιές. Η Μελίνα ρώτησε, έμαθε για αυτήν και της έστειλε μια τηλεόραση, όχι και τόσο αυτονόητη πολυτέλεια για την εποχή όσο σήμερα, «για να με βλέπει και να με γνωρίσει, να καταλάβει ποια είμαι και τι κάνω». Η Μελίνα ήθελε να την αγαπούν πάντα. «Ήταν χορτάτη, δεν είχε να κερδίσει τίποτε από την πολιτική και δινόταν εξ ολοκλήρου σε αυτήν» λέει η Άλκη Ζέη. «Κάποια χρόνια αργότερα, φίλη μου, στέλεχος της UNESCO, μου περιέγραφε πώς η Μελίνα τής ψιθύρισε εν μέσω της Διεθνούς Διάσκεψης Υπουργών Πολιτισμού στο Μεξικό “Ετοιμάσου, θα σκάσει βόμβα!”. Γυρίζει, λοιπόν, και λέει δυνατά: “Από την Ελλάδα ζητούμε πίσω τα Μάρμαρα του Παρθενώνα”. Ε, έγινε χαμός!».

Ήταν 1982, η Μελίνα διένυε τον πρώτο χρόνο της υπουργικής θητείας της με τη νεοσύστατη κυβέρνηση του ΠαΣοΚ. Κατά γενική ομολογία, υπήρξε η καλύτερη (και η μακροβιότερη, με οκτώ συν ένα χρόνια) στο πόστο της. Τα ΔΗΠΕΘΕ, ο θεσμός των Πολιτιστικών Πρωτευουσών της Ευρώπης, η πρώτη ανάθεση για τη μελέτη ενοποίησης των αρχαιολογικών χώρων της Αθήνας είναι επίσης μέρος του έργου που άφησε πίσω της.

«Η Μελίνα μού έδωσε αγάπη, τρυφερότητα, υποστήριξη. Εγώ τη λάτρεψα». Ο Αρης Δαβαράκης τη γνώρισε από την παιδική του φίλη Μανουέλα Παυλίδου στη Μεταπολίτευση. Τη στενή φίλη και συνεργάτιδα της Μελίνας, Μανουέλα Παυλίδου, γενική γραμματέα του Ιδρύματος Μελίνα Μερκούρη μέσω του οποίου διοργανώνεται μεγάλη έκθεση για τη Μελίνα στο Μουσείο Μπενάκη. Ο Δαβαράκης τη θυμάται από τότε που έτρεχε στη Β΄ Πειραιώς ως υποψήφια βουλευτής για πρώτη φορά με το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα το 1974, όταν «πήγαινε πόρτα πόρτα και κοιμόταν στα σπίτια των απλών ανθρώπων που ήθελαν να τη φιλοξενήσουν τα βράδια για να την τιμήσουν. Τη βοηθούσαν πολύ η Μανουέλα και ο Νίκος Μουρατίδης. Εκεί εγώ δεν ακολουθούσα, ήμουν πάρα πολύ αντιΠαΣοΚ, ως νεοδημοκράτης και κεντροδεξιός. Το δεχόταν και γελούσαμε, αν και καμιά φορά την έπιαναν τα νεύρα της…». Οι πολιτικές ασυμφωνίες δεν επηρέαζαν τις φιλίες της. Όπως έκανε με τον αγαπημένο φίλο της Μάνο Χατζιδάκι, «τον οποίο σεβόταν και λάτρευε, παρότι καβγάδιζαν αρκετά σαν αδέλφια αγαπημένα».

Μέσω μιας σκηνοθετημένης αυθόρμητης συνάντησης στου «Φλόκα» γνώρισε ο Δαβαράκης τον μουσικοσυνθέτη και η συνεργασία τους στην «Πορνογραφία» και στις «Μπαλάντες της οδού Αθηνάς» έμειναν στην Ιστορία.

«Μου έλεγε καμιά φορά “Έλα, βρε παιδί μου, μαζί μου!” σε εκδηλώσεις ή περιοδείες. “Θα τους το λέω ότι δεν είσαι ΠαΣοΚ…”» λέει η Ζέη. «Δεν επιχείρησε ποτέ να με επηρεάσει. Είχε μεγάλο σεβασμό στους ανθρώπους της Αριστεράς. Ένα διάστημα προτού πάει στο ΠαΣοΚ ήταν να πάει προς την Αριστερά, είχε γίνει μια συνεδρίαση, αλλά είπα στον Γιώργο (σ.σ.: τον Σεβαστίκογλου): “Πάνω από μήνα δεν τη βλέπω να αντέχει”. Δεν ήταν ο τύπος που θα ακολουθούσε ένα κομμουνιστικό κόμμα, είχε πολύ αυτόνομη προσωπικότητα και αυτό που ήθελε αυτό και έκανε».

Η ΜΑΡΙΧΟΥΑΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΣΟΚ

Ο Αρης Δαβαράκης θυμάται πως «όταν το 1980 ανέβαζε με τον Ντασσέν “Το γλυκό πουλί της νιότης”, έλεγε έναν μονόλογό της καπνίζοντας, υποτίθεται, ένα τσιγάρο μαριχουάνας. Ένα βράδυ ήταν παρών ένας παρατηρητής από το ΠαΣοΚ, ένας ινστρούκτορας. Της λέει λοιπόν: “Συνεννοηθήκαμε στο κόμμα και αποφασίσαμε ότι δεν μπορεί μια σοσιαλίστρια να καπνίζει μαριχουάνα μπροστά στον κόσμο”. Ηθελαν να “κόψουν” τον Τενεσί Γουίλιαμς… Η Μελίνα γέλασε και ο Ντασσέν εξήγησε στον κύριο ότι “δεν γίνονται αυτά τα πράγματα”».   Η ΑΓΩΝΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΦΕΡΤΗ   Η πρώτη φορά που υποδύθηκε την Αλεξάνδρα Ντε Λάγκο ήταν σε σκηνοθεσία Καρόλου Κουν, στο Θέατρο Τέχνης, το 1960. Και τις δύο φορές είχε συμπρωταγωνιστή τον Γιάννη Φέρτη.

«Είναι από τις δύο-τρεις καλύτερες συνεργασίες που έχω κάνει σε όλη την καριέρα μου» λέει ο Φέρτης, ο οποίος την πρώτη φορά που συναντήθηκαν επί σκηνής έκανε τα πρώτα του βήματα στο σανίδι. «Η Μελίνα δεν με ήξερε καθόλου. Θυμάμαι ετοιμάζαμε την “Ευρυδίκη” και περιμέναμε τον Κουν για πρόβα. Κάποια στιγμή με φωνάζει στο γραφείο του, πηγαίνω και βλέπω τη Μελίνα. Μου λέει ο Κουν: “Γιάννη, πας να μου πάρεις ένα πακέτο τσιγάρα;”, κάτι που δεν μου είχε ξαναζητήσει. Πήγα, τα πήρα, με είδε η Μελίνα. Γι’ αυτό με είχε φωνάξει εξάλλου. Πάω στη σκηνή και έπειτα από λίγο μπαίνει μέσα η Μελίνα και την ακολουθεί ο Κουν. Να σας εξηγήσω στο μεταξύ ότι έχω δαλτονισμό, δεν μπορώ να ξεχωρίσω το πράσινο από το κόκκινο, και ο Κουν είχε μανία με τα χρώματα, οπότε με ρωτούσε συνέχεια: “Γιάννη, τι χρώμα είναι αυτό;”. Όταν δεν το πετύχαινα, τον έπιαναν τα γέλια. Το είχε πει στη Μελίνα, οπότε έρχεται εκείνη κατευθείαν καταπάνω μου. Φορούσε μια φούστα με πάρα πολλά χρώματα και άρχισε να με ρωτάει: “Τι χρώμα είναι αυτό; Εκείνο;”. Εγώ τα έλεγα σωστά, οπότε γυρίζει και λέει: “Έλα, βρε Κάρολε, τι λες ότι δεν βλέπει το παιδί;”».

Λίγο προτού ανέβει η παράσταση, είχαν ολοκληρωθεί τα γυρίσματα του «Ποτέ την Κυριακή». Ο Ντασσέν είχε πάει στο Παρίσι για να κάνει την επεξεργασία της ταινίας. «Το τελευταίο βράδυ προτού φύγει και εκείνη για τη Γαλλία και τις Κάννες είχαμε πάει στο Ακροπόλ Παλάς και διασκεδάζαμε, μεγάλη παρέα, όπως κάναμε κάθε βράδυ. Το ίδιο απόγευμα στην παράσταση ήταν πολύ συγκινημένη και στο φινάλε του έργου την έπιασαν τα κλάματα και δεν μπορούσε να μιλήσει. Μου έλεγε: “Θα φύγω από την Ελλάδα, πότε θα γυρίσω;”. Οπότε με έπιασαν κι εμένα οι λυγμοί και κατ’ αυτόν τον τρόπο τελείωσαν οι παραστάσεις μας». Στις Κάννες πήρε βεβαίως το βραβείο καλύτερης γυναικείας ερμηνείας, το οποίο μοιράστηκε με τη Ζαν Μορό. «Είχε αγωνία και ήθελε πολύ να το πάρει, το θυμάμαι καλά».

Ο Γιάννης Φέρτης θυμάται και τη δική του αγωνία, όταν βρέθηκε άπειρος ηθοποιός δίπλα στην εκτυφλωτική παρουσία της Μελίνας. «Τότε που ήμουν πιτσιρικάς έτρεμα την ερωτική σκηνή μαζί της. Με είχε πιάσει πανικός, ήταν η πρώτη ερωτική σκηνή που θα έκανα και έτρεμα μην τυχόν αντιδράσει ο οργανισμός μου κάπως… περίεργα. Ήμουν γύρω στα 20 και εκείνη κοντά στα 40, ήταν η Μελίνα με τα ατελείωτα πόδια και φιλιόμασταν πάνω σε ένα κρεβάτι. Όλα πήγαν καλά όμως. Η Μελίνα ήταν πολύ αφοσιωμένη στον Ντασσέν, δεν τον απάτησε ποτέ, αλλά παράλληλα φλέρταρε λίγο. Δεν προκαλούσε, ήθελε απλώς να αρέσει». Το σεξαπίλ της Μελίνας αδιαμφισβήτητο, όπως και το ενδιαφέρον της για τις ερωτικές περιπέτειες των φίλων της. Στις καλλιτεχνικές παρέες κυκλοφορεί περίπου σαν ανέκδοτο η αντίδρασή της στη βιαστική εξιστόρηση της έκβασης του φλερτ μιας φίλης της. «Σταμάτα, ξεκίνα από την αρχή: χτυπάει το κουδούνι…».

Η ΖΩΗ ΜΕ ΤΟΝ «ΤΖΟΥΛΗ»

Ο Ντασσέν ήταν, βεβαίως, ο άνδρας της ζωής της, ο «Τζούλης» της, τον οποίο είχε γνωρίσει το 1956 στο Φεστιβάλ των Καννών, όπου βρέθηκε με τη «Στέλλα» του Κακογιάννη. Ο δεύτερος σύζυγός της (ο πρώτος ήταν ο Πάνος Χαροκόπος), τον οποίο παντρεύτηκε το 1966. «Τσακώνονταν και έλεγε η Μελίνα: “Δεν μπορώ, θα τον χωρίσω!”. Είχαν, όμως, φοβερή αγάπη» περιγράφει η Ζέη. «Κοιμόντουσαν μαζί, αλλά είχαν και δύο κρεβατοκάμαρες συνεχόμενες και όταν ήθελαν πήγαινε ο καθένας στη δική του. Ένα βράδυ που πήγα να μείνω μαζί της είχαν καβγαδίσει. Το βράδυ, εκεί που κοιμόμασταν μαζί, την έχασα, είχε πάει δίπλα στον Ντασσέν…».

«Ο Ντασσέν ήταν πιο εσωστρεφής. Ο καθένας σεβόταν πολύ τη διαφορετικότητα του άλλου» θυμάται η Νίκη Λαλιώτη. Τη γνώρισε όταν ήταν μικρό παιδί, τα 11 πρώτα χρόνια της ζωής της, καθώς οι γονείς της, Μαρίνα και Κώστας, έτρωγαν σταθερά τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα στο σπίτι της στον Λυκαβηττό, στην οδό Αθηναίων Εφήβων (πλέον οδός Μελίνας Μερκούρη). «Θυμάμαι τους δύο καναπέδες στο σπίτι της στον Λυκαβηττό και πώς ξαπλώναμε πάνω τους και μιλούσαμε με ύφος συνωμοτικό, και ας ήμουν μικρό παιδί. Η Μελίνα είχε μια φυσική περιέργεια για όποιον είχε απέναντί της. Σε έπιανε, μιλούσε δυνατά, έκανε πολλές ερωτήσεις, ήθελε να μαθαίνει, ερχόταν στη θέση σου, οπότε εμένα που ήμουν μικρό παιδί με έκανε να αισθάνομαι πολύ ξεχωριστή. Η ιδιωτική εικόνα της δεν διέφερε καθόλου από τη δημόσια. Δεν μου είχε δώσει κάποια συμβουλή, μια φράση που θα μπορούσα να απομονώσω, αλλά ζώντας κοντά της ένιωθα ότι μπορώ να είμαι ο εαυτός μου και να μη φοβάμαι για αυτό. “Να μην κρύβεις τον εαυτό σου”, αυτό κρατάω πιο έντονα από εκείνη, αν και ποτέ δεν την άκουσα να το λέει με αυτές τις λέξεις. Μπορώ να πω με σιγουριά ότι δεν έχω γνωρίσει άλλον άνθρωπο σαν κι αυτήν».

Πρωταγωνίστησε σε 19 ταινίες, έγινε βραβείο για νέες ηθοποιούς, είναι εξάλλου το ίνδαλμα των περισσοτέρων από αυτές, καθώς γενιές ολόκληρες στράφηκαν στην υποκριτική έχοντας εκείνη ως υπόδειγμα. «Η Μελίνα ήταν μια καλή ηθοποιός. Δεν ξέρω αν ήταν η καλύτερη, για εμένα υπήρξαν μεγαλύτερες, όπως η Παξινού και η Μανωλίδου. Είχε, όμως, μια φοβερή προσωπικότητα, δεν χόρταινες να τη βλέπεις» λέει ο Γιάννης Φέρτης.

«Όταν έλεγα τον δικό μου μονόλογο στο “Γλυκό πουλί της νιότης” αισθανόμουν ότι όλοι κοιτούσαν εκείνη όπως καθόταν αμίλητη μπροστά σε έναν καθρέφτη και βαφόταν. Είχε και μια λεβεντιά». Όλοι μιλούν για τη μαχητική Μελίνα, για τη σαρωτική δύναμή της, η οποία ωστόσο συνυπήρχε με τη βαθιά ευαισθησία της. Βοηθούσε οικονομικά ανθρώπους που είχαν ανάγκη, «είχε χαρίσει και ένα διαμέρισμα σε κοντινό της άνθρωπο, από όσο γνωρίζω» λέει ο Φέρτης. Ο Άρης Δαβαράκης θυμάται ότι «το δυνατό σημείο της ήταν ο χαρακτήρας της. Αισθανόταν ότι η ζωή τής είχε δώσει και με το παραπάνω και ήθελε να ανταποδώσει. Ήταν πολύ δίκαιος άνθρωπος. Μας λείπουν τέτοιες προσωπικότητες. Δεν έχει σημασία σε ποιον χώρο έχουν διαπρέψει, το άτομο μετράει, ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει τα πάντα. Που ξέρει να δουλεύει, να διασκεδάζει, να μην ξεχωρίζει τους ανθρώπους, να μοιράζεται. Η Μελίνα ήταν πολύ κοντά μου όταν έχασα τη μητέρα μου, μόλις στα 50 της, από καρκίνο. Δεν ήταν του τηλεφώνου όταν ήσουν άρρωστος ή είχες πρόβλημα. Έτρεχε επιτόπου. Ήταν αυτό που λέμε “συντρέχτρα”».   Η ΜΑΧΗ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ   Όταν νόσησε η ίδια από καρκίνο, είχε πολλούς ανθρώπους να τη συντρέξουν με τη σειρά τους. Ο Μιτεράν μεσολαβούσε για να μεταφερθεί στα καλύτερα νοσοκομεία. «Περίπου δύο χρόνια προτού πεθάνει, ήταν κάποια στιγμή στη Γαλλία για να χειρουργηθεί και ένα βράδυ κινδυνέψαμε να τη χάσουμε» διηγείται ο Δαβαράκης. Ηταν εκεί ο Ντασσέν, η Παυλίδου, η Αγγελική, η γυναίκα που τη βοηθούσε στο σπίτι και ήταν και αυτή μέλος της οικογένειας. «Την άλλη μέρα που πήγα να τη δω, κάθισα δίπλα της και εκείνη με κοίταξε που ήμουν πανικόβλητος και μου λέει: “Αχ πεθαίνω…”. Άρχισα, λοιπόν, να της λέω: “Μα μη μιλάς έτσι, είσαι μια χαρά!”, ό,τι λένε, τέλος πάντων, σε αυτές τις περιπτώσεις. Μου έπιασε το χέρι πολύ τρυφερά και μου είπε: “Όχι τώρα, βρε χαζέ, για χθες μιλάω…”. Προσπαθούσε να δώσει εκείνη κουράγιο σε μένα».

Όταν η κατάσταση της υγείας της είχε επιδεινωθεί, η Άλκη Ζέη ήταν κάθε βράδυ στο σπίτι της «μαζί με τους Λαλιώτηδες». Η ίδια η Μελίνα δεν έτρεφε ψευδαισθήσεις για τη μοίρα της. «Ήξερε ότι ήταν άρρωστη και ότι δεν θα ζήσει. Το αντιμετώπιζε με πολύ θάρρος» λέει η Ζέη. «Όταν έφυγε την τελευταία φορά για Νέα Υόρκη, ήξερε ότι δεν θα γυρίσει, οπότε μου λέει προτού φύγει: “Μην έρθεις αύριο στο αεροδρόμιο…”. Φοβόταν ότι θα συγκινηθεί πολύ». Ήξερε.

Η ΠΡΩΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ   Από τον Σταύρο Ξαρχάκο 1964. To τηλεοπτικό κανάλι ABC γυρίζει μια φιλόδοξη σειρά ντοκιμαντέρ μεγάλου μήκους με θέμα τις ιστορικές πρωτεύουσες της Ευρώπης. Ξεναγοί είναι διάσημες ηθοποιοί. Ελίζαμπεθ Τέιλορ για το Λονδίνο. Σοφία Λόρεν για τη Ρώμη κ.τ.λ.

Για την Ελλάδα προτείνεται η Μελίνα Μερκούρη. Τίτλος του ντοκιμαντέρ, «Η Ελλάδα της Μελίνας». Ο έλληνας διευθυντής παραγωγής Γιάννης Πετροπουλάκης μού τηλεφωνεί για να μου μεταφέρει την επιθυμία της Μελίνας Μερκούρη και της παραγωγής να γράψω τη μουσική και τα τραγούδια της ταινίας. Τα τραγούδια ήταν τρία: «Τι έχει και κλαίει το παιδί», σε στίχους Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, «Να με θυμάσαι», σε στίχους Βαγγέλη Γκούφα, και «Σαββατόβραδο στην Καισαριανή», σε στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου.

Με τη Μελίνα συναντιόμαστε για πρώτη φορά ένα μεσημέρι του Οκτωβρίου στο σπίτι μου στα Εξάρχεια, για να αρχίσουμε τις πρόβες. Ήταν γύρω στη μία όταν χτύπησε το κουδούνι. Άνοιξα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή τη στιγμή.

Κάποια δευτερόλεπτα αμήχανης σιωπής και ξαφνικά άνοιξε τα χέρια της, που ήταν σαν φτερά γερακίνας, με αγκάλιασε σφιχτά και μου είπε με αυτή την ιδιαίτερα αισθησιακή της φωνή: «Πρώτη φορά αγκαλιάζω Ερμή και ας είναι breloque»!

Πηγή: Νέος Κόσμος

Heavy rain didn’t deter revelers from taking part in Patras Carnival yesterday.

More than 30,000 people took part in the Patras Carnival on Sunday, with tens of thousands more watching despite the heavy rain in the city.

The theme for many of this year’s carnival floats was the economic crisis.

The carnival parade, which concluded on Sunday evening, is Greece’s biggest and brought the season to a close ahead of “Clean” Monday, when Greeks mark the start of lent.

The Varvakeios market in central Athens was to stay open through Sunday night, until 9 a.m. on Monday so residents could supply seafood and other products for the traditional meat- and dairy- free meals.

Source: Kathimerini

A 700KG crocodile has joined the nation’s other top predators in tipping the Roosters to take out the first game of the NRL season.

Bookmakers expect the 2013 premiers to beat the Rabbitohs in the 2014 season opener on Thursday night at ANZ Stadium in Sydney.

On Monday, staff at Wild Life Sydney Zoo put the, so far untested, psychic abilities of their five-metre-long crocodile, Rex, to the test.

Two keepers in opposing jersies dangled a whole rooster and rabbit in front of Rex’s face and waited for him to lift his great weight out of the water and devour one.

He was quick to favour the Roosters, though the Rabbitohs had their mascot eaten later.

It’s the first time Rex, who came to Sydney after ripping two breeder females to pieces in Darwin, has been given the task of picking a sporting winner.

Reptile keeper Dean Tsavaris said the zoo would wait to see how accurate Rex’s first prediction is before giving him the responsibility of choosing a winner again.

But, he admits there is a few flaws in the system, including Rex’s pre-existing love for chicken.

“There might be a little bit of a bias there, but they’re always very unpredictable,” he said.

“He’s obviously picked the Roosters but we’ll have to wait and see.”

source: heraldsun.com.au

Sunday night’s confrontation between Japanese whalers and Sea Shepherd activists. Photo: Simon Ager/Sea Shepherd Australia

A blockade mounted by Japanese whalers has broken the factory ship Nisshin Maru free of Sea Shepherd’s pursuit in the Antarctic – but at a cost.

The confrontation came when Sea Shepherd’s Bob Barker closed to within six nautical miles of the Nisshin Maru in the north-western Ross Sea.

Two harpoon ships trailing steel cables blocked the Bob Barker’s path, allowing the Nisshin Maru to steam clear of the activists and attempt to continue whaling, as it neared Australian Antarctic waters.

But as it did, activists in small boats are said by the Japanese government to have entangled the  propellors of two harpoon ships with ropes.

 <iframe id=”dcAd-1-4″ src=”http://ad-apac.doubleclick.net/N6411/adi/onl.smh.news/national;cat1=national;cat=news;ctype=article;pos=3;sz=300×250;tile=4;ord=3.7512334E7?” width=’300′ height=’250′ scrolling=”no” marginheight=”0″ marginwidth=”0″ allowtransparency=”true” frameborder=”0″> </iframe> The Fisheries Agency of Japan said the propellors on both the Yushin Maru and Yushin Maru No. 3 were entangled with ropes, and the rudder plate on the second vessel was scratched, but neither was having difficulty navigating.

source: smh.com.au

Ministry extends opening hours of sites, museums in spring and autumn.

With more than 18.5 million tourists expected to visit Greece this year, topping record arrivals in 2013, the Culture Ministry has moved ahead with the long-awaited extension of opening hours at museums and archaeological sites.

Starting on April 1, 33 of the country’s 117 gated sites and museums are to remain open from 8 a.m. to 8 p.m., seven days a week – hours usually reserved for the summer season and on fewer days, as well as limited to a smaller number of attractions.

Tourism experts have for years urged authorities to extend visiting hours not just in the summer, but also in spring and autumn – when lower temperatures make sightseeing more attractive – in a bid to lengthen the tourism season. The plan is to maintain the longer schedule until the end of October, boosting autumn arrivals.

Last year, 17.8 million people came to Greece on holiday and around 12 million of them visited its archaeological sites and museums, according to official figures.

The 33 sites and museums that were selected to operate longer hours starting in spring account for 95 percent of these visits and include emblematic attractions such as the Parthenon in Athens, Ancient Olympia in the Peloponnese, Knossos in Crete, the royal tombs in Thessaloniki and Akrotiri in Santorini.

Ministry officials, meanwhile, are due to discuss improving services such as e-ticketing and amenities at key sites and museums.

Source: Kathimerini

A new film, Promakhos, has raised the issue of the return of the Parthenon Marbles and is due for release this year.

A new film, Promakhos, has raised the issue of the return of the Parthenon Marbles and is due for release this year. The drama is about two Athenian attorneys who pursue litigation for the return of the Parthenon Marbles. Like the bronze statue of Athena Promakhos, which used to stand guard in front of the Parthenon, both must find the courage to stand in defence of what they love.
The film stars actors Pantelis Kodogiannis, Kassandra Voyagis, Giancarlo Giannini, Georges Corraface, Paul Freeman, Yorgo Voyagis and Spyros Fokas.

source: Neos Kosmos

Greek PM briefs G20 diplomats

Jenny Bloomfield, Australia’s ambassador to Greece, welcomed Prime Minister Antonis Samaras as guest of honour to a lunch at her residence last week, along with heads of missions of the G20 countries based in the Greek capital.

The lunch – to mark Australia’s presidency of the G20 and the first ministerial meeting of the G20 in Sydney last weekend, and Greece’s presidency of the Council of the European Union – provided a timely opportunity for Ambassador Bloomfield to outline Australia’s priorities for its presidency of the world’s most powerful inter-governmental body, and for Mr Samaras to report on Greece’s progress in relation to its own economic reform program.

During the working lunch, Ambassador Bloomfield outlined the Australian government’s G20 agenda: a focus on practical measures to drive stronger, sustainable and balanced economic growth and to strengthen the resilience of the global economy.

Mrs Bloomfield went on to underline Australia’s credentials to urge such action – noting Australia’s strong economic performance and record of reform over many years.

The ambassador added that the respectively held presidencies provided a unique opportunity for Greece and Australia to cooperate on the world stage to realise shared goals.

After congratulating Australia on its G20 presidency, Mr Samaras echoed the point – noting the commonality of objectives facing Greece and Australia at the national, EU and global level.

The PM briefed the ambassadorial gathering on Greece’s reform program that has seen painful changes to the labour market, pensions, the health system and tax administration.

Since 2009 Greece’s primary fiscal deficit has been reduced by more than 10 per cent of GDP and is on track to meet required targets. Meanwhile Greece’s current account deficit – that stood at almost 15 per cent of GDP in 2008 – is reported by the Greek Ministry of Finance this month to have gone into surplus.

At the G20 ministerial meeting in Sydney last weekend, finance ministers and central bank governors committed to implement policies to grow collective GDP by more than 2 per cent above the current trajectory over the next five years in order to ramp up global economic activity and job creation.

As a first step to achieving this target, each country will deliver a growth strategy at the Brisbane G20 Leaders’ Summit in November, with concrete actions required to boost investment, trade, competition and employment, as well as macroeconomic stability.

Greece’s presidency of the EU began in January and will conclude in June.

Likely to be uppermost on the EU’s agenda in 2014 is employment growth and the establishment of a European banking union. A further priority will be to review immigration and border policies in order to reflect the needs of member states – like Greece – who have experienced an influx of illegal immigrants set on making new lives in Europe.

source: Neos Kosmos

Με…  περίπατο πήρε 4-0 το μεγάλο ντέρμπι!

Στο Ελληνικό Μουσείο παίζεται η ταινία «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο», και σε μικρή απόσταση, κάπου δίπλα στον ποταμό Γιάρρα, μια εκπληκτική Χαρτ «Βάφει κόκκινο το…  χώμα του ΑΑΜΙ Παρκ» συντρίβοντας με… περίπατο την ανήμπορη να αντιδράσει Βίκτορι, μπροστά σε περισσότερους από 25.000 αυτόπτες μάρτυρες. -Λίγο η κούραση από το πήγαινε-έλα ταξίδι στην Κίνα…

-Λίγο η κακή διαιτησία του Στρέμπρε Ντιλόφσκι, που άφησε νωρίς-νωρίς, την ομάδα με δέκα παίκτες, αποβάλλοντας χωρίς λόγο τον Άνσελ… -Άλλο τόσο η ανυπαρξία του πάγκου, με τον Κέβιν Μάσκατ να περιορίζει τις αντιδράσεις του σε «εκρήξεις» κατά του διαιτητικού τρίο… Και νάτο το σενάριο της μεγαλύτερης ήττας της δις πρωταθλήτριας σε Μελβουρνιώτικο ντέρμπι.

Όλα αυτά, βέβαια, για τους φίλους και οπαδούς της Βίκτορι που ψάχνουν δικαιολογίες για το 4-0… Αν δουν τα πράγματα με καθαρό βλέμμα, τότε θα πρέπει να παραδεχτούν, όπως έχει ήδη κάνει ολόκληρη η ποδοσφαιρική Αυστραλία, ότι η Χαρτ, δεν…  παίζεται με τίποτα αυτή τη στιγμή!

Είναι η κορυφαία ομάδα της χώρας, ξέφυγε από την τελευταία θέση της βαθμολογίας και ατενίζει με πολλή αισιοδοξία το μέλλον, ελπίζοντας σε μια θέση στην εξάδα των τελικών.

Και αυτό είναι που έχει τρομοκρατήσει τους πάντες, που σε καμία περίπτωση δεν θέλουν τους «ερυθρόλευκους» στα τελικά. Και δεν τους θέλουν, γιατί αν συνεχίσουν έτσι, όπως παίζουν τον τελευταίο καιρό, δηλαδή, ξέρουν τι χρώμα θα έχουν οι πρωταθλητές… Να επιστρέψουμε, όμως, στο «χώμα που βάφτηκε κόκκινο στο ΑΑΜΙ Παρκ»… Το… πάρτι για τους γηπεδούχους ξεκίνησε στο 10’ όταν από πλάγια μπαλιά του Ράμσεϊ και σαστιμάρα του πορτιέρο, Λόρενς Τόμας, που ξεκίνησε στη θέση του Νάιθαν Κόε, ο Ένγκελαρ άνοιξε το σκορ με κοντινό πλασέ.

Στο 16’ ο Μάτε Ντουγκάνζιτς, έκανε πλάγιο σουτ-σέντρα και (σίγουρα) χωρίς να το θέλει –όπως παραδέχτηκε μετά τον αγώνα– ανέβασε το δείκτη του σκορ στο 2-0. Η άδικη αποβολή του Άνσελ με απευθείας κόκκινη (η κίτρινη θα ήταν πολύ αυστηρή) στη συνέχεια, αδυνάτισε την ήδη παραπαίουσα άμυνα της Βίκτορι, χάθηκαν αμέτρητες στην κυριολεξία ευκαιρίες που θα μπορούσαν να είχαν διπλασιάσει το 4-0 και η «βικτωριανή τραγωδία» ολοκληρώθηκε στο 83’ και 86’, με τέρματα των Ουίλιαμς και Κιούελ, που είχε μπει ως αλλαγή λίγο πριν.

Με…  περίπατο πήρε 4-0 το μεγάλο ντέρμπι!

Δίκαιος πέρα για πέρα ο θρίαμβος της Χαρτ, αμέτρητα τα προβλήματα της Βίκτορι, με τον πάγκο να αναδεικνύει από εβδομάδα σε εβδομάδα όλο και περισσότερες αδυναμίες.

Ο πανύψηλος Ολλανδός, Ορλάντο Ένγκελαρ, που σκοράρισε για τρίτο συνεχόμενο αγώνα, ήταν το «κάτι άλλο» του ντέρμπι με όλους τους συμπαίκτες του, άξιους συμπαραστάτες.

Όσο για την Βίκτορι… Αλήθεια, ποια Βίκτορι;

*Σε άλλους αγώνες της 21ης αγωνιστικής είχαμε τα αποτελέσματα: Αδελαΐδα-Φοίνικας 5-1, Μπρίσμπαν-Πέρθη 3-1, Μάρινερς-Σίδνεϊ Φ.Κ. 2-1. Η αγωνιστική ολοκληρώθηκε χθες Κυριακή με τον αγώνα Δυτικού Σίδνεϊ-Νιούκαστλ 0-2.

Πηγή: Νέος Κόσμος

Σε σημαντικά υψηλότερα επίπεδα σε σύγκριση με το σύνολο της Ε.Ε.

Σε σημαντικά υψηλότερα επίπεδα σε σύγκριση με το σύνολο της Ε.Ε. είναι το ποσοστό του πληθυσμού της Ελλάδος που βρίσκεται είτε σε κίνδυνο φτώχειας είτε σε κατάσταση κοινωνικού αποκλεισμού, δηλαδή ζει με υλικές στερήσεις ή διαβιοί σε νοικοκυριά με χαμηλή ένταση εργασίας.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της δειγματοληπτικής Έρευνας Εισοδήματος και Συνθηκών Διαβίωσης των Νοικοκυριών που έχει δημοσιοποιήσει η ΕΛΣΤΑΤ, το 2012 το ποσοστό τους ανήλθε σε 34,6%, αντιστοιχώντας σε 3.795.100 άτομα, και είναι υψηλότερο από ό,τι στις άλλες χώρες τις Ε..Ε (ΕΕ-28: 25,1%) με εξαίρεση τη Βουλγαρία (49,3%), τη Ρουμανία (41,7%) και τη Λεττονία (36,6%).

Και άλλοι όμως δείκτες σχετικής φτώχειας οδηγούν σε παρόμοια συμπεράσματα όσον αφορά τις διαστάσεις του φαινομένου στη χώρα μας και τη σχετική θέση της Ελλάδος έναντι των άλλων χωρών της Ε.Ε.

Σύμφωνα με την Τράπεζα της Ελλάδος, το χάσμα ή βάθος της σχετικής φτώχειας, το οποίο μετρά την απόσταση του ορίου της φτώχειας (για το σύνολο του πληθυσμού) από τη διάμεσο του ισοδύναμου εισοδήματος των ατόμων που βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας, ως ποσοστό του ορίου της φτώχειας, υπολογίζεται σε 29,9% το 2012 στην Ελλάδα (ΕΕ-28: 24,1%).

Αυτό σημαίνει ότι 50% των φτωχών έχουν εισόδημα μικρότερο από το 70,1% της γραμμής φτώχειας, δηλαδή κάτω από 4.000 ευρώ ετησίως ανά άτομο. Επιπλέον, ο πληθυσμός που διαβιοί σε νοικοκυριά στα οποία δεν εργάζεται κανένα μέλος ή εργάζεται λιγότερο από 3 μήνες συνολικά το χρόνο ανέρχεται σε 1.010.900 άτομα ή σε 16,1% του πληθυσμού ηλικίας 18-59 ετών, ενώ το 2011 και το 2010 ήταν 837.300 και 544.800 άτομα αντίστοιχα.

Όπως προκύπτει από τα διαθέσιμα στοιχεία, όλοι οι δείκτες του κινδύνου σχετικής φτώχειας αυξήθηκαν σημαντικά για την Ελλάδα κατά τα τρία πρώτα έτη της τρέχουσας κρίσης. Πράγματι, το ποσοστό της σχετικής φτώχειας αυξήθηκε κατά 3,4 εκατοστιαίες μονάδες ή 17,3% (εισοδήματα 2008: 19,7%, 2011: 23,1%), το χάσμα της φτώχειας αυξήθηκε κατά 5,8 εκατοστιαίες μονάδες ή 24,1%, ενώ ο κίνδυνος φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού αυξήθηκε κατά 7,0 εκατοστιαίες μονάδες ή 25,4%. Ωστόσο, εξαιρετικά πιο δραματική είναι η επιδείνωση των δεικτών φτώχειας στην περίοδο της τρέχουσας κρίσης, σε απόλυτους όρους, δηλ. όταν η γραμμή της φτώχειας παραμένει διαχρονικά σταθερή σε όρους πραγματικής αγοραστικής δύναμης.

Πράγματι, το ποσοστό φτώχειας για το έτος 2010 υπολογιζόμενο με το κατώφλι φτώχειας του έτους 2005 (60% του διάμεσου εισοδήματος του 2005 εκφρασμένου σε τιμές του 2010 με βάση τον Εναρμονισμένο Δείκτη Τιμών Καταναλωτή) ήταν 16,3%, ενώ το αντίστοιχο ποσοστό για το επόμενο έτος της έρευνας (2011) έφθασε στο 22,9% και για το 2012 στο 32,3%.

Με άλλα λόγια, στην περίοδο της τρέχουσας κρίσης και μέσα στα δύο μόλις τελευταία έτη για τα οποία υπάρχουν στοιχεία σχεδόν διπλασιάστηκαν οι διαστάσεις της φτώχειας σε απόλυτους όρους (αύξηση κατά 16 εκατοστιαίες μονάδες ή 98,2%)

Πηγή: Νέος Κόσμος

Για την υπογραφή της περιβόητης τουριστικής βίζας με δικαίωμα εργασίας.

Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, ο υφυπουργός Εξωτερικών αρμόδιος για τον Απόδημο Ελληνισμό, κ. Α. Γεροντόπουλος, πρόκειται να επισκεφθεί την Αυστραλία εντός του Μαρτίου.

Στόχος της επίσκεψης, αν τελικά πραγματοποιηθεί, θα είναι η υπογραφή συμφωνίας με την Αυστραλία για παροχή τουριστικής βίζας με δικαίωμα εργασίας έως ένα χρόνο.

Άλλες, επίσης ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, αναφέρουν ότι την Αυστραλία ενδέχεται να επισκεφθεί σύντομα και η υπουργός Τουρισμού, κ. Όλγα Κεφαλογιάννη.

Πηγή: Νέος Κόσμος