Daily Archives: February 4, 2015

Theo Zagoridis was in his convenience store when he was attacked.

Theo Zagoridis was working in his shop on the main street in Ashfield, in Sydney’s inner-west, when two men entered the premises at approximately 8.40 pm and threatened him with their weapons.

“They said ‘give me your money’. I thought it was a joke, I told them to bu***r off,” Mr Zagoridis said.

A defiant Mr Zagoridis refused to give in to their demands, and accosted the man holding the machete to prevent him from wielding it, wrapping him in a ‘bear hug’.

“I grabbed him so he couldn’t swing his arms and the other man, the look out, came behind me and pulled my arms and then they just took off,” he told Nine News.

Two men, believed to be working with the pair who attacked Mr Zagoridis’ Sunny’s Grocery store, also entered a convenience store on Alt Street, just opposite the scene of the crime.

source: Neos Kosmos

Independent senator Nick Xenophon

Independent senator Nick Xenophon says Prime Minister Tony Abbott will only last until the end of the week if he doesn’t fend off the talk of a leadership challenge.

“Unless he makes real progress by the end of this week, I think he’s basically gone for all money,” Mr Xenophon said this week.

The prime minister’s press club address didn’t do much to fend off leadership spill talks, but deputy leader Julie Bishop, treasurer Joe Hockey and minister Malcolm Turnbull have voiced their support to the prime minister.

Last night Liberal MP Dennis Jensen became the first MP to publicly call on Mr Abbott to step aside.

Mr Jensen called on the party to organise a leadership ballot next week, joining the chorus of Liberal backbenchers who have fuelled the leadership crisis.

Senator Xenophon said Mr Abbott remained in “dire straits” with his backbench.

“It’s a case of too little too late,” Mr Xenophon said

The prime minister has seen his personal approval rating nosedive to 27 per cent and was met with ire after gave an Australian knighthood to the Duke of Edinburgh, Prince Philip.

source:  Neos Kosmos

Η μείωση των επιτοκίων και αυτή που ίσως ακολουθήσει σύντομα -καθώς η κυβέρνηση Άμποτ πιέζει προς αυτή την κατεύθυνση-, δεν είναι καλός οιωνός για την αυστραλιανή οικονομία.

Στην ουσία, αποτελεί σημάδι ότι «η οικονομία έχει κολλήσει»

Όπως είναι γνωστό, στο ιστορικό χαμηλό του 2,25% μείωσε την Τρίτη το βασικό της επιτόκιο η Αποθεματική Τράπεζα Αυστραλίας (RBA), στο πλαίσιο των προσπαθειών της να τονώσουν την οικονομία της χώρας.

«Γενικά, η εκτίμηση της Τράπεζας είναι ότι η ανάπτυξη της οικονομίας πιθανότατα θα παραμείνει λίγο χαμηλότερη από την τάση για μια λίγο μεγαλύτερη χρονική περίοδο και το επίπεδο της ανεργίας θα κορυφωθεί λίγο υψηλότερα απ’ όσο αναμένονταν προηγουμένως» ανέφερε ο διοικητής της RBA, Γκλεν Στίβενς, σε ανακοίνωσή του.

Όπως είπε, η κίνηση αυτή αναμένεται να παράσχει περισσότερη στήριξη στη ζήτηση, «έτσι ώστε να υπάρξει βιώσιμη ανάπτυξη και πληθωρισμός που θα συμβαδίζουν με τον στόχο».

Πρόκειται για την πρώτη μείωση των επιτοκίων στην Αυστραλία από τον Αύγουστο του 2013.

Η μείωση των επιτοκίων οδήγησε και σε πτώση της αξίας του δολαρίου Αυστραλίας που έπεσε στα 76.65 έναντι του αμερικανικού νομίσματος.

Δυο μεγάλες τράπεζες μείωσαν χθες τα επιτόκια τους – η Commonwealth τα μείωσε 0.25% και η Westpac ακόμα περισσότερο, κατά 0,28%.

Αυτό είναι καλό για όσους εξοφλούν στεγαστικά δάνεια, αλλά υπάρχουν φόβοι ότι μπορεί να εκτιναχθούν στα ύψη οι τιμές των ακινήτων.

Επίσης, η μείωση των επιτοκίων πλήττει τους συνταξιούχους και, κυρίως, αυτούς που ζουν από το superannuation και τις αποταμιεύσεις τους σε τράπεζες καθώς λαμβάνουν ελάχιστους τόκους και το εισόδημά τους μειώνεται.

Εξάλλου, τα χαμηλά επιτόκια ρίχνουν και την αξία του δολαρίου, με αποτέλεσμα να αυξάνεται το κόστος όλων των εισαγόμενων προϊόντων αλλά και το κόστος των ταξιδιών στην Ελλάδα.

Πηγή:Νέος  Κόσμος

Ο ομογενής πανεπιστημιακός

Από τα πιο επιφανή μέλη της ελληνικής Διασποράς, κοσμήτορας του Πανεπιστημίου Σίδνεϊ και καθηγητής Ελληνικών και Βυζαντινών Σπουδών, παρ’ όλη τη μεγάλη απόσταση, γεωγραφική -όπως και χρονική, αφού έχει κλείσει πια 27 χρόνια στην Αυστραλία, δεν έχει πάψει να επισκέπτεται συνεχώς την πρώτη του πατρίδα, κι ας εξακολουθεί εκείνη να τον απογοητεύει κάθε φορά. Η συνεχής του ενασχόληση με τα πολιτιστικά πράγματα, την πολιτική και τη λογοτεχνία, αποδεικνύει ότι παραμένει αθεράπευτα Έλληνας, έχοντας στο εκδοτικό του έργο αρκετούς τίτλους μελετών στα ελληνικά, μεταφράσεις βιβλίων του νομπελίστα Πάτρικ Γουάιτ αλλά και βιβλία που αφορούν τη σύγχρονη Ελλάδα στα αγγλικά. Τον συνάντησα στο σύντομο πέρασμά του από την Αθήνα λίγες μέρες πριν από τις εκλογές και του ζήτησα να μου μιλήσει για το πώς μας βλέπει με τη ματιά ενός Αυστραλού.

-Να ξεκινήσω με αφορμή την ταινία του Ράσελ Κρόου για την Καλλίπολη που έχει εξοργίσει Έλληνες και Αρμένιους στην Αυστραλία. Ο σεναριογράφος είναι ελληνικής καταγωγής, αλλά ακόμα και οι ιστορικοί εξαπολύουν μύδρους εναντίον της ταινίας.

-Νομίζω ότι ο Ράσελ Κρόου, όπως και ο σεναριογράφος Άντριου Αναστάσιος, σκέφτονται με χολιγουντιανά και μανιχαϊστικά πρότυπα παρουσίασης του πολέμου. Ο σεναριογράφος προφανώς υπέκυψε στις σκοπιμότητες της σύγχρονης βιομηχανίας του θεάματος. Οι Έλληνες εμφανίζονται ως «ο στρατός των δαιμόνων», όπως τον αποκαλούν, ενώ οι Αρμένιοι δεν εμφανίζονται πουθενά. Η ταινία είναι ένα κοινότοπο συναισθηματικό μελό, αλλά δεν χρειάζεται να ψάχνουμε ιστορική ακρίβεια και αληθοφάνεια σε μια ταινία. Μας δίνει, όμως, μια καλή ευκαιρία να ξαναδούμε τον ρόλο που έπαιξε η Λήμνος στην ιστορία. Εκεί έμειναν τα αυστραλιανά στρατεύματα και εκεί επιβίωσαν οι Αυστραλοί. Δεν πρέπει να υπερβάλλουμε όσον αφορά την ταινία, είναι ασήμαντη και παραπληροφορεί, που είναι και το χειρότερο. Δίνει μια εντελώς χαλκευμένη αντίληψη της ιστορικής πραγματικότητας και ταυτόχρονα μυθολογεί μια σχέση μεταξύ Τουρκίας και Αυστραλίας που ανήκει πιο πολύ στα κοινά πολιτισμικά διλήμματα που αντιμετωπίζουν αυτή την εποχή οι δύο χώρες. Η Αυστραλία βρίσκεται στην Ασία, ενώ είναι ένας ευρωπαϊκός πολιτισμός. Ταυτόχρονα, είναι αγγλοσαξονική χώρα και από δημογραφικής απόψεως κατά 50% είναι πολυπολιτισμική. Προσπαθεί να δημιουργήσει την ευρωπαϊκή της μυθολογία, που δεν πρέπει να είναι προσκολλημένη μόνο στην Αγγλία, όπως ήταν μέχρι τώρα, αλλά να βρει καινούργιες αναγωγές.

-Αυτό πώς ακριβώς συνδέεται με την ταινία;

-Από το 1996, που εξελέγη συντηρητική κυβέρνηση, η Καλλίπολη έχει πάρει για την Αυστραλία τις κοσμογονικές διαστάσεις ενός αφετηριακού μύθου συμμετοχής στην Ιστορία. Μέχρι τότε δεν ήταν τόσο σημαντικό γεγονός, όσο οι μάχες στο Δυτικό Μέτωπο. Έτσι, η συμμετοχή μας στον A’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ο θάνατος τόσων νέων στην Καλλίπολη αποτέλεσαν πιστοποιητικό της διεθνούς παρουσίας της Αυστραλίας. Πιστοποιούν την έξοδο ενός επαρχιακού χώρου από την απομόνωση και την αποικιακή αντίληψη. Κάθε χρόνο μία από τις σημαντικότερες τελετές κοινωνικής συνένωσης είναι η επίσκεψη χιλιάδων Αυστραλών στην Καλλίπολη, στην Τουρκία, ένα τουριστικό κίνημα με βαθιές εθνικιστικές αποχρώσεις. Είναι σαν να γεννηθήκαμε εκεί ουσιαστικά. Ήταν μια στρατιωτική ήττα στην οποία χάθηκαν 12.000 νέοι μεταξύ 17 και 20 χρονών. Θυσιάστηκαν σε μια εκστρατεία με μοναδικό σκοπό να αποσπαστεί η προσοχή των Τούρκων για να κάνει ο Τσόρτσιλ την επίθεσή του στο μέτωπο της Μακεδονίας. Η περιοχή, έξι μήνες πριν από την απόβαση των Συμμάχων, κατοικούνταν από Έλληνες, οι οποίοι έφυγαν με την ανταλλαγή. Ως προς αυτό, η ταινία είναι άδικη για τους πληθυσμούς οι οποίοι είχαν εκτοπιστεί.

– Εσείς πώς βρεθήκατε στην Αυστραλία;

Κάποια στιγμή περνάμε μια κρίση σε σχέση με τη χώρα μας. Εκπροσωπώ μια γενιά μετά τη Μεταπολίτευση που μεγάλωσε, ανδρώθηκε κι έζησε τη μεγάλη απογοήτευση του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ’80. Αποφάσισα ότι δεν ήθελα να ζω σε μια χώρα βασισμένη σε επίπλαστα πρότυπα ζωής, με μια πολιτική ζωή που δεν με εξέφραζε καθόλου και μια ακαδημαϊκή ζωή που βασιζόταν στον νεποτισμό και την ευνοιοκρατία. Στην Αυστραλία πήγα για να επινοήσω τον εαυτό μου εκ του μηδενός. Είναι μια φιλική χώρα που σε υποδέχεται, περισσότερο φιλόξενη από την Ελλάδα, σε ενσωματώνει και είναι δικό σου θέμα να κάνεις το επόμενο βήμα από κει και πέρα. Η απόσταση σου δημιουργεί κάποια μυθολογία για τον χώρο των πρώτων σου εμπειριών και μια νοσταλγία, αλλά επιστρέφοντας στην Ελλάδα τα έχασα και τα δύο.

-Σε τι βαθμό συνδέεται η ελληνική παροικία σήμερα με την πρώτη γενιά μεταναστών;

-Έχει αλλάξει πάρα πολύ. Καταρχάς, όπως λέει ο ιστορικός Μπροντέλ, η δημογραφία είναι πεπρωμένο. Όπως άλλαξε η δημογραφία της Αυστραλίας, έτσι άλλαξε και η δημογραφία της ελληνικής παροικίας. Είμαστε πρώτοι σε μεικτούς γάμους που οδηγούν σε πολύ ενδιαφέροντα νέα μορφώματα και αναμορφώματα. Αυτό δείχνει πόσο εύκολα οικειοποιούμαστε ξένους πολιτισμούς στο εξωτερικό και άλλους τρόπους ζωής. Η δεύτερη γενιά δεν έχει κανένα πρόβλημα να σχετιστεί με ανθρώπους που είναι εντελώς διαφορετικοί από αυτούς. Η ελληνική παροικία τα τελευταία είκοσι χρόνια έχει φτάσει σε εντελώς νέα στάδια αυτοπροσδιορισμού. Έχει αναπτύξει έναν διαπολιτισμικό προσδιορισμό που είναι αγάπη στην Ελλάδα, αλλά αφοσίωση στην Αυστραλία. Ταυτόχρονα είναι πολυπολιτισμική, με σχέσεις με άλλες κοινότητες, ανοιχτή και χωρίς φοβίες.

-Οι παλιότερες γενιές πρέπει να ήταν αφόρητα συντηρητικές.

-Βέβαια, και έχουν βρει καταφύγιο στην Εκκλησία. Και ενώ η Εκκλησία είχε μια θαυμάσια ευκαιρία να ανανεωθεί, σχεδόν να μεταρρυθμιστεί, δεν έχει κάνει το μεγάλο βήμα και δεν νομίζω ότι θα το κάνει. Ταυτόχρονα, από τη δεκαετία του ’90, που οι επικοινωνίες αυξήθηκαν και πολλαπλασιάστηκαν, η παρέμβαση και η σχεδόν παθολογική παρουσία πολιτευτών από την Ελλάδα δημιουργεί πολιτιστικά προβλήματα και αντιφάσεις στην παροικία.

Eνώ η Εκκλησία είχε μια θαυμάσια ευκαιρία να ανανεωθεί, σχεδόν να μεταρρυθμιστεί, δεν έχει κάνει το μεγάλο βήμα και δεν νομίζω ότι θα το κάνει.

-Το φαινόμενο να μεταφέρονται οι εμφυλιακές αντιθέσεις μας στη Διασπορά ισχύει;

-Ναι, αν και οι περισσότεροι Έλληνες που έφυγαν για την Αυστραλία ήταν Αριστεροί, γιατί οι Δεξιοί πήγαιναν στην Αμερική, η οποία ζητούσε πιστοποιητικό πολιτικών φρονημάτων. Ο Καραμανλής, για να απαλλαγεί από τα αριστερά χωριά της Πελοποννήσου και της Ηπείρου, τα έστειλε στην Αυστραλία. Όσο μακρύτερα, τόσο καλύτερα. Αυτοί πια έχουν εξελιχθεί, όπως καταλαβαίνετε. Διαχωρισμοί υπήρχαν γιατί πήγαν εκεί ως Αριστεροί, αλλά συνάντησαν την Εκκλησία, που ήταν δεξιάς δομής. Οι Μυστικές Υπηρεσίες της Αυστραλίας απέδειξαν ότι υπήρχε συνεργασία της Αρχιεπισκοπής με αυτούς για την εξακρίβωση των πολιτικών φρονημάτων των ανθρώπων. Αυτά ξεπεράστηκαν από τις επόμενες γενιές που έφτιαξαν τους δικούς τους χώρους, ενώ ταυτόχρονα συμμετείχαν στους κοινούς χώρους μιας πολυεθνικής κοινωνίας.

Η οποία ενίοτε επιδεικνύει και η ίδια εθνικιστικές εξάρσεις. Το βλέπουμε όταν η Ελλάδα πετυχαίνει μια μεγάλης εμβέλειας επιτυχία, όπως έγινε με κάποια αθλητικά γεγονότα.

Έχει να κάνει με τον τρόπο που είναι δομημένες οι πολυπολιτισμικές κοινότητες της Αυστραλίας. Aνάλογες εξάρσεις παρατηρούνται και σε άλλες εθνότητες. Το μεγαλύτερο κιτς φαινόμενο που μπορείς να δεις στο Σίδνεϊ είναι μια αναπαράσταση ιταλικού χωριού στο μέσο της πόλης, με έναν τερατώδη ανδριάντα του Δάντη να δεσπόζει. Στις μακρινές χώρες η νοσταλγία όχι μόνο εξιδανικεύεται αλλά γίνεται και παρωδία.

-Οι Έλληνες παραμένουν αντισημίτες και εκεί;

-Σε προβλήματα ρατσισμού οι μόνοι που μας υποστηρίζουν είναι οι Εβραίοι. Η νέα συντηρητική κυβέρνηση του Τόνι Άμποτ προσπάθησε να καταργήσει δύο νομοθετήματα που προστάτευαν μειονότητες και πολιτιστικές ταυτότητες από ρατσιστικές διακρίσεις. Έγινε μια φοβερή συνεργασία του ελληνικού και του εβραϊκού λόμπι, που απέτρεψε την κίνηση αυτή. Οι Εβραίοι, όμως, είναι πολύ πιο οργανωμένοι. Κάθε χρόνο συναντιούνται, αν και έχουν πολύ περισσότερες διαφορές μεταξύ τους απ’ ό,τι εμείς, κάνουν fund raising για τις εβραϊκές σπουδές και μαζεύουν εκατομμύρια δολάρια. Εμείς δεν μπορούμε. Οι Έλληνες έχουμε μεγάλη αίσθηση φιλοπρωτείας, ποιος θα ηγείται και ποιος θα διοικεί καθετί. Έχουμε 180 σωματεία μόνο στο Σίδνεϊ. Δεν έχουμε την ενότητα των Εβραίων.

-Παράλληλα, είχατε νέο κύμα Ελλήνων μεταναστών με την κρίση.

-Περί τους 70.000 νέους μετανάστες. Οι περισσότεροι, σε αντίθεση με τους παλιούς, είναι ειδικευμένοι, με πτυχία και απαιτήσεις από τη ζωή, έχουν θέσεις και ξέρουν πού θέλουν να πάνε. Όσοι έρχονται για λίγο στην πατρίδα, επιστρέφουν στην Αυστραλία.

-Τι έχει αλλάξει στην Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια που δεν ζείτε εδώ;

-Βλέπω μια διαρκή απώλεια ήθους. Νομίζω ότι παλιά υπήρχε μια λανθάνουσα αίσθηση αλληλεγγύης ανάμεσα στους ανθρώπους, ότι όλοι μας αντιμετωπίζουμε κοινά προβλήματα. Σήμερα έχουμε απολέσει την έννοια του ανήκειν σε μια κοινότητα πολιτισμική κι αυτό δεν οφείλεται μόνο στην άνοδο του ατομικισμού, αφού έχουμε παραιτηθεί από τα παλιά κοινωνικά οράματα που υπήρχαν, μια εκούσια και απελπισμένη παραίτηση, πράγματα που είχαν θρέψει τόσες μεταπολεμικές γενιές από το 1970 μέχρι το 1985. Αυτό φαίνεται από τον τρόπο που συμπεριφέρονται οι άνθρωποι στους δρόμους, ο ένας στον άλλον, από τη βία που παρατηρώ στους δρόμους. Αυτό με ξαφνιάζει, έχουμε χάσει τους καλούς μας τρόπους. Παλιά υπήρχε μια αντίληψη φιλοξενίας.

Μα, ούτε ένα «ευχαριστώ» δεν λέμε…

Οι Έλληνες έχουν εξελιχθεί σε πρωταθλητές της αγνωμοσύνης. Δεν ξέρουν την έννοια του «ευχαριστώ». Το έχω γράψει, ότι αν δεν μπορούμε να πούμε «ευχαριστώ», δεν μπορούμε και οι ίδιοι να δώσουμε κάτι. Είμαστε αδύναμοι να πράξουμε είτε το καλό είτε το κακό. Κι ενώ μια κρίση σε φέρνει στα όριά σου, ώστε να δείξεις τι μπορείς να κάνεις, η συγκεκριμένη έχει κάνει τους ανθρώπους αδιάφορους και παθητικούς. Έπιασα κουβέντα στα κιόσκια των κομμάτων και στην ερώτησή μου γιατί να τους ψηφίσω η κοινή απάντηση της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝ.ΕΛ. ήταν «Γιατί είμαστε αυτοί που κάνουμε το λιγότερο κακό στη χώρα»! Έχουμε φτάσει στην εποχή των ελάχιστων προσδοκιών.

Ο Σαμαράς ξεκίνησε πολύ καλά, έδωσε πολλές υποσχέσεις τις οποίες εκπλήρωσε μέχρι ενός σημείου και μετά τις εγκατέλειψε. Δυστυχώς, τον τελευταίο χρόνο έχει χάσει τον έλεγχο κι έχει δείξει μεγάλη αλαζονεία και λαϊκισμό. Ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει περισσότερες υποσχέσεις, δουλεύοντας με το ουτοπικό στοιχείο στη νοοτροπία του Έλληνα, τον χειραγωγεί με τον τρόπο που θέλει, γι’ αυτό και θα βγει. Τελικά, η μόνη ιδεολογία που περνάει στην Ελλάδα είναι ο εθνολαϊκισμός.

-Πώς σας φαίνεται η άνοδος της φιλοναζιστικής Χρυσής Αυγής;

-Η ελληνική κοινωνία, ειδικά μετά το 1980, εξέθρεψε φασιστικά φαινόμενα με την έλλειψη κοινωνικής δημοκρατίας που υπάρχει και είναι απροσδόκητο για μια κοινωνία που μετέχει στη μετανεωτερικότητα να ζει ακόμα με αρχαϊκές νομικές δομές. Είναι αδιανόητο σε μια κοινωνία να μην έχουν δικαιώματα οι μετανάστες μετά από τόσο καιρό. Ως Έλληνας το θεωρώ προσβολή. Γιατί αν κάνουμε κάτι εμείς στο εξωτερικό, είναι να μεταλαμπαδεύουμε τον ελληνικό πολιτισμό. Έναν πολιτισμό ανοιχτό, φιλόξενο και, όπως έλεγε ο Περικλής στον «Επιτάφιο», που αποδεχόταν «εκ πάντων τα πάντα». Σήμερα έχουμε έναν κλειστό πολιτισμό, ο οποίος βασίζεται σε μια προνομιούχα τάξη του αίματος, όπως τη νομίζουν εδώ πέρα, ενώ ο ελληνισμός έχει γίνει μια φασίζουσα ιδεολογία. Φαίνεται καθαρά αυτό, εφόσον οι ακροδεξιές ομάδες, φανερώνουν μορφές σοσιαλφασισμού και εθνολαϊκισμού με αδιανόητα επιχειρήματα . Όπως το γεγονός ότι η Χ.Α. μιλάει για καθαρή ελληνική φυλή, επικαλούμενη γερμανικά φιλοσοφήματα. Από την άλλη, έχεις τον πρωθυπουργό, ο οποίος συμμετείχε μαζί με άλλους ηγέτες στην εκδήλωση για το κοσμικό κράτος στη Γαλλία και επιστρέφοντας εδώ άρχισε να μιλάει για τη σημασία των ιερών εικόνων για την ελληνική ταυτότητα. Αν αυτό δεν είναι σχιζοφρένεια και αρχαϊσμός, το γεγονός ότι η θρησκεία χρησιμοποιείται τόσο πρόστυχα και τόσο αγοραία για ψηφοθηρικούς λόγους, τι είναι; Πρώτη έπρεπε να αντιδράσει η ίδια η Εκκλησία.

-Γιατί ο Έλληνας έχει τόσο μεγάλη ανάγκη από τα σύμβολά του;

-Γιατί δεν του έχει μείνει τίποτε άλλο. Όπως έλεγε ένας ιστορικός της Εκκλησίας, τα σύμβολα αποκτούν τη σημασία τους όταν τα πράγματα εξαφανίζονται.

-Είστε επίσης καθηγητής Βυζαντινολογίας. Τι γνώμη έχετε για τη σχέση της σύγχρονης Ελλάδας με τη βυζαντινή παράδοση;

-Το Βυζάντιο είναι ελληνόφωνο, όχι ελληνικό. Πριν από χρόνια ξαφνιάστηκα που είδα στον ΣΚΑΪ, ανάμεσα στους σπουδαιότερους Έλληνες, τον Ιουστινιανό, που δεν μιλούσε καν ελληνικά και ήταν συστηματικά εναντίον των Ελλήνων! Το ελληνικό κράτος έχει δημιουργήσει αυτή την ιστοριογραφική φαντασίωση για το Βυζάντιο, αλλά αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι μετά την 4η Σταυροφορία οι περιοχές που ταυτίστηκαν με το Βυζάντιο ήταν εκείνες του ελλαδικού χώρου, που σήμερα αποτελούν την Ελλάδα. Το Βυζάντιο όμως ήταν πολιτικά μια θεοκρατική και δεσποτοκρατική αυτοκρατορία. Όπως έλεγε ο Καστοριάδης, άλλο να είσαι πολίτης και άλλο να είσαι υπήκοος. Δεν μπορείς να είσαι και τα δύο ταυτόχρονα. Είτε είσαι πολίτης και έχεις δικαιώματα και συμμετέχεις στη διοίκηση της χώρας, είτε είσαι υπήκοος και υπακούς, υφίστασαι. Παραμένεις μια παθητική νομική ύπαρξη μέσα σε ένα σύστημα φεουδαρχικό, αριστοκρατικό, πυραμιδόσχημο. Προσωπικά, υιοθετώ τη θέση του Σβορώνου ότι η Ελλάδα δημιουργείται εκ νέου ως αντίληψη το 1204, όταν διαλύεται η βυζαντινή υπερπολιτισμική και κοσμοπολίτικη αριστοκρατία της Κωνσταντινούπολης και τη διαδέχονται οι τοπικές αριστοκρατίες της Πελοποννήσου, της Νίκαιας και της Θεσσαλονίκης.

-Παρακολουθείτε την πολιτισμική μας κίνηση τα τελευταία χρόνια;

-Την παρακολουθώ με πολύ ενδιαφέρον γιατί νομίζω ότι οι Έλληνες είναι πολύ πιο δημιουργικοί από τους Αυστραλούς, μολονότι και εκεί η πολιτισμική κίνηση ελληνοκρατείται. Σε μια πόλη πέντε εκατομμυρίων όπως το Σίδνεϊ έχουμε μόλις δέκα θέατρα, όταν η Αθήνα έχει εκατοντάδες. Η δημιουργικότητα των Ελλήνων είναι αξιοθαύμαστη. Κρίμα που δεν ξέρουμε πώς να την παρουσιάσουμε στο εξωτερικό. Δεν είναι δυνατόν η χώρα να εκπροσωπείται από τους πολιτικούς της.

-Έχετε γράψει ένα βιβλίο για τον ελληνικό κινηματογράφο για το αγγλόφωνο κοινό. Παρακολουθούν κάποιου είδους ελληνικές ταινίες, εκτός του Αγγελόπουλου ίσως;

-Ο Αγγελόπουλος παραμένει δημοφιλής στις art house αίθουσες. Πρέπει να δούμε τι περνάει το πολιτιστικό φράγμα της ενδοσκόπησης που μας είχε καταλάβει εδώ και πολλά χρόνια. Ο Αγγελόπουλος το περνάει ως εικόνα αλλά όχι ως κινηματογραφική πρακτική. Αυτό είναι ενδιαφέρον, όμως μόνο τον τελευταίο καιρό βλέπεις να έχει διαπεραστεί αυτό το φράγμα. Όχι μόνο από το weird wave αλλά και από τις νέες ταινίες, όπως του Πάνου Κούτρα, ο οποίος ανήκει σε ένα είδος μαγικού ρεαλισμού, κατά τη γνώμη μου. Οι ταινίες του παρουσιάζουν μια έντονη πολυπολιτισμικότητα και καταγράφουν την πειραματική φάση στην οποία έχει εισέλθει ο ελληνικός κινηματογράφος, ο οποίος δεν απευθύνεται πλέον στο ελληνικό κοινό αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. Οι ταινίες του αποκρυσταλλώνουν μια δημιουργική όσμωση πολλών διαφορετικών στοιχείων. Εγώ, ωστόσο, αγαπάω πολύ τον παλιό εμπορικό κινηματογράφο. Θεωρώ ότι κάποια στιγμή πρέπει να επαναπροσδιοριστεί. Ταινίες σαν αυτές του Δαλιανίδη είναι ισάξιες του Ότο Πρέμινγκερ και του Φρανκ Κάπρα, αλλά εμείς δεν τις βλέπουμε έτσι γιατί τις θεωρούμε «χαμηλή τέχνη». Η «χαμηλή τέχνη» εμπεριέχει πολύ μεγάλη τέχνη επίσης. Πρέπει να τις ξανα-ανακαλύψουμε γιατί ο κινηματογράφος είναι από τα μεγαλύτερα πολιτιστικά επιτεύγματα της Ελλάδας. Καταγράφει σε φορμαλιστικό επίπεδο την ανακάλυψη της προοπτικής ενός νέου τρόπου να λες ιστορίες, γιατί καθώς είχαμε αποκοπεί από τη Δύση λόγω της οθωμανικής κυριαρχίας, δεν ήταν ο δικός μας τρόπος. Ο κινηματογράφος είναι από τα διαρκέστερα επιτεύγματά μας. Το αριστούργημα του ελληνικού φορμαλισμού είναι η «Ηλέκτρα» του Κακογιάννη. Ξεπερνάει κατά πολύ οποιαδήποτε αναπαράσταση τραγικού μύθου στον σύγχρονο κινηματογράφο. Και οπωσδήποτε η «Φωτογραφία» του Παπατάκη είναι από τα πλέον παρεξηγημένα και παραμελημένα έργα.

Πηγή:Νέος Κόσμος

Costas Mamalakis at the Historical Museum of Crete. Photo: Mike Sweet.

Part one of three:

Every May, a few days before the official ceremonies begin for the anniversary of the Battle of Crete, Costas Mamalakis drives from Heraklion to Souda Bay with an unopened bottle of beer beside him. He makes this pilgrimage to the Allied War Cemetery at Souda, to place the bottle beside an Anzac grave; Plot 12, Row D – the last resting place of New Zealand Private LeTour Mollet ‘Ted’ D’Auvergne.

Mamalakis – one of world’s most knowledgeable experts on Crete’s WWII history – came across D’Auvergne’s story a few years ago – the Kiwi soldier who left a beer at his local pub to drink upon his return, but who never had the chance to savour it. The tale of how Ted D’Auvergne called into the Waihao Forks pub in New Zealand’s South Island, on his way to war, is now legend.

No-one is sure of the exact story, but it goes something like this. On the morning of 27th December 1939, it was Ted’s last day of leave before embarking overseas. After saying his goodbyes to his family and posing for a few snaps, he headed to the hostelry where he was a regular patron, near the railway station. Thinking there might just be time for a couple of bevvies before catching the train to join his unit, he lined up two bottles of his favourite tipple – Ballins XXXX ale. The first he downed, but before he could start the second, the train whistle blew outside.

Ted said his farewells, and as he did so, the publican placed the bottle on the shelf saying, “we’ll have this one when you get home”. Ted D’Auvergne never made it back. Mortally wounded by a German sniper near Maleme during the Battle of Crete, for days he was hidden and cared for by a 17-year-old Cretan called Yakovos Kalionzaki, until Ted died.

The bottle – now enshrined in a glass case – is still there in the Waihao Forks pub – a small memorial, not just to Ted, but to all those who went away to war and never returned. Each year on Anzac Day, veterans and their families, and Ted’s descendants, gather at the pub and a poppy is placed beside the bottle. in memory of Ted and thousands of others who fell in the corner of a foreign field.

Costas Mamalakis has been honouring the memories of soldiers like D’Auvergne – and the Cretans who fought alongside them in WWII – since he was a child. Born in 1963 and raised in Heraklion, Mamalakis studied ethnology at the University of Munich. His arrival in Germany in the 1980s had an ironic start. “The taxi driver who picked me up from the airport was a former German paratrooper who had taken part in the invasion of Crete in the Rethymno sector,” says Mamalakis as we take coffee near Heraklion’s bustling Morosini Fountain Square. “I didn’t tell him I was Cretan,” he adds with a grin.

So began an early chapter in Mamalakis’ ongoing research into Crete’s wartime history. To cut a long story short, he befriended the ex-paratrooper and was introduced to other German Fallschirmjäger veterans, with whom he corresponded for years after. Some gave him previously unknown, often shocking details, of actions by German troops during the battle and occupation and much of the information he would go on to publish.

In recent years most know of Mamalakis’ work as a former curator of Modern History for the Historical Museum of Crete. Its permanent World War II exhibition is the result of his devotion to the subject and his own research. Arguably it presents the most profound insight into the island’s wartime experience of any museum in the world.

What makes it different from other exhibitions is its detail and editorial thoroughness. Shining out from Mamalakis’ imaginative curation is the complexity of Crete’s four-year-long resistance against Nazi Germany – from the initial invasion in May 1941 through the torment of occupation that would last (in the Chania area at least) until May 1945.

Mamalakis describes the museum’s exhibition as “an uneasy presentation”, and that disquiet is key to his philosophy as a curator and historical commentator. While Crete’s story in World War II is a story of good versus evil, a courageous struggle against a cruel oppressor, it is also a story of a people caught by chance in the jaws of a global cataclysm, where warring armies collided – with terrible consequences for civilians and soldiers alike. Crete at war is a story often of internal conflicts, tragedy and sometimes betrayal, as well as heroic courage and daring deeds.

Subterfuge, sabotage, spies and double agents all take their place in Mamalakis’ narrative, set against the majestic landscape that gave refuge to freedom’s defenders. “I suppose my work has always been about finding out more, to achieve a deeper understanding of what happened in Crete between 1941 and 1945,” says Mamalakis. “For years we have marked the Battle of Crete with ceremonies and parades. Perhaps it has been too painful to examine some aspects of the war and the resistance.”

Also painful, says Mamalakis, is the way many of the fallen from the battle who served with the Greek army have been left, ignored.

“Hundreds of Greek soldiers and policeman who fought in the battle and were killed, were never given proper burials, families never found their loved ones. All these ‘anonymous’ fighters had a name and identity, and it’s time we paid them the proper respect.”

Mamalakis has already identified scores of burial sites and has begun lobbying the local authorities to act.

He brings the same passion and determination to his latest venture. Discover The Real Warpaths is a series of painstakingly researched day-tours that will be available from early 2015, with Mamalakis himself as expert guide and tour leader. Backed by Heraklion’s licensed travel operator – and much respected shipping agent – A.P. Corpis & Company, the tours are set to add a new dimension to Crete’s cultural tourism sector. With many of them focused on locations of particular significance to Anzac actions during and after the Battle of Crete, the aim is to reveal new aspects of the battle and its aftermath.

“Not many know the incredible story of the Australians at Heraklion, for instance, and the 2/4 Infantry Battalion that defended the airfield,” says Mamalakis.

“The same is true of the remarkable Australian actions at Rethymno, where with Greek soldiers and civilians, they had the Germans pinned down, right up to the end.

“On these tours I want to take people exactly to where these events took place, to find the many signs of the battle that still exist, if you know where to look.”

As an expert on the evacuation of hundreds of Anzac troops, weeks, months, and in some cases, years after the Battle of Crete, with Mamalakis the one day-tour will follow the trails of the soldiers on the run, and visit isolated beaches on the south coast where they finally left Crete. As a confidante of the late Patrick Leigh Fermor – the celebrated British secret agent – Mamalakis’ knowledge of the abduction of the German General Heinrich Kreipe (led by Fermor) is second to none and one tour will visit the secret mountain hideouts the abductors used.

Every landscape contains energies and vibrations from another time. Crete’s story in WWII is there to be discovered – not just in museums or in the ceremonies, but in the mountains, along the ancient paths, and beside the beaches that witnessed those epic events. Costas Mamalakis invites us to join him on these tracks of history, to walk in the footsteps of the Anzacs and their Cretan brothers and sisters in arms.

source: Neos Kosmos

Υπάρχουν συνθήκες για συνεννόηση σε ευρωπαϊκό επίπεδο, δήλωσε ο Ιταλός πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι στις κοινές δηλώσεις με τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, μετά την «εποικοδομητική» συνάντησή τους.

Είναι σημαντικό για την Ελλάδα να υπάρξουν ισχυροί δεσμοί με τους θεσμούς της ΕΕ, πρόσθεσε, ενώ δεν παρέλειψε να τονίσει ότι χρειάζονται μεταρρυθμίσεις στην Ελλάδα. Το κλίμα μεταξύ των δύο ηγετών ήταν πολύ καλό με τον Ρέντσι να μιλά με ιδιαιτέρως θερμά λόγια για την νέα κυβέρνηση, μιλώντας για νίκη της ελπίδας, και τους δύο πρωθυπουργούς να αποκαλούν ο ένας τον άλλο με τα μικρά ονόματά τους.

Δεν θέλουμε να δημιουργήσουμε νέους διχασμούς στην ΕΕ, τόνισε ο Αλέξης Τσίπρας, προσθέτοντας ότι φεύγει από την Ιταλία πιο αισιόδοξος ότι θα καταφέρουμε να πείσουμε τους εταίρους για την αναγκαία στροφή της ΕΕ σε πολιτικές ανάπτυξης και την επιστροφή της στις ιδρυτικές αξίες της, αυτές της συνεργασίας, της αλληλεγγύης, της κοινωνικής δικαιοσύνης.

Μάλιστα, σε μια κίνηση που κερδίζει τις εντυπώσεις στο τέλος της κοινής συνέντευξης ο Μ.Ρέντσι χάρισε στο Αλέξη Τσίπρα μια γραβάτα για να τη φορέσει όταν θα βρεθεί λύση για την Ελλάδα. Ο Αλέξης Τσίπρας δεσμεύθηκε ότι αυτή θα είναι η γραβάτα που θα φορέσει όταν διευθετηθεί το θέμα του ελληνικού χρέους και χάρισε από την πλευρά του στον Μ.Ρέντσι ένα cd με ελληνικά τραγούδια.

Ο Ματέο Ρέντσι, καλωσορίζοντας και ευχόμενος «καλή δύναμη» στον Αλέξη Τσίπρα, τόνισε ότι είναι πεπεισμένος ότι «όλοι είμαστε υποχρεωμένοι να διαβάσουμε το μήνυμα των εκλογών στην Ελλάδα», ένα μήνυμα ελπίδας, όπως είπε χαρακτηριστικά, κυρίως από μια γενιά που ενώ η κρίση έχει πλήξει σοβαρά, θέλει να συνεχίσει να πιστεύει στην πολιτική.

Η εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ είναι μήνυμα ελπίδας ενάντια στο φόβο, τόνισε ο Ρέντσι, προσθέτοντας ότι ενώ με τον Αλ.Τσίπρα προέρχονται από διαφορετικές πολιτικές οικογένειες εμπνεόμαστε από τις ίδιες ιδέες, όπως ότι πράγματι η πολιτική μπορεί να αλλάξει τα πράγματα.

Επισημαίνοντας ότι την επόμενη εβδομάδα θα πραγματοποιηθεί Σύνοδος Κορυφής ο Ρέντσι τόνισε ότι είναι πολύ σημαντικό για την Ελλάδα να αναπτύξει ισχυρούς δεσμούς με τους θεσμούς της ΕΕ, εκφράζοντας την ικανοποίησή του για την επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στη Ρώμη και για τις αυριανές (την Τετάρτη) συναντήσεις του με τον Φρ.Ολάντ και τον πρόεδρο της Κομισιόν Ζαν Κλοντ Γιούνκερ.

Υπάρχουν συνθήκες για συνεννόηση μεταξύ της Ελλάδας και των ευρωπαίων εταίρων της, είπε ο Μ.Ρέντσι, τονίζοντας ότι από την πλευρά της η Ελλάδα πρέπει να δεσμευθεί για την υλοποίηση σοβαρών μεταρρυθμίσεων για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς.

Ο Ιταλός πρωθυπουργός δήλωσε ανοιχτός σε διμερή συνεργασία και διάλογο, τονίζοντας ότι παρά τις επιμέρους διαφορές με τον ΣΥΡΙΖΑ τους ενώνει η κοινή πεποίθηση ότι η Ευρώπη πρέπει να προσανατολιστεί στην ανάπτυξη.

Η κατεύθυνση της οικονομικής πολιτικής στην Ευρώπη πρέπει να αλλάξει, τόνισε ο Ρέντσι, απαντώντας σε σχετική ερώτηση. «Πρέπει να μιλήσουμε» για ανάπτυξη, για πολιτισμό, για παιδεία, για κουλτούρα.

Τσίπρας: Δεν θέλουμε να δημιουργήσουμε νέους διχασμούς στην ΕΕ

Εποικοδομητική και χρήσιμη χαρακτήρισε ο Έλληνας πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας τη συνάντηση με τον Ιταλό ομόλογό του και τον ευχαρίστησε για αυτή τη συνάντηση όπου έγινε ουσιαστική ανταλλαγή απόψεων.

Ο κ. Τσίπρας είπε ότι η νέα ελληνική κυβέρνηση αναζητά συμμαχίες ώστε η Ευρώπη να επαναπροσδιορίσει τις βασικές αρχές της, για συνεργασία, αλληλεγγύη, δικαιοσύνη, κοινωνική συνοχή.

Επισημαίνοντας ότι με τον Μ.Ρέντσι ανήκουν στην ίδια γενιά, που βρέθηκε επί σειρά ετών στο στόχαστρο αποτυχημένων ευρωπαϊκών πολιτικών πληρώνοντας ακριβό τίμημα, τόνισε ότι έχουμε κοινή ευθύνη και υποχρέωση απέναντι σε αυτή τη γενιά, ώστε να μπορέσει να ελπίσει ξανά.

Η κοινή ευθύνη που μας ενώνει, πρόσθεσε ο Αλ.Τσίρας, είναι ν’ αγωνιστούμε για να επιστρέψει στην ΕΕ η ατζέντα της ανάπτυξης, της ελπίδας και της αισιοδοξίας.

Μιλώντας για το σχέδιο της ελληνικής κυβέρνησης και τη συνεισφορά της Ελλάδας στην αλλαγή αυτή της Ευρώπης, ο πρωθυπουργός επισήμανε ότι «η ΕΕ βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι. Η Ελλάδα θα δουλέψει για να συμβάλλει στην αναγκαία αλλαγή πολιτικής».

Ο κ. Τσίπρας επανέλαβε ότι προκειμένου η ελληνική κυβέρνηση να παρουσιάσει το δικό της σχέδιο για την ανόρθωση της οικονομίας, απαιτείται χρόνος. Μίλησε για μεσοπρόθεσμο σχέδιο τετραετούς διάρκειας, που θα τονώσει την οικονομία και σαρωτικές μεταρρυθμίσεις, επαναλαμβάνοντας τη δέσμευση της κυβέρνησής του για πάταξη της διαφθοράς, της φοροδιαφυγής και του πελατειακού κράτους.

Επίσης, επανέλαβε τη δέσμευση για πρωτογενώς ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, χωρίς τη δημιουργία νέων ελλειμμάτων. Θα αντιμετωπίσουμε την ανθρωπιστική κρίση σε πλαίσιο δημοσιονομικής ισορροπίας, είπε χαρακτηριστικά.

Απαντώντας εμμέσως στην κριτική που έχει δεχθεί η κυβέρνηση από τον ξένο κυρίως Τύπο ότι προσπαθεί να κτίσει συμμαχίες στην Ευρώπη με στόχο να «χτυπήσει» και να «απομονώσει» τη Γερμανία, ο κ. Τσίπρας τόνισε ότι «στην ΕΕ υπάρχουν ήδη αρκετοί διχασμοί για να θέλουμε να δημιουργήσουμε κι άλλους. Δεν επιδιώκουμε έναν ακόμη διχασμό μεταξύ Βορρά και Νότου. Αυτό που επιδιώκουμε είναι μια συμμαχία της λογικής» που θα επαναφέρει την Ευρώπη στις ιδρυτικές αξίες της.

Πηγή: in.gr

Facing challenges similar to those in Greece, Portugal worked on putting its house in order and followed Ireland in May to exit its three-year bailout from the European Union and International Monetary Fund without the safety of a precautionary credit line.

As Greece now seeks a less painful way out, some in Portugal are crying foul.

“It’s important for everyone in the European Union that Greece respect its commitments, comply with European rules like everyone,” Portuguese Prime Minister Pedro Passos Coelho (photo, right, with former Greek Prime Minister Antonis Samaras in 2012) said last week.

“Each one has to do their part. During these three years, we did our part of the job and so we can demand that the others also do so.”

source:ekathimerini.com

Greece’s debt is unsustainable and creditors are wrong to believe they can get all their money back, a Bank of England policymaker said on Tuesday.

Germany has said it was unwilling to reduce Greece’s debt, a stance which Martin Taylor, a member of the BoE’s Financial Policy Committee, signaled could be unrealistic.

“It looks to me to be unsustainable,” Taylor told Britain’s Parliament when asked about Greece’s debt.

“If the creditor nations really do believe they are going to get their money back, we are in an even worse situation than I think we are,” Taylor told Parliament’s Treasury Select Committee.

source:ekathimerini.com

Greek Prime Minister Alexis Tsipras waits for European Parliament President Martin Schulz outside the Greek Premier’s office in Athens, last week.

 Greece’s new government dropped calls for a write-off of its foreign debt and proposed ending a standoff with its official creditors by swapping the debt for growth-linked bonds on Monday, a week after its election on an anti-austerity platform.

Finance Minister Yanis Varoufakis, in London to reassure private investors that he was not seeking a showdown with Brussels over a new debt agreement, said the new left-wing government would spare privately held bonds from losses, a source told Reuters.

The reported proposals, which included a pledge to reform the Greek economy, contrast sharply with the government’s strident vows in Athens last week to ditch the tough austerity conditions imposed under its existing bailout.

Late on Monday, Varoufakis issued a statement saying that comments of his to financial investors had been misinterpreted. He gave no details but he was widely reported in Greek media to be backing down from the government’s aim of reducing the debt.

“The government and the finance minister will not back down, irrespective of how grieved some people are by our determination,” he said in the statement.

It was not clear whether the proposals would be accepted by European heavyweight Germany, which opposes softening the terms.

Varoufakis had not discussed the swap with officials from its European Union or European Central Bank creditors, said the source, who had direct knowledge of the plans but would not be named due to the sensitivity of the issue.

The finance minister also said he had not put a value on the swap, the source said, calling it a “work in progress.”

“These bonds held by the ECB right now can be restructured. It’s possible to turn it into perpetual bonds to be serviced, or growth-linked debt,” said the source. “It’s the same with a proportion of the other bilateral bonds held by the official sector.”

Germany’s Finance Minister Wolfgang Schaeuble told Reuters in an interview earlier on Monday that Berlin would not accept any unilateral changes to Greece’s debt program.

“We want Greece to continue going down this successful path in the interests of Greece and the Greeks but we will not accept one-sided changes to the program,” he said at the Reuters Euro Zone Summit.

Varoufakis called his plan a “menu of debt swaps” that meant Athens would no longer call for a write-off of Greece’s 315 billion euros ($360 billion) of foreign debt, the Financial Times reported.

“What I’ll say to our partners is that we are putting together a combination of a primary budget surplus and a reform agenda,” Varoufakis told the newspaper.

“I’ll say, ‘Help us to reform our country and give us some fiscal space to do this, otherwise we shall continue to suffocate and become a deformed rather than a reformed Greece’.”

Athens planned to target wealthy tax-evaders and post primary budget surpluses of 1 to 1.5 percent of gross domestic product, he told the paper, even if it meant his party, SYRIZA, could not fulfill all the spending promises on which it was elected.

The finance minister and Greece’s new Prime Minister Alexis Tsipras are touring European capitals in a diplomatic offensive to replace Greece’s bailout accord with the European Union, ECB and International Monetary Fund, known as the “troika.”

On Tuesday, Tsipras will meet Italy’s Prime Minister Matteo Renzi, a young center-left leader thought to be among those most sympathetic to calls for leniency.

Varoufakis said he was confident he could reach a negotiated settlement soon, telling Britain’s Channel 4 news it was time to stop Greece being a “festering wound” on Europe and dismissing a suggestion the ECB could block a new deal.

He met international investors on Monday evening. Michael Hintze, founder and CEO of hedge fund CQS, asked afterwards if the minister had proposed a debt swap, said “It’s more balanced and broader than that,” without elaborating.

The source told Reuters losses would not be forced on private investors, saying: “They have had enough hair cuts.”

In a statement released by the Greek Finance Ministry early on Tuesday in Athens, Varoufakis said the government’s aim was to pull the country out of “debt serfdom”.

Milder message

After a tumultuous first week in which the firebrand government indicated it intended to keep campaign promises to ditch the tough austerity conditions imposed under its existing bailout, the emphasis this week appears to be on maintaining that a new deal is still possible.

“We are in substantial negotiations with our partners in Europe and those that have lent to us. We have obligations towards them,” Tsipras said at a news conference in Cyprus during his first foreign visit as prime minister.

When asked whether Greece would seek aid from Russia, which is a worsening standoff with Europe and the United States over Ukraine, he said: “Right now, there are no other thoughts on the table.” Germany said Russia would not be a viable substitute.

Greece, unable to borrow on the markets and facing pressure to extend the current support agreement when it expires on Feb. 28, is looking for a bridging deal to provide breathing space to propose a new debt arrangement.

Exactly how much time Athens has to reach a deal with its creditors remains to be seen. In theory, there are only weeks left: once the bailout expires at the end of February, the ECB could be obliged to pull the plug on funding for Greek banks. In practice, however, an alternative interim funding mechanism for the banks may be found.

After that, Greece has large debt payments due in March, although officials say it could have enough cash on hand to meet them, avoiding a crunch until later in the spring.

‘Nein’

Tsipras repeated calls already made by Varoufakis for a mechanism of inspections by experts from the “troika” overseeing Greek finances to be dismantled and replaced by direct negotiations between Athens, the EU and IMF.

“I believe that this would be a mature and necessary development for Europe,” he said.

But Germany said “Nein.”

“The German government sees no reason to scrap this mechanism of evaluation by the troika,” Finance Ministry spokeswoman Christiane Wirtz said in Berlin.

Varoufakis, an outspoken economist who has likened EU austerity policies to “waterboarding”, began his European tour over the weekend in Paris, where the center-left government is thought to be more sympathetic than others to the case for relaxing lending conditions.

He then moved to London to meet investors whose confidence is crucial, saying he was not in “a kind of Wild West showdown” with the EU, but aimed to strike a mutually beneficial deal to minimize the cost of the crisis for the average European.

French Finance Minister Michel Sapin said after meeting Varoufakis that Athens could not expect a straight debt write-off, but left the door open to other options that include giving Athens more time for repayment.

Varoufakis met about 100 banks and financial institutions in London. An organizer said one of the meetings had to be moved from a upmarket London members’ club, because Varoufakis wouldn’t wear a tie.

Varoufakis also met British officials, seeking more European allies, although Britain is not a eurozone member.

After meeting him, Britain’s finance minister, George Osborne, called the stand-off between Greece and the eurozone “the greatest risk to the global economy”.

“I urge the Greek finance minister to act responsibly but it’s also important that the eurozone has a better plan for jobs and growth,” Osborne said.

source:ekathimerini.com