Daily Archives: August 21, 2015

Μέσα από το Eureka Challenge, πολλά κτίρια της Μελβούρνης παίρνουν ένα «ελληνικό χρώμα»

“Eureka Challenge”: Διαγωνισμός από το Ελληνικό Μουσείο Μελβούρνης με έπαθλα ταξίδια στην Ελλάδα

Το Ελληνικό Μουσείο Μελβούρνης οργανώνει έναν ιδιαίτερο διαγωνισμό με ελληνικό χρώμα. Οι συμμετέχοντες θα πρέπει να εντοπίσουν ελληνικά αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά σε κτίρια της Μελβούρνης και οι έξι πιο… παρατηρητικοί θα βραβευτούν με αεροπορικά εισιτήρια μετ’ επιστροφής στην Ελλάδα. Η καταληκτική ημερομηνία είναι η 11η Οκτωβρίου.

Σκοπός του προγράμματος-διαγωνισμού είναι οι συμμετέχοντες να ταξιδέψουν στην αρχιτεκτονική ιστορία της πόλης και να απολαύσουν τα αρχιτεκτονικά αριστουργήματα. Κύρια πρόκλησή τους είναι να αποκρυπτογραφήσουν τα αρχιτεκτονικά στοιχεία και να ανακαλύψουν τις επιρροές του ελληνικού design σε μερικά από τα πιο μνημειώδη αξιοθέατα της Μελβούρνης. Nα σημειωθεί ότι η πόλη είναι γεμάτη κτίρια δωρικού, ιωνικού και κορινθιακού ρυθμού.

Οι συμμετέχοντες θα μπουν σε κλήρωση για τα βραβεία που περιλαμβάνουν ταξίδια μετ’ επιστροφής στην Ελλάδα με πολιτιστικές περιηγήσεις στην Αθήνα σε συνεργασία με το Μουσείο Μπενάκη.

Το Μουσείο καλεί, επίσης, να συμμετάσχουν στην οργάνωση και εθελοντές και να επικοινωνήσουν μέσω e-mail στο projects@hellenic.org.au ή στο τηλέφωνο (03) 8615 9016.

Περισσότερες πληροφορίες στα αγγλικά υπάρχουν στην ιστοσελίδα http://www.hellenic.org.au/eureka-challenge και για αγορά εισιτηρίων στην ιστοσελίδα https://www.eventbrite.com.au/e/eureka-challenge-tickets-17946489433

Πηγή:Νέος Κόσμος

$214 εκ. “έφαγαν” τα πόκις στο Monash και το Whillesea

Είμαστε πρώτοι στον κόσμο και αυτό λέει πολλά, όχι για την ιδιοσυγκρασία μας, αλλά για την ελαστικότητα και χαλαρότητα των νομικών θεσμών αυτής της χώρας, που ανοίγει τις πόρτες διάπλατα και προσκαλεί με τους πλέον δελεαστικούς τρόπους, τους “πιστούς” να εισέλθουν και να προσκυνήσουν τη θεά Τύχη.

Σύμφωνα με ερευνητικά στοιχεία, πάνω από το 10% των εισπράξεων της πολιτείας από τους φόρους προέρχονται από τον τζόγο.

Μελέτη που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση “The Economist”, αναφέρει ότι τα ποσά που χάνονται στον τζόγο, στη χώρα μας, αναλογούν σε $1.144 ανά άτομο.

“Είμαστε πρώτοι γιατί, ως χώρα, έχουμε τις μεγαλύτερες ευκαιρίες να παίξουμε με τα λεφτά μας”, υποστηρίζει ο μεγάλος πολέμιος του τζόγου Tim Costello, προσθέτοντας ότι “ο τζόγος είναι όπως το λάδι ευκαλύπτου. Είναι κάτι φυσικό. Σημασία έχει πώς το διαχειρίζεσαι ο ίδιος αλλά και τί φράγματα τοποθετεί, ως οφείλει, η πολιτεία. Ως έχουν τα πράγματα σήμερα, όχι μόνο δεν ελέγχει το πρόβλημα, αλλά ανοίγει την πόρτα διάπλατα για να συνεχιστεί και να πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις”.

ΧΤΥΠΑ ΤΟΥΣ ΕΥΑΛΩΤΟΥΣ

Από την Μαίρη Λιάλιου, πρώην δήμαρχο και δημοτική σύμβουλο σήμερα του Δήμου Whittlesea, πληροφορούμαστε ότι οι περιοχές που έχουν χτυπηθεί σκληρότερα από το τζόγο, τον περασμένο χρόνο, είναι του Monash και του Whittlesea. Στην πρώτη, οι κάτοικοι έπαιξαν και έχασαν $114 εκ. ενώ σ’ αυτή του Whittlesea, $100 εκ. που μεταφράζεται σε πάνω από μισό εκατομμύριο δολάρια τη μέρα στις δύο περιοχές.

“Πρόκειται για μια φοβερή μάστιγα η οποία θα πρέπει να σταματήσει”, τονίζει η κ. Λιάλιου

“Είναι ένα πρόβλημα το οποίο, ως γνωστό, δεν αφορά μόνο τον παίκτη, αλλά επεκτείνεται σ’ όλα τα μέλη της οικογένειας. Έχουμε δει να χάνονται σπίτια, δουλειές, με σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία, στις σχέσεις των ανθρώπων καταλήγοντας συχνά σε διαζύγια, ενδοοικογενειακή βία, ακόμη και εγκλήματα”.

Η ίδια θα μας βεβαιώσει ότι οι δύο δήμοι θα συνεργαστούν προκειμένου να επιτύχουν κάποιες αλλαγές στην αναθεώρηση των κανονισμών λειτουργίας των μηχανών πόκερ που επίκειται.

Αυτό, μέσα στα πλαίσια των προσπαθειών του Συνδέσμου Δήμων Βικτώριας ο οποίος κάνει έκκληση στην πολιτεία της Βικτώρια να συμπεριλάβει το κοινό και τους δήμους στην επικείμενη αναθεώρηση της λειτουργίας των μηχανών πόκερ, δίνοντας την ευκαιρία να ακουστεί η φωνή τους.

Ο πρόεδρος του συνδέσμου Bill McArthur, αποκαλύπτει ότι οι κάτοικοι της Βικτώρια, έπαιξαν και έχασαν στα πόκις πάνω από $70 εκ. περισσότερα τον περασμένο χρόνο, σε σύγκριση με το 2013 -14, γεγονός που καθιστά επιτακτική την ανάγκη ευρείας μελέτης αναφορικά με τον τρόπο που θα πρέπει να αντιμετωπιστεί και αναχαιτιστεί το πρόβλημα ώστε να ανατραπεί το αποτέλεσμα”.

ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΑ ΤΑ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ ΜΕΤΡΑ

Ο ίδιος τονίζει ότι “αυτή είναι η πρώτη φορά που είδαμε μια τόσο ραγδαία αύξηση των ποσών που χάνονται μέσα σ’ ένα χρόνο. Στην ουσία δεν υπήρξε αύξηση από το 2008. Πράγμα που σημαίνει ότι τα μέτρα τα οποία παίρνονται μέχρι τώρα για αντιμετώπιση του προβλήματος, απλά δεν αποδίδουν. Αναμφίβολα θα πρέπει να γίνουν πολύ περισσότερα προς αυτήν την κατεύθυνση. Το πρόβλημα μάς κοιτάζει αυτή τη στιγμή κατάματα και ζητά τη λύση του”.

Στη συνέχεια ο κ. McArthur, επανέρχεται στο γεγονός ότι το πρόβλημα χτυπά καίρια τα πιο ευάλωτα οικονομικά στρώματα της κοινωνίας μας.

“Τόσο οι Δήμοι, όσο και ο Σύνδεσμος Δήμων Βικτώριας, έχουν τονίσει επανειλημμένα την ανάγκη να έχουν λόγο στις αποφάσεις που παίρνονται αναφορικά με τις μηχανές πόκερ στη Βικτώρια. Έχουν, ιδιαίτερα τονίσει το γεγονός ότι απαιτείται μεγαλύτερη προστασία των ευάλωτων μελών της κοινωνίας μας. Στην καμπάνια “Enough Pokies”τονίζουμε το πρόβλημα του αριθμού αλλά και της τοποθέτησης των μηχανών πόκερ. Σύμφωνα με τα στοχεία που έχουμε συλλέξει και τις έρευνες που έχουν γίνει μέχρι τώρα , οι μεγαλύτερες απώλειες παρατηρούνται σε περιοχές που μένουν οι πλέον ευάλωτοι”.

Στον δήμο Whittlesea, η δημοτική σύμβουλος, Μαίρη Λάλιου, μας πληροφορεί ότι ζουν περίπου 9 χιλιάδες ομογενείς. Αναμφίβολα το πρόβλημα επεκτείνεται και στο δικό τους χώρο.

“Ο τζόγος, αναμφίβολα, χτυπά και τους Έλληνες. Το μεγαλύτερο πρόβλημα, εκτιμώ, στην περιοχή του Whittlesea, είναι ότι οι μηχανές πόκερ έχουν τοποθετηθεί στις μεγάλες αγορές. Αυτό είναι μία μεγάλη πρόκληση. Προσωπικά γνωρίζω πςεριπτώσεις, που οι συνταξιούχοι παίρνουν τη σύνταξή τους και κατευθύνονται στην αγορά για να κάνουν τα ψώνια τους. Αντί να μπούνε όμως στο σούπερ μάρκετ, κάνουν πρώτα ένα πέρασμα από τα πόκις, με αποτέλεσμα να χάνουν και το τελευταίο δολλάριο και να καταφεύγουν στο Salvation Army ή σε άλλο παρόμοιο οργανισμό για να ζητήσουν ένα πιάτο φαγητό. Δηλαδή, τα πόκις έχουν επίτηδες τοποθετηθεί σε “στρατηγική” θέση, ώστε να προκαλούν”.

ΝΕΕΣ ΣΤΕΓΕΣ

Η ίδια ανησυχεί για τον πολλαπλασιασμό των πόκις μελλοντικά:” Με την εξάπλωση των κατοικιών στα εξωτερικά προάστεια, επόμενο είναι να χτιστούν παμπ και “νέες στέγες” για τα πόκις. Εκεί είναι επόμενο να παρουσιαστεί το πρόβλημα των εθισμένων στο τζόγο. Πρέπει να το προλάβουμε και ένας τρόπος είναι να έχουμε λόγο και φωνή στις αποφάσεις που θα παρθούν στην αναθεώρηση της λειτουργίας των μηχανών πόκερ”.

Η ίδια προσθέτει ότι στην περιοχή του Whittlesea παρατηρούνται υψηλότερα ποσοστά ενδοοικογενειακής βίας, γεγονός που συνδέεται και με τα υψηλά ποσοστά του τζόγου.

“Στόχος μας είναι να χτυπήσουμε το πρόβλημα με μέσα αποτελεσματικά και να λάβουμε τα απαραίτητα μέτρα για να αποφευχθεί η εξάπλωσή του. Η δύναμη είναι στην ένωση των δυνάμεων και με αυτό ασχολούμαστε αυτή τη στιγμή”, τονίζει η κ. Λάλιου.

Από την πλευρά του, ο γνωστός πολέμιος του τζόγου, ανεξάρτητος ομογενής γερουσιαστής Νικ Ξενοφών, προσθέτει ότι “οι αριθμοί είναι ένα ηχηρό όσο και επείγον σημείο αφύπνισης για μας τους πολιτικούς.

Ας μη μας διαφεύγει ότι 40% από όσα χάνονται στον τζόγο, προέρχονται από προβληματικούς παίκτες, από κάθε παίκτη δε επηρεάζονται δυσμενώς πέντε με δέκα άτομα”.

Ο ίδιος προωθεί το αίτημα να υπάρχει όριο $1 σε κάθε παιχνίδι με ανώτατο όριο $120 την ώρα, όπως άλλωστε είχε προταθεί από βουλευτική επιτροπή του 2010 με θέμα την αναθεώρηση των τυχερών παιχνιδιών. Επίσης να διατεθούν μεγαλύτερα κυβερνητικά κονδύλια για τους προβληματικούς παίκτες και κατάργηση του ηλεκτρονικού τζόγου.

Αναμένουμε τις εξελίξεις και κατά το αγγλοσαξωνικό ρητό “δεν κρατούμε την αναπνοή μας”!

Πηγή:Νέος Κόσμος

Crisis? What crisis? This is the caption posted by a Facebook ‘friend,’ below a photograph of a stereotypical Aegean beach. All the accoutrements of a ‘perfect’ holiday are present: the impossibly blue waters, the sun-bleached pebbles, the pastel multi-coloured beach umbrellas, the oiled skin of the southerners in various gradations of burn, a half-finished frappe fermenting within arm’s reach, all revealed within the context of an implacably omnipresent but unobtrusive light. Truly, there is not a hint of dissonance to suggest anything but serenity. This, to the western world and much of the Australia Greek world that has adopted its orientalist perspective, this is what Greece must be, our crisis-free, idyllic, reconstructed playground.

Yet on the island of Kos, where the photo was taken, not 100 metres away from the beach, thousands of refugees, fleeing the murderous Middle Eastern conflicts, are congregated. They are hungry, penniless and hopeless, and their presence disturbs British holidaymakers who have been reported to have made comments such as: “Who in their right mind would now go to these beautiful islands where you now have to walk round amid these freeloaders.” Some also bemoan the presence of “penniless migrants [who] sit outside their restaurant and watch them eat”.

Sadly, such sentiments are also reflected by some Australian Greeks. One recently- returned-from-the-motherland couple described to me the fury they felt when they sat down to enjoy their midday souvlaki at a restaurant. As they reached for their meal, it was snatched away from them by a young refugee, who appeared as if out of nowhere and promptly proceeded to stuff the souvlakia in his mouth. To their horror and eternal indignation, instead of chasing the presumptuous refugee away or taking punitive action, the waiter took the child by the hand and led him into the kitchen, promising him enough food to satisfy his hunger. “I felt violated,” the Australian Greek woman told me, her clipped vowels distorting in shrill arpeggios as she nervously clutched her eBay imitation Gucci handbag. “They are so unprofessional. We deliberately chose not to go to the xorio, because we didn’t want to be pestered by ‘rellos’ asking for money and giving us sob stories … but we never expected to have issues like this on the beach. They took no action at all.”

“This would never have happened in Santorini,” her lisping, Ralph Lauren polo-topped, eyebrow-plucked mortgage-broking husband cut in. “These people have lost the true essence of Greece. You watch. It just isn’t Greece anymore.”

Apparently, Greece, for a proportion of the bourgeoisiefied Australian Greeks of this ilk, consists of a tortuously twisting red line that includes the Cyclades and a few other popular Aegean islands, Corfu and Chalkidki if they have heard of it, along with the coastline of the Peloponnese. The rest of the republic is a bleak no-mans land where lapsed, money-hungry, crafty and deceitful proto-Hellenes reside, with the Acropolis, Plaka, the Athens Archaeological Museum, Delphi and Olympia forming Greek enclaves, suitable for visitation therein. When they do venture into the grey zone, it is for the purposes of free accommodation in the ancestral village, an experience which is never spoken of to anyone again. In this era, where one has not really corporeally manifested themselves in a particular place unless there is a Facebook post to prove it, Helladic holidays become stage-managed affairs, their success to be judged by the amount of ‘likes’ to be gained via an appreciation of the stereotypical photograph of the holidayer in a bikini, undergoing a languid ritual Hellenic baptism in the waters of the Aegean. Such experiences are much diminished by the unprofessionals and the needy.

For as the indignant couple informed me, they are the hope and salvation of Greece. After all, they had the luxury of choosing between hundreds of potential destinations, some of which they had discovered on a Kon-Tiki tour a decade ago, but had instead, deliberately chosen Greece, for in this way, they could save the Greek economy by ‘investing’ in it. It was highly insulting and deeply distasteful to them that in so investing, they should be expected to be exposed to the broader social and grittier financial problems of the country that exist beyond the acceptable face of Greece. Not that they don’t sympathise, and let’s not get them wrong, they are far from heartless, donating every year to the Children’s Hospital Good Friday Appeal and to collectors at traffic lights, but for the deity’s sake, do they really have to worry about the Greeks too, let alone donate? They are supposed to be on holidays and everyone knows that collections for Greek causes are always misappropriated.. And after all, they finally admit, having been psychologically prodded and poked for the better part of an hour, the Helladites deserve their problems, both the financial, as they are profligate and lazy, as well as the social, for Greece never took border security as seriously as the Howard government and now Greece is no longer Greece, for it is infested with xenoi, the Greeks being too lazy to ‘turn back the boats’. For them, Greece is the land of excellence, philosophy and logic and modern Greece lacks all of these. In parting, the mortgage-broker suggests to me that I research ‘customer service’ in ancient Greece and trace how standards have fallen, probably as a result of the Christian influence, which is not only unhellenic, but also, anti-capitalist. Look at what Jesus did to the money-lenders in the temple.

In marked juxtaposition with these deck-chair ‘patriots’, who in their concern for Greece’s greater good appear to have adopted the orientalist prejudices of their host-cultures wholesale, come the large number of Australian Greeks who thoroughly enjoy the physical beauty of their motherland but are able to place it in context, and not in isolation from, the people who reside in it, in all their fascinating, maddening, endearing and frustrating complexity. An aunt who assists in a parish soup kitchen in Piraeus reveals that a significant proportion of contributions donated for its upkeep originate from Australia. Similarly, a noteworthy proportion of second generation Greek Australians not only take the trouble between swims to walk the ground and understand the effects of the current crisis upon their compatriots, but are also providing financial assistance to family and friends. Perhaps their example can permit the more self-assured among us to gain a broader sense of perspective.

The final word in this respect can only be offered by my finance-broking interlocutor, who is not only possessed of a social conscience, but also, a fine vocabulary to boot: “Greeks earn their living from rich tourists like us, not an endless stream of illegal asylum seekers, or indeed, other broken-down Greeks. Very few want to go on vacation and be confronted with the detritus of broken societies. Our goodwill depends upon our insulation.” Steady on old boy.

* Dean Kalymniou is a Melbourne solicitor and freelance writer.

source:Neos Kosmos

Πριν ακόμα προκηρύξει πρόωρες εκλογές ο Αλέξης Τσίπρας είχε φροντίσει να “ξαναχτυπήσει” ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης.

Μιλώντας στο περιοδικό Nouvel Observateur μία μέρα πριν το διάγγελμα του Αλέξη Τσίπρα ξεκαθάρισε πως δεν θα είναι υποψήφιος με τον ΣΥΡΙΖΑ στις επικείμενες εκλογές.

Ανέφερε χαρακτηριστικά πως θα είναι υποψήφιος ενός κόμματος που θα έχει ως στόχο την εφαρμογή της απόφασης της 13ης Ιουλίου.

“Δεν μπορώ να είμαι μέρος ενός κόμματος το οποίο θα έχει ως στόχο την εφαρμογή της απόφασης της 13ης Ιουλίου, ακόμη κι αν αυτό το κόμμα έχει ευρεία αποδοχή από το λαό.

Ο Αλέξης Τσίπρας επιστρέφοντας από τη Διάσκεψη Κορυφής έθεσε ένα συγκεκριμένο δίλημμα: Είτε αποδεχόμαστε τη συγκεκριμένη συμφωνία είτε το σχέδιο Σόιμπλε για έξοδο της χώρας από το ευρώ τίθεται σε εφαρμογή.

Σε αυτό ακριβώς το δίλημμα έγκειται και η διαφωνία μου με τον Αλέξη Τσίπρα. Προσωπικά πιστεύω πως η αποδοχή του τρίτου μνημονίου είναι ουσιαστικά η αφετηρία για την έξοδο της χώρας από το ευρώ.

Η συγκεκριμένη συμφωνία είναι η αρχή για την εφαρμογή του σχεδίου Σόιμπλε. Το τρίτο μνημόνιο πέρα από μία μη βιώσιμη συμφωνία είναι ουσιαστικά η αποδοχή του τέλους για τη χώρα στο ευρώ”.

Πηγή:madata.gr

Εγκρίθηκε από τον Αμερικανικό Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) η διάθεση στην αγορά του πρώτου γυναικείου «Βιάγκρα» που προορίζεται για γυναίκες που δεν βρίσκονται στην εμμηνόπαυση και οι οποίες υποφέρουν από έλλειψη σεξουαλικής επιθυμίας.

Πρόκειται για το σκεύασμα Fibanserin του ομίλου Sprout Pharmaceuticals.

Ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων, που είχε απορρίψει δύο φορές το φάρμακο αυτό το 2010 και το 2013, ακολούθησε εντέλει τις συστάσεις συμβουλευτικής επιτροπής ειδικών που συνέστησε τον περασμένο Ιούνιο τη διάθεση του φαρμακευτικού σκευάσματος στην αγορά.

Σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση του Οργανισμού, το ροζ χαπάκι θα πωλείται με την εμπορική ονομασία Addyi και θα είναι διαθέσιμο μόνο μέσω πιστοποιημένων και ειδικά εκπαιδευμένων επαγγελματιών της υγείας και φαρμακείων λόγω των κινδύνων που συνδέονται με τη χρήση του.

Πηγή:in.gr

Η αστυνομία της ΠΓΔΜ χρησιμοποίησε δακρυγόνα και χειροβομβίδες κρότου λάμψης για να διαλύσει το πλήθος χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων που προσπαθούν να διασχίσουν τα σύνορα από την Ελλάδα. Οι πρώτες αναφορές μιλούν για τουλάχιστον δέκα τραυματίες.

Ένταση είχε προηγηθεί και νωρίτερα την Παρασκευή, μετά την απόφαση των Σκοπίων να μπλοκάρουν τα σύνορα για τους μετανάστες.

Σύμφωνα με ανταποκριτές ξένων ειδησογραφικών πρακτορείων, η ένταση ξέσπασε μεταξύ των δυνάμεων της ΠΓΔΜ που βρίσκονταν στα σύνορα και περίπου 3.000 μεταναστών και προσφύγων.

Σύμφωνα με ανταποκριτές και κλιμάκιο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα (ΓΣΧ), τραυματίστηκαν δέκα άτομα. Η ομάδα των ΓΧΣ ανέφερε πως τέσσερις τραυματίες τραυματίστηκαν σοβαρά και μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο του Κιλκίς, ενώ νωρίτερα αστυονομικές πηγές είχαν αναφέρει πως δύο τραυματίες μεταφέρθηκαν στο Πολύκαστρο.

Οι μετανάστες είχαν περάσει τη νύχτα στην ύπαιθρο, κάνοντας το πρωί αρκετές προσπάθειες να περάσουν τα σύνορα.

Μεταξύ άλλων, οι αρχές της ΠΔΓΜ κάλυψαν με συρματόπλεγμα τις ράγες που χρησιμοποιούν οι μετανάστες για να συνεχίσουν το ταξίδι τους προς τη βόρεια Ευρώπη.

Στην πρόσφατη απόφαση που υπέγραψε ο πρόεδρος της ΠΓΔΜ, Γκιόργκι Ιβάνοφ, προβλέπεται και η η ανάμειξη του στρατού για την αντιμετώπιση αυξημένων μεταναστευτικών ροών, «επιβοηθητικά» στο έργο της αστυνομίας.

Σύμφωνα με ΜΜΕ των Σκοπίων, όπως αναφέρει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, μονάδα του Στρατού της ΠΓΔΜ αναμένεται μετά το μεσημέρι να αναπτυχθεί στην ουδέτερη ζώνη.

Πηγή:in.gr

Controversial jokes about Greeks spark reactions

Within the last month two Australian cafes have taken down signs making light of Greece’s financial situation following complaints and disapproving comments from customers.

The well-known chef believes Greece is being mismanaged.

“Τhere has to be a law and a rule,” chef says

Greek Australian celebrity chef George Calombaris is currently writing a story about his plan to save Greece from its current predicament.

The famous MasterChef judge was recently faced with Greece’s dire state when he was stopped at the airport and forced to reveal the amount of money he was taking back to Australia.

Prime Minister Tony Abbott said on Friday that he was considering a formal request from the United States for Australia to join air strikes in Syria against the Islamic State militant group.

“Τα τραγούδια του πατέρα μου”

Είχα ένα πρόβλημα με τη σειρά των ονομάτων στο σημερινό θέμα. Όταν πρόκειται να αναφερθείς σε τόσο μεγάλους καλλιτέχνες, που καθόρισαν σε μεγάλο βαθμό την ιστορία του ελληνικού τραγουδιού και σημάδεψαν όλους μας με τις φωνές και τις ερμηνείες τους, τότε οφείλεις να προβληματιστείς. Όχι βέβαια για το ποιος είναι ο πιο σπουδαίος, γιατί και οι τρεις συγκαταλέγονται ανάμεσα στους κορυφαίους έλληνες ερμηνευτές, αλλά ίσως για το ποια θα ήταν θεωρητικά η ορθή σειρά. Αποφάσισα να ακολουθήσω την συμβουλή ενός καθηγητού μου στην σχολή δημοσιογραφίας που έλεγε: «όταν δεν υπάρχει συγκεκριμένη σειρά για τα ονόματα, πάντα να τα γράφετε αλφαβητικά. Δείχνουν πιο τακτοποιημένα μέσα στο κείμενο». Βέβαια, όταν μου έστειλαν την φωτογραφία της αφίσας και είδα το ΜπιθικώτΖης, παρ’ ολίγο να μου βγει το μάτι. Ελπίζω να είναι προσχέδιο και να μην κυκλοφορήσει, αλλά και πάλι: λάθη είμαστε, ανθρώπους κάνουμε.

Επί του προκειμένου τώρα: Στις 19 Σεπτεμβρίου, στο Regal Ballroom που βρίσκεται στον αριθμό 218 της High St στο Northcote, θα έχετε την ευκαιρία να απολαύσετε μια μαγευτική παράσταση που ονομάζεται «Τα τραγούδια του πατέρα μου – Songs of the legends».