Monthly Archives: July 2015

«Όχι και… θαύμα αν αποκλείσουμε τον ΠΑΟ», λένε στη Μπριζ

A0D3B40443CD3ACED8FF6B75FE4CBD2D

O προπονητής της Μπριζ, Μισέλ Πρεντόμ, δήλωσε στη συνέντευξη Τύπου εν όψει του αγώνα με τον Παναθηναϊκό ότι η ομάδα του μπορεί να πάρει την πρόκριση απέναντι στο «τριφύλλι», αλλά προβληματίζεται από τις απουσίες παικτών λόγω τραυματισμών. Ωστόσο, δεν παύει να δηλώνει αισιόδοξος, παρά το κακό ξεκίνημα στο βελγικό πρωτάθλημα.

Διαβάστε αναλυτικά τα όσα είπε ο 56χρονος Βέλγος τεχνικός στη συνέντευξη Τύπου:

-Ο Ισκέρδο είναι στη διάθεσή σας;
«Λειτούργησε καλά χθες στην προπόνηση. Ξέρουμε όμως ότι δεν μπορούμε να τον βάλουμε για όλο τον αγώνα, μπορούμε όμως να τον χρησιμοποιήσουμε είτε στην αρχή είτε στο τέλος».

-Σε τι κατάσταση που βρίσκεται ο Ντουάρτε;
«Έπαιξε μια ώρα την Παρασκευή και είναι σε καλή κατάσταση για να τον χρησιμοποιήσουμε. Πρέπει να αξιοποιήσουμε την εμπειρία του και φυσικά αν πάει καλά στη σημερινή προπόνηση θα ξεκινήσει στο αυριανό παιχνίδι».

-Η ήττα της Παρασκευής σας αφύπνισε;
«Ναι μέχρι ενός σημείου. Έχουμε παίχτες για να προχωρήσουμε παρακάτω. Το που θα φτάσουμε είναι σημαντικό, όπως και το αν θα ξεπεράσουμε τα όριά μας. Όταν ανεβάζεις τον πήχη οφείλεις να δείχνεις μαχητικότητα και να δεις όμως τα όρια που σου δίνει ο διαιτητής να το πράξεις. Να δούμε μέχρι που μπορούμε να είμαστε μάχιμοι, κι από κει και πέρα ο κάθε παίχτης προσπαθεί να δώσει το μάξιμουμ των δυνατοτήτων του».

-Κρατάτε κλειστά τα χαρτιά σας;
«Θα έλεγα ότι δεν είναι σωστό να πρέπει να κρυβόμαστε κατά τη διάρκεια των προπονήσεων και της προετοιμασίας. Είμαστε ακόμα στην αρχή, ξέρουμε τα προβλήματά μας, έχουμε πράγματα να βελτιώσουμε. Θαύματα ξέρουμε πως δεν γίνονται».

-Θα αποτελέσει θαύμα αν προκριθείτε απέναντι στον Παναθηναϊκό;
«Όχι δεν θεωρώ πως θα είναι θαύμα. Θεωρώ πως μπορούμε να προκριθούμε. Σίγουρα όταν έχεις τραυματισμούς προσπαθείς για το καλύτερο που μπορείς να κάνεις. Το ζήτημα είναι τι παίχτες έχεις στη διάθεσή σου και τι αλλαγές μπορείς να κάνεις για να προσαρμοστείς στην κατάσταση».

Πριν τον προπονητή της Μπριζ, ερωτήσεις δέχθηκε και ο αρχηγός των Βέλγων, Τίμι Σιμόνς:

-Πως βλέπεις τον αυριανό αγώνα με τον Παναθηναϊκό;
«Είναι δύσκολο παιχνίδι. Βρισκόμαστε στην αρχή της σεζόν και είδαμε πως στο πρωτάθλημα η αρχή μας δεν ήταν εύκολη. Αυτά τα παιχνίδια είναι τα σημαντικότερα, μέχρι τα επόμενα. Είναι σημαντικό να γνωρίζεις τον αντίπαλο, αλλά ακόμη πιο σημαντικό είναι να ξέρεις τις δικές σου δυνατότητες. Καλό αποτέλεσμα είναι να μπορέσουμε να σκοράρουμε. Αν το καταφέρουμε, τα υπόλοιπα πράγματα θα πάνε καλά».

-Η ζέστη θεωρείτε πως θα σας επηρεάσει;
«Φύγαμε από 15 έως 20 βαθμούς. Εδώ είναι πολύ ζεστά και πρέπει να προσαρμοστούμε. Να δούμε σε τι θερμοκρασία θα προπονηθούμε σήμερα και σε τι θερμοκρασία θα αγωνιστούμε αύριο στον αγώνα. Το σημαντικότερο πάντως είναι να προσαρμοστούμε στις καιρικές συνθήκες όσο πιο γρήγορα μπορούμε

Πηγή:in.gr

Heidelberg back on a national stage for first time in 20 years in FFA Cup

 

heidelberg1980s

WHILE the lion’s share of attention is on the return of South Melbourne to the national stage in the FFA Cup, Heidelberg United coach George Katsakis has a simple message — don’t forget about us.

The Warriors will play their first game in a nationwide competition since 1995 when they take on Broadmeadow Magic in Wednesday night’s round of 32 clash in Newcastle.

Heidelberg competed in the National Soccer League from 1977 to 1995 and won the 1980 grand final, defeating Sydney City 4-0.

Former Melbourne Victory football manager Gary Cole, a 40-times capped Socceroo, scored a hat-trick, but the Heidelberg side that day contained seven other Australian internationals — Jimmy Rooney (99 caps), Jeff Olver (51), Jim Tansey (42), John Yzendoorn (18), Theo Selemidis (17), Jim Campbell (7) and Jamie Paton (4).

Katsakis, one of the first juniors to sign for Heidelberg back in 1971, remembers fondly the fanfare that followed.

“I remember being in Canberra, where the final was played, travelling back with the team and I remember getting out at Tullamarine Airport and there were hundreds of supporters waiting,” Katsakis said.

“I remember the chanting and walking through with people looking at the way everyone was carrying on.

“It was a great time. I will never forget it.”

Heidelberg is a club steeped in history.

Its home ground, Olympic Village, was the site of the athletes’ village for the 1956 Olympic Games.

Before it moved there, it shared facilities with the Fitzroy VFL club at Edinburgh Gardens.

Katsakis said Heidelberg’s history made its FFA Cup qualification even more significant.

“Because of the FFA Cup, we’re going to get the chance to promote our club and let people know about our history, how this club has come to be, and that’s very important,” he said.

“Knowing that when Heidelberg came out of the NSL and South Melbourne continued on, they won a lot of the Greek community, and I think it’s been forgotten that Heidelberg was once an absolute force of this league.

“Prior to the FFA Cup we were just another little club running around in the NPL (National Premier League) — so was South and so was everyone else.

“However, with this competition, it does bring you back to those glory days.

“It’s going to be very hard for any team at this level to challenge the A-League clubs, but it certainly puts you back in the picture and for us to be able to do what Bentleigh did (last season), for example, and make the semi-finals, it would be massive.”

index

source:www.foxsports.com.au

New Yorker: «Ο πολεμιστής Βαρουφάκης που τα έβαλε με την Ευρώπη και απέτυχε»

339DBFF779894DD54AB0B65638CD96BC

Σύμφωνα με τον New Yorker, ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γιάνης Βαρουφάκης ήταν βέβαιος για το «ναι» του δημοψηφίσματος και έτοιμος να καβαλήσει το ηλιοβασίλεμα…

Το προφίλ του Γιάνη Βαρουφάκη, «του ριζοσπάστη (πρώην) υπουργού Οικονομικών που τα έβαλε με την Ευρώπη – και απέτυχε» κάνει στο τελευταίο του τεύχος ο New Yorker. Μέσα από ένα εκτενές αφήγημα, με λεπτομέρειες από τις μέρες και τις νύχτες του δημοψηφίσματος, και όχι μόνο, το αμερικανικό περιοδικό σκιαγραφεί τον «έλληνα πολεμιστή» (όπως είναι και ο τίτλος του δημοσιεύματος). Ίσως όμως η πιο συγκλονιστική «λεπτομέρεια» είναι ο «τραγικός μηχανισμός» – κατά τα λεγόμενα του» – που ενεργοποίησε, προκειμένου να περιορίσει τις αναλήψεις. Επιστρέφοντας από τη δουλειά στις 29 Ιουνίου, ο Γ. Βαρουφάκης ενημέρωσε τη γυναίκα του Δανάη Στράτου: «Αγάπη μου, έκλεισα τις τράπεζες».

Το «στόρι» ξεκινά στις 4 Ιουλίου, το Σάββατο πριν από το δημοψήφισμα στο οποίο ο ελληνικός λαός κλήθηκε να πει «ναι» ή «όχι» στα μέτρα που πρότειναν οι δανειστές. Σύμφωνα πάντα με τον New Yorker, ο πρώην υπουργός – κατάκοπος σε γενικές γραμμές από μία περίοδο σκληρών διαπραγματεύσεων – είχε κοιμηθεί αρκετές ώρες και ήταν σε καλή διάθεση. Μαζί με τη γυναίκα του, και τον αμερικανό οικονομολόγο και συνεργάτη του Τζέιμς Γκαλμπρέιθ, πήγαν σε ένα εστιατόριο. Ο Γ. Βαρουφάκης είχε την ηρεμία εκείνου που γνωρίζει εκ των προτέρων το εκλογικό αποτέλεσμα και ήδη απολάμβανε την ικανοποίηση. Το «ναι», έλεγε, ήταν αναπόφευκτο.

Παρά τις δραματικές εξελίξεις στην Ελλάδα εκείνη την περίοδο – τις κλειστές τράπεζες, τα capital controls, τις απλήρωτες δόσεις στο ΔΝΤ, τα σχέδια για παράλληλο νόμισμα – ο Βαρουφάκης «φερόταν ακόμη σαν αουτσάιντερ: ανεπίσημος, ειρωνικός, κάπως μόνος στη σκηνή». Σύμφωνα με το δημοσίευμα, ορισμένες φορές έμοιαζε να το διασκεδάζει κιόλας. Εκείνο το βράδυ, στο εστιατόριο, περιέγραφε χαρακτηριστικά πως τον επισκέφτηκε στο διαμέρισμά του ένας χριστιανοδημοκράτης, μέλος του γερμανικού Κοινοβουλίου, και του είπε ότι ούτε εκείνος δεν πίστευε αυτά που έκαναν στους Ελληνες. «Αν και ξέρω πως είσαι άθεος, θα προσεύχομαι για εσένα», του είπε φεύγοντας.

Αργότερα το ίδιο βράδυ, ο πρώην υπουργός τηλεφώνησε στον «σύντροφο», όπως τον αποκάλεσε Ευκλείδη Τσακαλώτο, στον οποίο λίγο-πολύ ανέλυσε τι θα κάνει ο έλληνας πρωθυπουργός μετά το «ναι» του δημοψηφίσματος. «Τα σοφά παιδιά του Μαξίμου κάθονται καλά στις κυβερνητικές θέσεις τους και δεν πρόκειται να τις αφήσουν», του είπε υποθέτοντας ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν θα παραιτούνταν. Απεναντίας, θα προχωρούσε σε μία «στρατηγική αναδόμηση» και στις συνέχεια θα πήγαινε σε εκλογές. Ο ίδιος ο Βαρουφάκης ήταν βέβαιος ότι από την επομένη θα καβαλούσε το ηλιοβασίλεμα…

Ο Γκαλμπρέιθ θεωρούσε ότι το ένστικτο του Βαρουφάκη για τον δημοψήφισμα θα τον πρόδιδε. Το «όχι» θα επικρατούσε παρά τις κλειστές τράπεζες, διότι κατά την άποψή του οι Ελληνες δεν είχαν τίποτα να χάσουν. Η σύζυγός του πρώην υπουργού συμφωνούσε. Μία δημοσκόπηση, για την οποία διάβαζε από το smartphone της, έδειχνε προβάδισμα του «όχι».

Κι έπειτα ήρθε η νύχτα του δημοψηφίσματος. Ο Βαρουφάκης συναντήθηκε με τον Αλέξη Τσίπρα. «Ενεργοποίησέ με ξανά πλήρως ή αντικατέστησε με», του είπε. Ο Τσίπρας του πρότεινε το υπουργείο Οικονομίας. Εκείνος το αρνήθηκε την επομένη υπέβαλε την παραίτησή του. Επέστρεψε στο γραφείο του για να μαζέψει τα πράγματά του. Παρατήρησε ότι η παραίτησή του ανέβασε την αξία του ευρώ. «Είμαι πρότυπο σταθερότητας», είπε και κοιτάζοντας το κινητό του σκέφτηκε δυνατά ότι τώρα πια θα μπορούσε να σβήσει το νούμερο του Σόιμπλε.

Παραδόξως όμως παραδέχθηκε ότι θα του λείψει ο βασικός του αντίπαλος. «Σε προσωπικό» επίπεδο τον συμπαθεί, υποστηρίζει: «Εχει ένα όραμα, ένα λάθος όραμα, αλλά το πιστεύει. Είναι ένας άνθρωπος με αρχές. Μου αρέσουν οι πολιτικοί που έχουν μία ιδέα και την υπηρετούν».

Πηγή:in.gr

Λεωφόρος… πρόκρισης για τον ΠΑΟ κόντρα στη βελγική Μπριζ

7AC0B98E21EB121555E74DE5EBBC219C

Η πιο μεγάλη ώρα -μέχρι την επόμενη- έφτασε απόψε (21:00, OTESport1, live από το Sports.in.gr) για τον Παναθηναϊκό, ο οποίος υποδέχεται τη βελγική Μπριζ στην κατάμεστη Λεωφόρο, ελπίζοντας να κάνει το πρώτο βήμα πρόκρισης στα πλέι οφ του Champions League. Πιο… ώριμοι σε σχέση με πέρυσι, οι «πράσινοι» αισιοδοξούν ότι θα πάρουν ένα «καθαρό» σκορ στην πρώτη μεγάλη «μάχη» για τον 3ο προκριματικό και με ανεβασμένη ψυχολογία θα βάλουν τις βάσεις εν όψει της ρεβάνς στο Βέλγιο (5/8).

Εισιτήριο δεν υπάρχει… ούτε για δείγμα, ενώ οι Βέλγοι που υπολογίζονται να είναι στο γήπεδο δεν θα ξεπεράσουν τους 200.

Πριν από λίγο καιρό οι δύο ομάδες βρέθηκαν αντιμέτωπες σε φιλικό προετοιμασίας με τη Μπριζ να επικρατεί 2-1, αλλά το μόνο βέβαιο είναι πως η αποψινή αναμέτρηση δεν θα θυμίζει εκείνο το ματς.

Ο Γιάννης Αναστασίου δεν έχει πάρει την τελική του απόφαση για τη θέση του τερματοφύλακα, με τον Στιλ να έχει ένα ελαφρύ προβάδισμα.

Μια πιθανή ενδεκάδα έχεις ως εξής: Στιλ, Βέμερ, Σάντσεθ, Ταυλαρίδης και Πράνιτς (στην αμυντική τετράδα), μπροστά τους ο Κουτρουμπής με δεξιά του τον Ζέκα, αριστερά τον Ατζαγκούν (ή τον Λαγό) και στην κορυφή του ρόμβου ο Νίνης, ενώ στην κορυφή της επίθεσης θα αγωνιστούν οι Καρέλης και Μπεργκ.

Στην αποστολή του «τριφυλλιού» βρίσκονται και οι: Κοτσόλης, Αναγνωστόπουλος, Χουχούμης, Τριανταφυλλόπουλος, Μπούρμπος, Λαγός, Πέτριτς, Λουντ και Καλτσάς.

Στον αντίποδα, η Μπριζ του Μισέλ Πρεντ’Ομ αναμένεται να παίξει με τους: Μπρουζέζ, Ντε Φάου, Ντουάρτε, Μέχελε, Ντε Μποκ, Σίμονς, Φόρμερ, Βάνακεν, Βίκτορ Βάθκεθ, Αμπντουλά Ντιαμπί, Ντε Σούτερ.

Οι υπόλοιποι της αποστολής είναι οι: Τόινκενς, Χόιμπερχς, Καστελετό, Κουλς, Ντένσβιλ, Εμ’Μπομπό, Ρόιτεν, Σέις, Ισκιέρδο, Στορμ, Ντιρκς, Ουλαρέ

Διαιτητής ορίστηκε ο Ρώσος Μπεζμπορόντοφ, με βοηθούς τους συμπατριώτες του Νικολάι Γκολούμπεφ, Μαξίμ Γκαβρίλιν.

Πηγή:in.gr

Η Λήμνος στην… «καρδιά» της Μελβούρνης

epstatue1

Ο γλύπτης, Peter Corlett OAM, δίπλα στο άγαλμα της νοσοκόμας Matron Grace Wilson, λίγο πριν την ολοκλήρωσή του. Η Matron Grace Wilson ήταν μία από τις Αυστραλές νοσοκόμες που υπηρέτησαν στη Λήμνο

Σε λίγες μέρες τα αποκαλυπτήρια του Μνημείου Λήμνος-Καλλίπολη.

Το Μνημείο Λήμνος-Καλλίπολη, προς τιμήν των κατοίκων της Λήμνου και των Αυστραλών νοσοκόμων που υπηρέτησαν στο νησί κατά τη διάρκεια της επιχείρησης των ANZAC στην Καλλίπολη το 1915, ολοκληρώθηκε και στις 8 Αυγούστου θα γίνουν τα επίσημα αποκαλυπτήριά του.

Το άγαλμα που αναπαριστά μία νοσοκόμα και έναν Αυστραλό στρατιώτη φιλοτεχνήθηκε από τον διακεκριμένο γλύπτη Peter Corlett, και για την υλοποίησή του βοήθησε όλη η παροικία της Μελβούρνης, ενώ η πρωτοβουλία ανήκει στην Επιτροπή Μνήμης Λήμνου-Καλλίπολης και δύο ομογενών πρώην πολιτικών, των κ.κ. Λι Ταρλάμη και Γιάννη Πανταζόπουλου.

Η ημέρα που επιλέχθηκε για τα αποκαλυπτήρια του αγάλματος δεν είναι τυχαία. Η 8η Αυγούστου είναι η μέρα κατά την οποία συμπληρώνονται 100 χρόνια από τότε που οι πρώτες Αυστραλές νοσοκόμες έφτασαν στη Λήμνο.

Η τελετή των αποκαλυπτηρίων θα λάβει χώρα στις 11.00 το πρωί και είναι ανοικτή στο κοινό.

Στην τελετή αναμένεται να παραστούν, εκτός από πολιτικά πρόσωπα, ηγετικά στελέχη της παροικίας μας, διπλωματικοί εκπρόσωποι της Ελλάδας στην Αυστραλία, αλλά και απόγονοι των νοσοκόμων που υπηρέτησαν στη Λήμνο.

Το άγαλμα έχει στηθεί στην πλατεία του Foote Street, στην περιοχή του Albert Park που βρίσκεται απέναντι από το Γυμνάσιο Albert Park Secondary College και το Κέντρο Τέχνης, Gasworks Art Village.

Εκτός από το άγαλμα, στο Μνημείο Λήμνος-Καλλίπολη συγκαταλέγεται και πλακέτα στην οποία είναι γραμμένα, στην ελληνική και αγγλική γλώσσα, τα χωριά απ’ όπου πέρασαν οι Αυστραλοί στρατιώτες που βρέθηκαν εκεί.

Αναφερόμενος στα επερχόμενα αποκαλυπτήρια, ο κ. Λι Ταρλάμης, πρόεδρος της Επιτροπής Μνήμης Λήμνος-Καλλίπολη, που μόχθησε για να υλοποιηθεί το Μνημείο, είπε ότι τόσο γι’ αυτόν (σημειωτέον αίρει την καταγωγή του από τη Λήμνο), όσο και για τα υπόλοιπα στελέχη και μέλη της Επιτροπής αυτή η στιγμή είναι πολύ σημαντική.

«Είναι η στιγμή που η σφραγίδα της Λήμνου και της προσφοράς της στο ιστορικό γίγνεσθαι της Αυστραλίας μπαίνει ανεξίτηλη στον φυσικό χώρο της Αυστραλίας. Είναι μία στιγμή που άργησε πολύ» είπε χαρακτηριστικά.

«Η περιοχή Albert Park, έχει μία ιδιαίτερη θέση για όλους τους Έλληνες που μετανάστευσαν στην Αυστραλία κατά τις δεκαετίες ’50 και ’60, στο κοντινό Princess Pier, έφτασαν με τα υπερωκεάνια και αυτή η περιοχή ήταν η πρώτη εικόνα που είχαν από τη νέα χώρα στην οποία έφτασαν. Γι’ αυτό η ανέγερση αυτού του αγάλματος εδώ έχει μία ιδιαίτερη συμβολική αξία. Θα υπάρχει εδώ για να υπενθυμίζει ότι η σχέση των Ελλήνων και της Αυστραλίας δεν άρχισε μέσα από το μεταναστευτικό κύμα της μεταπολεμικής περιόδου αλλά από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο» ανέφερε ο γραμματέας της Επιτροπής Μνήμης, ιστορικός και φιλέλληνας, Jim Claven.

Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι περίπου 4.000 Αυστραλοί και Νεοζηλανδοί στρατιώτες νοσηλεύθηκαν στη Λήμνο με τη συνδρομή 96 Αυστραλών νοσοκόμων. Το νοσοκομείο εκστρατείας είχε στηθεί στο χωριό Σαρπί, καθώς και σε πλοία. Δυστυχώς, 148 Αυστραλοί και 76 Νεοζηλανδοί στρατιώτες υπέκυψαν στα τραύματά τους και άφησαν την τελευταία τους πνοή εκεί. Οι σοροί τους ενταφιάστηκαν σε δύο συμμαχικά νεκροταφεία στη Λήμνο, στο Πορτιανού και στο Μούδρο.

Πηγή:Νέος Κόσμος

Μελβούρνη:Συμπάροικος αγωνίζεται να σώσει τον «Παλιό Ελληνικό» κινηματογράφο του Richmond

epold1

Ο κινηματογράφος κάποτε

Ένας κινηματογράφος ορόσημο για τον ελληνισμό της Μελβούρνης

Ένας κινηματογράφος ορόσημο για τον ελληνισμό της Μελβούρνης, που λόγω της μακροχρόνιας σχέσης του με την παροικία, είναι γνωστός με το όνομα Old Greek (Παλιός Ελληνικός), κινδυνεύει να θυσιαστεί στο βωμό του οργασμού δόμησης διαμερισμάτων στα εσωτερικά προάστια της Μελβούρνης.

Ο ομογενής Νίκος Ψαλτόπουλος (πρώην συνεργάτης του “Νέου Κόσμου”) δημιούργησε ειδική σελίδα στο κοινωνικό δίκτυο Facebook που φέρει το όνομα “Save The Greek” καλώντας όσους γνώρισαν τον κινηματογράφο αλλά και την ευρύτερη παροικία και κοινότητα να μοιραστούν τις ιστορίες τους και να ενώσουν τη φωνή τους μαζί του ώστε να αποφευχθεί η κατεδάφιση της πρόσοψής του, που είναι το μόνο τμήμα του κτιρίου που παραμένει ακόμα άθικτο. Το υπόλοιπο τμήμα του κτίσματος έχει αλλάξει και αυτή τη στιγμή λειτουργεί ως χώρος εμπορικών καταστημάτων.

Η κινητοποίηση του κ. Ψαλτόπουλου έρχεται μετά την απόφαση της κατασκευάστριας εταιρίας Little Projects να προσφύγει στο Διαιτητικό Δικαστήριο VCAT προκειμένου να ανατρέψει την απόφαση του Δήμου Yarra που ακύρωσε τα σχέδιά της για την ολοκληρωτική κατεδάφιση του κτιρίου προκειμένου στη θέση του να αναγερθεί πολυκατοικία 14 ορόφων, συνολικού κόστους $70 εκατ.

«Για μένα αλλά και για χιλιάδες άλλους συμπάροικους, αυτό το εμβληματικό κτίριο κουβαλά αναμνήσεις και αντιπροσωπεύει μία πτυχή της σχέσης μας με την Ελλάδα όταν ήμασταν ακόμα παιδιά» λέει ο κ. Ψαλτόπουλος προσθέτοντας ότι το Old Greek είναι επίσης μία σελίδα της κοινωνικής ιστορίας του Richmond και της Μελβούρνης γενικότερα. Εκείνο που επιδιώκει είναι η οποιαδήποτε αλλαγή στην πρόσοψη του κτιρίου να γίνει με σεβασμό στην ιστορία του και σύμφωνα με τη γνώση τόσο του Δήμου όσο και των κατοίκων της περιοχής.

Το κάποτε National Theatre (Εθνικό Θέατρο) που βρίσκεται στο Bridge Road του κεντρικού προαστίου της Μελβούρνης Richmond, φιλοξένησε στους χώρους του χιλιάδες συμπαροίκους, εκατοντάδες ελληνικές ταινίες, συναυλίες ελληνικής μουσικής και ελληνικές θεατρικές παραστάσεις και αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της νιότης και της διασκέδασής τους.

Μετονομάστηκε από τον κόσμο της περιοχής και

έγινε ευρύτερα γνωστό, όπως προαναφέραμε, ως Old Greek γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο.

Το National Theatre του Richmond χτίστηκε το 1921 αντικαθιστώντας έναν θερινό σινεμά που βρισκόταν στο συγκεκριμένο σημείο.

Από το 1961 έως και το 1983 ήταν ένας χώρος αποκλειστικά αφιερωμένος στον ελληνικό κινηματογράφο ενώ μετά το 1983 στους χώρους του φιλοξένησε πολλές συναυλίες Ελλήνων αλλά και ξένων, τραγουδιστών και συγκροτημάτων. Στις αρχές του 1990 έπαψε να λειτουργεί ως συναυλιακό κέντρο και οι χώροι του μετατράπηκαν σε καταστήματα.

Πηγή:Νέος Κόσμος

Αυστραλία:To πλαστικό χρήμα παντού και πάντοτε

untitled

Η Αυστραλία στην πρώτη γραμμή των χωρών που οι καταναλωτές χρησιμοποιούν, ως επί το πλείστον, πιστωτικές κάρτες.

Η Αυστραλία βρίσκεται στην πρώτη γραμμή χωρών οι καταναλωτές των οποίων χρησιμοποιούν, ως επί το πλείστον, πιστωτικές κάρτες για τις αγορές τους.

Πάνω από το 80% των καταναλωτών χρησιμοποιούν τις νέες, ταχύρρυθμες μεθόδους πληρωμής στα ταμεία που μειώνουν το χρόνο σε έξι δευτερόλεπτα για την ολοκλήρωση της συναλλαγής.

Ο διευθύνων σύμβουλος του Australian Payments Clearing Association, Chris Hamilton, εκτιμά ότι το αυστραλιανό κοινό δέχεται με ενθουσιασμό τις διαρκώς αυξανόμενες καινοτομίες στον τρόπο συναλλαγών με το πλαστικό χρήμα και πέρα από αυτό.

Ο ίδιος υπογραμμίζει ότι ενώ οι κάρτες θα εξακολουθήσουν προφανώς να αποτελούν τον πρωταρχικό τρόπο πληρωμής στο εγγύς μέλλον, η Αυστραλία βρίσκεται στο κατώφλι μεγάλων εξελίξεων σ’ αυτόν τον χώρο.

Πηγή:Νέος Κόσμος

Αυστραλία:Δεξιά στροφή του Εργατικού Κόμματος

untitled

Επικράτηση του Bill Shorten και της Δεξιάς Πτέρυγας στο συνέδριο του Κόμματος.

Με νικητή τον Bill Shorten, αλλά και απώλειες όσον αφορά την ενότητα, έληξε χθες το ταραχώδες τριήμερο συνέδριο του Εργατικού Κόμματος, το οποίο ξεδίπλωσε την πολιτική πλατφόρμα επί της οποίας θα πολιτευτεί η παράταξη, εν όψει και των επερχόμενων εκλογών, οι οποίες αναμένονται για την άνοιξη του 2016.

Στο Συνέδριο κονταροχτυπήθηκαν η Αριστερή και η Δεξιά Πτέρυγα του Κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, πάνω σε μία σειρά θεμάτων, από την διεθνή πολιτική και το μεταναστευτικό, μέχρι τη φορολογία, την οικολογία και τον γάμο ομοφύλων ζευγαριών. Η συζήτηση διεξήχθη σε τεταμένο κλίμα, καθώς δεν ήταν λίγα τα μέλη του Kόμματος που ξέσπασαν σε δάκρυα, ενώ δεν έλειψαν και τα απρόοπτα, όπως ήταν οι παραστάσεις διαμαρτυρίας.

“ΑΓΚΑΘΙ”

ΤΟ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΟ

Δύο ήταν τα βασικά ζητήματα που καθόρισαν τον δημόσιο διάλογο – και την αντιπαράθεση μεταξύ των συνέδρων. Το θέμα που μονοπώλησε το ενδιαφέρον των συνέδρων το Σάββατο ήταν η πρόταση του Bill Shorten να ακολουθήσει -σε μία ενδεχόμενη κυβέρνηση του Εργατικού Κόμματος- την πολιτική της κυβέρνησης Abbott, της αποτροπής των πλοίων που μεταφέρουν μετανάστες χωρίς έγγραφα και πρόσφυγες αιτούντες άσυλο και την προώθησή τους στην Ινδονησία, “σε περιπτώσεις που αυτό είναι ασφαλές”, σύμφωνα με την τοποθέτηση του Bill Shorten.

Η πρόταση αυτή, η οποία αποτελεί υπαναχώρηση από την μέχρι τώρα θέση του Εργατικού Κόμματος, συνάντησε την σθεναρή αντίσταση της Αριστερής Πτέρυγας του Κόμματος, η οποία μέχρι την τελευταία στιγμή προσπάθησε να περάσει αλλαγές στην διατύπωση. Προσπαθώντας να κάμψει τις αντιδράσεις τους, ο αρχηγός του Εργατικού Κόμματος περιέβαλε την πρόταση με μία σειρά μέτρων ανθρωπιστικού χαρακτήρα, τα οποία θα περιλαμβάνονται στην μεταναστευτική πολιτική της κυβέρνησής του. Ανάμεσά τους είναι ο διπλασιασμός του αριθμού των προσφύγων που θα μπορεί να δεχτεί η Αυστραλία και ο οποίος θα ανέλθει σε 27 χιλιάδες μέχρι το 2025, αλλά και η επαναφορά των δεσμεύσεων της σύμβασης του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες στην σχετική νομοθεσία.

Παράλληλα, ο κ. Shorten δεσμεύτηκε ότι μία κυβέρνηση Εργατικού Κόμματος θα προσφέρει 450 εκατομμύρια δολάρια στην επιτροπή του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, ποσό μεγαλύτερο από ό,τι έχει προσφέρει στο παρελθόν η Αυστραλία. Σχετικά με τα κέντρα κράτησης, εισηγήθηκε την δημιουργία ανεξάρτητης αρχής που θα τα εποπτεύει, καθώς και τον διορισμό συνηγόρου του παιδιού, ενώ δεσμεύτηκε ότι όλες οι σχετικές επιχειρήσεις θα διεξάγονται υπό καθεστώς πλήρους διαφάνειας.

Η πρότασή του έγινε δεκτή από τους συνέδρους, αποσπώντας 225 ψήφους, επί συνόλου 390, σηματοδοτώντας μία σαφή ήττα της Αριστερής Πτέρυγας και προσωπικά τριών από τους επιφανέστερους βουλευτές του Εργατικού Κόμματος: της υπαρχηγού Tanya Plibersek – η οποία έλαμψε δια της απουσίας της από τον δημόσιο διάλογο – της Penny Wong και του Anthony Albanese.

H συζήτηση επισκιάστηκε και από την εισβολή στον χώρο του συνεδρίου ομάδας διαδηλωτών, οι οποίοι ξεδίπλωσαν πανό που έγραφε “όχι στην απώθηση των προσφύγων”, φωνάζοντας συνθήματα όπως “πνίξτε τον Shorten, όχι τους πρόσφυγες”.

ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ ΓΙΑ

ΤΟΝ ΓΑΜΟ ΟΜΟΦΥΛΩΝ

Εξίσου θερμό κλίμα επικράτησε και την Κυριακή, καθώς το θέμα που κυριάρχησε ήταν η ψήφος για την επέκταση του δικαιώματος του γάμου για τα ομόφυλα ζευγάρια. “Το εργατικό Κόμμα θα παλέψει για την ισότητα του γάμου σ’ αυτήν την χώρα”, δήλωσε ο Bill Shorten, στο παρασκήνιο όμως μαινόταν ο πόλεμος για το είδος της ‘πάλης’. Στόχος της Αριστερής Πτέρυγας ήταν να υπάρξει δέσμευση όλων των βουλευτών του κόμματος ότι θα ψηφίσουν υπέρ του γάμου ομοφύλων ζευγαριών, όμως επικράτησε η τάση της Δεξιάς Πτέρυγας, η οποία προέβαλε το επιχείρημα ότι μία δεσμευτική ψήφος θα συσπείρωνε το κυβερνών κόμμα, αποκλείοντας το ενδεχόμενο οι βουλευτές του συνασπισμού να ψηφίσουν κατά συνείδηση, κάτι που θα καταδίκαζε τις πιθανότητες να περάσει το μέτρο.

Στην τοποθέτησή του, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κάλεσε τον πρωθυπουργό να επιτρέψει στους βουλευτές του να ψηφίσουν ελεύθερα επί του θέματος, ώστε να κάνουν το ίδιο και οι βουλευτές του Εργατικού Κόμματος. Στο πλαίσιο των ζυμώσεων, οι βουλευτές της Αριστερής Πτέρυγας αναγκάστηκαν να υπαναχωρήσουν των θέσεών τους, αποδεχόμενοι μία ψήφο κατά συνείδηση πριν τις εκλογές, με αντάλλαγμα μία δεύτερη, δεσμευτική αυτήν την φορά ψηφοφορία, σε δεύτερη φάση.

ΦΟΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΛΟΥΣΙΟΥΣ

Μπορεί στα δύο αυτά θέματα -που αναμένεται να κυριαρχήσουν στην προεκλογική περίοδο, καθορίζοντας το διακύβευμα των εκλογών του 2016-, να σηματοδότησαν την ήττα της αριστερής πτέρυγας και την στροφή του Εργατικού Κόμματος σε μια πιο συντηρητική πολιτική, προκειμένου να αντλήσει από την δεξαμενή των ψηφοφόρων του Φιλελεύθερου κόμματος. Ωστόσο, το συνέδριο δεν άφησε χωρίς νίκες την αριστερή πλευρά. Ανάμεσα στις προοδευτικές πολιτικές προτάσεις που ακούστηκαν ήταν οι εξαγγελίες για το περιβάλλον, ενώ ως προσωπική νίκη του Anthony Albanese πρέπει να θεωρηθεί η δέσμευση για θέσπιση φορολογίας για τα ανώτερα εισοδήματα. Ο σκιώδης υπουργός υποδομών – ο οποίος έχασε την αρχηγία του κόμματος από τον Bill Shorten το 2013 – πρότεινε την θέσπιση ενός μέτρου ανάλογου με τον “νόμο Buffett” που προσπαθεί να περάσει στις ΗΠΑ ο Μπαράκ Ομπάμα. Ο νόμος πήρε το όνομά του από τον Αμερικανό δισεκατομμυριούχο Warren Buffett, ο οποίος, όταν διαπίστωσε ότι πληρώνει λιγότερους φόρους από τους υπαλλήλους του, ξεκίνησε μία εκστρατεία υπέρ της φορολογικής δικαιοσύνης, καλώντας την κυβέρνηση να θεσπίσει πιο αυστηρή και υψηλή φορολογία για τα υψηλότερα εισοδήματα.

Αντιστοίχως, ο Anthony Albanese πρότεινε να τεθεί φόρος της τάξης του 35% για τα υψηλά εισοδήματα, κάτι που θα πρέπει να είναι μη διαπραγματεύσιμο. Στην ομιλία του, ο κ. Albanese επικαλέστηκε στοιχεία της Εφορίας, σύμφωνα με τα οποία 75 Αυστραλοί πολίτες με εισόδημα μεγαλύτερο του ενός εκατομμυρίου δεν πλήρωσαν καθόλου φόρους.

Παράλληλα, το Εργατικό Κόμμα δεσμεύτηκε, όταν βρεθεί στην εξουσία, να συμπαραταχθεί με κράτη που αναγνώρισαν την παλαιστινιακή κοινότητα ως κρατική οντότητα, καθώς και να προωθήσει με κάθε τρόπο την επίλυση του Κυπριακού.

Πηγή:Νέος Κόσμος

Aυστραλία:Ερασιτέχνης ψαράς κατέληξε στα σαγόνια καρχαρία

great

Σπάνια η επίσκεψη άσπρου καρχαρία στα νερά του νησιού Lachlan στην Τασμανία.

Ένας δύτης, ερασιτέχνης ψαράς γύρω στα πενήντα του που ψάρευε χτένια (scallops) μαζί με την κόρη του κατασπαράχθηκε από καρχαρία στα νερά μεταξύ του νησιού Lachlan και της Τασμανίας.

Το τραγικό ατύχημα συνέβη μπρος στα μάτια της κόρης του δύτη, η οποία έκανε κατάδυση με τον πατέρα της αλλά κατάφερε να αναδυθεί εγκαίρως και να μπει στην βάρκα απ’ όπου και έριξε φωτοβολίδα για να ζητήσει βοήθεια.

Κάτοικοι της περιοχής ανέφεραν το Σάββατο, μετά την επίθεση ότι τα νερά της περιοχής είναι ρηχά και κανένας δεν περίμενε να δει ένα κύτος όπως είναι ο λευκός καρχαρίας εκεί, προσέθεταν δε ότι μεγάλος αριθμός ερασιτεχνών ψαράδων επισκέπτεται τα νερά εκείνα για να ψαρέψει χτένια.

Το νησί Lachlan βρίσκεται στην ανατολική πλευρά της Τασμανίας και σύμφωνα με κατοίκους της περιοχής τα τελευταία 14 χρόνια, στα νερά εκείνα καρχαρίας εθεάθη μόνο δύο φορές.

Πηγή:Νέος Κόσμος

Alexis Tsipras is wearing the emperor’s old clothes

fghgfhjghj

Prime Minister Alexis Tsipras being applauded by SYRIZA MPs in the Greek Parliament earlier this month. PHOTO: AP/THANASSIS STAVRAKIS.

Since 1974, my generation, the people who grew up under the dictatorship of 1967, fought persistently for the connection of the fragile Greek democracy with the European Union because we understood that Europeanisation meant modernisation, and that the European project was the only way to take Greece out of its Balkan solitude and its Ottoman legacies.

Pioneers in this struggle were the parties of the Left, the ancestors of contemporary SYRIZA, under the democratic leadership of Leonidas Kyrkos and Mihalis Papayiannakis. The Synaspismos, as it was called back then, understood that the political elites did not want to democratise the exercising of power by the Greek state; far from it.

The political order which prevailed after the restoration of the republic in 1974 tried immediately to protect themselves from any true democratisation, accountability and transparency.

Greece joined the European Union just seven years later, providing a unique opportunity to re-structure Greek society. Yet the old two social and political tendencies within the country – the European and the Balkanist – retained their opposition.

The Balkanist isolationist power structure morphed on many occasions throughout the last 40 years: its first incarnation as part of the ‘deep’ PASOK during the 1980s and 1990s – reaping the benefits of the EU without accepting its obligations.

The same strategy was followed by the populists of New Democracy, who also believed they could use the financial assistance of the EU to simply cater for their clientelist armies appointed as public servants. Both parties promoted the deleterious doctrine of Greek exceptionalism – that Greece was always a ‘special case’ which needed special consideration, hence extra financial assistance.

These were the two pseudo-prophets of deferred modernisation: political elites which promised to deliver the country into the 21st century. They failed abysmally, unable to act against their own ideology.

What’s more, they kept the Greek people in the dark about the process of the European integration. Why? To maintain a political system beyond any democratic control.

The European project was questioned because of the failure of these political forces to implement policies integrating Greece to other member states of the union. On the contrary, the two parties used participation in the EU to expand their privileges, legitimise their power and quash all opposition: their opaque system of oligarchic and plutocratic governance, without checks and balances, was beyond any transparency and accountability.

SYRIZA was elected six months ago because of the frustration and anger of the Greek people against those political elites. In the elections of 2009, it was a small party of 4 per cent. In 2015 it rose up to 37 per cent. How did this happen? What is its platform and its explicit program? For those who have studied programs and statements of New Democracy and SYRIZA in recent years, the 2012 Samaras Zappeion statement (of renegotiations with the EU) and the 2014 Thessaloniki SYRIZA program bear close resemblance – indeed on many occasions they read like the same text.

Both were full of platitudes: forgiveness of the enormous debt, structural changes in the public sector, investments for development and growth. However, successive Greek governments insisted on removing the debt but nothing else. No prime minister admitted to the Greek people (the current PM included) what sort of changes had to take place.

Instead, they employed florid nationalistic rhetoric against the foreigners (and their collaborators in the recent farcical referendum), spreading fear that if any such changes were implemented, they would lose power and control over society.

The SYRIZA ideologues are supposedly Marxists, but they fail to provide a Marxist analysis of the administration of power and the social forces that resist change.
The truth is that the central body politic of the country is structured around the petit (or indeed petty) bourgeoisie which defines the dominant political activity and determines most modes of political thinking. The working class is diminished after the de-industrialisation of the country and high unemployment. No real middle class was ever developed as productive activity was always held or funded by the corrupt state bureaucracy.

The petit bourgeoisie constitutes the central body of voters who change governments according to their short-term interests. The astounding number of public servants (who mostly constitute this class) is not the main problem for the Greek economy; the main problem is that most of them are unqualified, inexperienced and untrained. This generates the excessive bureaucracy we find in all encounters with the Greek state.

All political parties gamble their election to office by using the fears and anxieties of this class. Thus, the main state ideology is right-wing or left-wing populism fused with an aggressive form of nineteenth century nationalism. Ethnopopulism is the central ideological axis that brings all political forces together and maintains the grip of the Balkanist ideology on the people to this day.

Such ideological parochialism is exacerbated by the absence of modern capitalist structures (an understanding which is totally missing from the various analyses by Paul Mason, for example, or Paul Krugman). What prevails is a resale economy, with state monopolies, or private oligopolies, controlling implicitly or explicitly all financial institutions (the banks for example). It’s hardly surprising that favouritism and nepotism, and clientelism, are the central practices.

This model of economics bears close resemblance to the fascist corporatist economy in Mussolini’s Italy; it is what Cornelios Castoriadis called ‘bureaucratic’ or ‘state capitalism’, a model of production which is completely obsolete under the current conditions of globalised and interconnected economies.

Unfortunately, the SYRIZA government continues this model, centralising it even further; maximising the benefits of the public sector, ignoring the rights of private enterprises and implementing policies of heavy taxation on the latter in order to protect the benefits of the former.

After six months in power not a single measure has been taken by the Tsipras government for the protection of the 1.5 million unemployed people of the private sector. All measures that do exist were taken by the previous, much-excoriated government.

The main discussion was, and still is, about public servants and their rehabilitation in fully-paid positions. SYRIZA continues to express the dominant conservative stream in political activity and has no other option but to continue corrupt and nepotistic traditions of previous governments. Culturally, it represents the reactionary Balkan-oriented elites who wish to isolate the country from the European project.

Certainly the European Union is not a paradise; there are conflicting interests and competing agendas between its member states, with Germany having taken the hegemony and created a block of satellite nations. But the European project does not belong to Germany, and it will be a serious error with geopolitical consequences if we abandoned it to them. If you want to win a battle you must be on the battlefield – not behind the lines.

Unfortunately, the current government expresses the statist elite which will fight until the death against all forms of modernisation. The idea that the state can be a single huge corporation – which extracts the surplus-value of its workforce in order to invest in further production – is pure and unadulterated utopian socialism. We know all too well how this experiment ended.

Instead of enhancing the presence of the working class, the Greek government relies once again on its main enemy, the state-sponsored petit bourgeoisie. SYRIZA taxes people not to pay off debt, but to maintain the clientelist state.

Wages are dependent on wealth, not the other way around. The good of the state is not always the good of the public. In order to invest capital you must first create and accumulate it – not simply borrow it from the ‘infamous’ creditors, or Russia, China, Iran or Goldman Sacks for that matter.

Unfortunately, SYRIZA expresses the most distorted forms of left-wing ideology. Its policies are right-wing dressed up in left-wing phraseology. Despite its grand – though increasingly transparent – rhetoric, it will, like so many previous governments, destroy the public good in order to protect state power. The worst is still to come.

* Professor Vrasidas Karalis teaches Modern Greek at the University of Sydney.

source:Neos Kosmos