Dozens of lawsuits and convictions involving members and supporters of neofascist Golden Dawn have been tracked going back to 1996. Photo: AAP.
According to a document submitted in court, Golden Dawn members often operated in groups with different names such as Phalanx, Golden Eagles and Attack Squad.
A document submitted to an Athens court this week lists dozens of lawsuits and convictions involving members and supporters of neofascist Golden Dawn going back to 1996, indicating that the party’s alleged criminal activity started much earlier than 2008, as suggested by prosecutor Isidoros Doyiakos, who has been handling an investigation into Golden Dawn.
The document, signed by several lawyers including those representing an Egyptian fisherman assaulted in June 2012 by Golden Dawn members, was submitted to the court as judicial officials prepare to start a criminal trial against Golden Dawn MPs and members.
According to the document, Golden Dawn members often operated in groups with different names such as Phalanx, Golden Eagles and Attack Squad. All attacks were planned in advance, targeted small groups or individuals, usually immigrants or leftists, and most of the time were conducted in the presence of a high-ranking Golden Dawn official.
Five victims of an attack in 1996 by suspected Golden Dawn members in Fokionos Negri Street in Kypseli, near central Athens, said the assault was well organised. “We suffered a sudden, violent and unprovoked attack by a group of 15 men,” according to a statement by members of the leftist group who said the perpetrators wielded wooden and metal clubs.
Golden Dawn’s criminal activities are believed to have begun even earlier, as far back as 1987, according to the lawyers who compiled the 223-page document.
Ange Postecoglou speaking at Alphington Grammar. Photo: Kostas Deves.
Speaking exclusively to Neos Kosmos, Ange Postecoglou says he’s preparing the Socceoos to strive for the silverware in January.
Socceroos coach Ange Postecoglou says he’s sure the national team will be ready for the AFC Asian Cup and all its challenges in January.
Speaking exclusively to Neos Kosmos after selecting his last friendly squad of the year, the coach isn’t glossing over the fact that he’s looking to win, not place.
“We want to win it, we want to make sure that our preparations are good, hopefully all our players are in good form leading up to it and we don’t get too many injuries,” he says. “We’ll certainly be ready for it.”
The team takes on Japan on November 18 in its last practice match before the AFC Asian Cup, and will have a little bit more time to train as a unit before it jumps in the deep end.
Lack of time with the squad has been an ongoing issue for Postecoglou, who goes to great lengths to keep up to date with a pool of about 50 players.
Players are in fact given an app to log in how they’re feeling every day, their weight, muscle soreness, sleep quality, their training regimen.
This has been a source of invaluable information, and probably helped Postecoglou finally pick Terry Antonis to join the squad.
Postecoglou admits that Antonis has been on the radar for quite some time, and he’s chuffed he can use him again.
“Terry is a very talented young player, obviously I’ve been following him for a while, I tried to get him in a couple of squads, but he’s had some injuries,” he says.
“So I’m really pleased he’s fit now and looking forward to having him on the team.”
The team will jump into training next week as they enter their camp on Monday. Seven training sessions have been booked before the match.
Postecoglou has vowed to keep experimenting with the line up, to continue his work in what he calls the Asian Cup ‘pre-season’.
While results haven’t been his forte, he’s hoping to prove that throwing his squad into difficult conditions can work in the long run.
“At the moment I’m creating some artificial conditions that are proving challenging for us as a nation. So be it,” he says.
He’s been a firm believer in not turning his back on any potential players, and admits the talent pool is a little lean for his liking.
“We’re still trying to broaden our playing pool,” he says.
“We want to play a certain style of football and are looking for footballers who will fit in to that. I’ve been really impressed with the A-League the first few weeks (of the season), I think the standard’s gone up another level.”
Taking time out of his busy schedule, Postecoglou attended a breakfast fundraising event at Alphington Grammar and spoke at length about the future of the sport in Australia in breeding talented players for the national team.
He admitted that the popularity of the sport of late has taken the Football Federation of Australia (FFA) by surprise and says there’s still a lot of work to be done to make Australia the kind of nation that can breed amazing talent.
“Am I confident that we’ve got the processes in place to do it? No,” he says.
“I think the numbers have gone up so quickly that we’re still playing catch up.
“I’ve got no doubt that those processes will be right in 10-20 years.”
He says it’s the FFA’s obligation to provide all children that have an interest in the sport the chance and the opportunity to pursue football their local community.
He admitted more work needs to be done in providing more state of the art facilities to the young to train, and better coaching staff to meet the need.
My two cents:
Born in Greece, a former coach of Greek team Panachaiki and now current coach of the national team, Neos Kosmos couldn’t help but ask Ange Postecoglou what his thoughts are on the flat-lining Greek team.
Since coach Claudio Ranieri has jumped on board, the squad hasn’t had a win in the three matches they’ve played for the Euro 2016 qualifiers and has suffered in the world rankings (Greece is now 18th in the world).
Here’s what Postecoglou had to say:
“Obviously they’re going through a bit of transition as well, a lot of the great players on that team have retired, and it’s a new team and it’ll take a little bit of time.”
Voyage from Kythira to Crete on an reconstructed ancient boat shows the old ways are still the best.
In August a 10-man team led by Englishman Robert ‘Bob’ Hobman set out to recreate an ancient voyage from Kythira, an island off the southern Peloponnesian coast, to Crete.
The route is thought by some to be the first voyage taken by ancient Europeans on the sea, some 130,000 years ago.
Hobman told Neos Kosmos that he and his team (The First Mariners) of researchers often recreate historical voyages taken in the earliest days of human exploration and movement, but this was his first in Europe.
It was only a recent finding, six or seven years ago, that led Hobman to Greece.
“I was going to do it 11 years ago, but there was no evidence that people had been on Crete that long (130,000 years). It was only the dating of stone tools that they found six or seven years ago that gave us the go ahead. So I’ve been waiting and waiting for ages and I thought then, and I still do, that it could conceivably have been the first time Europeans went to sea in that sort of context,” he says.
Prior to the discovery of the ancient tools, Hobman explains that many experts believed human existence on Crete dated 12,000 years, and by undertaking the voyage it could displace early thought and shed light on human movement that dated well before then.
“I had to do the voyage to establish that it was possible. We got a huge amount of support from Greek academics because it was a resource for them, it was a teaching, it was a resource for their students to touch something that actually happened.”
“Our main problems were materials because the flora of Greece or Europe in general isn’t the same as it was 130,000 years ago, so we really have no idea what materials they would have used to make their rafts, primitive or otherwise, other than it floated. I’m presuming they used reeds, something light, something they could cut easily, something that was manageable, we do work with stone tools.”
The vessel took six weeks to construct, but Hobman and his team weren’t pressed for time because they had to wait for good weather on the seas to be able to partake in the voyage. Using kalama, a bamboo like material introduced to Greece and greater Europe from Asia, his team set about making the raft.
“There’s a trench between Kythira and Crete which has the reputation of being one of the worst pieces of sea in the Mediterranean – when it kicks up it’s nasty and we had bad weather for a couple of weeks before then. We just bided our time and waited. We were ready for days and days before, we just waited for the right wind and we set off cautiously paddling out of the harbour, not knowing what lay ahead, but it was amazing. We knew that we had the slight advantage of what the weather was going to be, so we cheated a bit in that regard … we’re very lucky in that regard.”
Since the two-day voyage to Chania, the raft has been retired in Kythira, where it will be a displayed artefact.
Hobman says his admiration and love for Kythira has led him into a life-changing decision, where he will relocate from his current home, Bali, to the island by mid-2015.
“It was one of the best trips that I’ve made, usually everything goes wrong, but it was a delightful place, a wonderful place to work in, at the bottom of Kythira, Kapsali … wow, it was great.”
The voyage will feature as part of a six-part documentary on the ABC.
Ο πανηγυρικός του δικηγόρου Αμυνταίου Φλώρινας Ευάγγελου Ιωαννιδη για την επέτειο απελευθέρωσης του Αμυνταίου.
«Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων, απάντων τιμιώτερον εστίν η Πατρίς»
ΣΩΚΡΑΤΗΣ. (Πλάτων: Κρίτων, 51β.)
Σεβασμιότατε, κ. Βουλευτή, κ. Περιφερειάρχη, κ. Αντιπεριφερειάρχη, κ. Δήμαρχε, μέλη του δημοτικού και περιφερειακού συμβουλίου, ανώτατες πολιτικές και στρατιωτικές αρχές, Κυρίες και Κύριοι
Βρισκόμαστε μπροστά σε μνημείο ηρώων και μαρτύρων, 102 χρόνια μετά την θυσία τους για την ελευθερία της περιοχής Αμυνταίου και 6 χρόνια μετά την επίσημη καθιέρωση της επετείου απελευθέρωσης της, για να τιμήσουμε ευλαβικά τους νεκρούς ήρωες πεσόντες σε αυτά τα ματωμένα χώματα, αλλά και να πανηγυρίσουμε την τελική νίκη του ελληνικού στρατού και την ελευθερία αυτού του τόπου. Τιμούμε σήμερα σε πνεύμα εθνικής ενότητας, σε δύσκολες μάλιστα εποχές και πάλι για την πατρίδα μας, τέσσερα γεγονότα.
Την τελική νίκη του ελληνικού στρατού με την δεύτερη απελευθέρωση του Αμυνταίου και των γύρω χωριών από τους Οθωμανούς δυνάστες στις 6 Νοεμβρίου 1912. Την νικηφόρα μάχη του Σόροβιτς της 23ης Οκτώ. 1912, το όνομα της οποίας τιμητικά αναγράφεται στο μνημείο του Άγνωστου στρατιώτη, όπως και τους θυσιασθέντες στρατιώτες και αμάχους κατοίκους την αποφράδα ημέρα της 24ης Οκτ 1912 που αποτελεί την αιματηρότερη σελίδα του Α΄ Βαλκανικού πολέμου αλλά βεβαίως και την πρώτη απελευθέρωση της περιοχής από τον τουρκικό ζυγό την 18η Οκτ.1912. Είναι βαρύ ιστορικό προνόμιο για την ακριτική αυτή γωνιά της Ελλάδας να έχει απελευθερωθεί δύο 2 φορές κατ’ εξαίρεση σε σύντομο χρονικό διάστημα και να έχει υπάρξει θέατρο σκληρών μαχών και συγκρούσεων, πολύ περισσότερο αν αναλογιστεί κανείς, ότι γειτονικές της περιοχές όπως η Πτολεμαΐδα, η Φλώρινα και η Έδεσσα απελευθερώθηκαν σχεδόν αναίμακτα.
Αυτό καταδεικνύει και το πόσο επιτακτικό καθήκον και υποχρέωση εθνική αποτελούσε η επίσημη καθιέρωση της επετείου της 6 Νοεμβρίου και πόσο μεγάλη παράλειψη ήταν ο μη εορτασμός της μέχρι το 2008. Η απαράδεκτη αυτή παράλειψη τερματίστηκε με πανηγυρικό τρόπο τότε, αφού μετά από αγώνες 8 ετών εκδόθηκε προεδρικό διάταγμα που καθιστά υποχρεωτικό τον εορτασμό των ελευθερίων και αφορά το σύνολο του Δήμου με όλα τα χωριά του. Όταν πριν 14 χρόνια αρθρογραφούσα για πρώτη φόρα, ζητώντας επίμονα τον επίσημο εορτασμό αυτής της σημαντικής επετείου, παρουσιάζοντας παράλληλα τα πορίσματα των ερευνών μου για τα γεγονότα που εκτυλίχθηκαν στο Αμύνταιο και τα γύρω χωριά, πολλοί μου είπαν πως δεν θα καταφέρω τίποτα και πως η εποχή μας δεν ενδείκνυται για την ευόδωση τέτοιων πρωτοβουλιών. Ζούσε τότε η χώρα τον επίπλαστο μύθο της τεχνητής ευδαιμονίας με δανεικά και κάθε ενασχόληση με τέτοια ζητήματα θεωρούνταν μέσα στο υλιστικό και φθοροποιό κλίμα της τότε επικρατούσας λογικής που μας οδήγησε στην σημερινή τραγωδία ως έθνος, περιττή και ρομαντική προσπάθεια. Τους απαντούσα λοιπόν, πως όποιος έχει πίστη σε υψηλά ιδανικά, συνοδευόμενη από επιμονή σε δίκαιους αγώνες και όρη μπορεί να μετακινήσει. Το γεγονός ότι σήμερα βρισκόμαστε εδώ και τιμούμε για 7η συνεχή φορά τους νεκρούς ήρωες, όπως τους αξίζει, το αποδεικνύει περίτρανα.
Στο σημείο αυτό θέλω να επισημάνω και να εξάρω την ευαισθητοποίηση, στήριξη και ένθερμη υιοθέτηση του αιτήματος εορτασμού της 6ης Νοεμβρίου από τον και τότε Δήμαρχο Αμυνταίου κ. Κώστα Θεοδωρίδη, που είχε ως αποτέλεσμα η επέτειος να καθιερωθεί επί των ημερών της δικής του θητείας. Θα ήθελα, επίσης, να τονίσω και την συμπαράσταση σύσσωμου του τότε Δημοτικού συμβουλίου, όσον αφορά στην υποβολή της πρότασης καθιέρωσης της επετείου. Αποτελεί τιμή για εμένα, ότι μου ανέθεσε ο Δήμαρχος Αμυνταίου κ. Θεοδωρίδης, να εκφωνήσω και πάλι τον πανηγυρικό της ημέρας αυτής, όπως το 2008, όταν εκφώνησα τον πρώτο πανηγυρικό της επίσημα καθιερωμένης επετείου.
Ας δούμε λοιπόν τι συνέβη πριν 102 χρόνια και πως το Αμύνταιο και τα γύρω χωριά αντίκρισαν μετά από 500 περίπου χρόνια σκλαβιάς και υποτέλειας το φως της ελευθερίας. Ήταν Οκτώβριος του 1912 και το έθνος των Ελλήνων, σε συνεργασία με τα άλλα συμμαχικά έθνη της Βαλκανικής, ήρθε αντιμέτωπο με το ιστορικό πεπρωμένο του. Ο ελληνικός στρατός απελευθερώνει, την μια μετά την άλλη, τις ελληνικές πόλεις της Μακεδονίας. Μετά την μάχη του Σαρανταπόρου, ο Έλληνας αρχιστράτηγος, διάδοχος Κωνσταντίνος, βρέθηκε προ του διλήμματος, εάν έπρεπε, η στρατιά να προχωρήσει προς βορρά στο Μοναστήρι ή να στραφεί ανατολικά στη Θεσσαλονίκη. Το δίλημμα αυτό έγινε η αφορμή να ξεσπάσει έντονη διαμάχη μεταξύ του διαδόχου Κωνσταντίνου και του τότε Πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου, ο οποίος επέμενε ορθά για στροφή της στρατιάς προς Θεσσαλονίκη και έτσι σε αυτό το περιστατικό διακρίνουμε τις πρώτες σπίθες του μετέπειτα εκδηλωθέντος βίαια εθνικού διχασμού.
Τελικά, η στρατιά κατευθύνθηκε προς Θεσσαλονίκη και ανατέθηκε στην 5η μεραρχία να καλύπτει το αριστερό πλευρό της και να αναλάβει την ευθύνη, εκτιμώντας την κατάσταση, να προχωρήσει στην απελευθέρωση του Μοναστηρίου, το οποίο υπόψη είναι χτισμένο δίπλα στα ερείπια της αρχαίας Ελληνικής πόλης της Ηράκλειας και κατοικούνταν σε μεγάλο ποσοστό από Έλληνες. Σήμανε λοιπόν, την 18η Οκτ. του 1912, η ώρα της απελευθέρωσης της ελληνικής από αρχαιότατων χρόνων – το μαρτυρούν άλλωστε τα ερείπια της αρχαίας ελληνιστικής πόλης των Πετρών – περιοχής Αμυνταίου, αφού ο ελληνικός στρατός, συνεχίζοντας την προέλαση του, την απελευθερώνει εκείνη την ημέρα για πρώτη φορά.
Στις 23 Οκτ, διεξάγεται η ιστορική μάχη του Σόροβιτς, η οποία καταλήγει με απόλυτη επιτυχία για τον ελληνικό στρατό μετά την ήττα των τουρκικών στρατευμάτων, με παράλληλη προώθηση του 16ο συντάγματος πεζικού, πέρα από το Αμύνταιο και τις σιδηροδρομικές γραμμές, ως το χωριό Πέτρες.
Φθάνουμε όμως στην τραγική νύχτα της 23ης Οκτωβρίου. Το βράδυ, ένας Τουρκαλβανός, υπολοχαγός από τα Ιωάννινα, ο Εσσάτ, ζήτησε την άδεια από τον αρχηγό των τουρκικών δυνάμεων Τζαβίτ Πασά να διενεργήσει επιχείρηση παράτολμη κατά των νώτων της 5ης μεραρχίας, με δύναμη λίγων ανδρών και 4 πολυβόλα. Όπως έγινε αργότερα γνωστό, επρόκειτο για την πολυβολαρχία του 49ου συντάγματος πεζικού της 17ης μεραρχίας του τουρκικού στρατού. Ο Τζαβίτ Πασάς, με μεγάλη δυσκολία έδωσε την άδεια του, απειλώντας ωστόσο τον τολμηρό αξιωματικό, ότι αν έχανε τους άνδρες και τα πολυβόλα θα διέταζε τον τουφεκισμό του. Εκείνη τη νύχτα όμως, ο Εσσάτ πέτυχε ό,τι δεν είχαν πετύχει με σκληρό αγώνα οι μονάδες του Τσαβίτ τις προηγούμενες μέρες. Τις νυχτερινές ώρες ακούγονταν ασυνήθιστα έντονα γαυγίσματα σκύλων από το χωριό Ροδώνας, διότι οι Τούρκοι του Εσσάτ περνούσαν μέσα από αυτό. Το χωριό Ροδώνας εκείνη την εποχή, όπως και άλλα χωριά της περιοχής, ήταν αμιγώς τουρκικό. Ο θόρυβος αυτός επέσυρε την προσοχή του 5ου λόχου του 2ου τάγματος που βρισκόταν εκεί σε προφυλακές. Ο λόχος απέστειλε περιπόλους και ανέφερε την πληροφορία στο τάγμα του, αλλά ο διοικητής του τάγματος δεν προέβη σε οποιαδήποτε ενέργεια με την δικαιολογία, ότι οι προφυλακές δεν ήταν δική του ευθύνη και μάλιστα απάντησε απαράδεκτα ότι « Εσείς και στον ύπνο σας Τούρκους ονειρεύεστε…». Αργότερα είπε, πως δεν έλαβε κανένα μέτρο, επειδή νόμιζε, ότι ο υπόψη λόχος υπαγόταν στις άμεσες διαταγές της Μεραρχίας και εκτελούσε συγκεκριμένη αποστολή, στην οποία δεν μπορούσε να επέμβει.
Όμως, για την καταστροφή που ακολούθησε, δεν φταίει μόνο η τολμηρή ιδέα του Εσσάτ, ούτε η ανευθυνότητα του διοικητή του ελληνικού τάγματος. Μια τέτοια ενέργεια δεν θα μπορούσε να επιτύχει, αν δεν υπήρχαν οι κατάλληλοι οδηγοί. Πράγματι, ένας μπέης των χωριών Ροδώνα – Φανού, ο περιβόητος Ισίν Χασάν, αναλαμβάνει να συμμετάσχει στην αποστολή και να βρει τρόπο να καθοδηγήσει το μικρό τουρκικό τμήμα στα νώτα του ελληνικού στρατού, μέσα από τον βάλτο της περιοχής. Για τον σκοπό αυτό λοιπόν βρήκε έναν οδηγό που δούλευε ως εργάτης στα χωράφια του και καταγόταν από το χωριό Πεδινό. Ο οδηγός αυτός δεν ήταν άλλος από τον διαβόητο κομιτατζή της εποχής του Μακεδονικού Αγώνα, τον επονομαζόμενο από τους Τούρκους «Καρά Κομίτ» ( Μαύρος κομιτατζής). Ο άνθρωπος αυτός, που δούλεψε με λύσσα υπέρ της βουλγαρικής εξαρχίας τα προηγούμενα χρόνια, ήταν γνωστός για τις φρικαλεότητες του εις βάρος και Ελλήνων πατριαρχικών κατοίκων του Ξινού-Νερού, το οποίο τότε ήταν το διοικητικό κέντρο και το μεγαλύτερο χωριό της περιοχής. Δέχτηκε λοιπόν την πρόταση του Ισίν Χασαν και καθοδήγησαν μαζί τους Τούρκους, περνώντας τους μέσα από στεγνά μονοπάτια του βάλτου αλλά και όπου χρειαζόταν, χρησιμοποιώντας βάρκες. Τον βάλτο, τον γνώριζε καλά από τα γεγονότα της περιόδου 1903-1908. Με αυτόν τον τρόπο ενεργεί ως νέος Εφιάλτης και συνεργάζεται με αυτούς, που παλαιότερα ακόμη και ο ίδιος είχε πολεμήσει. Το τμήμα λοιπόν του Εσσάτ, βρέθηκε ανενόχλητο, Βόρεια της περιοχής ερείπια Νέας Κόμης στις 6: 30 το πρωί της 24 Οκτ., κοντά στο ύψωμα 640 τον λόφο του αίματος και σε μικρή απόσταση από τις θέσεις του εκεί εγκατεστημένου λόχου μηχανικού της 5ης μεραρχίας. Αφού έταξε τα πολυβόλα, άνοιξε πύρ στα μετόπισθεν της ελληνικής μεραρχίας, χωρίς οι σκοποί του λόχου μηχανικού να προλάβουν να καλέσουν σε συναγερμό, οι διπλοσκοποί του οποίου ούτε «στα όπλα» δεν κατόρθωσαν να φωνάξουν. Τα αιφνιδιαστικά καταιγιστικά πυρά, οι πολλές απώλειες και οι φωνές των Τούρκων, σκόρπισαν τον πανικό στον λόχο μηχανικού, του οποίου οι άντρες αναμίχθηκαν με τους άντρες του 1ου λόχου γεφυροποιών, εγκαταλείποντας οπλισμό, εξάρτηση ακόμη και τα ενδύματα τους, φεύγοντας αλλόφρονες. Ο πανικός μεταδόθηκε γρήγορα μεταξύ των ελλήνων στρατιωτών.
Οι Τούρκοι μέσα στην σύγχυση που δημιουργήθηκε, κινήθηκαν γρήγορα προς την 5η πυροβολαρχία. Την στιγμή εκείνη, η πυροβολαρχία προσπαθεί ηρωικά να αντιδράσει, αλλά δεν πρόλαβε να ρίξει περισσότερα από 10 βλήματα. Οι απώλειες της πυροβολαρχίας, που αποτελεί φωτεινό παράδειγμα, αφού δεν πανικοβλήθηκε, ήταν πολύ μεγάλες. Μεταξύ των νεκρών, ήταν ο διοικητής της, λοχαγός Δελαπόρτας Σπυρίδων, ο υπολοχαγός Δούκας Αθανάσιος και τρεις αρχηγοί στοιχείων.
Λαμπρό παράδειγμα αντίστασης, μέσα σε αυτήν την κατάσταση χάους, απετέλεσε και η 6η πυροβολαρχία, η οποία, δεχόμενη επίθεση τουρκικού τμήματος, αιχμαλωτίστηκε μετά από μάχη. Ο διοικητής της, λοχαγός Κοσκινάς Θεόδωρος, αρνήθηκε να εγκαταλείψει τα πυροβόλα του και οι Τούρκοι τον σκότωσαν μαζί με τους αξιωματικούς ανθυπολοχαγούς, Καθίκουρα Κωνσταντίνο και Οικονομόπουλο Νικόλαο, όπως και πολλούς άλλους πυροβολητές, πάνω σε αυτά. Η ειρωνεία της ιστορίας είναι, ότι οι Τούρκοι μετέφεραν τα πυροβόλα αυτά αργότερα, μέσω Κορυτσάς, στην πολιορκία του Μπιζανίου και ο ελληνικός στρατός τα ξαναπήρε πίσω, όταν απελευθέρωσε τα Γιάννενα στις 21 Φεβρουαρίου 1913.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να μνημονεύσω τον ηρωικό υπάλληλο του τηλεγραφείου Αμυνταίου, ο οποίος μέσα σε αυτό το χάος ενημέρωσε το τηλεγραφείο της Κοζάνης για την καταστροφή και εκείνο με τη σειρά του ειδοποίησε την Αθήνα. Οι Τούρκοι, εκείνη την αποφράδα ημέρα, πυρπολούν τα χωριά Ξινό-Νερό, το οποίο κατέστρεψαν ολοσχερώς και Αμύνταιο, το οποίο έκαψαν μερικώς. Οι περισσότεροι κάτοικοι του Ξινού-Νερού το είχαν εγκαταλείψει και είχαν βρεί καταφύγιο πολλοί από αυτούς στα Σέρβια και άλλες περιοχές, ενώ είναι χαρακτηριστικό, ότι κάποιες γυναίκες, φεύγοντας, άφησαν σε κρυφά σημεία τα παιδία τους, ακόμη και μέσα σε μεγάλα πιθάρια, γιατί δεν μπορούσαν να τα κουβαλήσουν τρέχοντας και τα περιμάζεψαν οι επόμενοι κάτοικοι που έφευγαν και αυτοί. Σαράντα όμως γέροντες, που αρνήθηκαν να το εγκαταλείψουν, συγκεντρώθηκαν από τους Τούρκους σε έναν στάβλο και τους έκαψαν ζωντανούς, ενώ τα οστά τους τάφηκαν αργότερα σε ομαδικό τάφο. Άλλοι 20 περίπου διασώθηκαν, όταν ο Τουρκαλβανός κλειδούχος Οσμάν, του σιδηροδρομικού σταθμού Ξινού-Νερού, τους έκρυψε στο υπόγειο της αποθήκης του σταθμού και παραπλάνησε τους Τούρκους, ώστε να μην τους ανακαλύψουν. Οι αγριότητες των Τούρκων ήταν απερίγραπτες και είναι χαρακτηριστικό, ότι από την μανία τους δεν γλίτωσαν ούτε τα ζώα, όπως τα γουρούνια, τα οποία κατέσφαξαν. Το δε σχολείο του χωριού, που πριν 3 χρόνια είχε λειτουργήσει, πυρπολείται, όπως και οι εκκλησίες του.
Στα Σέρβια, οι Ξινονερίτες και οι άλλοι πρόσφυγες που κατέφυγαν εκεί για να διασωθούν, βρήκαν την στήριξη και τη βοήθεια των κατοίκων. Μέρος τους, στεγάστηκε προσωρινά στο ιστορικό μεγάλο κτήριο, που διασώζετε μέχρι σήμερα μετά την γέφυρα του Αλιάκμονα, στην είσοδο της πόλης των Σερβίων και είναι κατάλληλη η στιγμή, σε συνεργασία με τον δήμο Σερβίων, να αναδειχτεί αυτή η πτυχή της κοινής ιστορίας των δύο Δήμων, με βάση και αυτό το ιστορικό και καλοδιατηρημένο κτήριο, στο οποίο βρήκαν καταφύγιο οι κατατρεγμένοι κάτοικοι της περιοχής μας. Επίσης, μια αδελφοποίηση πιθανόν των δύο δήμων, που τους ενώνει αυτή η ηρωική και δραματική πτυχή της ιστορίας τους, ίσως να ήταν στο μέλλον κατάλληλη ενέργεια.
Είναι όμως σημαντικό, να αναφέρει κανείς, ότι τις μεγαλύτερες απώλειες προκάλεσαν στους Έλληνες στρατιώτες οι Τούρκοι χωρικοί, οι οποίοι χωρισμένοι σε ομάδες ατάκτων, κατακρεούργησαν τους στρατιώτες, όταν υποχωρούσαν, περνώντας μέσα από τα τουρκικά χωριά. Ο διοικητής της 5ης Μεραρχίας, συνταγματάρχης Ματθαιόπουλος Δημήτριος, αντικαταστάθηκε, όμως γλίτωσε το στρατοδικείο διότι υπήρξε παλαιότερα δάσκαλος στην σχολή ευελπίδων του Κωνσταντίνου και ο αρχιστράτηγος δεν τον παρέπεμψε σε δίκη. Φαίνεται πως λειτούργησε ο δεσμός μεταξύ μαθητή και δασκάλου. Εξαιτίας των γεγονότων στην περιοχή μας, η 5η Μεραρχία, είχε τις μεγαλύτερες απώλειες από όλες τις άλλες στον Α΄ Βαλκανικό πόλεμο. Τελικά, δημιουργείται τμήμα Στρατιάς, το οποίο αποτελείται από την 5η Μεραρχία και αποσπάσματα Ευζώνων υπο την ηγεσία του Συνταγματάρχη Μηχανικού Στέφανου Γεννάδη.
Έτσι, φτάνουμε στην ιστορική ημέρα της 6ης Νοεμβ. 1912 και στην οριστική απελευθέρωση της περιοχής Αμυνταίου. Στις 11 το πρωί, η 5η Μεραρχία, υπο την νέα διοίκηση της, προελαύνει μέσω της οδού Πτολεμαίδας- Βεύης. Η 4η Μεραρχία, με διοικητή τον υποστράτηγο Κωνσταντίνο Μοσχόπουλο, κινούνταν ήδη, περίπου από τις 7 το πρωί, από το χωριό Μανιάκι, μέσω της οδού που το συνέδεε με την Βεγόρα, προχωρώντας κοντά στην όχθη της λίμνης. Το ιππικό της προπορευόταν της εμπροσθοφυλακής και μετά από σκληρή μάχη κατέλαβε την γέφυρα της Βεγόρας. Στη 1 το μεσημέρι, η 4η μεραρχία μπαίνει στο Αμύνταιο και προωθεί τμήματα της προς την στενωπό Κλειδίου. Η ώρα της οριστικής λευτεριάς του Αμυνταίου είχε φτάσει! Στην στενωπό Κλειδίου, από τις 14.30, η μεραρχία δέχεται πυρά τουρκικών πολυβόλων που κατείχαν τα εκατέρωθεν υψώματα. Επακολούθησε αποφασιστική επίθεση της, με δύο τάγματα σε πρώτη γραμμή, υποστηριζόμενα από δύο πυροβολαρχίες. Οι Τούρκοι προέβαλαν ασθενή αντίσταση και μετά απο σύντομο αγώνα συμπτύχθηκαν στο εσωτερικό των στενών Κλειδίου. Η 5η μεραρχία, αφού προέλασε, έφτασε στις 3 το μεσημέρι η κεφαλή της κύριας φάλαγγας της, στην διακλάδωση της οδού προς το Αμύνταιο, όπου δέχτηκε αραιά πυρά πυροβολικού.
Με αυτόν τον τρόπο απελευθερώθηκε για δεύτερη φορά την 6η Νεομβ. 1912 η αιματοβαμμένη ηρωική γη του Αμυνταίου και συνεχίστηκε η προέλαση του στρατού προς Φλώρινα. Αν μάλιστα δεν είχε συμβεί η προδοσία και το ατύχημα της 24 Οκτ., ο ελληνικός στρατός θα είχε προλάβει να απελευθερώσει και το Μοναστήρι, το οποίο έπεσε σε αλλόφυλα χέρια αν και σε αυτό ζούσαν κατά πλειοψηφία τότε συμπαγείς ελληνικοί πληθυσμοί, την παρουσία των οποίων μαρτυρεί μέχρι σήμερα, μέσα από τις ελληνικές αγιογραφίες του, ο υπέροχος και απέριττος Μητροπολιτικός ναός του Αγ. Δημητρίου Μοναστηρίου. Στις θυσίες, τις οποίες έκανε ο ελληνικός στρατός, θα ήταν παράλειψη, να μην προσθέσει κανείς και τους αγώνες αμέτρητων εθελοντών που πήραν μέρος στην μάχη, στελεχώνοντας τις μονάδες του στρατού και οι οποίοι κατάγονταν από άλλες υπόδουλες και αλύτρωτες τότε περιοχές όπως η Κύπρος, η Κρήτη και τα νησιά του Αιγαίου.
Σήμερα και πάλι, η πατρίδα μας περνά δύσκολες μέρες και διάφοροι άσπονδοι φίλοι και εχθροί, λόγω της οικονομικής κρίσης των τελευταίων χρόνων, βρήκαν την ευκαιρία να εγείρουν νέες προκλητικές διεκδικήσεις εις βάρος μας. Κακόπιστοι γείτονες εγείρουν προκλητικές και ανιστόρητες αξιώσεις συνεχώς, άλλοι παραβιάζοντας το διεθνές δίκαιο και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας και της πολύπαθης Κύπρου, άλλοι ονειρευόμενοι και ορεγόμενοι φαιδρές και γραφικές μεγάλες ιδέες, συμπεριφερόμενοι ως μικρομέγαλοι θρασύτατοι ταραξίες της ειρήνης και της σταθερότητας των Βαλκανίων, λόγω την υποστήριξης που έχουν από μεγάλες δυνάμεις και άλλοι προσβάλλοντας και υποκλέπτοντας ανιστόρητα την πολιτιστική μας κληρονομιά και ιστορία, προκαλώντας αναίσχυντα και ανεγείροντας κακότεχνα και αντιαισθητικά αγάλματα στην χώρα τους, προσπαθώντας να καπηλευτούν την ιστορία της ελληνικής Μακεδονίας. Όσα όμως μουσεία κέρινων ομοιωμάτων και αν ιδρύσουν, προσπαθώντας να ανακαλύψουν και να δημιουργήσουν τεχνητά ψευδή πολιτιστική και εθνική ταυτότητα, η γη της Μακεδονίας μας θα τους δίνει συνεχώς καταλυτικές απαντήσεις, αναδεικνύοντας και με τις ανακαλύψεις των αρχαιολογικών ανασκαφών από τα έγκατα της, την ακράδαντη και μόνη αλήθεια. Οι Μακεδόνες είναι αρχαίο ελληνικό φύλο με ένδοξη ιστορία και δεν έχουν σχέση με μεταγενέστερους εποίκους της Βαλκανικής, οι οποίοι κατήλθαν σε αυτήν μόλις τον 6ο μ.χ. αιώνα. Αυτό πρέπει να έχουν πάντα κατά νου οι ανιστόρητοι κακοποιοί της αλήθειας.
Σε όλους αυτούς όμως, όπως και στις μεγάλες δυνάμεις που τους υποστηρίζουν κάποιες φορές, καθώς επίσης και στους δανειστές της Ελλάδας, η απάντηση μας πρέπει να είναι η εθνική συνεννόηση όλων, η σθεναρή και αταλάντευτη προάσπιση των εθνικών δικαίων και η συνεργασία για την υπέρβαση των δυσκολιών που αντιμετωπίζουμε, μέσα σε κλίμα εθνικής ενότητας, ομόνοιας και κοινωνικής αλληλεγγύης. Έτσι ώστε να γίνουν πράξη οι στίχοι του μεγάλου ποιητή μας Άγγελου Σικελιανού «Ομπρός, βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα, ομπρός βοηθάτε να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από τον κόσμο!» έχοντας παράλληλα κατά νου τους αισιόδοξους στίχους του νομπελίστα ποιητή μας Γ. Σεφέρη που έγραφε: «Λίγο ακόμα θα ιδούμε τις αμυγδαλιές ν’ ανθίζουν, τα μάρμαρα να λάμπουν στον ήλιο, τη θάλασσα να κυματίζει, λίγο ακόμα, να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα». Ένα όμως να έχουν πάντα υπόψη τους εχθροί και φίλοι, ότι η “Η Ελλάς προώρισθαι να ζήσει και θα ζήσει”, όπως στα τέλη του 19ου αιώνα, σε αντίστοιχα κρίσιμες εθνικά στιγμές, είχε δηλώσει ο τότε πρωθυπουργός της Χαρίλαος Τρικούπης.
Greek Prime Minister Antonis Samaras is looking to the economy for some relief.
After his plan to sever the international lifeline keeping the country afloat was shouted down by investors, a return to growth may serve as a reminder of the recovery. The economy probably recorded its first annual expansion in six years in the third quarter, according to the median of seven estimates in a Bloomberg News survey before data on Nov. 14.
Confirmation that Greece has pulled out of its worst recession since World War II may help Samaras follow Ireland, Portugal and Spain out of a rescue program. To do so, he must reverse an increase in Greek sovereign borrowing costs in the past two months driven by renewed political instability and disagreements with euro-area and International Monetary Fund creditors about the pace of structural reforms.
“The recovery is fragile but it’s a very important message for the people,” said Andreas Scheuerle, an economist at Dekabank in Frankfurt. “The risk for Greece is they’ve succeeded in a lot of things, but there’s a lot of things still to do, and we have high political uncertainty.”
Yield jump
The Hellenic Statistical Authority in Athens will also release quarterly gross domestic product data for the first time in more than three years. On that basis, it is forecast to show the economy returned to growth in the April-June period.
That projected expansion hasn’t yet fed through to the labor market. Unemployment probably remained at 26.1 percent in August, the highest in the 18-nation currency bloc, according to a separate survey before data on Nov. 13. Data on Monday showed consumer prices fell 1.8 percent from a year earlier.
Greece’s 10-year yield has risen 249 basis points to 8.06 percent from a low in September, when government officials including Samaras signaled the country was willing to forgo available bailout funds to end its program at the end of the year. While that’s down from a high of 42 percent on the eve of the biggest debt restructuring in history in 2012, it threatens the country’s continued access to markets after it sold bonds in April for the first time since 2010.
“There is a general concern that the Greek authorities have taken a step too far,” said Gianluca Ziglio, executive director of fixed-income research at Sunrise Brokers LLP in London. “Market funding doesn’t seem viable at the rates at which Greek bonds are trading.”
Bailout country
Greece was the first of five euro-area countries to receive a bailout in 2010 after its budget deficit spiraled to more than five times the currency bloc’s permitted limit, and came close to exiting the euro amid anti-austerity protests. Samaras’s success in bringing public finances under control since taking office in 2012 has emboldened him to push for the bailout exit at the end of the year.
Standing to lose early elections in 2015 if he can’t find support in February for a presidential candidate he has yet to name, his efforts have met a cool response from euro-area officials, reminiscent of earlier stages in the crisis, when Greece was regularly on the receiving end of rebukes about the pace of reforms.
Dutch Finance Minister Jeroen Dijsselbloem, who chairs meetings of his euro-area counterparts, has emphasized the need for Greece to complete its current review of progress in meeting bailout terms.
Reform resentment
Michael Michaelides, a rates strategist at Royal Bank of Scotland Plc in London, said pension and labor-market reforms linked to it will be tough to get through parliament because Pasok, Samaras’s junior coalition partner, is unlikely to support them. Pasok bore the brunt of popular resentment to austerity measures under former Prime Minister George Papandreou, who led the country into the bailout, which was opposed by Samaras, then leader of the opposition.
“Uncertainty over policy implementation looks set to continue weighing on investment decisions in the first half of 2015,” the European Commission said last week, when it forecast economic growth of 2.9 percent next year. The warning contrasts with a positive assessment of Ireland, the first country to exit its bailout program.
“Greece doesn’t have that export-oriented economy or the dynamic growth and flexible markets of Ireland,” said Dekabank’s Scheuerle. “There are a lot of differences, but you can see that at the end of the tunnel, there’s light, and you can see that you can be successful. That’s most important message from Ireland to Greece.”
Experts say that although a great effort was being made to tackle Golden Dawn on a judicial level, very little was being done on a political level.
Experts at FES event in Athens debate causes of nationalist backlash across the continent.
Four-and-a-half years since the onset of a brutal economic crisis that radically changed Greece’s political landscape, most experts agree that the financial meltdown does not tell the whole story of Golden Dawn’s meteoric rise, but few would deny it was a catalyst.
“The problem [of far-right extremism] in Greece was intensified by economic and social conditions. People think they can improve their condition by turning to extremist parties,” said Ralf Melzer from the Friedrich Ebert Foundation (FES) in Berlin during a discussion at Impact Hub Athens on Monday.
“At times when people face existential threats, statistics indicate an increase in racially motivated attacks,” said Melzer during the FES-organized event marking the launch of the Greek translation (Polis publishers) of “Right-Wing Extremism in Europe,” a collection of essays on the topic edited by Melzer and Sebastian Serafin. He admitted that there is no absolute connection between social environment and political choice.
Vassiliki Georgiadou, a political scientist at Panteion University who wrote the volume’s chapter on far-right extremism in Greece, said that fast-paced developments triggered by the EU/IMF bailout agreements Athens signed in 2010 were fodder for Golden Dawn, which in the span of three years went from a fringe party, polling at just 0.3 percent, to electing 18 MPs.
“When things change at a very rapid pace, some people simply cannot catch up. They are scared. This situation created a window of political opportunity for Golden Dawn,” said Georgiadou, who has carried out extensive academic research into the party.
Greece’s recent history suggests that financial hardship is not a prerequisite for political extremism. In the 1990s, when Greece’s economy was in much better shape, it was the EU-inspired reformist mantra of the Simitis administrations that appeared to spawn the birth of LAOS, an ultranationalist, anti-globalization party with a strong emphasis on communitarian values and a Christian Orthodox identity.
Particularly in Golden Dawn’s case, Georgiadou said, several of the factors that caused its power to grow existed before the turning point in 2010. Waning trust in institutions, as recorded in a number of surveys in previous decades, the quality of the country’s political system, and deep polarization all benefited the rise of smaller, and sometimes extremist, parties.
“Intensifying political competition between smaller parties that were born out of the breakdown of Greece’s mainstream parties and ensuing polarization played into the hands of the far-right narrative of ‘the big, corrupt parties that only look after their own interests,’” she said.
The resurgence of far-right extremism is not unique to Greece, of course. Twenty-five years after the Berlin Wall crumbled into souvenirs, the political narrative in the “European Home” has not been one of unity. The turnaround was made brutally evident during European Union Parliament elections in May that were marked by stunning victories for Marine Le Pen’s anti-immigration, anti-euro Front National and Nigel Farage’s UK Independence Party, which advocates Britain’s immediate withdrawal from the EU. Far-right parties across the continent more than doubled their representation. Undaunted by the prosecution against its leader and most senior members, Golden Dawn went on to win 9.4 percent of the vote and emerge as Greece’s third-biggest party.
Experts at the FES debate inevitably set to work on the question of whether apparently anti-democratic parties should be tolerated within Europe’s liberal democracies. Haunted by its Nazi past, Germany has laws banning Holocaust denial and the public display of Nazi insignia. The country has encouraged European governments to introduce similar legislation.
Last year saw a renewed bid to outlaw the far-right National Democratic Party (NPD) after Germany’s 16 regional governments filed a motion with the Federal Constitutional Court arguing that the NPD espouses Nazi values and wants to overthrow the democratic order through violence. A previous bid in 2003 failed after top judges ruled that the government’s case rested on testimonies by NPD officials who were found to be agents of the German intelligence service. Support for NPD went up after the botched bid.
“Sometimes a ban is necessary, but you also need to make a serious effort to deal with the problem on a social level,” said Melzer, who also referred to contacts between NPD and GD officials.
Studies by German experts quoted in the publication show that about 30 percent of people who support far-right parties and organizations abandon these groups when authorities investigate them in connection with a possible ban on their operations.
“Prohibitions are not a panacea,” Georgiadou said, warning that rather than curb the power of an ultranationalist party, a ban can actually result in the party gaining popularity. The victimization factor seems to have played a role during the early stages of the judicial clampdown on Golden Dawn, which failed to diminish its popularity.
“It was a mistake to believe that the launch of the judicial investigation into Golden Dawn would automatically drain support for the party. Big shocks take time to register with voters,” Georgiadou said, adding that more recent surveys, particularly following a barrage of investigative reporting into GD’s criminal activity and Nazi affiliations, have documented a slow albeit steady decline in support for the party, which is now polling around 6 percent.
Golden Dawn did not face an NPD-style ban threat. Its members were instead prosecuted for alleged violations of the country’s criminal code. Last month, the prosecutor handling the investigation into GD proposed that all the party’s 16 MPs, as well as two deputies who have quit and dozens more GD members stand trial on a string of charges ranging from running a criminal organization to murder and weapons offenses. In a 700-page report, the prosecutor said that none of GD’s MPs can claim convincingly that they were unaware of the criminal acts that were consistently carried out over a long period of time in the name of the party.
Georgiadou said that although a great effort was being made to tackle GD on a judicial level, very little was being done on a political level. “What have our education ministers been up to all this time?” she said.
Prompted by a wave of xenophobic attacks, the Greek Parliament in September passed a bill toughening anti-racism laws and criminalizing Holocaust denial. The new laws will not apply to GD members during their upcoming trial.
Με αμείωτο το παγκόσμιο ενδιαφέρον για τον Τύμβο της Αμφίπολης, η Κατερίνα Περιστέρη, προαναγγέλλει «ευχάριστες εκπλήξεις». Μια πρόγευση που θα κάνει την Τετάρτη, το υπουργείο Πολιτισμού την Τετάρτη, έδωσε η επικεφαλής της ανασκαφής, αφήνοντας να εννοηθεί ότι οι εκπλήξεις δεν τελειώνουν.
Την ίδια στιγμή, η Ισραηλινή αρχαιολόγος, Ορίτ Πελέγκ-Μπαρκάτ, αποτυπώνει την εκτίμηση ότι ο τάφος κατασκευάστηκε για την μητέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, Ολυμπιάδα.
Στη διαμάχη Ελλάδας και Σκοπίων αναφορικά με την “πατρότητα” του Μεγάλου Αλεξάνδρου αναφέρεται σε άρθρο της στον Guardian η ανταποκρίτρια της βρετανικής εφημερίδας στην Αθήνα, Helena Smith.
Αφορμή, η απόφαση του Σκοπιανού πρωθυπουργού, Νίκολα Γκρούεφσκι, να τοποθετηθούν σε ένα νέο αρχαιολογικό μουσείο κέρινα ομοιώματα του Αλέξανδρου και των γονιών του, του Φιλίππου του Β’ και της Ολυμπιάδας, τη στιγμή που είναι σε εξέλιξη οι ανασκαφές στην Αμφίπολη, οι οποίες συσχετίζονται με τη μακεδονική αυτοκρατορία.
Στα 23 χρόνια από τη στιγμή που το κράτος των Σκοπίων διακήρυξε την ανεξαρτησία του, ο Μέγας Αλέξανδρος κυριάρχησε στη διαφωνία με την Ελλάδα.
Η Αθήνα λέει ότι ο γεννημένος στην Ελλάδα στρατηλάτης είναι η αδιαμφισβήτητη απόδειξη των ελληνικών διαπιστευτηρίων της Μακεδονίας, ενώ τα Σκόπια από την πλευρά τους λένε ότι ήταν ένα εγγενές μέρος της τοπικής ταυτότητας ως ηγέτης μίας αυτοκρατορίας που ενσωμάτωσε την περιοχή και επεκτάθηκε μέχρι την Ινδία, όπως σημειώνει πάντα ο Guardian.
Κι ενώ η διαμάχη έχει ενταθεί, η Ελλάδα έχει ασκήσει βέτο για την ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ. Οι Έλληνες αξιωματούχοι ισχυρίζονται ότι η χώρα θα πρέπει να ονομάζεται Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, το όνομα με το οποίο εντάχθηκε στον ΟΗΕ, ακόμη και αν επισήμως έχει αναγνωριστεί από 130 χώρες ως “Δημοκρατία της Μακεδονίας”, το συνταγματικό της όνομα.
Στο άρθρο στηλιτεύεται το κόστος των αγαλμάτων, των γεφυρών, των κυβερνητικών κτιρίων και των άλλων αμφιλεγόμενων έργων της κυβέρνησης της γειτονικής χώρας, την ώρα που ένας στους τρεις Σκοπιανούς είναι άνεργος και πάνω από ένας στους τρεις ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, με αξιωματούχους να παραδέχονται πως στόχος της κυβέρνησης είναι να “κερδίσει πόντους” στη διαμάχη για τη χρήση της ονομασίας “Μακεδονία”.
Στη συνέχεια η αρθρογράφος περιγράφει το μουσείο των Σκοπίων, το οποίο “είναι χτισμένο με ελληνική τεχνοτροπία και είναι το τελευταίο μίας σειράς αμφιλεγόμενων έργων που έχουν μεταμορφώσει το πρόσωπο της πόλης από το προηγούμενο της κομμουνιστικής εποχής της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Ο Γκρουέφσκι ισχυρίζεται ότι η αναμόρφωση αυτή -από τις πιο φιλόδοξες στην Ευρώπη, που κόστισε περίπου 500 εκατ. ευρώ- θα βοηθήσει στην ανύψωση του πνεύματος των πολιτών”.
Η απόφαση του Γκρουέφσκι “έχει ανεβάσει τους τόνους και από τις δύο πλευρές των συνόρων. Και οι Σκοπιανοί οι ίδιοι διαφωνούν με ένα σχέδιο που πολλοί λένε ότι όχι μόνο προδίδει μεγαλομανία, αλλά έχει μετατρέψει τα Σκόπια σε ένα μίνι Λας Βέγκας”, σύμφωνα με το άρθρο.
“Δε βλέπω το λόγο να προσβάλλονται οι Έλληνες. Εμείς πρέπει να προσβληθούμε”, δηλώνει ο πολιτικός αναλυτής και σφοδρός επικριτής των εθνικιστικών πολιτικών του Γκρουέφσκι, Σάσο Ορντανόσκι, και εξηγεί:
“Τα Σκόπια έχουν γίνει η πρωτεύουσα του κιτς στην Ευρώπη, στο αρχιτεκτονικό και το πολιτικό στυλ. Όλο αυτό βρίθει από κακογουστιά και είναι μία τεράστια οικονομική καταστροφή. Αμφότεροι μοιραζόμαστε το ίδιο έδαφος της ιστορικής αυτοκρατορίας του Μεγάλου Αλεξάνδρου και έχουμε χτίσει το μεγαλύτερο μνημείο του Αλέξανδρου στον κόσμο. Αν μη τι άλλο, η Αθήνα θα έπρεπε να είναι ικανοποιημένη”.
Συνεχίζοντας, το άρθρο η Smith αναφέρει ότι οι Έλληνες δεν είναι λιγότερο επιρρεπείς σε πολιτικές σκοπιμότητες πάνω στο ζήτημα. Ένα άγαλμα του Μ. Αλεξάνδρου έφιππου που έμεινε για σχεδόν δύο δεκαετίες μέσα σε αποθήκες -πριν εγκαταστήσουν τα Σκόπια το αντίστοιχο- καθώς οι Αρχές δεν μπορούσαν να αποφασίσουν σε ποιο δημόσιο χώρο θα έπρεπε να τοποθετηθεί.
Οι πολιτικοί στην Αθήνα λένε ότι έχει έρθει η ώρα να δοθεί ένα τέλος στη διαμάχη. Μία από τις λύσεις που προτείνουν οι Έλληνες είναι το όνομα “Άνω Μακεδονία”. Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν ανακοινώσει ότι οι απεσταλμένοι των δύο χωρών θα συναντηθούν στη Νέα Υόρκη για έναν νέο γύρο διαπραγματεύσεων, υπογραμμίζει η Σμιθ.
Ωστόσο, οι οιωνοί δεν είναι καλοί, σημειώνεται, με τον υπουργό Εξωτερικών των Σκοπίων να δηλώνει, εν όψει νέων διαπραγματεύσεων: “Είμαστε εξίσου μακριά από μία λύση, όπως ήμασταν πριν από μερικά χρόνια”.
Νέες συναντήσεις Νίμιτς με εκπροσώπους Ελλάδας και ΠΓΔΜ
Εν τω μεταξύ, ο διαμεσολαβητής του ΟΗΕ για το ζήτημα της ονομασίας Μάθιου Νίμιτς θα έχει αύριο νέες συναντήσεις στη Νέα Υόρκη με τους εκπροσώπους της Ελλάδας και της ΠΓΔΜ.
Σύμφωνα με προ ημερών ανακοίνωση του ΟΗΕ, ο κ. Νίμιτς κάλεσε τους εκπροσώπους της Ελλάδας, πρέσβη Αδαμάντιο Βασιλάκη και της ΠΓΔΜ, πρέσβη Βάσκο Ναουμόφσκι να τον συναντήσουν στην έδρα των Ηνωμένων Εθνών, στις 12 Νοεμβρίου 2014.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση, ο κ. Νίμιτς θα συναντηθεί με τους εκπροσώπους των δύο χωρών χωριστά και, στη συνέχεια, από κοινού, με σκοπό τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων στο πλαίσιο της διαμεσολάβησης του ΟΗΕ, με στόχο την εξεύρεση αμοιβαίας αποδεκτής λύσης στο θέμα του ονόματος.
Για την ώρα δεν υπάρχουν πληροφορίες εάν ο κ. Νίμιτς, στην αυριανή συνάντηση, θα επιδώσει νέα πρόταση για το θέμα της ονομασίας.
Η τελευταία πρόταση για το ζήτημα της ονομασίας που είχε επιδώσει ο κ. Νίμιτς, όπως γνωστοποίησε ο ίδιος, ήταν στις 9 Απριλίου 2013, κατά τη συνάντησή του στη Νέα Υόρκη με τους εκπροσώπους της Ελλάδας και της ΠΓΔΜ.
Ο κ. Νίμιτς δεν είχε αναφερθεί στο περιεχόμενο της πρότασης εκείνης, ενώ τόσο η ΠΓΔΜ όσο και η Ελλάδα μέχρι σήμερα δεν έχουν τοποθετηθεί επισήμως επ’ αυτής.
Το βαλκανικό ερευνητικό δίκτυο “Balkan Investigative Reporting Network” BIRN) δημοσιεύει, σήμερα, στην ιστοσελίδα των Σκοπίων “prizma.birn.eu.com”, με την οποία συνεργάζεται, το περιεχόμενο της τελευταίας πρότασης του κ. Νίμιτς.
Σύμφωνα με το BIRN, ο κ. Νίμιτς είχε προτείνει στις 9 Απριλίου 2013 την ονομασία “Άνω Δημοκρατία της Μακεδονίας” (Upper Republic of Macedonia).
Όσον αφορά τη γλώσσα, ο κ. Νίμιτς πρότεινε να αποκαλείται “Macedonian/Makedonski”, ενώ για την υπηκοότητα προτείνει δύο εκδοχές: η πρώτη κάνει λόγο για υπηκοότητα “της Άνω Δημοκρατίας της Μακεδονίας” (of Upper Republic of Macedonia) και η δεύτερη για υπηκοότητα “Makedonsko/Macedonian”.
Σχετικά με το εύρος της χρήσης της προτεινόμενης ονομασίας και τους όρους που αφορούν τον χαρακτηρισμό της γλώσσας και της υπηκοότητας, ο κ. Νίμιτς αναφέρει στην ίδια πρόταση ότι θα χρησιμοποιούνται έναντι όλων (erga omnes) σε όλο το διεθνές επίσημο πλαίσιο, συμπεριλαμβανομένων των συμφωνιών και των επίσημων εγγράφων, αναφέρει το BIRN.
Στην πρόταση επισημαίνεται ακόμη ότι ο Γ.Γ. του ΟΗΕ θα ενημερώσει όλα τα κράτη – μέλη για την επίλυση του ζητήματος και θα συστήσει να χρησιμοποιούν τα προβλεπόμενα σε όλο το επίσημο φάσμα.
Το νέο όνομα, σύμφωνα με την πρόταση εκείνη του κ. Νίμιτς, θα πρέπει αναγκαστικά να χρησιμοποιείται από τον ΟΗΕ, την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ, ενώ η Ελλάδα δεν θα φέρει αντιρρήσεις για την ένταξη της ΠΓΔΜ στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ με το όνομα “Άνω Δημοκρατία της Μακεδονίας”.
Η ονομασία “Republika Makedonija” θα μπορούσε -σημειώνεται- να χρησιμοποιείται στο εσωτερικό της ΠΓΔΜ.
Όσον αφορά την εμπορική χρήση του όρου “Μακεδονία” και “μακεδονικός-η-ο”, ο κ. Νίμιτς πρότεινε οι δύο πλευρές να συμφωνήσουν να μην έχουν την αποκλειστικότητα, αναφέροντας ως παράδειγμα πως θα μπορεί να υπάρχει “μακεδονικό κρασί, προϊόν της Ελλάδας” και “μακεδονικό κρασί, προϊόν της Άνω Δημοκρατίας της Μακεδονίας”.
Οι γάτες άργησαν να εξημερωθούν και ακόμη και τώρα διατηρούν κάποια χαρακτηριστικά του… άγριου παρελθόντος τους
Διεθνής ερευνητική ομάδα αποκωδικοποίησε το γονιδίωμα της γάτας, ρίχνοντας έτσι φως στον τρόπο που η αγριόγατα έγινε οικόσιτο ζώο και ένα από τα πιο αγαπημένα κατοικίδια. Οι άνθρωποι έχουν στα σπίτια τους γάτες εδώ και περίπου 9.500 χρόνια, περίπου παράλληλα με την εμφάνιση της γεωργίας στην Εγγύς και Μέση Ανατολή, όμως λίγα πράγματα ήσαν έως τώρα γνωστά για το πώς ξεκίνησε αυτή η συμβιωτική σχέση.
Πολύ μετά τους σκύλους
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Γουέσλι Γουόρεν, αναπληρωτή καθηγητή γενετικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ουάσιγκτον – Σεντ Λιούις, ανέφεραν ότι οι γάτες (μισο)εξημερώθηκαν πολύ πιο πρόσφατα από τους σκύλους, οι οποίοι προήλθαν από τους λύκους πριν από περίπου 30.000 χρόνια.
Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, οι πρώτες γάτες εξημερώθηκαν πριν από 9.000 έως 10.000 χρόνια στην Εγγύς Ανατολή από μοναχικές αγριόγατες που ακόμη τριγυρνούν σήμερα στη Μέση Ανατολή. Έχουν ανακαλυφθεί αρχαιολογικά στοιχεία για εξημέρωση γατών στην Κύπρο προ 9.000 ετών, ενώ στην Κίνα τα αρχαιότερα ανάλογα στοιχεία χρονολογούνται πριν από 5.000 χρόνια. Οι ερευνητές ανέλυσαν γενετικό υλικό από 22 εξημερωμένες γάτες από όλο τον κόσμο, καθώς και από ευρωπαϊκές και μεσανατολικές αγριόγατες. Έτσι, συνέκριναν το DNA της αγριόγατας και της οικιακής γάτας, εντοπίζοντας διαφορές και ομοιότητες.
Μικρές μεταβολές
Το DNA της εξημερωμένης γάτας έχει αλλάξει σχετικά λίγο από τότε που διαχωρίστηκε από την αγριόγατα (γι’ αυτό, άλλωστε, οι σπιτικές γάτες συνεχίζουν να σκοτώνουν ποντίκια και πουλιά, παρόλο που έχουν εξασφαλισμένη άφθονη τροφή από τα αφεντικά τους). Οι κυριότερες διαφορές αφορούν 13 γονίδια, κυρίως στον εγκέφαλο, που σχετίζονται με την μνήμη, τον φόβο και την αναζήτηση των ανταμοιβών.
Οπως είπε ο Γουέσλι Γουόρεν, «κατά πάσα πιθανότητα οι άνθρωποι ήθελαν τις γάτες τριγύρω τους για να ελέγχουν τα τρωκτικά που κατέστρεφαν τις καλλιέργειες των σιτηρών τους. Έτσι, μάλλον άρχισαν να δίνουν στις γάτες φαγητά για να τις δελεάσουν προκειμένου να μείνουν κοντά τους». Αυτό αντανακλάται στο γονιδίωμά τους από ένα σημείο και μετά, καθώς χάρη στις γενετικές αλλαγές οι έως τότε άγριες γάτες φοβούνταν λιγότερο και ανταποκρίνονταν με μεγαλύτερη ευχαρίστηση στις περιποιήσεις των ανθρώπων.
Σταδιακά, χάρη αρχικά στα φαγητά και μετά στα χάδια των ανθρώπων, μερικές γάτες προτίμησαν να εγκαταλείψουν την άγρια και μοναχική ζωή, ενώ οι άνθρωποι προτιμούσαν να κρατούν κοντά τους όσες γάτες ήσαν πιο ήμερες και φιλικές. Σιγά σιγά οι ήμερες γάτες μίκρυναν ελαφρώς σε μέγεθος σε σχέση με τις αγριόγατες και απέκτησαν μια ποικιλία από χρωματισμούς και τριχώματα. Αρκετές από τις σημερινές ράτσες των γατών έχουν προέλθει από διασταυρώσεις που σκόπιμα έκαναν οι πρόγονοί μας για να προωθήσουν διάφορα επιθυμητά χαρακτηριστικά στα ζώα τους.
Το DNA
Η αλληλούχιση του γονιδιώματος της γάτας ξεκίνησε το 2007 με αρχικό στόχο να μελετηθούν καλύτερα ορισμένες γενετικές παθήσεις των γατών που μοιάζουν με αυτές των ανθρώπων, όπως κάποιες νευρολογικές διαταραχές, λοιμώδεις και μεταβολικές νόσοι.
Οι ερευνητές συνέκριναν επίσης το γονιδίωμα της γάτας με αυτό άλλων ζώων (τίγρης, αγελάδας, σκύλου). Μεταξύ άλλων, διαπιστώθηκε ότι οι γάτες έχουν λιγότερα γονίδια όσφρησης (γύρω στα 700) από ό,τι οι σκύλοι (πάνω από 800), πράγμα που εξηγεί γιατί οι τελευταίοι βασίζονται περισσότερο στη μύτη τους για να βρουν την τροφή τους.
Από την άλλη, οι γάτες έχουν περισσότερα γονίδια από ό,τι οι σκύλοι για τις χημικές ουσίες φερομόνες, πράγμα που τους επιτρέπει να βρίσκουν καλύτερα με την μύτη το ταίρι τους για να ζευγαρώσουν. Αυτό δικαιολογείται από το γεγονός ότι οι γάτες είναι μοναχικά ζώα και δυσκολεύονται πιο πολύ να βρουν σύντροφο, ενώ οι σκύλοι ζουν συχνά σε κοπάδια, οπότε δεν έχουν ανάγκη τόσο «γερή» όσφρηση στο θέμα του ζευγαρώματος.
Ακόμη, οι γάτες έχουν καλύτερη ακοή από τα περισσότερα άλλα σαρκοβόρα ζώα, καθώς είναι ικανές να ακούνε ακόμη και στη συχνότητα των υπερήχων. Επίσης είναι εντυπωσιακά καλές στο να βλέπουν σχεδόν στο σκοτάδι, πράγμα που εξηγεί γιατί είναι ιδιαίτερα δραστήριες μόλις έχει φέξει και λίγο πριν δύσει. Για όλες αυτές τις ικανότητες, οι επιστήμονες ανακάλυψαν τις μεταλλάξεις των σχετικών γονιδίων. Η νέα μελέτη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «PNAS».
Επιστήμονες πιστεύουν ότι ίσως μπορέσουν να «σβήσουν» τον καρκίνο του προστάτη καθώς κατάφεραν να αποτρέψουν την εξάπλωση των φονικών όγκων της νόσου σε ποντίκια.
Το μόριο-«τροφός» του καρκίνου
Ειδικοί από τα Πανεπιστήμια του Μπρίστολ και του Νότιγχαμ ανακάλυψαν ότι ένα και μόνο μόριο – το SRPK1 – είναι εκείνο που παίζει καταλυτικό ρόλο στον σχηματισμό νέων αιμοφόρων αγγείων τα οποία τροφοδοτούν τους όγκους. Οι όγκοι χρειάζονται πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά αίμα ώστε να επιβιώσουν και να αναπτυχθούν. Ετσι, αν κάποιος σταματήσει την παραγωγή αιμοφόρων αγγείων που τους τρέφουν, θα καταφέρει να βάλει «φρένο» στην ανάπτυξη και εξάπλωση του καρκίνου.
Όταν οι ερευνητές ενέχυσαν σε ποντίκια τρεις φορές την εβδομάδα ένα φάρμακο που μπλόκαρε τη δράση του SRPK1, είδαν ότι η ανάπτυξη των όγκων του προστάτη στα πειραματόζωα σταμάτησε.
Όπως ανέφερε ο Σεμπάστιαν Ολτιν από τη Σχολή Φυσιολογίας και Φαρμακολογίας του Πανεπιστημίου του Μπρίστολ που ήταν ένας εκ δύο των κύριων συγγραφέων σχετικής μελέτης «διερευνήσαμε το αν η αναστολή της δράσης του SRPK1 μπορεί να σταματήσει την ανάπτυξη του καρκίνου. Δείξαμε πράγματι στη μελέτη μας πως αν μειώσουμε τα επίπεδα του SRPK1 στα καρκινικά κύτταρα του προστάτη, τότε μπορούμε να σταματήσουμε την ανάπτυξη των όγκων».
Και για άλλες μορφές καρκίνου, ακόμη και για την τύφλωση
Με δεδομένο ότι η συγκεκριμένη θεραπεία στοχεύει τα αιμοφόρα αγγεία που τροφοδοτούν τους όγκους, είναι πιθανό να αποδειχθεί χρήσιμη και για άλλες μορφές καρκίνου, ακόμη και για την ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδας, η οποία αποτελεί την κύρια αιτία τύφλωσης ηλικιωμένων ατόμων στον δυτικό κόσμο.
Ο καθηγητής Ντέιβιντ Μπέιτς, από το Τμήμα για τον Καρκίνο και τα Βλαστικά Κύτταρα του Πανεπιστημίου του Νότιγχαμ που ήταν ο έτερος κύριος συγγραφέας της νέας μελέτης σημείωσε ότι «τα ευρήματά μας δείχνουν έναν πρωτοποριακό νέο τρόπο θεραπείας του καρκίνου του προστάτη και μπορεί να έχουν ευρύτερη εφαρμογή και για άλλες μορφές της νόσου».
Το μόριο SRPK1 παίζει ζωτικό ρόλο στην αγγειογένεση – μια διαδικασία μέσω της οποίας οι όγκοι σχηματίζουν νέα αιμοφόρα αγγεία ώστε να τρέφονται και να αναπτύσσονται. Αναλύοντας δείγματα ιστού από ανθρώπινο καρκίνο του προστάτη οι επιστήμονες παρατήρησαν ότι τα επίπεδα του SRPK1 ανεβαίνουν καθώς ο καρκίνος γίνεται πιο επιθετικός.
Προς ανάπτυξη φαρμάκου
Η εταιρεία βιοτεχνολογίας Exonate η οποία αποτελεί spin-out εταιρεία του Πανεπιστημίου του Νότιγχαμ στοχεύει να αναπτύξει αναστολείς του SRPK1 για τη θεραπεία νόσων στις οποίες η αγγειογένεση παίζει ρόλο όπως η ηλικιακή εκφύλιση της ωχράς κηλίδος και ο καρκίνος.
STUDIO 3 NEWCASTLE AUSTRALIA 