Category Archives: Uncategorized

Οι Έλληνες με στολές  ανταρτών (Μακεδονομάχων)  του 19^ου αιώνα, που έκαψαν τα «μακεδονικά» χωριά  στη «Μακεδονία του Αιγαίου», που έσφαξαν και εκδίωξαν «Μακεδόνες» (Βουλγάρους), χθες στο κέντρο της Θεσσαλονίκης ζήτησαν τη διαγραφή της (Ψευδο)«Μακεδονίας», γράφει το σλαβικό κείμενο και συνεχίζει:

Αυτές οι εικόνες που φαίνονται οι Έλληνες ντυμένοι  με ανταρτικές στολές, οπλισμένοι μέχρι τα  δόντια, ήταν μέρος των παρευρισκομένων στους εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων που διαμαρτυρήθηκαν στη Θεσσαλονίκη κατά τη χρήσης της λέξης Μακεδονία για λογαριασμό της χώρας μας.

Τι ήταν οι Αντάρτες

Οι αντάρτες αυτοί ήταν μια παραστρατιωτική δομή του Γερμανού Καραβαγγέλη με την υποστήριξη του ελληνικού κράτους, – συνεχίζει το σλαβικό δημοσίευμα – με στόχο την εθνοκάθαρση στη «Μακεδονία του Αιγαίου» (Μακεδονία) και την πλήρη κατάληψή της. Ενεργούσαν κατά τη διάρκεια του 19^ου αιώνα και σε συμμαχία με τον τουρκικό στρατό (!) κακομεταχειρίσθηκαν τους «Μακεδόνες» (Βουλγάρους) χωρικούς.

Οι αντάρτες διέπραξαν μεγάλα εγκλήματα κατά των «Μακεδόνων» (Βουλγάρων). Η πιο γνωστή σφαγή ήταν  αυτή στο χωριό Ζαγοριτσάνι και οργάνωσαν τον αιματηρό γάμο στο Ζελένιτς.

Ενώ μετά την επανάσταση του Ίλιντεν, ο Καραβαγγέλης πηγαίνει στα χωριά Τσερέσνιτσα και Βισθένι, όπου είχε υποσχεθεί να σκοτώσει τους εξέχοντες ακτιβιστές του VMRO (της βουλγαρικής οργάνωσης για την προσάρτηση της Μακεδονίας).

79 κάτοικοι σκοτώθηκαν στη σφαγή στο Ζαγοριτσάνι και ολόκληρο το χωριό κάηκε. Αυτή η σφαγή τραγουδιέται στο τραγούδι του «μακεδονικού έθνους» και αναφέρει ότι ο Καραβαγγέλης και οι αντάρτες του χτύπησαν το Ζαγοριτσάνι.

Ο αιματηρός γάμος στη Ζλελενίτσα έληξε με 11 νεκρούς και 4 τραυματίες.

Το 1903 ο Καραβαγγέλης πλήρωσε 50 λίρες στον Κότε Χρίστοφ να σκοτώσει τον βοεβόδα Λαζάρ Ποπ Τράικοφ και τη φωτογραφία του κεφαλιού του την κρέμασε στο γραφείο του.

Κάτω από την πίεση των Ανταρτών του Καραβαγγέλη, 140 χωριά αναγκάστηκαν να αναγνωρίσουν την ελληνική του προέλευση. 

Αλλά όταν έλαβαν την αμνηστία του Σουλτάνου παραιτήθηκαν από το Πατριαρχείο.

Οι ίδιοι αντάρτες εξεδίωξαν βίαια χιλιάδες «Μακεδόνες» (Βουλγάρους) από τη «Μακεδονία του Αιγαίου» με τους Βαλκανικούς Πολέμους και στη συνέχεια εξεδίωξαν τους «Μακεδόνες» (Σλαβοβούλγαρους) από τη «Μακεδονία του Αιγαίου».

Έλληνες με στρατιωτικές στολές βρέθηκαν στις διαμαρτυρίες, γεγονός που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η διαδήλωση εγκρίθηκε από τις επίσημες ελληνικές αρχές.

Πηγη:
http://www.echedoros-a.gr

Some of the ancient artefacts seized from the home of Michael H. Steinhardt. Photo: New York Times via New York District Attorney’s Office

Greek authorities will be seeking to repatriate the valuable art works

A number of antiquities prosecutors believe to have been looted from Greece and Italy have been seized from the office and Manhattan home of billionaire Michael H. Steinhardt, which was raided on Friday afternoon.

A hedge-fund manager and philanthropist, Mr Steinhardt has close ties with the Metropolitan Museum of Art, where one of the galleries is in fact named after him, and has been an avid collector of ancient Greek art for some three decades.

At least nine pieces from his private collection were seized, as part of Manhattan district attorney Cyrus R. Vance Jr.’s efforts to repatriate looted antiquities to their countries of origin.

According to a press statement issues by Greece’s Ministry of Culture, authorities have full intention of seeking to repatriate the items back to Greece, and that they are awaiting a formal briefing from their US counterparts to commence the necessary procedures.

Among the items, reports have revealed the discovery of an ancient Greek oil vessel depicting a funeral scene, which dates back to the 5th century B.C. and has an estimated worth of at least US $380,000 (AUD $484,633).

To ensure the items are returned to Greece, authorities will be submitting comprehensive evidence to prove their origins.

Source: Neos Kosmos

Midfielder Andreas Govas returns to the Village after spells at Bulleen Lions and Port Melbourne Sharks PHOTO: Heidelberg United FC.com

The match between Heidelberg United and Sydney Olympic is scheduled for Saturday 10 February, KO 5.00 pm at Olympic Village, Heidelberg

Fans of two of Australian Football’s historical clubs will be able to get a sneak preview of how their squads are shaping up for the new season when national NPL Champion Heidelberg United hosts Sydney Olympic at Olympic Village in a pre-season friendly early next month.

The match-up revisits the interstate rivalry which harks back to their days as founding members of the old NSL competition when it began in 1977. Last year Olympic celebrated its 60th anniversary and this year the Bergers will follow suit.

Ahead of the coming season, Heidelberg United coach George Katsakis has managed to keep together the bulk of his record setting treble winning side of 2017, with some notable exceptions including the departure of Golden Boot winner Kenny Athiu ( Melbourne Victory), defender Jordan Wilkes (to Greek League 1 Club Kalithea FC) and forward Michael Trigger.

On the recruitment side, Heidelberg has added Tom Cahill (ex Melbourne Knights), midfielder Andreas Govas (ex Port Melbourne Sharks), and South Sudanese central defender Mathiang Mathiang (ex Perth club Stirling Lions).

Speaking at the announcement of the February 10 match between Heidelberg and Olympic, Heidelberg’s 2017 treble winning coach, George Katsakis said, “Two great clubs and two great teams, so we couldn’t ask for a better way to start the new campaign. It will be a great opportunity to gauge where we are at going into 2018. But it will also be marvellous to host Olympic once again after all these years and no doubt it will bring back some wonderful memories for some of older supporters”.

For Sydney Olympic coach Gorka Etxeberria, the trip down south is part of an intensive pre-season schedule of weekly practice matches against testing opposition including NSW NPL rivals, current champion Manly United, Sydney United and Bonnyrigg White Eagles. It will be coach Etxeberria’s first pre-season with Olympic after he was appointed during Olympic’s last campaign following the sudden departure of previous coach Jamie Monroy. The club will be hoping the coach can end a lean spell of recent years in terms of trophy success.

Sydney Olympic FC CEO, John Boulous, hopes the match up against Heidelberg United can develop into an annual fixture. “We will work with Heidelberg to make this match an annual event and the following season welcome them to Sydney” Boulous explained. “The squad is looking forward to getting away together to play against the NPL champions, it will be tremendous preseason tour to allow the squad to continue to bond as well as test themselves against Heidelberg United who experienced a very successful season in 2017 and like us share a wonderful tradition”. “We would anticipate many fans of both clubs to turn out and watch the two former NSL club’s play and enjoy a great match”.

Source: Neos Kosmos

Owner Theo Kostoglou said he is fed up with ibises ruining customer’s meals at his establishment in Surfers Paradise

When Greek Street Grill owner, Theo Kostoglou approached the local council about the persistent issues he was facing at his establishment with pesky ibises, he was told it was his responsibility. So he has taken matters into his own hands, hiring ‘bird-shooers’ to deal with the issue.

“We alternate it,” Mr Kostoglou said.

“We put staff members on bird duty. They enjoy it,”

Bird duty entails patrolling the area for six hours and using a spray bottle full of water and vinegar to shoo birds away.

“Customers appreciate it,” he said.

“They love it. It does become costly though because we always need an extra person working.”

Mr Kostoglou opened the Greek restaurant in Surfers Paradise along the Esplanade some five years ago. While ibises have been an issue since day one, he says they only used to go for scraps of food but have since become less fearful.

“They jump on tables, and they steal food,” Mr Kostoglou said.

“People come to the restaurant to enjoy the view of the ocean.
“It’s not as if we leave food outside. We take away scraps, but the birds are just too quick.”

Meanwhile the council issued a statement stating that the ibises are protected under State Government legislation, meaning they cannot be removed from the area.

“Importantly, even if we did, ibis fly up to 20 km daily from the hinterland to Surfers Paradise as they know there are food scraps left on dining tables,” the spokesperson said.

“To physically relocate the 20 problem birds would only see them return within a day or so. So it is not a simple matter of relocating nuisance birds.”

The spokesman added that the numbers of ibis on the Gold Coast and Tweed had already been reduced from 12,500 in 1998 to 2500 in 2017, and that there are less than 20 “problem birds” in the Surfers area.

“The number one rule is don’t feed them, and don’t allow patrons to feed them. Council has ensured its public bins have lids and we do our daily bin collections pre-dawn seven days a week,” they said.

“If café owners ensured any food plates were quickly removed from tables as diners departed, we are confident that in a short time, the birds would realise that there are no food scraps available and would move on naturally.
“We feel for the café owners and have attended each café, with the Division Councillor, to explain to them their responsibility.”

Source:Neos Kosmos

Πηγή: http://pamakedonikienwsiellados-australias.blogspot.com.au/

«Αργειε νάλθει εκείνη η μέρα κι ήταν όλα σιωπηλά,

γιατί τά ‘σκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά.»

ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. Δ. ΣΟΛΩΜΟΣ

Σεβασμιότατε, Στρατηγέ Διοικητή του Γ΄ Σώματος Στρατού, κ. Γενική Γραμματέα που εκπροσωπείτε την κυβέρνηση, κύριοι βουλευτές, κ. Αντιπεριφερειάρχη, κ. Δήμαρχε του Αμυνταίου, κ Πρόεδρε του Δημοτικού Συμβουλίου, κ. Αντιδήμαρχοι, ακούραστε κ. Πρόεδρε του Ροδώνα που μας φιλοξενείτε σήμερα στο χωριό σας, μέλη του Δημοτικού και Περιφερειακού Συμβουλίου, ανώτατες πολιτικές, στρατιωτικές και αστυνομικές αρχές,

Κυρίες και Κύριοι,

Βρισκόμαστε μπροστά σε ιερό βωμό του έθνους. Στα άγια των αγίων της πατρίδας μας. Η καρδιά του ελληνισμού χτυπά σήμερα εδώ, σ’ αυτή την μαρτυρική γωνιά της ελληνικής Μακεδονίας! Δεν είναι μια οποιαδήποτε επέτειος απελευθέρωσης, μιας πόλης απλώς, αλλά ένας τετραπλός εορτασμός μνήμης θαυμάτων και παθών. Των παθών που προηγήθηκαν όπως πάντα, για να φτάσουμε στην λυτρωτική Ανάσταση της περιοχής και στην ένωση της, με την Μητέρα Πατρίδα! Εδώ και στα γύρω υψώματα και χωριά, εκτυλίχτηκαν μάχες, αδυσώπητες, καταστροφές, πυρπολήσεις, μαρτύρια αλλά και νίκες λαμπρές και δοξασμένες.

Σαν επανάληψη αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, σ’ αυτό το ποτισμένο χώμα με το αγνό αίμα των νέων Ελλήνων στρατιωτών, προηγήθηκαν γεγονότα οδυνηρά και καθαρτήρια, που οδήγησαν όμως στην τελική λύτρωση της περιοχής. «Δι’ ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν» όπως είναι και ο ορισμός της αρχαίας τραγωδίας.

Τιμούμε σήμερα την 105 επέτειο από την τελική νίκη του ελληνικού στρατού, με την δεύτερη απελευθέρωση του Αμυνταίου και των γύρω χωριών από τους Οθωμανούς κατακτητές, στις 6 Νοεμβρίου 1912 τιμούμε και τη νικηφόρα μάχη του Σόροβιτς της 23ης Οκτωβρίου. Τιμούμε τους θυσιασθέντες στρατιώτες και αμάχους κατοίκους, την αποφράδα ημέρα της 24ης Οκτωβρίου της ίδιας

χρονιάς, που αποτελεί την αιματηρότερη σελίδα του Α΄ Βαλκανικού και διδάσκεται ακόμη στην σχολή πολέμου, ως δείγμα του τι μπορεί να προκαλέσει ο πανικός, αλλά και την προηγηθείσα πρώτη απελευθέρωση της περιοχής, την 18η Οκτώβριου 1912.

Θεωρώ πως αυτή η περιοχή, που και κατά τον Α΄και Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο έγινε θέατρο σκληρών μαχών, απέδειξε με τα στενά της, ότι δικαίως αποτελεί τις δεύτερες Θερμοπύλες του έθνους. Αυτό διότι όταν έπεφτε ιστορικά η περιοχή στα χέρια εχθρών, ήταν τόσο κομβική η γεωστρατηγική της θέση, που η επόμενη στάση το εχθρού, ήταν ο Αλιάκμονας και η γέφυρα του.

Έγινε, μετά την επιτυχή καθιέρωση των Ελευθερίων ως επίσημης γιορτής, το 2008 με προεδρικό διάταγμα, ευρέως γνωστή η πολύπαθη ιστορία του Αμυνταίου και τιμήθηκαν επιτέλους, οι τόσοι νεκροί οι οποίοι έπεσαν εδώ μαχόμενοι υπέρ Πίστεως και Πατρίδος, για να ελευθερώσουν τα αλύτρωτα αδέλφια τους. Μέχρι τότε, οι κάτοικοι στέναζαν αιώνες κάτω από την βάρβαρη καταπίεση των Τούρκων, οι οποίοι μάλιστα κατά τον τελευταίο αιώνα της κυριαρχίας τους, είχαν γίνει ακόμη πιο αιμοβόροι, ειδικά επι Αβδούλ Χαμίτ που επονομάστηκε και κόκκινος Σουλτάνος, λόγω των σφαγών που έγιναν κατά την διακυβέρνηση του. Επίσης, διάφοροι τουρκαλβανοί μπέηδες και τσιφλικάδες της περιοχής, με άθλιο τρόπο, λυμαίνονταν τα καλύτερα χωράφια και καταπίεζαν τους υπόδουλους με βαρβαρότητα, εκμεταλλευόμενοι τους χριστιανικούς πληθυσμούς ως φθηνή εργατική δύναμη.

Τυχαίο άραγε που και στις μέρες μας αναβιώνουν τουρκαλβανικές υποχθόνιες συνεργασίες; Ακόμη ηχούν στα αυτιά μου οι φρικαλέες αφηγήσεις παππούδων του Ξινού Νερού για τις συμμορίες Τούρκων, που μέχρι και την εποχή του Μακεδονικού Αγώνα, βίαζαν γυναίκες, απαγάγωντας τις στις χαράδρες του λόφου Κουρή ενώ σκότωναν και λήστευαν κατοίκους.

Πριν 105 χρόνια λοιπόν, το Αμύνταιο, το Ξινό Νερό και τα γύρω χωριά αντίκρισαν μετά από χρόνια σκλαβιάς και υποτέλειας, το φως της ελευθερίας σαν σήμερα. Από τα δραματικά γεγονότα που προηγήθηκαν, θέλω να κρατήσουμε την πρώτη απελευθέρωση της περιοχής, την νίκη επί των Τούρκων στις 23 Οκτωβρίου 1912 αλλά και την δραματική καταστροφή με το ατύχημα της Ε΄ Μεραρχίας, μετά τον αιφνιδιασμό της από μικρό τουρκικό τμήμα με την

συνέργεια τούρκων οδηγών, κατοίκων της περιοχής και ενός παλαιού κομιτατζή της Ε.Μ.Ε.Ο του Καρά Κομίτ.

Λίγα λόγια, ειδικά για την τραγική νύχτα εκείνης της Τρίτης στις 23ης Οκτωβρίου 1912, όπου η ιστορία επεφύλασσε στον ελληνικό στρατό και στους κατοίκους της περιοχής μια καταστροφική αιματηρή εξέλιξη. Το βράδυ, ο ιθύνων νους της καταστροφής, ένας Τουρκαλβανός υπολοχαγός από τα Ιωάννινα, ο Εσσάτ, ζήτησε την άδεια από τον αρχηγό των τουρκικών δυνάμεων Τζαβίτ Πασά να διενεργήσει επιχείρηση παράτολμη κατά των νώτων της 5ης μεραρχίας, με δύναμη λίγων ανδρών και 4 πολυβόλα. Όπως έγινε αργότερα γνωστό, επρόκειτο για την πολυβολαρχία του 49ου συντάγματος πεζικού, της 17ης μεραρχίας του τουρκικού στρατού. Ο Τζαβίτ Πασάς, με μεγάλη δυσκολία έδωσε την άδεια του, απειλώντας ωστόσο τον τολμηρό αξιωματικό, ότι αν έχανε τους άνδρες και τα πολυβόλα, θα διέταζε τον τουφεκισμό του. Η βαλτώδης περιοχή είχε ομίχλη και το κρύο ήταν απελπιστικό. Χαρακτηριστική είναι η αφήγηση του στρατιώτη Βασίλειου Βελισσάριου μέσα απο γράμμα του: «…Κρύο φοβερόν. Απελπισία. Τι θα γίνη το χάλι μας και εγώ δεν γνωρίζω. Οι στρατιώται στερούνται άρτου. Από την πείνα εχάλασεν η όψις των. Είναι αξιολύπητοι οι δυστυχείς. Εγώ, ευτυχώς, επαιτών με τα χρήματα εις το χέρι και παρακαλών εξοικονομούμαι από άρτον. Εκοιμήθην εις οικίαν χωρικού αναμίξ μετ΄ αγελάδων και βουβάλων. Εκοιμήθην ωραία και ζεστά…» Στο αριστερό άκρο όμως της Μεραρχίας προς το χ. Ροδώνας, ακούγονταν ασυνήθιστα γαυγίσματα σκύλων. Οι περίπολοι που έστειλε ο 5ος Λόχος του 2ου Τάγματος ο οποίος βρισκόταν εκεί σε προφυλακές, διαπίστωσαν πως στο χωριό όντως υπήρχε τουρκικό τμήμα στρατού.

Ο λόχος ανέφερε αμέσως την πληροφορία στο τάγμα του, αλλά ο διοικητής του τάγματος δεν προέβη σε οποιαδήποτε ενέργεια, με την δικαιολογία ότι, οι προφυλακές δεν ήταν δική του ευθύνη και μάλιστα απάντησε απαράδεκτα ότι: « Εσείς και στον ύπνο σας Τούρκους ονειρεύεστε…». Αργότερα είπε στο στρατοδικείο κατά την απολογία του, πως δεν έλαβε κανένα μέτρο, επειδή νόμιζε ότι ο υπόψη λόχος υπαγόταν στις άμεσες διαταγές της Μεραρχίας και εκτελούσε συγκεκριμένη αποστολή, στην οποία δεν μπορούσε να επέμβει.

Η παράτολμη ενέργεια του Εσάτ, δεν θα μπορούσε ποτέ όμως να επιτύχει, αν δεν υπήρχαν οι κατάλληλοι οδηγοί. Ο μπέης των χωριών Ροδώνα – Φανού, ο περιβόητος Ισίν Χασάν, αναλαμβάνει να συμμετάσχει στην αποστολή βρίσκοντας ανάμεσα σε άλλους κι έναν οδηγό, που δούλευε ως εργάτης στα χωράφια του .

Ο οδηγός αυτός δεν ήταν άλλος από τον διαβόητο κομιτατζή της εποχής του Μακεδονικού Αγώνα, τον επονομαζόμενο από τους Τούρκους «Καρά Κομίτ» ( Μαύρος Κομιτατζής). Ο άνθρωπος αυτός, που δούλεψε με λύσσα υπέρ του βουλγαρικού επεκτατισμού, ήταν γνωστός για τις φρικαλεότητες του εις βάρος και Ελλήνων πατριαρχικών κατοίκων του Ξινού-Νερού, το οποίο τότε ήταν το διοικητικό κέντρο και το μεγαλύτερο χωριό της περιοχής. Δέχτηκε λοιπόν την πρόταση του Ισίν Χασαν και καθοδήγησαν τους Τούρκους, περνώντας τους μέσα από στεγνά μονοπάτια του βάλτου αλλά και όπου χρειαζόταν, χρησιμοποιώντας βάρκες. Τον βάλτο τον γνώριζε καλά από τα γεγονότα του Μακεδονικού Αγώνα, της περιόδου 1903-1908.

Έτσι η πολυβολαρχία του Εσσάτ, βρέθηκε ανενόχλητη, Βόρεια της περιοχής ερείπια Νέας Κόμης, στις 6: 30 το πρωί της Τετάρτης 24 Οκτ., κοντά στο ύψωμα 640 και σε μικρή απόσταση από τις θέσεις του εκεί εγκατεστημένου λόχου μηχανικού της 5ης μεραρχίας, που έμελλε πρώτος να σφαγιασθεί ως αμνός. Αφού έταξε τα πολυβόλα, άνοιξε πυρ στα μετόπισθεν της ελληνικής μεραρχίας, πριν ακόμη ορισμένοι βγουν σε στεγνό έδαφος, χωρίς οι σκοποί του λόχου μηχανικού να προλάβουν να καλέσουν σε συναγερμό, σκορπώντας τον όλεθρο, τον θάνατο και τον πανικό κατά κύματα. Ηρωική αντίσταση προέβαλαν οι 5η και 6η πυροβολαρχία, με φωτεινά παραδείγματα αυτοθυσίας τους διοικητές τους λοχαγούς Δελαπόρτα Σπυρίδωνα και Θεόδωρο Κοσκινά .

Ο Θεόδωρος Κοσκινάς, μάλιστα διοικητής της 6ης πυροβολαρχίας καταγόμενος από την Κέρκυρα, ενώ ο κίνδυνος είχε γίνει άμεσος και φανερός και κάποιοι στρατιώτες που έφευγαν πανικόβλητοι τον καλούσαν, να υποχωρήσει, για να μη κυκλωθεί η πυροβολαρχία, απάντησε ήρεμα και περήφανα:«… είναι καύχημά μας ότι μας δίνουν μια τόσο τιμητική εντολή να μείνουμε εδώ τελευταίοι και να πεθάνουμε για τους άλλους. Είμαι βέβαιος ότι θα κάμετε – είπε στους δικούς του στρατιώτες – το καθήκον σας, ότι θα μείνετε ακλόνητοι και αποφασιστικοί οτιδήποτε και αν συμβεί…».

Οι Τούρκοι προβαίνουν σε επαίσχυντες νέες φρικαλεότητες και πυρπολούν τα χωριά Ξινό-Νερό, το οποίο κατέστρεψαν ολοσχερώς και Αμύνταιο, το οποίο έκαψαν μερικώς, εκτός από το ταχυδρομείο του, από το οποίο πρόλαβε ο υπάλληλος του να στείλει τηλεγράφημα στην Αθήνα για την καταστροφή που συντελέστηκε, τον Σιδηροδρομικό Σταθμό και τον τουρκομαχαλά. Οι περισσότεροι κάτοικοι του Ξινού-Νερού και της γύρω περιοχής το είχαν εγκαταλείψει και είχαν βρει καταφύγιο, πολλοί από αυτούς στα Σέρβια και άλλες νότιες περιοχές, ενώ είναι χαρακτηριστικό, ότι κάποιες γυναίκες, φεύγοντας, άφησαν σε κρυφά σημεία τα παιδιά τους μέσα σε κιούπια με λίγο ψωμί και τα περιμάζεψαν οι επόμενοι κάτοικοι που έφευγαν και αυτοί.

Η αγριότητα των Οθωμανών ξέσπασε πάνω σε σαράντα υπέργηρους κατοίκους , που αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν το χωριό τους, το Ξινό Νερό και συγκεντρώθηκαν από τους Τούρκους σε έναν στάβλο όπου τους έκαψαν ζωντανούς, ενώ τα οστά τους πετάχτηκαν από τους Τούρκους σε μια τρύπα και μετά την οριστική απελευθέρωση μέσα σε πάνδημο θρήνο τάφηκαν σε ομαδικό τάφο. Άλλοι 20 περίπου διασώθηκαν, όταν ο Τουρκαλβανός κλειδούχος Οσμάν, του σιδηροδρομικού σταθμού Ξινού-Νερού, τους έκρυψε στο υπόγειο της αποθήκης του σταθμού και παραπλάνησε τους Τούρκους, ώστε να μην τους ανακαλύψουν. Από την οργή των Τούρκων δεν γλίτωσαν ούτε τα ζώα, ειδικά οι χοίροι, τα οποία κατέσφαξαν. Το δε σχολείο του χωριού, που πριν 3 χρόνια είχε λειτουργήσει, πυρπολείται, όπως και οι εκκλησίες του.

Ο στρατός όμως στο μεταξύ, μετά από αυστηρή τηλεγραφική εντολή του αρχιστράτηγου –διαδόχου Κωνσταντίνου, ανασυντάχθηκε, δημιουργείται τμήμα Στρατιάς, το οποίο αποτελείται από την 5η Μεραρχία και αποσπάσματα Ευζώνων, υπό την ηγεσία του Συνταγματάρχη Μηχανικού Στέφανου Γεννάδη κι έτσι φτάνουμε στην ημέρα της λύτρωσης, την Τρίτη 6 Νοεμβρίου 1912 και στην οριστική απελευθέρωση της περιοχής Αμυνταίου.

Στις 11 το πρωί, η 5η Μεραρχία, υπό την νέα διοίκηση της, προελαύνει μέσω της οδού Πτολεμαΐδας- Βεύης. Η 4η Μεραρχία, με διοικητή τον υποστράτηγο Κωνσταντίνο Μοσχόπουλο, κινούνταν ήδη, περίπου από τις 7 το πρωί, από το χωριό Μανιάκι, μέσω της οδού, που το συνέδεε με την Βεγόρα, προχωρώντας κοντά στην όχθη της λίμνης. Το ιππικό της προπορευόταν της εμπροσθοφυλακής

και μετά από σκληρή μάχη, κατέλαβε την γέφυρα της Βεγόρας. Στη 1 το μεσημέρι, η 4η μεραρχία μπαίνει στο κατεστραμμένο Αμύνταιο, απελευθερώνοντας το οριστικά, σκορπώντας συγκίνηση στους λίγους κατοίκους που ήταν ακόμη εκεί και προωθεί τμήματα της προς την στενωπό Κλειδιού. Η πολύπαθη 5η μεραρχία, αφού προέλασε, έφτασε στις 3 το μεσημέρι η κεφαλή της κύριας φάλαγγας της, στην διακλάδωση της οδού προς το Αμύνταιο, όπου δέχτηκε αραιά πυρά πυροβολικού. Το Ξινό Νερό είχε και αυτό απελευθερωθεί και στέκονταν εκεί τα ερείπια της καταστροφικής εις βάρος του μανίας, των Οθωμανών.

Και μία υπενθύμιση σημαντική. Γενικά η 5η Μεραρχία, έχει το δικαίωμα να λέει ότι ίσως «έχασε τα πάντα εκτός από την τιμή», οι μαχητές της μπορούν με υπερηφάνεια στην ταινία του μεταλλίου τους να έχουν τη διακριτική διεμβολή ΣΟΡΟΒΙΤΣ, που θυμίζει τις ηρωικές και πολύνεκρες μάχες στην περιοχή γύρω από το Σόροβιτς, τους νικηφόρους αγώνες του Κομάνου, της Βίγλιστας και της Κορυτσάς. Τα ψυχικά στοιχεία της V Μεραρχίας ήταν θαυμαστά και παρά το γεγονός ότι είχε χάσει το 50 % της δύναμής της, αλλά και μεγάλο αριθμό των αξιωματικών της, συνέχισε να μάχεται χωρίς ενισχύσεις, με τετραπλάσιο εχθρό, γι’ αυτό και αναγκάστηκε να υποχωρήσει. Οι αξιωματικοί της πολέμησαν με απαράμιλλο θάρρος, γενναιότητα, υψηλό φρόνημα, και παρά τις δυσχερέστατες συνθήκες, οι περισσότεροι έμειναν στις θέσεις τους και με ηρωική αυτοθυσία έπεσαν εκτελώντας διαταγές ανωτέρων, σταθεροί στις αρχές τους, αγωνιζόμενοι για την πατρίδα.

Σημαντικό είναι όμως και το νόημα και μήνυμα της σημερινής επετείου, που πρέπει να αποτελεί πυξίδα για όλους τους Έλληνες. Το μήνυμα είναι πως τίποτα δεν χάνεται οριστικά, αν δεν αποφασίσουμε εμείς, ότι χάθηκε. Καμία ήττα δεν είναι οριστική, όσο η θέληση και η πίστη στον αγώνα φωλιάζουν στις καρδιές των Ελλήνων, σε οποιοδήποτε πεδίο μάχης, στρατιωτικό, πολιτικό, οικονομικό. Η 5Η Μεραρχία με την αναδιοργάνωση της και ο ελληνικός στρατός μετέτρεψαν με πίστη, επιμονή και πείσμα την ήττα σε περίλαμπρη νίκη. Μας παραδειγματίζουν λοιπόν κι εμάς για τις σημερινές δυσκολίες, όπως και την ηγεσία. Αν εμείς δεν παραδώσουμε τα όπλα της μάχης, καμία μάχη δεν κρίνεται οριστικά εις βάρος μας.

Οφείλουμε, να κατανοήσουμε, ότι ο περίγυρος μας είναι και πάλι ασταθής και επικίνδυνος. Ότι κάποιοι από τους γείτονες μας, εξάγουν τα εσωτερικά τους προβλήματα με επιθετικότητα. Για αυτό πρέπει να είμαστε σε εγρήγορση και να κάνουμε ότι είναι δυνατό για την ενίσχυση και ισχυροποίηση των ενόπλων δυνάμεων. Χωρίς ισχυρές ένοπλες δυνάμεις, η ελευθερία της Ελλάδας τίθεται σε άμεση απειλή. Είναι λοιπόν, φαιδρές οι ιδεοληπτικές αρνήσεις ενίσχυσης τους, σε αντιδιαστολή με την κοινωνική πολιτική. Χωρίς ένοπλες δυνάμεις ισχυρές δεν υπάρχει ελευθέρια, ούτε ανεξαρτησία, ούτε κοινωνική πολιτική.

Παρακολουθούμε με ανησυχία την κλιμάκωση των εντάσεων του απολυταρχικού νεοσουλτάνου της Άγκυρας. Αμφισβητεί τις συνθήκες, που καθόρισαν τα σύνορα μας, αλλά ξεχνά, ότι πριν από αυτές τις συνθήκες, υπάρχουν άλλες, οι οποίες πιθανόν να αναβιώσουν καθόλου συμφέρουσες για αυτόν και θα έπρεπε να μην παραβιάζει τις υπάρχουσες και να μην προκαλεί. Για να μην θυμίσω το εν ισχύ ακόμη και κακώς μη τιθέμενο έντονα καθεστώς ευρείας αυτονομίας, που η συνθήκη της Λωζάνης αναγνώρισε για της νήσους Ίμβρο και Τένεδο, τις οποίες η Τουρκία καίτοι αμιγώς ελληνικές τις αφελλήνισε, εκδιώκοντας απάνθρωπα τους Έλληνες, που αποτελούσαν το 100% του πληθυσμού τους και εγκαθιστώντας εποίκους από τα βάθη της Ανατολίας. Αυτά πρέπει να τα θυμίζουμε στην σημερινή Τουρκία, που έχει το θράσος να μιλά για παραβιάσεις της συνθήκης της Λωζάνης, όπως επίσης να θυμίζουμε και την τύχη των χιλιάδων Ελλήνων της Πόλης, συγκρίνοντας την τύχη τους με αυτή των μουσουλμάνων Ελλήνων πολιτών στην Θράκη.

Ακόμη στις μέρες μας, παρακολουθούμε μια ανίερη συμμαχία πάλι μεταξύ Αλβανίας και Τουρκίας, που αποσταθεροποιεί ολόκληρα τα Βαλκάνια και επιθετικά λειτουργεί εις βάρος όλων των χριστιανικών χωρών της περιοχής. Ο Έντι Ράμα ως μακρύ χέρι του Ερντογάν, άλλη μία φορά έθεσε σε εφαρμογή σχέδιο αφελληνισμού της Βορείου Ηπείρου, ξεκινώντας από την Χιμάρα και γκρεμίζοντας παράνομα τις περιουσίες μόνο των ομογενών μας. Καταπατά το διεθνές δίκαιο και το ευρωπαϊκό κεκτημένο, καταπιέζοντας την συμπαγή ελληνική μειονότητα, προσπαθώντας να την εξωθήσει σε έξοδο από τα πατρογονικά της εδάφη, ενώ ζητά να γίνει φευ μέλος της Ε.Ε., ακολουθώντας ίδια πολιτική με αυτή των Τούρκων παλαιότερα. Παράλληλα, ανακαίνισε με τους Τούρκους, στρατιωτική βάση ελικοπτέρων στο Βεράτι, στην οποία θα

σταθμεύουν τουρκικά ελικόπτερα με επιθετικό προσανατολισμό και τα οποία σε οποιαδήποτε ατυχή εξέλιξη θα μπορούσαν, να προσβάλλουν, μεταφέροντας και ειδικές δυνάμεις, την Δυτική Μακεδονία και τα ενεργειακά πεδία της μέσα σε 40 λεπτά. Είναι καιρός λοιπόν, να θυμίσουμε και στους Αλβανούς το πρωτόκολλο της Κέρκυρας του 1914, με το οποίο αναγνωρίζεται άπαξ δια παντός η αυτονομία της Βορείου Ηπείρου. Την ώρα μάλιστα που αποσταθεροποιούν τα Βαλκάνια, οδηγώντας σε παράνομη και μη προβλεπόμενη ένωση των αλβανικών κρατικών θεσμών με αυτούς του Κοσόβου, εμείς οφείλουμε, να ζητήσουμε, να σεβαστεί απλώς τα διεθνώς αναγνωρισμένα και εν ισχύ κείμενα, παιδαγωγώντας τους παράλληλα, ώστε να μην λειτουργούν καιροσκοπικά εις βάρος και άλλων γειτονικών κρατών .

Επίσης, μετά από ταραχώδης εξελίξεις στη βόρεια γείτονα μας, ελπίζουμε ότι τώρα θα προβούν αυτοί με θετικό τρόπο στα απαραίτητα βήματα, που οφείλουν επιτέλους να κάνουν, ώστε να μην σφετερίζονται την ελληνική ιστορία και πολιτιστική κληρονομιά, να πάψουν τον παιδαριώδη και αστήρικτο αλυτρωτισμό και να αποδεχθούν μια ονομασία, που δεν θα δημιουργεί τεχνητά προβλήματα στις σχέσεις μας, ώστε να τους βοηθήσουμε να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. Άλλωστε πρέπει να καταλάβουν, πως οι μόνοι που επιθυμούμε, να τους βοηθήσουμε στην περιοχή ήμαστε εμείς.

Κλείνοντας, θα ήθελα να θυμίσω τα λόγια του μεγάλου οραματιστή και Έλληνα πατριώτη, του Ίωνα Δραγούμη, που έδωσε την ψυχή του για την Μακεδονία, τα λόγια, για τον ηρωικό θάνατο του γαμπρόυ του Μακεδονομάχου Παύλου Μελά, τα οποία κάλλιστα θα μπορούσαν ν’ αφιερωθούν και στους ήρωες, που σήμερα ταπεινά τιμούμε εδώ σε αυτό το ιερό σημείο της Ελλάδας. «O Θάνατος του είναι ζωή στους κουρασμένους από τη μετριότητα του κόσμου. Ο Θάνατος του ανασταίνει τους κοιμισμένους, ταράζει τούς μαργωμένους, δυναμώνει τους αδύνατους, δροσίζει τους διψασμένους, ο Θάνατος του Νέου, ο Θάνατος του Ωραίου, ο θάνατος του Αντρείου……. Ψυχή, ψυχή ωραία, γλυκιά πενταπάρθενη, που ερωτεύτηκες το θάνατο δίδαξε μας, ω, μάθε μας, να μη πονεί και να μην καίει το αντίκρισμα της αγωνίας σου, ψυχή ωραία πενταπάρθενη.»

Ζήτω το μαρτυρικό Αμύνταιο!

Ζήτω το έθνος των Ελλήνων!

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ

ΑΜΥΝΤΑΙΟ

Ε ΜΕΡΑΡΧΙΑΣ 84¨ ΤΗΛ ΓΡΑΦΕΙΟΥ 2386022228

Former World Cup Socceroos Coach Rale Rasic in his office – November 2017. Photo: Steve Dimitriadis

In 1970, former Australian national team manager Rale Rasic was told by Ferenc Puskas – who was then coach of Panathinaikos – that his coaching methods were ‘crazy’ before a friendly against Greece

It’s 44 years ago this week that the Socceroos qualified for the 1974 World Cup in Germany – the first time Australia had made it to football’s showpiece event. Preparations for the rigorous qualification process started three years earlier, when Australia as a fledgling football country under Rale Rasic embarked on a world tour of Asia, South America and Europe.

Neos Kosmos ventured to the Australian Football Museum, otherwise known as Rale Rasic’s house, to hear how this trip that featured a friendly match against Greece contributed to Australia securing World Cup qualification in 1973.

Rasic’s home in Cecil Park, Western Sydney, features two rooms of football memorabilia that tells not only of the history of Australian football but also the world as it once was. The walls are adorned by rarities such as a signed football jersey by Brazil legend Pele, drawings by Greek Australian artist Tony Rafty, and pennants and gifts that Rasic has collected for over 60 years.

Amongst the numerous rare items, the 81-year-old has a black and white photo of legendary Greek player Mimis Domazos from when Australia played Greece in 1970. The attacking midfielder played over 500 games for Panathinaikos as well as 50 caps for the Greek national team and Rasic beams when he tells the story of his time in Greece.

“Domazos is one of greatest players in the history of Greek football,” says Rasic.

“So, Greek football was on the way up at this time and Lakis Petropoulos was the coach [of the national team]. Greece had all these big names in their team. There was Domazos as well as Kostas Eleftherakis, Mimis Papaioannou, Sotiris Aggelopoulos, Takis Ikonomopoulos, Aristidis Kamaras, and Giorgos Dedes.”

The Socceroos were in Greece at the same time as legendary football player Ferenc Puskas who oversaw Panathinaikos and Rasic says the Hungarian made a big impact on Greek football during this period.

“That was the year he took Panathinaikos to the European Cup final,” Rasic says.

“He was so famous then and along with Yugoslav coach Stjepan Bobek they were unbelievable figureheads for Greek football.
“When Australia played Greece in 1970 the Greeks were undefeated on home soil for three years due to the influence of Puskas and Bobek and many other Yugoslav coaches like Kiril “Džina” Simonovski, Béla Pálfi and many others who were working in Greece.
“You cannot believe how big Bobek was in the eyes of the people in Greece. Then can you even imagine Ferenc Puskas? I mean a world commodity player – we will never see a player that is a goal scorer like that again.”

Before the friendly with Greece, Australia trained on Panathinaikos’ home ground and it was here that Rasic describes his unique encounter with the galloping major.

“Who else but Puskas saw us training,” he says. “He made a comment to our physiotherapist that I was crazy because we were training the team quite hard before we played the friendly match against Greece. Puskas asked our physio, “why are you training so hard the day before the match?”

After training, the Socceroos were given the opportunity to see some of the country’s most famous landmarks and Rasic says the hospitality shown by the Hellenic Football Federation was something he will never forget.

“So many Greeks were saying to us that they couldn’t lose because they supported one team or the other,” he says.

“In terms of emotion, Greeks feel strongly for Australia because, so many Greeks live here. It was just an incredible feeling.
“The Ministry of Sport took us out for dinner at the Parthenon. That is very, very unusual. The hospitality that we were shown at the Acropolis was just out of this world and so were the gifts. It was to my way of thinking, for us a learning curve. To see how to show hospitality, how to welcome someone from other countries and create international relationships. Because football is a major link between cultures.”

The actual game saw Australia come away with a 3-1 win with goals by Adrian Alston, George Blues and Mike Denton but this time the Hungarian legend had a different view of Rasic’s tactics.

“When we beat Greece 3-1 in Athens, our physio saw Ferenc Puskas leaving the stadium, he had left his gear and when he saw him on the pitch he ran to Puskas and said, “is the coach still crazy?” he answered

“No,” Rasic laughed and added, “I had the privilege of meeting Ferenc Puskas many times after then.”

After the game, Greek coach Petropoulos said to the local press that the Australians were comparable to countries like Belgium and Czechoslovakia and upon hearing this Rasic says he was blown away.

“That was unheard of,” he says.

“To hear Petropoulos say to the media, that we were a mid-European class team – to us, as semi-pros, it was an incredible compliment, “he says.
“The compliments from Petropoulos were phenomenal. He also said that Australian striker Jimmy MacKay is a European-class player. Jimmy MacKay’s name was never mentioned here in Australia at that time.
“Players like Adrian Alston were marching towards success and recognition. Alston was six foot one, a striker with superb technique and was also mentioned. Discipline in defence was mentioned as well as the team’s organisation. And this was by Europeans; it’s just incredible.”
“Secondly, winning the match against a country like Greece with players like Papaioannou, Domazos, and Ikonomopoulos who were known throughout Europe – was amazing.”

Even though Greece had lost to the Socceroos in front of their own crowd, Rasic recalled that after the match a large contingent of Greek fans came to celebrate with the Australians.

“That is really something,” he says. “When we arrived at the hotel, I’ve never seen a celebration like it. Probably 3,000 Greeks were hanging around our hotel. The celebration kept on going after midnight.
“They came to share feelings of friendship. As I said earlier with so many Greeks living in Australia they couldn’t lose. There were lots of ‘yassou’ (how are you?) and, “we support two countries.” I said to the boys, sport is the greatest link you could ever, ever find to patch up all the differences in politics and it can happen through football. It’s an amazing story.
“Since then, I became very close friends with the late Sotiri Aggelopoulos as well as Antonis Antoniadis, another famous Greek player, and every time I went to Greece I saw them. Antoniadis also came to Australia with Olympiakos in 1978. You create friendships in football which are life lasting. These are such unbelievable memories.”

When Australia played Greece in Sydney last year, Football Federation Australia invited Rasic along with Greek Australian Socceroos such as Peter Katholos, Chris Kalantzis, Jim Patikas and Peter Raskopoulos to a reception before the game.

Rasic says he felt a sense of gratitude that his prior achievement against Greece was noted.

“Before kick-off I was also given a scarf by a representative of the Greek team,” Rasic says.

“Then I was introduced to the crowd. The feeling of the recognition of the past and the joining of the present together – was really and truly, incredible.”

Source: Neos Kosmos

Olympiakos held Barcelona to a goalless draw on Tuesday for the Champions League as its players worked hard to prevent the Spaniards from scoring on a number of occasions at the Georgios Karaiskakis Stadium.

The Reds fielded a defense-minded team, with its starting line-up sporting no strikers at all.

In the first half-hour Barcelona was dominant, with Lionel Messi missing three big chances and Olympiakos goalie Silvio Proto credited with two brilliant saves.

Costas Fortounis missed a great chance for Olympiakos on the 37th minute, following a beautiful team move, as his effort was parried by Barcelona keeper Marc-Andre ter Stegen.

The Spanish league leader came out stronger after half-time and put more pressure on the Greeks who increasingly ran out of strength.

Messi wasted another opportunity to score on the 62nd after a pass by Luis Suarez who 10 minutes later tried a bicycle kick but could not find the target. The Uruguayan was unlucky to see his 81st minute effort hit the outside of the crossbar after he ran clear of the Olympiakos defense.

Proto added another great save to his performance on the night in a Messi shot from outside the box in injury time.

Eventually Olympiakos held on for a precious point, its first after four games in the group, but the boost to the team that had disappointed its fans in recent weeks may well have been much more important.

Olympiakos honored Barcelona coach Ernesto Valverde for his two very successful spells at the Piraeus club, while the home fans offered a very warm welcome to the Spanish manager, devoting a huge banner to him that read “Ernesto thank you for everything” in Spanish.

Before the game a number of Olympiakos fans attacked two Barcelona supporters outside the stadium and injured them, with one of the latter sustaining head injuries, Greek media reported.

Olympiakos’s next game is on November 21 in Lisbon against Sporting and the Reds need to win to stay in contention for the third place.

Source:ekathimerini.com

Πηγή:Παμμακεδονικη Ενωση Μακεδονικου Αγωνα Ελλαδος-Αυστραλιας