Daily Archives: November 3, 2014

Η Κύπρος ζητά τη στήριξη Αυστραλών επενδυτών

Ο πρόεδρος του CIPA, Χριστόδουλος Αγκαστινιώτης

Ο πρόεδρος του CIPA, Χριστόδουλος Αγκαστινιώτης

Ο πρόεδρος του CIPA, κ. Χριστόδουλος Αγκαστινιώτης, καλεί τους επιχειρηματίες να συμμετάσχουν στο μεγάλο «άνοιγμα» της κυπριακής οικονομίας.

Τη χρονιά που μας πέρασε, οι διεθνείς τράπεζες αξιολόγησαν την οικονομική κατάσταση της Κύπρου, μη προβλέποντας κάποια ανάκαμψη ή δυνατότητα διαφυγής από τη δυσμενή πραγματικότητα της πρόσφατης τραπεζικής της κρίσης. Η Κύπρος, παίρνοντας βαθιά ανάσα και κάνοντας ένα μεγάλο άλμα, διαψεύδει τα προγνωστικά, σε μια προσπάθεια να αναδομήσει το τραπεζικό σύστημα και να δημιουργήσει νέες ευκαιρίες. Οι Κύπριοι ανακάμπτουν -με γοργούς, μάλιστα, ρυθμούς- απευθύνοντας ανοικτό κάλεσμα σε επίδοξους επενδυτές από το εξωτερικό.

Το Cyprus Investment Promotion Agency (CIPA), σε στενή συνεργασία με το Cyprus High Commission στην Αυστραλία, οργάνωσαν μια αποστολή στα δύο μεγάλα αστικά κέντρα της Αυστραλίας, τη Μελβούρνη και το Σίδνεϊ.

Το CIPA, παρουσίασε μία μεγάλη γκάμα ελκυστικών επαγγελματικών ευκαιριών στους τομείς της ενέργειας, των εταιρειών παροχών υπηρεσιών, κατασκευή δημόσιων έργων, ιδιωτικοποιήσεις, κρατικές και ευρωπαϊκές επιχορηγήσεις, τουριστικές εγκαταστάσεις και τα τεράστια καζίνο. Η Κύπρος ανέκαθεν αποτελούσε μία από τις πρώτες επιλογές των επενδυτών στο χώρο της Μεσογείου, η κυβέρνηση όμως έλαβε μία σειρά επιπλέον μέτρων προκειμένου να διασφαλίσει την οικονομική ανάπτυξη του νησιού. Μία ομάδα εξειδικευμένων επαγγελματιών σε θέματα νομικά, φορολογίας και επενδυτικής πολιτικής, δέχτηκε ερωτήσεις από τους παρευρισκόμενους, σε μία ανοιχτή για το κοινό εκδήλωση.

Ο «Νέος Κόσμος» μίλησε με τον πρόεδρο του CIPA, κ. Χριστόδουλο Αγκαστινιώτη, που ηγήθηκε της ομάδας, για περισσότερες πληροφορίες σχετικά, ανακαλύπτοντας πολλές νέες ευκαιρίες που καλούν τους επενδυτές από το νησί της Αφροδίτης. «Εκδηλώσεις σαν και αυτή, μας φέρνουν πιο κοντά, φανερώνοντας τις τεράστιες προσπάθειες που καταβάλλονται , όχι μόνο για να διατηρήσουμε, αλλά και για να δυναμώσουμε τους στενούς δεσμούς μεταξύ των απανταχού Κυπρίων» είπε.
«Η διασπορά μας, οι εκπατρισμένοι Κύπριοι, πάντα προσέφεραν τη βοήθειά τους στην Κύπρο, με πληθώρα τρόπων και πολυεπίπεδες δράσεις. Πολιτική, οικονομική και εκπαιδευτική αρωγή. Πράξεις που κρατούν τους δεσμούς ζωντανούς, μεταξύ απόδημων Κυπρίων και του νησιού» πρόσθεσε.

Η κυπριακή κυβέρνηση, πήρε τα νέα μέτρα για να διασφαλίσει την οικονομική ανάπτυξη με μία μεγάλη «ένεση» κεφαλαίων από το εξωτερικό. Τα εν λόγω μέτρα σχεδιάστηκαν με σκοπό την επανεκκίνηση της οικονομίας καθώς και την αναστήλωση του μεγαλύτερου μέρους του τραπεζικού συστήματος.

«Όσα διαδραματίστηκαν το Μάρτιο του 2013 στη χώρα μας, είναι γνωστό πως ταρακούνησαν συθέμελα την κυπριακή οικονομία. Βρεθήκαμε στο επίκεντρο μιας άνευ προηγουμένου διεθνούς προσοχής. Ωστόσο, πολύ γρήγορα εισήλθαμε σε μια πορεία αναστροφής των αρνητικών δεδομένων, διόρθωσης των στρεβλώσεων και επανάκτησης της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας», δήλωσε, συμπληρώνοντας πως «Όλες οι αξιολογήσεις της Τρόικας μετά την υπογραφή του Μνημονίου ήταν θετικές, ενώ περίπου ενάμιση χρόνο μετά τα γεγονότα του περασμένου Μαρτίου, η χώρα μας βρέθηκε ξανά στις διεθνείς αγορές». Η κυπριακή οικονομία έτυχε, επίσης, σειράς αναβαθμίσεων από διεθνείς οίκους αξιολόγησης, την ίδια ώρα που ο επενδυτικός κόσμος βλέπει σημαντικές ευκαιρίες να δημιουργούνται υπό το φως των διαρθρωτικών αλλαγών που προωθούνται και καθιστούν τη χώρα λιγότερο γραφειοκρατική και γενικά πιο φιλόξενη σε ξένες επενδύσεις.

»Γνωρίζουμε ότι η προσπάθειά μας δεν είναι εύκολη. Ο ανταγωνισμός στην προσέλκυση ξένων επενδύσεων είναι τεράστιος σε ομαλές περιόδους. Πόσο μάλλον με τις σημερινές συνθήκες, όπου ανταγωνιστικές μας χώρες έχουν επιδοθεί σε μια τεράστια προσπάθεια εκμετάλλευσης της δύσκολης θέσης στην οποία βρίσκεται η χώρα μας» επισημαίνει ο κ. Αγκαστινιώτης στο «Νέο Κόσμο».

Σύμφωνα με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, ένα από τα μεγαλύτερα πλεονεκτήματα για τους επίδοξους επενδυτές είναι η ευκολία με την οποία μπορεί κανείς να αποκτήσει τα δικαιώματα μόνιμου κατοίκου. Επιπλέον, όλοι οι ξένοι επενδυτές που διατηρούσαν καταθέσεις στην Κύπρο πριν τος 15 Μαρτίου και έχασαν τουλάχιστον 3 εκατομμύρια ευρώ σαν αποτέλεσμα της διάλυσης της Λαϊκής Τράπεζας και της αναδιάρθρωσης της Τράπεζας Κύπρου, μπορούν πλέον να καταθέσουν αίτηση για την Κυπριακή υπηκοότητα. Η Κυβέρνηση, φανερά αποφασισμένη να στρέψει το διεθνές επενδυτικό ενδιαφέρον στις πολλά υποσχόμενες ευκαιρίες που παρέχει το νησί της Αφροδίτης, τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο- μείωσε δραματικά το χρόνο που χρειάζεται για να αποκτήσει άδεια λειτουργίας σε ένα μήνα για τις μικρές επιχειρήσεις και στους τρεις το πολύ για μεγαλύτερες εταιρείες.

ακόμη και για καζίνο, δίνονται επίσης ελεύθερα. Ο συντελεστής δόμησης, επίσης, αυξήθηκε κατά 30% σε κατοικημένες περιοχές σε ό,τι αφορά εμπορικές εγκαταστάσεις μεγάλου μεγέθους, ενώ αναμένεται να αυξηθεί κατά 25% σε προάστια εκτός κατοικημένων περιοχών για εμπορικές εγκαταστάσεις και χώρους γραφείων. 20% αναμένεται να είναι η αύξηση από την άλλη σε ορισμένες τουριστικές ζώνες, για την ανέγερση τουριστικών εγκαταστάσεων ή μεγάλων κτιριακών μονάδων και 10%-15% σε περιοχές που θα μετατραπούν σε γήπεδα του γκολφ.

«Παρόλο που οι σχέσεις Κύπρου Αυστραλίας ήταν διαχρονικά άψογες σε όλα τα επίπεδα, στον τομέα τις προσέλκυσης επενδύσεων τα περιθώρια βελτίωσης είναι τεράστια. Και για να το πετύχουμε αυτό, χρειαζόμαστε τη βοήθειά σας. Πιστεύουμε ότι η κυπριακή παροικία μπορεί να αποτελέσει σημαντικό βραχίονα στις προσπάθειές μας για προσέλκυση επενδύσεων και προβολή της Κύπρου ως ελκυστικού επενδυτικού προορισμού», συνέχισε ο Πρόεδρος του CIPA.

Επισήμανε φυσικά ότι η Κύπρος διατηρεί σημαντικά συγκριτικά πλεονεκτήματα, τα οποία καλούμαστε να αναδείξουμε και να προβάλουμε, καθώς και προοπτικές ανάπτυξης σε διάφορους τομείς, όπως η ερευνά και η τεχνολογία, η ναυτιλία, ο τουρισμός, τα μεγάλα αναπτυξιακά έργα, ο ιατρικός τουρισμός, η οπτικοακουστική βιομηχανία, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, η έρευνα και η καινοτομία, η παιδεία και, βεβαίως, οι επαγγελματικές υπηρεσίες. Επιπρόσθετα, ο τομέας της ενέργειας και των υδρογονανθράκων αναμένεται να δώσει σημαντική ώθηση στην οικονομική ανάπτυξη μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα. Κατέληξε λέγοντας ότι ο δρόμος είναι δύσκολος, όμως είμαστε υποχρεωμένοι να τον βαδίσουμε μέχρι να φτάσουμε στον τελικό προορισμό μας που δεν είναι άλλος από την εξυγίανση της οικονομίας και την επιστροφή της χώρας στην ανάπτυξη και την πρόοδο. Δυσκολίες αντιμετωπίσαμε και στο παρελθόν. Μπορούμε και τώρα να τις αντιμετωπίσουμε και να πετύχουμε. Υπάρχει όραμα. Υπάρχει θέληση και αποφασιστικότητα».

Ο Κυπριακός Οργανισμός Προώθησης Επενδύσεων CIPA, με τη γνώση και τη δικτύωση που εξασφάλισε τα τελευταία χρόνια, ανέλαβε το ρόλο του κεντρικού συντονιστή όλων των δράσεων προώθησης της Κύπρου, σε στενή συνεργασία με τους ιδιωτικούς φορείς και την κυβέρνηση.

Πηγή:Νέος Κόσμος

Αποσύρθηκαν 7 ταινίες λόγω FYROM από το Φεστιβάλ του Λουγκάνο

images

Αναστάτωση δημιούργησε στους κινηματογραφικούς κύκλους η απόσυρση επτά ελληνικών ταινιών από το πρόγραμμα ενός φεστιβάλ στο Λουγκάνο ως ένδειξη διαμαρτυρίας της ελληνικής Πολιτείας για τη συμμετοχή ταινιών από τη FYROM υπό το όνομα «Μακεδονία».

Συγκεκριμένα, επτά ελληνικές μικρού μήκους αποσύρθηκαν από το Φεστιβάλ «OtherMovie» του Λουγκάνο, που γίνεται τρίτη χρονιά, από τις 20 έως τις 27 Οκτωβρίου έπειτα από επιστολή του Έλληνα πρέσβη στην Ελβετία, κυρίου Χαράλαμπου Μάνεση, με το σκεπτικό ότι στο Φεστιβάλ (το οποίο είχε ήδη ξεκινήσει) συμμετέχει μια ταινία η οποία στον κατάλογο αναγράφεται πως προέρχεται από τη «Δημοκρατία της Μακεδονίας».

Ο Έλληνας πρέσβης στην επιστολή, που εστάλη στις 23 Οκτωβρίου, ζητεί «εκ μέρους της Ελλάδας και του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου» να αποσυρθούν οι ελληνικές συμμετοχές, επειδή το Φεστιβάλ στον κατάλογό του παρουσιάζει ταινίες που κανονικά, σύμφωνα με την οδηγία του ΟΗΕ, θα έπρεπε να αναφέρεται ότι έχουν παραχθεί στην «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας» ή «FYROM».

Το Φεστιβάλ συμμορφώθηκε, αναφέροντας στο site του πως «έλειπε σημαντική εξουσιοδότηση από την Ελλάδα» για να επιτραπεί η προβολή τους. Οι δε σκηνοθέτες/παραγωγοί των ταινιών (Βενετία Ευρυπιώτου, Δημήτρης Κανελλόπουλος, Τόνια Μισιαλή, Βουβούλα Σκούρα, Βασίλης Ντάνης, Θάνος Κουτσανδρέας, Ασημίνα Προέδρου, Σπύρος Χαραλάμπους και Κωνσταντίνα Κοτζαμάνη) ενημερώθηκαν στο παρά πέντε. Το Φεστιβάλ τούς παραπέμπει στην επικοινωνία του με την ελληνική πρεσβεία στην Ελβετία, «η οποία δεν μας προσέφερε καμιά δυνατότητα να τακτοποιήσουμε αυτό το ζήτημα με έναν τρόπο κοινής αποδοχής, καθώς από τη δική μας πλευρά δεν υπήρχε ο παραμικρός δόλος».

Το Ίντερνετ «άναψε» μέσα από την ανταλλαγή (εκατέρωθεν) επιχειρημάτων: «όσο δίκιο κι αν έχει ως προς το ζήτημα της ονομασίας της FYROM η ελληνική Πολιτεία, είναι δυνατόν να αποφασίζει ένας πρέσβης, ενεργώντας βέβαια για λογαριασμό του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, να μην προβληθούν ελληνικές ταινίες σε ένα ξένο φεστιβάλ;» αναρωτιόντουσαν κάποιοι. «Η απόφαση αυτή δεν πρέπει να είναι των δημιουργών τους;». Κάποιοι από τους οποίους, όπως μάθαμε, διαμαρτυρήθηκαν. Μάλιστα, ο Β. Μαζωμένος (ως παραγωγός της Horme Pictures) μίλησε για «φασίζουσα λογική παρέμβασης της ελληνικής Πολιτείας. Οι συνεχείς ήττες σε πολλά ανοιχτά μέτωπα μεταθέτουν το πρόβλημα στα εθνικά θέματα, όπου με υστερικές κινήσεις επιχειρείται ο αποπροσανατολισμός».

Αναζητήσαμε μια απάντηση από τον Γρηγόρη Καραντινάκη, διευθυντή του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου: «Ασφαλώς και είναι προσωπική υπόθεση του κάθε παραγωγού το αν θα στείλει ή όχι μια ταινία σε ένα φεστιβάλ» μας είπε. «Όταν πρόκειται όμως για κάποια μεμονωμένη συμμετοχή. Στη συγκεκριμένη, ωστόσο, διοργάνωση οι προβολές έγιναν στο πλαίσιο αφιερώματος στο ελληνικό σινεμά, σε συνεργασία με το ΕΚΚ, δηλαδή με την πολιτεία. Το ΕΚΚ, που ήταν και παραγωγός κάποιων από τις ταινίες αυτές, είναι ένας κρατικός φορέας. Δεν μπορεί λοιπόν να αγνοεί μια επιστολή που του κοινοποιεί το υπουργείο Εξωτερικών. Δεν μπορεί δηλαδή να αγνοεί την εξωτερική πολιτική της Ελλάδας!». Και γιατί έγινε αυτό τελευταία στιγμή; Δεν μπορούσε να βρεθεί μια λύση νωρίτερα; «Προφανώς ο Έλληνας πρέσβης είδε τον κατάλογο με την ονομασία όταν πια είχε ξεκινήσει το φεστιβάλ» είναι η εξήγηση του κ. Καραντινάκη.

Πρέπει να πούμε πως αν και πράγματι υπάρχει σχετική οδηγία του ΟΗΕ, τα περισσότερα φεστιβάλ, μεταξύ των οποίων και οι Κάννες, το Βερολίνο ή η Βενετία συνήθως τη γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια και αναφέρουν ως χώρα παραγωγής τη «Μακεδονία». Οι Έλληνες σκηνοθέτες, πάντως, συμμετέχουν κανονικά. Εδώ, ωστόσο, οι προβολές θα γίνονταν υπό την ομπρέλα της Ελλάδας.

Όπως μάθαμε, το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας έχει θέσει προϋπόθεση οι ταινίες που συμμετέχουν από τα Σκόπια να αναγράφονται ως FYROM. Μάλιστα, φέτος, όπως είπε ο διευθυντής του φεστιβάλ, Αντώνης Παπαδόπουλος, αυτό το αποδέχθηκε τόσο ο Μ. Μαντσέφσκι, ο οποίος θεωρείται ο σημαντικότερος Σκοπιανός σκηνοθέτης, όσο και μια νεαρή σκηνοθέτρια, η οποία μάλιστα τελικά βραβεύτηκε με το βραβείο του Pitching Forum του φεστιβάλ. Αντίθετα, στο παρελθόν έχει συμβεί να μην το αποδεχθούν κάποιοι Σκοπιανοί σκηνοθέτες. Το αποτέλεσμα ήταν να μην προβληθεί η ταινία τους.

Το ζήτημα είναι περίπλοκο. Όμως το μόνο σίγουρο αυτή τη στιγμή είναι πως στο Φεστιβάλ του Λουγκάνο θα προβληθεί η σκοπιανή ταινία, και μάλιστα ως «Μακεδονία», ενώ δεν θα υπάρχει ούτε μια ελληνική.

Πηγή:Νέος Κόσμος

3XY to celebrate with Ploutarhos’ fundraiser

3XY to celebrate with Ploutarhos' fundraiser

Giannis Ploutarhos will perform at the iconic Hammer Hall, in a 3XY Radio Hellas 20th Anniversary Fundraising Concert.

The twentieth anniversary of operation of 3XY Radio Hellas will be celebrated this Monday with the concert of Greek star Giannis Ploutarhos at Melbourne’s iconic Hamer Hall.

One of the most popular singers in Greece, Ploutarhos has a huge following around the world. He has recently toured Europe with various symphony orchestras and performed in sold out shows following his recent album launch.

The concert at Hamer Hall, seeking to bring together all generations, will be held in the name of the great cause – to raise funds for three major service providers for the Greek Australian community.

All proceeds from the concert will be allocated to community organisations Fronditha Care, Agapi Care Inc and the Australian Greek Welfare Society.

source: Neos Kosmos

«Βόμβες» από Ρανιέρι!

«Βόμβες» από Ρανιέρι!

«Οι παίκτες δεν δίνουν το 100%», «δεν έχω το υλικό να παίξω επιθετικά», «αν δεν αλλάξουν θα αλλάξω εγώ»! Ο Κλαούντιο Ρανιέρι δεν μάσησε τα λόγια του στη συνέντευξη που παραχώρησε τη ΝΕΡΙΤ. Ένα κομμάτι της προβλήθηκε στην Αθλητική Κυριακή, ενώ ολόκληρη θα «παίξει» στην αθλητική εκπομπή της NΕΡΙΤsports (19:00) τη Δευτέρα. Το gazzetta.gr εξασφάλισε όλα όσα είπε ο Ιταλός στην κάμερα!

Για τους λόγους που ήρθε στην Εθνική:
«Ο λόγος είναι απλός. Eγώ πάντα έβλεπα την Ελλάδα σαν ένα φιλικό κράτος. Έχω έρθει πολλές φορές στην Ελλάδα και αγαπάω τον ελληνικό λαό και στη συνέχεια, γνωρίζοντας Έλληνες ποδοσφαιριστές και βλέποντας Έλληνες ποδοσφαιριστές που παίζουν στην Ευρώπη, αλλά και την Εθνική ομάδα, είπα ότι είναι μια καινούρια δουλειά, μια δουλειά που μου αρέσει. Ήθελα να ανακαλύψω καινούριες καταστάσεις και γι’ αυτο δέχτηκα την πρόταση να έρθω εδώ…

Συναντήθηκα με τον Γιάννη Μπεθάνη και τον Σαρρή στη Ρώμη, θέλησαν να με γνωρίσουν πριν από την αναχώρηση της ομάδας για το παγκόσμιο κύπελλο. Έπρεπε να μιλήσουν με κάποιους προπονητές, θέλανε να δούνε ποιοι είναι διαθέσιμοι και είχαμε μια συνάντηση στη Ρώμη και από εκεί γεννήθηκαν όλα…»

Για το ξεκίνημα στα προκριματικά:
«Ειλικρινά δεν περίμενα ένα τέτοιο ξεκίνημα από την ομάδα. Ήξερα ότι θα ήταν δύσκολο. Η αλλαγή προπονητή ήδη σου προκαλεί ένα στρες, οι παίκτες δεν ξέρουν εμένα και εγώ δεν ξέρω αυτούς στο 100%, δεν ξέρουν τι ακριβώς ζητάω. Όταν γυρίζεις από ένα Μουντιάλ πολλές ομάδες έχουν μια πτώση, γιατί το Μουντιαλ μπορεί να κάψει όλη την ενέργεια. Είδαμε την Ολλανδία, την Πορτογαλία και την Γερμανία να δυσκολεύονται στο να επιστρέψουν στην ίδια κατάσταση όπως ήταν πριν, αλλά επίσης πιστεύω ότι κάποιοι ποδοσφαιριστές δεν υπάρχουν πλέον και κάποιοι είναι τραυματίες. Επίσης, παίζει ρόλο η έλλειψη αποφασιστικότητας και προσοχής. Όλο αυτό μας έκανε να χάσουμε αυτές τις δυο αναμετρήσεις και να φέρουμε ισοπαλία με την Φινλανδία…».

Για το τι χρειάζεται για να δούμε αποτελέσματα: «Το πιο έξυπνο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε, γιατί δεν μπορούμε να τα θέλουμε αμέσως και όλα, για να κάνεις την αλλαγή χρειάζεται χρόνος. Χρειάζονται συνεχείς προπονήσεις, γιατί είναι άλλο πράγμα να προπονείς μια ομάδα κάθε μέρα για περισσότερο χρόνο και σιγά-σιγά η φιλοσοφία του προπονητή να περνάει μέσα στο DNA του ποδοσφαιριστή και είναι άλλο πράγμα να τους προπονείς τρεις-τέσσερις μέρες πριν από ένα ματς και οι ποδοσφαιριστές να έρχονται με στρες και με άγχος από τα διάφορα προβλήματα των ομάδων τους».

Για το τι σκέφτεται να αλλάξει: «Κάποιος θα έρθει κουρασμένος. Άλλος θα έρθει ελαφρώς τραυματίας και την δεύτερη μέρα της προπόνησης μπορεί να μην είναι έτοιμος στο 100%. Όλο αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μειώσει το χρόνο που χρειάζεται για να αφομοιώσουν την καινούρια φιλοσοφία του προπονητή. Εγώ πάντα στην καριέρα μου ως πρώτο σκοπό έχω να μάχομαι στο γήπεδο, να δίνω τα πάντα για τη φανέλα, για τους φιλάθλους, για την ομάδα και γι’ αυτό θέλω οι παίκτες μέσα στο γήπεδο να τα δίνουν όλα και να δίνουν το μάξιμουμ των δυνατοτήτων τους γιατί πρέπει να είμαστε δυνατοί πνευματικά. Από εκεί και πέρα, εγώ βλέπω ότι αν εσύ δεν μπορείς να μου τα δώσεις όλα αυτά, εάν σου δίνω μια ευκαιρία, σου δίνω δυο ευκαιρίες, από εκεί και πέρα όμως πρέπει να αλλάξω».

Για τις επιλογές του στις πρώτες κλήσεις: «Αυτή τη στιγμή εμείς έχουμε χάσει πολύ σημαντικά κομμάτια από την ομάδα, παίκτες με χαρακτήρα, με προσωπικότητα και μιλάω για το κέντρο, τώρα δημιουργούμε ένα νέο χαρακτήρα στην ομάδα. Αυτό τον χαρακτήρα πρέπει να τον βγάλουν στο γήπεδο οι ποδοσφαιριστές. Γιατί ο προπονητης μπορεί να έχει το χαρακτήρα αλλά είναι οι παίκτες που μπαίνουν στο γήπεδο και πρέπει να τα δώσουν όλα για την Εθνική. Γι’ αυτό και προτιμώ τους νέους, ας μην έχουν εμπειρία, αλλά να τα δίνουν όλα μέσα στο γήπεδο».

Για τον τρόπο παιχνιδιού της Εθνικής: «Τώρα καταλαβαίνω ότι οι Έλληνες μου ζητάνε να δούνε την Εθνική τους στην επίθεση. Ναι είναι σωστό να κάνεις επίθεση, να είσαι συνέχεια στην επίθεση, αλλά παράλληλα πρέπει να είμαστε συνέχεια προσεκτικοί στις αντεπιθέσεις που δεχόμαστε όπως με την Ιρλανδία, δεχτήκαμε το γκολ στη αντεπίθεση και αυτό δεν είναι καλό. Πρέπει να είμαστε όλοι πολύ προσεκτικοί. Να συμμετέχουμε όλοι και εγώ να έχω την εξυπνάδα να καταλάβω ότι η Εθνική ομάδα για όλα αυτά τα χρόνια είχε νίκες όλο με 1-0 ,1-0 2-1, να τα θυσιάσουμε δηλαδή όλα και να έχουμε μια νίκη από ένα ελεύθερο χτύπημα. Πρέπει όμως να έχεις και τους ποδοσφαιριστές για να παίξουν επιθετικό ποδόσφαιρο. Και μένα μου αρέσουν οι ποδοσφαιριστές που μπορούν να κάνουν ένα, δυο, τρία γκολ. Θα πρέπει όμως να υπάρχει και ο γκολτζής παίκτης που ξέρει να βάζει γκολ. Πρέπει να συναρμολογήσουμε την παλιά φιλοσοφία με την καινούρια φιλοσοφία. Όλο αυτό χρειάζεται χρόνος για να γίνει».

Για την συνέχεια: «Εμείς τώρα πρέπει να βλέπουμε παιχνίδι-παιχνίδι. Για εμάς τώρα κάθε παιχνίδι είναι ένας τελικός. Τώρα έχουμε τα νησιά Φερόε και πρέπει να πάμε μόνο να κερδίσουμε. Δεν θα είναι εύκολο γιατί αυτοί θα παίξουν όλοι αμυντικά και θα προσπαθήσουν να βγούν στην αντεπίθεση και θα χρειαστεί να είμαστε έξυπνοι και γρήγοροι και επίσης να το θέλουμε πολύ. Θελω να δω τους παίκτες μου να… τρώνε το χόρτο, να είναι πονηροί, θέλω να κάνουμε τα πάντα για να κερδίσουμε το παιχνίδι. Τώρα πρέπει να πάμε παιχνίδι με παιχνίδι δεν πρέπει να κάνουμε κανένα λάθος. Η Εθνική ομάδα όταν βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο πάντα έβρισκε τις λύσεις, στην μεγάλη δυσκολία έπαιρνε πάντα αποτέλεσμα. Εγώ θέλω να περάσω το νόημα στους παίκτες μου ότι αυτό θα είναι το παιχνίδι της ζωής τους. Θα χρειαστεί να δώσουν το μάξιμουμ για να μπορέσουμε να κερδίσουμε».

Για το αν του πέρασε από το μυαλό του η παραίτηση: «Εμένα δεν μου πέρασε ποτέ από το μυαλό η ιδέα να παραιτηθώ. Είμαι ένας άνθρωπος με πρόγραμμα, που θέλω το μάξιμουμ από τον εαυτό μου και το ίδιο ζητάω και από τους παίκτες. Δεν έχω σκεφθεί ποτέ να παραιτηθώ και στο μυαλό μου αυτή τη στιγμή είναι μόνο το πως να κερδίσουμε τα νησιά Φερόε».

Για το αν μπορεί η Εθνική να παίξει επιθετικά: «Η νίκη είναι το ζητούμενο αλλά για να παίξεις ένα τέτοιο ποδόσφαιρο, επιθετικό, χρειάζονται οι πρωταθλητές, χρειάζονται οι πολύ μεγάλοι ποδοσφαιριστές, θέλεις παίκτες που ξέρουν να ντριμπλάρουν τον αντίπαλο όπως ο Κριστιάνο Ρονάλντο. Χωρίς τέτοιους παίκτες δεν μπορείς να παίξεις τέτοιο ποδόσφαιρο. Θέλεις αυτόν που ξεσηκώνει τον κόσμο. Είναι μοναδικός και εμείς δεν έχουμε τέτοιους παίκτες. Αν είναι όμως οι δικοί μου τέτοιου είδους παίκτες και πρωταθλητές τότε πρέπει να το αποδείξουν. Γιατί είναι διαφορετικό να παίξεις στην επίθεση ή να κάνουμε αυτό που έκανε τόσο καιρό η προηγούμενη Εθνική ομάδα. Για μένα αυτό είναι πάντα ένα δίλημμα, να παίξουμε στην επίθεση ή να παίξουμε και να κερδίσουμε με ένα γκολ διάφορα;».

Για την αντιμετώπιση της Εθνικής από τους αντιπάλους: «Έχουμε δει ότι παίζοντας με συγκεκριμένο τρόπο οι αντίπαλοι μας σέβονται πάρα πολύ, γιατί οι ομάδες που παίζουμε, στην κατάταξη της UEFA, είναι πιο κάτω από εμάς. Μας σέβονται και πλέον μας περιμένουν. Κάνουν το παιχνίδι που πάντα έκανε η Ελλάδα. Αυτό είναι ένα καινούριο θέμα για την Εθνική ομάδα και πρέπει να είμαστε προσεκτικοί σε ολο αυτό. Πρέπει να προσέξουμε να είμαστε καλά αμυντικά και πρέπει να είμαστε προσεκτικοί και όχι όπως με την Ιρλανδία, που δεχτήκαμε το γκολ από το κόρνερ. Η υπόθεση δεν είναι αν παίζουμε αμυντικό η επιθετικό ποδόσφαιρο. Ήταν ένα στημένο που έπρεπε να είμαστε εμείς προσεκτικοί και τα παιδιά πρέπει να καταλάβουν ότι θα χρειαστεί να παίξουν και για την επίθεση, όπως και εγώ πρέπει να τους εξηγήσω ότι, ναι, παίζουμε επιθετικά, αλλά πρέπει να είμαστε και έξυπνοι και πονηροί».

Για την Ελλάδα σαν χώρα:
«Πάντα λέω ότι είμαστε πολύ κοντά με τους Έλληνες. Όλοι εμείς στην Μεσόγειο μοιάζουμε. Γνώρισα την Ελλάδα όταν για πρώτη φορά ήρθα σαν ποδοσφαιριστής με την Ρόμα. Κάναμε ένα φιλικό και από εκείνη τη στιγμή και μετά ήμουν πολύ γοητευμένος. Τα παιδιά μου διάβαζαν ελληνική ιστορία, διαβάζανε Ελυτη, Όμηρο και γενικά είμαστε πολύ γοητευμένοι με την Ελλάδα. Ερχόμαστε πάντα διακοπές στις εκπληκτικά νησιά με τον ωραίο κόσμο που είναι πολύ ανοιχτός, φιλόξενος και γι’ αυτό πάντα διάλεγα την Ελλάδα σε σχέση με άλλες χώρες. Όταν δέχτηκα το τηλεφώνημα του προέδρου, δέχτηκα ευχαρίστως και με μεγάλη χαρά να έρθω στην Ελλάδα. Έχω παίξει αρκετά χρόνια σαν ποδοσφαιριστής στον Νότο στην Ιταλία, στην Κατάνια, στο Καταντζαρο, στο Παλέρμο και βλέπω ξανά την αγάπη και το πάθος που είχαν οι φίλοι της Νότιας Ιταλίας με τους Έλληνες. Νιώθω πολύ σαν το σπίτι μου όταν έρχομαι στην Αθήνα και στην Ελλάδα. Επειδή έχω παίξει στην Νότια Ιταλία, ξέρω ακριβώς πως αισθάνεται ο κόσμος και την επόμενη μέρα που θα πάει στην δουλειά του, αν έρθει η νίκη τα προβλήματα όλα τα οικογενειακά μπαίνουν λίγο στην άκρη και βλέπει κάπως πιο θετικά τα πάντα. Το ποδόσφαιρο είναι πολύ σημαντικό για έναν φίλαθλο και για την ψυχολογία του. Εγώ το ξέρω αρκετά καλά και θέλω να το μεταδώσω και στους παίκτες μου αυτό. Οι παίκτες μπορούν και πρέπει να καταλάβουν πόσο καλό η πόσο κακό μπορούν να κάνουν στους φιλάθλους που έρχονται στο γήπεδο…».

Για το πόσο δύσκολο είναι να φτάσει ψηλά: «Είναι δύσκολο, γιατί είχα την τύχη να έχω πάρα πολλούς πρωταθλητές. Εσείς πριν μου είπατε για τον Τζόλα που ήταν ένας παίκτης που θα μπορούσε να καθορίσει μια ομάδα. Ο Τζόλα ήταν ένας από τους παίκτες που έκανε τα δύσκολα να φαίνονται εύκολα. Είχα πολλές εμπειρίες στην καριέρα μου και έχω μια που ξεχωρίζω. Αυτή από το Κάλιαρι. Εγώ δεν ήμουν ένας μεγάλος ποδοσφαιριστής, ήμουν ένας νορμάλ παίκτης της Σέριε Α σε μια ομάδα που ανεβοκατέβαινε και παλεύαμε πάντα για αυτό το στόχο. Αυτό έγινε και στο Καταντζαρο και εκεί ήμασταν τρία χρόνια στην δεύτερη κατηγορία, τα δυο τα κερδίσαμε και τον ένα το χάσαμε στην διαδικασία των πλει οφ και μετά στην Κατάνια και μείναμε στην Σέριε Α για πέντε χρόνια. Το ίδιο και στο Παλέρμο. Δώσαμε μεγάλες μάχες. Ποτέ δεν ήμουν ένας μεγάλος ποδοσφαιριστής και ξεκίνησα από πολύ χαμηλά. Ξεκίνησα βήμα βήμα και έφτασα να δουλέψω στα μεγαλύτερα κλαμπ της Ευρώπης. Εγώ μέσα μου ακόμα έχω τον καλπασμό που κάναμε με την Κάλιαρι από την τρίτη κατηγορία στην δεύτερη και από την δεύτερη στην πρώτη. Όλα αυτό μέσα σε τρία χρόνια. Αυτό το γεγονός ήταν που με εκτόξευσε. Για όλη μου την καριέρα, για όλη τη ζωή μου. Εγώ θα θυμάμαι αυτή την ομάδα, αυτόν τον λαό».

Για την πίεση και για το ότι δεν δίνουν όλοι το μάξιμουμ:
«Αισθάνομαι έντονα την πίεση γιατί εγώ πρώτος πιέζω τον εαυτό μου. Πάντα θέλω το μάξιμουμ από μένα και από τους ποδοσφαιριστές. Ξέρω καλά όμως ότι δεν δίνουμε το εκατό τοις εκατό. Την πίεση θα την πάρω όμως εγώ ολόκληρη πάνω μου, γιατί είμαι ένας θετικός άνθρωπος και θέλω να τη γυρίσω σε θετική ενέργεια. Εύχομαι και οι ποδοσφαιριστές που σίγουρα αισθάνονται αυτή την πίεση, να τη γυρίσουν σε θετική ενέργεια στο παιχνίδι με τα νησιά Φερόε».

Για τα αποτελέσματα και τον κόσμο: «Αυτό που δεν μου αρέσει είναι τα αποτελέσματα, γιατί δεν κάνουμε τους Έλληνες ευτυχισμένους. Μετα το Μουντιάλ, ο κόσμος περίμενε κάτι ωραίο, κάτι θετικό και εμείς δεν τους το δωρίζουμε. Ο εκνευρισμός μου έχει να κάνει με το ότι δεν δίνουμε στον ελληνικό λαό αυτό που του αξίζει. Για να δώσουμε όμως περισσότερα πρέπει να δουλέψουμε μαζί με τα παιδιά, γιατί αλλάζουμε σιγά-σιγά από ένα συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού σε ένα άλλο. Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα αμέσως. Αργούμε, γιατί δεν μπορώ να είμαι κάθε μέρα με τα παιδιά».

Για το ότι δεν μπορεί να περάσει τη φιλοσοφία του: «Πρέπει να ζητήσω το μάξιμουμ από τους ποδοσφαιριστές μέσα σε τέσσερις μέρες. Μετά τους βλέπω έπειτα από ένα μήνα και μετά από τέσσερις μήνες αυτό είναι δύσκολο. Καταλαβαίνω, το ήξερα από πριν, αλλά το καταλαβαίνω τώρα περισσότερο. Εγώ αισθάνομαι απογοητευμένος που δεν μπορώ να δώσω τον χαρακτήρα μου στα παιδιά που μπαίνουν μέσα στο γήπεδο και αυτό είναι που με εκνευρίζει περισσότερο….»
Για τον Γκέκα και τις κλήσεις: «Πρώτα από όλα, τον Γκέκα τον καλέσαμε γιατί τα πάει πολύ καλά στην Τουρκία. Είναι μέσα στα γκολ. Εγώ πρέπει να κάνω μια λίστα πριν την τελική επιλογή δεκαπέντε μέρες πριν και όταν κατάλαβα ότι ο Γκέκας δεν ήταν σε αυτί την αρχική λίστα, είπα να τον βάλουμε για να έχω την δυνατότητα όταν φτιάξω την τελική λίστα να μπορέσω να τον καλέσω. Πρέπει όμως επίσης να θυμηθώ ότι τα δυο τελευταία χρόνια ο Γκέκας δεν είχε βάλει γκολ στην εθνική ομάδα. Είναι όμως ένας παίκτης που τον έχουμε στα υπόψη γιατί έχω και εγώ ανάγκη από ποδοσφαιριστές που μπορούν να σκοράρουν. Ένας παίκτης που στην αρχή τον κάλεσα και μετά τον άφησα εκτός ήταν ο Διαμαντάκος. Τον Μάνταλο τον κάλεσα γιατί κοιτάζουμε να βάλουμε μέσα στον αγωνιστικό χώρο νέους παίκτες με αξία. Στους νέους πρέπει να δίνεις τη δυνατότητα να κάνουν λάθος για να γίνονται καλύτεροι. Θα ήθελα όμως οι ποδοσφαιριστές που έχουν την εμπειρία να δώσουν το κάτι παραπάνω, αυτή είναι η υπόθεση….»

Για τη στήριξη των Ελλήνων: «Από την στιγμή που δεν καταφέραμε να τους δώσουμεαυτό που ήθελαν, ζητώ από τους Έλληνες φιλάθλους να είναι κοντά μας αυτή τη στιγμή γιατί είναι σημαντικό και τα παιδιά να νιώσουν ότι παίζουν στην έδρα μας»

Για τα όσα ζήτησε από την ΕΠΟ όσον αφορά τις υποδομές:
«Μερικούς μήνες πριν, η ομοσπονδία μου είχε ζητήσει να δω τι μπορούμε να κάνουμε για τα νέα παιδιά. Εγώ τους είχα πει γιατί δεν μπορώ να ασχοληθώ και με τα παιδιά τους είχα προτείνει στην ΕΠΟ να μιλήσουν με τον Κριστιαν Νταμιανό. Ήταν ο δικός μου δεύτερος προπονητής στην Γιουβεντους, στη Ρομα, στην Ίντερ στην Πάρμα Αυτός ήταν ο υπεύθυνος στο Κλερ Φοντέν που για όποιον δεν ξέρει είναι το πρώτο σχολείο για τους νέους ποδοσφαιριστές στην Γαλλία. Απο εκεί έχουν βγει διάφοροι όπως ο Τρεζεγκέ, ο Ανρί, ο Γκαλάς, πάρα πολλοί παίκτες. Για να καταλάβετε, όταν ήμουν στην Αγία Πετρούπολη τελευταία, έγινε μια ερώτηση στον προπονητή της Γερμανίας, τον νικητή του παγκόσμιου κυπέλλου. Τον ρώτησαν “πως φτάσατε να κερδίσετε το Μουντιαλ;”. Αυτός τους είπε την ιστορία από την αρχή. Όταν έφτασε ο Κλινσμαν στην εθνική το πρώτο πράγμα που ζήτησε, ήταν να κάνει μια ακαδημία για τους νέους ποδοσφαιριστές.
Εκεί γεννήθηκαν οι καινούργιες γενιές. Εγω είπα αυτό το πράγμα στην ΕΠΟ, ότι έχουμε ανάγκη από ένα άτομο υπεύθυνο σε όλη την ακαδημία των νέων, ένα άτομο που θα μπορεί να διαλέξει τους προπονητές, γιατί το μέλλον είναι στα παιδιά και η Ελλάδα έχει πολλά, άλλα δεν έχουν αξία. Έχουμε ανάγκη να κάνουμε ένα ποδοσφαιρικό σχολείο. Να ψάξουμε, να πάμε σε διάφορες περιοχές με τους προπονητές και να πάρουμε τους πιο άξιους από παντού. Να πάρουμε αυτούς που αξίζουν οχι τους φίλους κάποιων. Είναι μεγάλη πληγή το να κάνεις ποδοσφαιριστή κάποιον που δεν είναι ποδοσφαιριστής. Εμείς πρέπει να πάμε σε υψηλό επίπεδο. Παιδιά-ποδοσφαιριστές που δεν έχουν σπόνσορες, ώστε να τα σπρώχνουν, αλλά παιδιά που αξίζουν να πάρουν μέρος στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Το μέλλον της Ελλάδας, της Ιταλίας όλων των χωρών. είναι οι νέοι. Πρέπει να βρεις σωστά άτομα που ξέρουν, που μπορούν να ανεβάσουν τα παιδιά αυτά ψηλά».
Για τους προπονητές στις μικρές ομάδες: «Σας παρακαλώ παρά πολύ, δώστε μου τις ευθύνες αυτές που μου αναλογούν γιατί εγώ δεν ξέρω κανέναν. Από τη στιγμή που εγώ δεν ξέρω κανέναν από τις μικρές εθνικές, πως μπορεί να έβαλα εγώ κάποιον εκεί; Δώστε μου τις ευθύνες για την πρώτη ομάδα την εθνική Ανδρών. Όχι για τις μικρές εθνικές. Θα μου δώσετε τις ευθύνες για τις μικρές εθνικές αν η ΕΠΟ θα προσλάβει σαν υπεύθυνο όλων τον κύριο Κριστιαν Νταμιάνο και τότε θα είμαι εγώ ο υπεύθυνος, αλλά όχι τώρα…»

Για τον Καραγκούνη: «Λόγω του ότι εγώ δεν μπορώ να προπονώ την ομάδα όλες τις μέρες, είχα ανάγκη από ένα άτομο που να γνωρίζει από μέσα όλα τα χαρακτηριστικά, ψυχολογικά και τεχνικά, διαφόρων ποδοσφαιριστών που υπάρχουν στην Ελλάδα. Όταν άκουσα ότι ο Γιώργος ήταν ελεύθερος και ήταν ένα άτομο σοβαρό, ένα άτομο που σε κοιτάει στα ματιά και ποτέ δεν σε προδίδει, ζήτησα από αυτόν αν μπορεί να γίνει μέρος στο προπονητικό επιτελείο το δικό μας. Είναι ένας άνθρωπος που γνωρίζει όλη την εθνική ομάδα. Εδώ και είκοσι χρόνια είναι μέλος σε αυτή την ομάδα. Έχουμε μια άριστη σχέση και μιλάμε για όλα τα θέματα, μιλάμε για τους ποδοσφαιριστές, για τα χαρακτηριστικά των παικτών… Ζήτησα από αυτόν να μιλήσει στους ποδοσαιριστές αυτούς που είναι στο εξωτερικό, στους τραυματίες και μετά να με ενημερώσει. Κάνω μια μεγάλη ανταλλαγή ιδεών με τον Καραγκούνη….»

Πηγή:zougla.gr

Αμφίπολη: Έχουν ανασκαφεί τα 25 μέτρα. Τι κρύβεται στα υπόλοιπα 133;

amfipoli_madata_542176374

Το ταφικό μνημείο της Αμφίπολης στον λόφο Καστά αντιστέκεται σθεναρά στο να δώσει απαντήσεις τόσο για την ταυτότητα του ενοίκου του τάφου όσο και για τις πολλές πρωτοτυπίες που διακρίνουν την κατασκευή του. Έτσι, τα σενάρια βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για να αυξάνονται διαρκώς.

Το πρώτο ερώτημα. ὀπως αναφέρει το amfipolinews, που γεννάται είναι τι συμβαίνει στο βάθος του λόφου. Η διάμετρός του είναι 158,4 μέτρα και η ανασκαφή καλύπτει μετά βίας τα 25 μέτρα σε ευθεία γραμμή. Στα υπόλοιπα 133 μέτρα τι κρύβεται; Είναι δυνατόν να τελείωνε η ανασκαφή στον τρίτο θάλαμο όπως δήλωναν πολλοί αρχαιολόγοι στα ΜΜΕ;

Το δεύτερο έχει να κάνει με την χρονολόγηση της σφράγισης του μνημείου.

Χαρακτηριστικά το ΥΠΠΟΑ δηλώνει:

“Η πρώτη άποψη της διεπιστημονικής ανασκαφικής ομάδας, που προκύπτει από τα μέχρι τούδε στοιχεία, που συγκροτεί η ως τώρα εικόνα της ανασκαφής, όπως η εύρεση της κεφαλής της ανατολικής Σφίγγας στον τρίτο θάλαμο, τέταρτο χώρο, πιθανότατα δίνει απάντηση στο ερώτημα : Αν η κατάχωση των χώρων, με άμμο, καθώς και οι τοίχοι σφράγισης έγιναν στον ίδιο χρόνο με την κατασκευή του ταφικού συγκροτήματος. Πιθανότατα η κατάχωση, αλλά και η κατασκευή του τοίχων σφράγισης, έγιναν σε υστερότερο χρόνο. Και αυτή η υπόθεση εργασίας απαιτεί συστηματική μελέτη”.

Transplantee Michelle Gribilas implores all Greek Australians to become organ donors

Not missing a beat

Michelle Gribilas (R) says organ donation should be something all families talk about. Photo: AAP/Dean Lewins.

Transplantee Michelle Gribilas implores all Greek Australians to become organ donors after becoming the first woman to receive a reanimated dead heart.

Gasping for air, not being able walk more than 100 metres and given just months to live, Michelle Gribilas felt like she was living a life sentence.

Her heart was operating at 25 per cent capacity.

“For two years I couldn’t move and walk a lot, it was hard during the summer periods,” she tells Neos Kosmos. “Everything was affected.”

She was going down the same path as her son, Kosta, who in 2008 was languishing on the heart transplant list in Greece. He was eventually saved after he received the heart of Australian teenager Doujon Zammit, who died in Greece while on holiday.

With her son’s dire diagnosis, she, alongside her whole family, underwent a myriad of tests to see if they were vulnerable to the same fate. All the tests came back negative.

That is until two years ago.

Moving back to Australia in 2011 from Laconia, Greece, Mrs Gribilas was keeping up to date with her tests, being as cautious as she could be to make sure she would be around for her children and grandchildren.

At the age of 55, she got the bad news.

Her heart was failing.

While doctors weren’t able to tell her if her condition is linked to her son’s, all she knew was that she would need the same treatment. A new heart.

Three months ago, she got her new heart, but through a very unique procedure.

She was transplanted with a technically dead heart. Her new heart was in fact reanimated by doctors to beat again.

She was the first recipient in the world to receive a heart in such a way.

Doctors at Sydney’s St Vincent’s Hospital were able to transplant a heart that had stopped beating for 20 minutes, resuscitating it by pumping it with fresh blood and injecting it with a preservation serum.

The operation was a testament to the joint work of the hospital and the Victor Chang Cardiac Research Centre, who have been working on the theory for 12 years.

While Mrs Gribilas knew she was getting the unique transplant, she didn’t realise she was the first person ever to get it.

Victor Chang Institute executive director Professor Bob Graham said her transplant had its ups and downs.

“The first heart transplant that we did looked very, very poor indeed,” he told the ABC.

“It wasn’t beating very well at all.

“By the time they brought the heart to St Vincent’s Hospital from where the donor patient had been, the heart was starting to look a lot better.

“And by the time they put it into the patient it was looking very good.”

Now after three months, the heart is behaving exactly as it should, with no evidence of tissue damage.

Two more people have had heart transplants in the same way, showing that there’s huge potential for the method.

Previously, only brain dead patients whose hearts were still beating could be considered donors, but now doctors will be able to use patients whose hearts have stopped beating for 20 to 30 minutes.

It has also widened the time for the operations, as the heart can be kept warm and beating on the console machine for up to eight hours.

The breakthrough could see the number of successful heart transplants rise by 30 per cent, potentially cutting the waiting times down dramatically.

Going into hospital every week to get the new heart checked, Mrs Gribilas has been seeing some great results. She can walk for kilometres, even climbing hundreds of stairs in a day.

She is also finding her son Kosta a source of invaluable information.

‘Kosta’s a big help, he’s been through it so he helps me out a lot,” she says. “He’s my right hand.”

Going through such an ordeal, and seeing how it’s affected her family, Mrs Gribilas says the one thing she’s learnt is how important it is to have the organ donation talk with your family.

“It’s one of the marvellous things you can do, because you give someone another chance at life,” she says.

‘My grandson, he’ll be 18 soon, and he wants to be a donor.”

Surprisingly, migrant communities are some of the least represented in giving the OK to become organ donors.

Confusion, superstition and faith are some of the reasons why Greeks are reluctant to become organ donors. Some are even under the impression that removing organs at the time of death means they won’t be seen by god on their ascent to heaven.

The Greek Orthodox Church has clarified their stance on the issue, and said the gift of life is one of the noblest gifts a Christian can give.

“Organ and tissue donation transforms the lives of people in need of a transplant,” Archbishop Stylianos says.

“It respects the sanctity of life and enables people to give the ultimate gift of life to others.”

Mrs Gribilas is a living example of just how important it is to be a donor, while she sees the dire need for more to heed the call.

“Because I come to St Vincent’s every week for a check up, I see kids that are 17 or 18 years old and it’s a shame,” she says.

In Australia, organ donors remain anonymous, even if the new recipient would like to show their gratitude.

While Mrs Gribilas’ son Kosta was able to personally thank the donor’s family, Mrs Gribilas won’t have that chance.

“I would like to write them a letter and send them some flowers, but I don’t want to meet them,” she says.

“It’s a very delicate topic, you get very close to them, you feel sorry for their loss.”

Organ donation is a very precise art. Even if there’s an abundance of organs, the recipient must be deemed a correct match, with blood type and medical history being looked at.

Around 1,500 people are on Australian organ transplant waiting lists at any time. In Australia the family of every potential donor will be asked to confirm the donation decision of their loved one before donation can proceed.

Gasping for air, not being able walk more than 100 metres and given just months to live, Michelle Gribilas felt like she was living a life sentence.

Her heart was operating at 25 per cent capacity.

“For two years I couldn’t move and walk a lot, it was hard during the summer periods,” she tells Neos Kosmos. “Everything was affected.”

She was going down the same path as her son, Kosta, who in 2008 was languishing on the heart transplant list in Greece. He was eventually saved after he received the heart of Australian teenager Doujon Zammit, who died in Greece while on holiday.

With her son’s dire diagnosis, she, alongside her whole family, underwent a myriad of tests to see if they were vulnerable to the same fate. All the tests came back negative.

That is until two years ago.

Moving back to Australia in 2011 from Laconia, Greece, Mrs Gribilas was keeping up to date with her tests, being as cautious as she could be to make sure she would be around for her children and grandchildren.

At the age of 55, she got the bad news.

Her heart was failing.

While doctors weren’t able to tell her if her condition is linked to her son’s, all she knew was that she would need the same treatment. A new heart.

Three months ago, she got her new heart, but through a very unique procedure.

She was transplanted with a technically dead heart. Her new heart was in fact reanimated by doctors to beat again.

She was the first recipient in the world to receive a heart in such a way.

Doctors at Sydney’s St Vincent’s Hospital were able to transplant a heart that had stopped beating for 20 minutes, resuscitating it by pumping it with fresh blood and injecting it with a preservation serum.

The operation was a testament to the joint work of the hospital and the Victor Chang Cardiac Research Centre, who have been working on the theory for 12 years.

While Mrs Gribilas knew she was getting the unique transplant, she didn’t realise she was the first person ever to get it.

Victor Chang Institute executive director Professor Bob Graham said her transplant had its ups and downs.

“The first heart transplant that we did looked very, very poor indeed,” he told the ABC.

“It wasn’t beating very well at all.

“By the time they brought the heart to St Vincent’s Hospital from where the donor patient had been, the heart was starting to look a lot better.

“And by the time they put it into the patient it was looking very good.”

Now after three months, the heart is behaving exactly as it should, with no evidence of tissue damage.

Two more people have had heart transplants in the same way, showing that there’s huge potential for the method.

Previously, only brain dead patients whose hearts were still beating could be considered donors, but now doctors will be able to use patients whose hearts have stopped beating for 20 to 30 minutes.

It has also widened the time for the operations, as the heart can be kept warm and beating on the console machine for up to eight hours.

The breakthrough could see the number of successful heart transplants rise by 30 per cent, potentially cutting the waiting times down dramatically.

Going into hospital every week to get the new heart checked, Mrs Gribilas has been seeing some great results. She can walk for kilometres, even climbing hundreds of stairs in a day.

She is also finding her son Kosta a source of invaluable information.

‘Kosta’s a big help, he’s been through it so he helps me out a lot,” she says. “He’s my right hand.”

Going through such an ordeal, and seeing how it’s affected her family, Mrs Gribilas says the one thing she’s learnt is how important it is to have the organ donation talk with your family.

“It’s one of the marvellous things you can do, because you give someone another chance at life,” she says.

‘My grandson, he’ll be 18 soon, and he wants to be a donor.”

Surprisingly, migrant communities are some of the least represented in giving the OK to become organ donors.

Confusion, superstition and faith are some of the reasons why Greeks are reluctant to become organ donors. Some are even under the impression that removing organs at the time of death means they won’t be seen by god on their ascent to heaven.

The Greek Orthodox Church has clarified their stance on the issue, and said the gift of life is one of the noblest gifts a Christian can give.

“Organ and tissue donation transforms the lives of people in need of a transplant,” Archbishop Stylianos says.

“It respects the sanctity of life and enables people to give the ultimate gift of life to others.”

Mrs Gribilas is a living example of just how important it is to be a donor, while she sees the dire need for more to heed the call.

“Because I come to St Vincent’s every week for a check up, I see kids that are 17 or 18 years old and it’s a shame,” she says.

In Australia, organ donors remain anonymous, even if the new recipient would like to show their gratitude.

While Mrs Gribilas’ son Kosta was able to personally thank the donor’s family, Mrs Gribilas won’t have that chance.

“I would like to write them a letter and send them some flowers, but I don’t want to meet them,” she says.

“It’s a very delicate topic, you get very close to them, you feel sorry for their loss.”

Organ donation is a very precise art. Even if there’s an abundance of organs, the recipient must be deemed a correct match, with blood type and medical history being looked at.

Around 1,500 people are on Australian organ transplant waiting lists at any time. In Australia the family of every potential donor will be asked to confirm the donation decision of their loved one before donation can proceed.

source: Neos Kosmos

 

 

Australia:Oxi Day remembered around the country

Oxi Day remembered around the country

Greeks of Sydney gather at the ANZAC Memorial at Hyde Park.

Greek Australians all around the nation held vigils to commemorate the day Greece entered WWII.

Thousands of Greek Australians marked Oxi Day last week with commemorative services around the nation.
In Melbourne, hundreds gathered at Axion Esti monastery to start proceedings last Sunday to show their respects to the Greek soldiers who fought the Italian assault after October 28, 1940 during WWII.

The church service was led by Bishop Ezekiel of Dervis, before the crowd moved out to watch a wreath-laying ceremony at the monastery’s cenotaph.
Greek Consul General of Melbourne Christina Simantiraki was joined by president of the Greek community of Melbourne and Victoria, Bill Papastergiadis, Pan Cretan Association president George Nikolakakis and the president of the Union of Communities, Quarters Kostas Kontis in laying wreaths at the site.

On Tuesday, the day of the anniversary of Greece’s entry into WWII, Melbourne’s RSL Hellenic Sub-Branch led the wreath laying service at the Australian Hellenic Memorial in the Domain Gardens, after a service was held at Agios Eustasios church in South Melbourne. Greek Consul General Ms Simantirakis, and Brigadier Keith Rossi, WW2 veteran and representing the RSL, addressed the assembled crowd, which included dignitaries, politicians from both sides of politics and students from Alphington Grammar.

In Sydney, Greek Australians gathered at the ANZAC Memorial in Hyde Park to host a memorial service, something that has never happened on that site before.

The Greek Ambassador to Australia Haris Dafaranos joined the Consul General of Greece in Sydney, Dr Stavros Kyrminis, in laying wreaths at memorial. During the service, 646 stars were scattered with the names of Australian and New Zealand soldiers who died on Greek land during the war.

A reception hosted by the Greek Community of NSW followed, with the young Greek Australian community students reciting poems and performing traditional dances.

The events were preceded by the Being Greek Festival presented by the Greek Orthodox Parish and Community of Kogarah, which was used to commemorate Oxi Day celebrations.

The Greek Orthodox Parish and Community of St Ioannis in Parramatta hosted their own liturgy on Sunday, while the parish’s Greek school held a national day concert.

In the Gold Coast, Father Romanos led a liturgy at St Anna’s Greek Orthodox church on Sunday to commemorate the anniversary. The Queensland Greek Consul General, Jim Raptis, took part in the service alongside the Greek community and representatives of AHEPA. Many younger members of the community felt compelled to dress up in national costume, and led the crowd in singing the Greek national anthem.

source: Neos Kosmos

Asian champions Western Sydney Wanderers return home

 

Asian champions Western Sydney Wanderers return home

Western Sydney Wanderers celebrate after winning the 2014 AFC Champions League. EPA/AHMED YOSRI.

The Western Sydney Wanderers’ victory in the Asian Champions League final has been compared to the Greek triumph in the 2004 European championships.

Western Sydney Wanderers were told how they were lucky, second best, propped up by the referee and did not deserve to win following their Asian Champions League success.

The 1-0 aggregate win over Saudi Arabian powerhouses Al-Hilal was an upset in every sense of the word and brought unkind reactions from local media, who quizzed coach Tony Popovic on whether he felt his side was fortunate.

The Wanderers know their historic victory was built on an unfashionable defensive effort and not attacking prowess.

None of which mattered to captain Nikolai Topor-Stanley, who summed up the mood of the group.

“I don’t care how we played, I’ve got this medal,” he said.

“All that matters is we are champions.

“The boys dug so deep, so many people stood tall.”

While only a young club, the Wanderers know more than most that football is not fair.

Two A-League grand final defeats in two seasons taught them that lesson.

But such is football, and over 180 minutes Al-Hilal has to accept most of the blame for failing to find a way through.

An obvious comparison to the Wanderers’ victory might be the Greek triumph in the 2004 European championships.

Greece were 50-1 winners, surprising Europe’s grandest teams with defensive steel and total commitment to their game plan.

In Riyadh, two players at the centre of controversial non-penalty decisions admitted they rode their luck.

Star goalkeeper Ante Covic said the team had “gotten away with a couple” and forward Brendon Santalab agreed a cross had struck his outstretched hand in the penalty box.

Antony Golec also brought down Nawaf al Abed in the box but now penalty was forthcoming, enraging opposing coach Laurentiu Reghecampf.

“We had bad luck and we had many chances. We were the best team over the two games,” Reghecampf told reporters.

“If you lose one game when you play bad, you can congratulate the other team, but when you play how we played and they play how they played, we feel very bad.”

If there was a key moment, it was Covic’s remarkable save in the 85th minute which he called the best of his career.

“There was only one thing I could do, push off and dive as strong as I could to my right,” the tournament MVP recalled.

“Even when I got a hand on it, I was a little bit doubtful but I looked up and saw it wide.

“It was a big relief and just at that moment I knew it deflated them a lot.

“I just had a feeling that this was going to be our night.”

Topor-Stanley said despite the deluge of attacks he always had confidence in his side.

“I never stopped believing that we would win that game,” Topor-Stanley said.

“Clearly they are a very good side, at home and here they put us under a lot of pressure but we’re champions.”

The Wanderers can look forward to another continental challenge at the FIFA World Club Cup in December, where they will represent Asia.

Before that though, a return to the A-League throws up consecutive road trips to the furthest points on the A-League map.

“Wellington and Perth, it couldn’t get any worse,” Covic said.

After their Saudi Arabian success, you suspect the Wanderers wouldn’t have it any other way.

Source: AAP

Ρεκόρ συμμετοχών στη δράση «Η Ρόδος για τη ζωή»

Ρεκόρ συμμετοχών στη δράση «Η Ρόδος για τη ζωή»

Έσπασε κάθε προηγούμενο ρεκόρ η φετινή συμμετοχή του κόσμου στη δράση «Η Ρόδος για τη Ζωή» που διοργανώθηκε την Κυριακή: Περισσότεροι από 7.000 χιλιάδες Ροδίτες έδωσαν το παρών για να στηρίξουν όσους μάχονται τον καρκίνο.

Σύμφωνα με τη Δημοκρατική, η εκδήλωση στέφθηκε με επιτυχία για πέμπτη συνεχόμενη χρονιά και οι συμμετέχοντες αγόρασαν το χαρακτηριστικό μπλουζάκι που για τη φετινή διοργάνωση είχε κίτρινο χρώμα.Τα έσοδα από τις πωλήσεις θα διατεθούν για την αγορά ενός επεμβατικού ρινοφαρυγγολαρυγγοσκοπίου το οποίο διαγιγνώσκει και προλαμβάνει τον καρκίνο του λάρυγγα.

Η εκδήλωση όπως κάθε χρόνο ξεκίνησε από την πλατεία δημαρχείου ενώ κατά τις 11 ξεκίνησε το περπάτημα προς την Τάφρο. Αρκετοί ήταν και οι πολίτες που έλαβαν μέρος στο τρέξιμο που πραγματοποιήθηκε λίγα λεπτά πριν το περπάτημα.

Πηγή:zougla.gr

Australia: World’s best scientific minds are locals

World's best scientific minds are locals

Professor Christos Pantelis has been researching children who struggle to disengage with imaginary worlds.

Professors Christos Pantelis and Arthur Christopoulos recognised for their world-leading work in psychiatry and pharmacology.

Two Greek Australian professors have been named in the Thomson Reuters World’s Most Influential Scientific Minds of 2014.

Melbourne University’s Professor Christos Pantelis, for his work in psychiatry, and Monash University’s Professor Arthur Christopoulos, for his work in pharmacology, were named among 3,200 researchers from around the globe.

The list is determined by the number of times the scientists have been published and how frequently they’ve been cited by fellow researchers over the span of ten years.

They have to have been in the top one per cent of their field for a decade before they can make it to the list.

The list is so prestigious that universities collect these scientists, because being included in the list raises the rankings of their respective universities.

It’s no wonder Professor Pantelis and Professor Christopoulos were recognised, with ground-breaking research being discovered under the two.

Professor Christopoulos was noted for developing a new drug that has the potential to stop heart attacks in their tracks, without any harmful side-effects.

The drug activates a special protein in the heart that acts as a protective barrier against the threat of heart attacks and could be used to treat other conditions such as diabetes, obesity and schizophrenia.

He says while he’s honoured to be included in the list, the biggest achievement is showing that his research is making an impact in the scientific world.

“It’s a huge honour and a validation that the work we’ve been doing over the last number of years is actually having an impact,” he tells Neos Kosmos.

Continuing on his heart disease work, he’s finding that the drug is showing even more promising signs on heart disease treatment.

“We have some more exciting data now that it seems to work on more elaborate models of heart disease,” he says.

Professor Pantelis has been a leading mind on mental disorders in children, specifically on schizophrenia, and has just been given $182,383 for next year by the federal government to continue his work.

His research group was the first in the world to map how the brain changes when it goes through psychosis.

“We are showing that there are a number of key brain areas that are changing and we’re trying to figure out what could be causing this,” he tells Neos Kosmos.

“We’ve looked at stress, and it seems to be important, we’ve also looked at the effect of cannabis and drugs like that because they can bring on schizophrenia.”

He’s been able to track patients since 1997, and has seen the effects of newer medications in treating those with psychosis.

Professor Pantelis is also starting to track children who struggle to disengage with their imaginary worlds.

“Some young children kind of live in their fantasy worlds, and that’s not normally a problem unless it interferes when they’re at school or they’re preoccupied by internal ideas,” he says.

He will be looking at children who have unusual ways of thinking and ways in which they perceive imaginary worlds to try and understand them better while looking to see if those children have any connection to autism.

source: Neos Kosmos